Ακίνητα, μπάλα, φόροι και Τρόικα

Το ΟΑΚΑ λιμνάζει, η Πολιτεία περί άλλων τυρβάζει… Credit: Lou/Flickr

Τον περασμένο Ιούνιο, ο Αχιλλέας Χεκίμογλου έγραφε στο ΒΗΜΑ: «Σύμφωνα με έγγραφο του υπουργείου Πολιτισμού που διαβιβάστηκε στη Βουλή, τα προηγούμενα χρόνια είχε προγραμματιστεί η διενέργεια δύο διεθνών διαγωνισμών για τα έργα του Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο. […] Συνολικά δηλαδή οι δύο διαγωνισμοί ανέρχονται σε 9,5 εκατ. ευρώ».

Το ΥΠΠΟ δεν είχε εγγράψει τις δαπάνες στον προϋπολογισμό του, δεν εξασφάλισε τους πόρους, και οι διαγωνισμοί δεν έγιναν ποτέ. Λιγότερο ψύχραιμοι δημοσιογράφοι έγραψαν πως η στέγη του ΟΑΚΑ κινδυνεύει με κατάρρευση, αλλά μάλλον πρόκειται για τις γνωστές υπερβολές των ΜΜΕ. Δεν μπορώ να φανταστώ, ως αρχιτέκτονας, πώς χτίστηκε κάτι με τα σημερινά πρότυπα που αν δεν συντηρηθεί για μια δεκαετία θα πέσει. Πόσω μάλλον η «στέγη Καλατράβα». Εκτός αν υπήρχε κατασκευαστικό πρόβλημα εξαρχής.

Αξίζει εδώ να θυμηθούμε μια άλλη στέγη, αυτήν του αρχαιολογικού χώρου της Σαντορίνης, που έπεσε σκοτώνοντας έναν Άγγλο τουρίστα το 2005 και τραυματίζοντας άλλους έξι. Περισσότερα εδώ. Να τη θυμηθούμε ως ενδεικτική της διαχείρισης κτηρίων από το κράτος και το πολιτικό προσωπικό, που ενώ λαμβάνει εκθέσεις επικινδυνότητας έχει τη δυνατότητα να τις αγνοεί μπροστά στο πολιτικό κόστος.

Δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το ΟΑΚΑ στέκει ακλόνητο επιχείρημα της κρατικής αδυναμίας διαχείρισης κτηριακών υποδομών όταν αυτή μένει αποκλειστικά στα χέρια των εκλεγμένων, αυτών που αρνούνται πεισματικά να εκχωρήσουν αρμοδιότητες σε ανεξάρτητες αρχές, εξειδικευμένους φορείς, ή έστω στους «συναδέλφους» τους της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων πρέπει να είναι από τα πιο πολυσυζητημένα ζητήματα στη χώρα, ειδικά προ Μνημονίου, αλλά κανείς δεν κατάφερε να εξηγήσει γιατί ακόμα σαπίζουν ανεκμετάλλευτες. Υποθέτω ότι σε κάποιο βαθμό έχει να κάνει με ένα σκεπτικό σαν αυτό των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων» περί εθνικής υπερηφάνειας, όπου κάθε αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας βαφτίζεται «ξεπούλημα» ανεξαρτήτως αποτελέσματος για το δημόσιο και την κοινωνία. Το ΟΑΚΑ αυτή την στιγμή ούτε δημόσιο είναι (πρόσβαση) ούτε «περήφανο», αλλά ένα κλειδωμένο κουφάρι μιας φιέστας.

Ο κ. Στουρνάρας το 2010 είχε εκτιμήσει τα κρατικά ακίνητα στα 300 δις ευρώ. Πόσα από αυτά έχουν προσφέρει κάποια απόδοση, είτε με την μετακίνηση κάποιας υπηρεσίας που σήμερα νοικιάζει γραφεία, είτε με εκποίηση, είτε με ενοικίαση σε ιδιώτες, είτε ακόμα με παραχώρηση σε αξιόλογες προσπάθειες πολιτών;

Την ίδια ώρα, ακούμε υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης, με αφορμή το νέο φόρο, να διατάσσουν τους πολίτες να κάνουν τα δικά τους ακίνητα «ωφέλιμα ειδάλλως να τα πουλήσουν». Ακούμε επίσης, πως ο κ. Μελισσανίδης σε συνέχεια της απόκτησης της ΑΕΚ και του ΟΠΑΠ θα λάβει σε προεκλογικό χρόνο από την Περιφέρεια Αττικής, και τον κ. Σγουρό, το ποσό των 20 εκατομμυρίων ευρώ για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ.

Η απορία εδώ είναι εύλογη: Γιατί αντί αυτής της εκταμίευσης δεν εξετάστηκε το ενδεχόμενο να πάρει η ΑΕΚ το ΟΑΚΑ; Με όσες προβλέψεις θέλει το δημόσιο για την διεξαγωγή της όποιας διεθνούς ή ευρωπαϊκής διοργάνωσης στο μέλλον. Γιατί δίνει το κράτος τόσα χρήματα σε ένα επιχειρηματία και μια ΠΑΕ χωρίς να λύνει παράλληλα κανένα δικό του πρόβλημα; Δεν είναι πρωτάκουστο, αν παραχωρούσαμε, νοικιάζαμε επί μακρόν, ή πουλούσαμε το ΟΑΚΑ να έμπαιναν όροι χρήσης και λειτουργίας του ως κτήριο προσβάσιμο από το κοινό (κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα), ενώ η περιβόητη στέγη και οι λοιπές εγκαταστάσεις θα συντηρούνταν κανονικά με δαπάνη του ιδιώτη.

