credit: UWW ResNet via Flickr

credit: UWW ResNet via Flickr

Πόσο πια αγράμματος μπορεί να ’ναι κανείς; Με πόση παμβλακώδη αίσθηση της γλώσσας μας; Και Ιντερνέτ για τέταρτο γράμμα; Αμ’ γι’ αυτό εκτίθενται πιο πολύ οι Από Πάνω κι από τους άλλους άσχετους, τους Αποκάτω τους…

(Αντί για Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ., αντί για ένα ακόμα τούρκικο σίριαλ, γιατί όχι ΜΠ.Ι.Λ.Ι.Ω. (Μπρόντκαστ Ίντερνετ Λινκς Ώπα-είπα-λέω), ή ΣΤ.ΥΓ.Ο.Σ. (Στην Υγειά μας Όσο Στάζει), ή ΕΚ.ΤΟ.ΠΛ. (Εκ Του Πλησίον)… Κάτι από μέσα, βρε αδερφέ, να γελάμε και πιο ελεύθερα, πιο ακομπλεξάριστα, πιο συνδικαλιστικά).

Άκου Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ.! Είναι που είναι όλ’ αυτά τα αρχικά* βασανιστικά για όλους μας όλ’ αυτά τα χρόνια, να μην πάμε και για πιο …άπντεϊτεντ δήθεν πράγματα, ακόμα πιο γελοία, ακόμα πιο άρρωστα, ακόμα πιο παρανοϊκά;

Θα μου πεις: Τ’ όνομα σε πειράζει απ’ όλ’ αυτά πιο πολύ, το όνομα; Όχι. Ή, μάλλον, ναι! Γιατί εκεί βρίσκεται –για όποιον καταλαβαίνει– η περίληψη κάθε χυδαίας και τρωγλοδυτικής εξουσιαστικής πραγματικότητας της Ελλάδας στη σύγχρονη εποχή.

Και να πεις πως τα κούτσουρα τ’ απελέκητα δεν είχανε κάτι έτοιμο, ο Πρωθυπουργός ο φωτογραφιζόμενος με τον Ελύτη στα νιάτα του, που ’δειχναν άλλα;

Οι χειρότεροι πάντα από πάνω. Οι χειρότεροι πάντα παντού. Με καφέ σκατί κουστούμια, να αλληλο-συνεντευξιάζονται περπατητοί απέξω απ’ του Μαξίμου συμβολικά λίγο πριν το κλείσιμο, να επαναστατούν οι ίδιοι αμέσως μετά με λυμένες γραβάτες αλαφιασμένοι εναντίον των κυρίων τους στα στούντιο μέσα.

Και ξαφνικά μαύρο πάνω μας. Ξαφνικά σιωπή. Κι ύστερα, πάλι από την αρχή, σαν 1966: μπάρες, κατευθείαν έγχρωμες αυτή τη φορά, και φωνές κι αντάρες των Αθανασιάδηδων …Νόβα των σημερινών. Και να πεις πως τα κούτσουρα τ’ απελέκητα δεν είχανε κάτι έτοιμο, ο Πρωθυπουργός ο φωτογραφιζόμενος με τον Ελύτη στα νιάτα του, που ’δειχναν άλλα;

ΝΕΤ. ΝΕΤ είχανε ήδη. Εύρημα κατά λάθος πρωθύστερο, μέγα. ΝΕΤ. ΝΕΤ 1, ΝΕΤ 2, ΝΕΤ 3, εκατό ΝΕΤ έτοιμα. Όχι να κυνηγάνε τα Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ., τα κατοχυρωμένα κιόλα, ακούω. Όχι ΕΡΤογάν. Όχι κι άλλη Τουρκία στα κεφάλια μας, στα μυαλά μας μέσα.

What’s in a Name?, λοιπόν; Τα πάντα …όλα! Εκεί ακριβώς της σκέψης τους το Μηδέν από το Άριστα, εκείνων που ενώ δεν μπορούν θριαμβεύουν, εκείνων που ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν.

Που ου γαρ οίδασι πια και ποιοι είναι.

 

Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.

 

*Δ.Ε.Η., ΠΑ.ΣΟ.Κ., Κ.Α.Π.Η., Ο.Τ.Ε., ΚΥ.ΣΥΜ., ΚΥ.Σ.Ε.Α.,
Γ.Ε.Ε.Θ.Α., Γ.Ε.Σ., Κ.Κ.Ε., ΣΕ.ΛΕ.ΤΕ., Κ.Α.Τ.Ε.E, Ε.ΔΗ.Κ.,
Ε.Ρ.Ε., Ε.Ν.Ε.Π., Ν.Δ., Κ.Κ.Ε. (μ-λ), Ε.Ι.Ν.Α.Π., ΕΣ.Υ., Γ.Σ.Ε.Ε., Δ.Σ., ΖΟΥΛΟΥ…

Θα πάρω σιδερόβεργα, Παναγιά μου, βρε θα πάρω σιδερόβεργα,
μολότοφ κι αλυσίδες και θα τα κάνω βίδες…

Θα πάω στον Καραμπελιά, Παναγιά μου, θα πάω στον Καραμπελιά,
που ‘χει λεβέντες νέοι, αναρχικοί κι ωραίοι…

(Τζίμης Πανούσης, Π..Χ. Κάγκελα Παντού)

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top