Το οικονομικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας συνέργειας θα ήταν η εξοικονόμηση των είκοσι εκατομμυρίων ευρώ της Περιφέρειας, συν τα δέκα που θα πρέπει να πληρώσει το ΥΠΠΟ για την στέγη. Μιλάμε για τριάντα εκατομμύρια ευρώ όφελος, συν το όποιο τίμημα θα πλήρωνε η ΑΕΚ και ο κ. Μελισσανίδης για το ΟΑΚΑ. Αυτά πάντα υπό τον όρο πως η Πολιτεία κρίνει σκόπιμο το να αποκτήσει άλλο ένα μεγάλο στάδιο η πρωτεύουσα, και μάλιστα με κρατική βοήθεια…

Πέρα από το οικονομικό σκέλος, το αίτημα σήμερα όφειλε να είναι αυτό της αλλαγής παραδείγματος. Τα δημοσιεύματα για τις υπερωρίες του ΟΑΚΑ, τον τρόπο που γίνονται τα συμβόλαια χρήσης, οι εγγραφές στους ισολογισμούς των ΠΑΕ και του ΟΑΚΑ, και τόσα άλλα, είναι χαρακτηριστικά μιας Ελλάδας που μας χρεοκόπησε όλους –πολίτες, εταιρείες και κράτος.

Είναι κρίσιμο να αναλογιστούμε αν πρόκειται για απερισκεψία της κατακερματισμένης σε «τσιφλίκια» Πολιτείας, για ιδεοληψία τύπου ΑΝΕΛ περί ξεπουλήματος, ή για την ύβρη ενός πολιτικού προσωπικού που ζητάει από όλους τα πάντα (συμπεριλαμβανομένων των δανειστών μας) αλλά το ίδιο αρνείται πεισματικά να αλλάξει μυαλά.

Αν η Περιφέρεια έχει χρήματα για τον αθλητισμό ας τα επενδύσει στα γηπεδάκια της Αττικής, σε αυτά που παίζουν και προπονούνται χιλιάδες παιδιών στους τρύπιους χλοοτάπητες, χωρίς φύλαξη, περίφραξη ή φωτισμό.

Γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο: «Ίσως ήρθε η ώρα να ξεπεράσουν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Τρόικα (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) το σημερινό τους ρόλο, και να μιλήσουν αυτοί ανοιχτά στο λαό…». Δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι μας διαβάζει ο κ. Μαζούχ, αλλά σε μια διαδικασία λογοδοσίας της Κομισιόν και της ΕΚΤ για τους στόχους και τα αποτελέσματα των προγραμμάτων διάσωσης των χωρών του Νότου ειπώθηκε κάτι που θα πρέπει να μας απασχολήσει το επόμενο διάστημα, σχεδόν μονοθεματικά.

Σύμφωνα με την ευρωβουλευτή κ. Τζαβέλα που ήταν παρούσα, η Τρόικα δήλωσε πως: «η κυβέρνηση «προστατεύει πλούσιους και ορισμένους επιχειρηματίες».

Η σύνδεση που επιλέγουμε να κάνουμε μεταξύ αυτής της είδησης και της απορίας/πρότασης μας περί ΑΕΚ και Περιφέρειας είναι η κοινή διαπίστωση πως ζούμε σε μία χώρα δύο ταχυτήτων: η μία είναι αυτή του πολίτη που χαρατσώνεται, και η άλλη είναι όσων έχουν την πρόσβαση ή τις αναγκαίες συνθήκες για να ζήσουν αυτή την κρίση… ως ευκαιρία.

Μπορεί το πρωτογενές πλεόνασμα να είναι βιώσιμο, αλλά πολιτικά όλο αυτό δεν θα βγάλει πουθενά· τα φαινόμενα τύπου Χρυσή Αυγή είναι μόνο η αρχή, ειδικά όσο η οικονομική δυσπραγία διευρύνεται στους πολλούς ελλείψει μεταρρυθμίσεων και αλλαγής νοοτροπίας, που οδηγούν νομοτελειακά στην αύξηση των φόρων και της ανεργίας.

Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς αν όσοι κάνουν αυτές τις επιλογές έχουν καταφέρει να αποσυνδέσουν τη μοίρα τους από αυτή της χώρας, ή αν είναι τόσο τυφλοί που δεν βλέπουν το προφανές αδιέξοδο· το μόνο σίγουρο αυτής της κρίσης που κάθε άλλο παρά πλησιάζει στο τέλος της.

Μετά λύπης κ. Πρωθυπουργέ, η στήλη δεν μοιράζεται την αισιοδοξία σας περί ανάδυσης της χώρας. Για κατάδυση μοιάζει, σε αχαρτογράφητα ύδατα.

TAGS :
ολυμπιακά ακίνητα στουρνάρας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook