100 χρόνια «Οχτωβριανής-Επανάστασης-17-10-1917», που τελικά δεν ήταν επανάσταση. Ήταν πραξικόπημα αντεπαναστατικό, όχι «προλεταριακό», γεννήτορ καθεστώτων εσωτερικής-εξωτερικής σκλαβιάς/βίας/ανελευθερίας/ψευτιάς/δυστυχίας, που μάτωσε-πισωγύρισε τον πλανήτη, γράφει ο Σακελλάρης Σκουμπουρδής. (Φωτογραφία: History Collection)

Αδίστακτα χαριτωμένη η επικαιρότητα διασκεδάζει τους πικραμένους Τσιφτετέλληνες με τα κωλοτουμπο-παθήματα που βγάζει απ’ το καπέλο του ο Μέγας Τράγος. Δεν ήξευρε ο δόλιος το ρητό «κάλιο αμερικανόδενε, παρά αμερκανογύρευε»… Τόσο έχουμε συνηθίσει τις περιστροφές 360 μοιρών, ώστε δεν γελάμε πια -ούτε με τα «Greece is back (όπισθεν ολοταχώς)». Αισιοδοξούμεν μετά ανεξελέγκτου κατωφερείας και εξαρχειωνόμεθα εκσομαλιζόμενοι άνευ πάτου και εγκρατείας (αλήθεια, μάθαμε τι μακελειό συνέβη πάλι προχτές στην καραβοτσακισμένη από τρικυμία βίας Σομαλία;…).

 

1917 «Αριστερά» παραμύθια και ηθικά πλεονεκτήματα

Παρακάμπτοντας, λοιπόν, την πλούσια εφήμερη επικαιρότητα ασχολούμαστε σήμερα με σημαντικές αλληλοσυσχετιζόμενες απολήξεις της.

– Χτες ήταν η χαρά του Κουμουνιζμένου, τα εκατόχρονα της «Οχτωβριανής-Επανάστασης-17-10-1917», που τελικά δεν ήταν επανάσταση. Ήταν πραξικόπημα αντεπαναστατικό*, όχι «προλεταριακό»**, γεννήτορ καθεστώτων εσωτερικής-εξωτερικής σκλαβιάς/βίας/ανελευθερίας/ψευτιάς/δυστυχίας, που μάτωσε-πισωγύρισε τον πλανήτη. Προκάναμε πασχαλιάτικα να δείξουμε πόσο δραματικά φέτος θυμόμαστε το διπλό κακό: «1967/1917-2017 και η Θεωρία της Καλής Βίας» (50χρονα Χούντας, 100χρονα «Οχτωβριανής», πώς κάθε ολοκληρωτισμός έχει την Καλή Πολιτική Βία του). Θυμηθείτε επίσης πώς «Με τον Φιντέλ σβήνει και ο μύθος “Επανάσταση”».

– Προχτές ο αχώνευτος Νίκος Δήμου επεσήμανε ότι η Δύση γιορτάζει τα αγνοημένα στο-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ 500χρονα του Λουθήρου («95 Θέσεις» που μόχλευσαν δραματικά τον Ανθρώπινο Πολιτισμό)***. Φυσικά, άλλωστε, ούτε το 2019 θα γιορτάσουμε εμείς εδώ τα τριαντάχρονα της κατάρρευσης του Υπαρκτού…

– Τις προάλλες ζήσαμε φαιδρές χαρές με τις παλινωδικές περιπέτειες της Ψωροκώσταινας γύρω από τα ομοφυλοφιλικά δικαιώματα, που καπελώνει διεθνώς η «Αριστερά, ως ηθικό της πλεονέκτημα. Αμαρτία! Θα δείξουμε εδώ ότι δεν είναι «αριστερή» υπόθεση τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο μύθος της «Αριστεράς» ως προμάχου του «Δικαιωματισμού» είναι μια ακόμα απάτη του έμπειρου Μαρξιστικο-Λενινιστικού Ολοκληρωτικού Επικοινωνισμού.

Ιδεοληπτικός/βίαιος «Αριστερός» Δικαιωματισμός

Ο μύθος της «Αριστεράς» ως προμάχου του «Δικαιωματισμού» είναι μια ακόμα απάτη του έμπειρου Μαρξιστικο-Λενινιστικού Ολοκληρωτικού Επικοινωνισμού. Βέβαια, πράγματι, κάποιες κρίσιμες ιστορικές εποχές μόνο η Αριστερά υπερασπίστηκε προνομιακά κάποια ανθρώπινα δικαιώματα.

Κυρίως στην Ψυχροπολεμική «Ύφεση» (ιδιαίτερα στον «Μακαρθισμό», οπότε ο δυτικός φόβος της «Κόκκινης Αρκούδας» κατέστελλε παντού τις πολιτικές ελευθερίες), αναπτύχθηκαν κινήματα πολιτικών δικαιωμάτων/ελευθεριών. Μπροστάρηδες τέθηκαν δημοκρατικοί νεολαίοι, τους οποίους χύδην τα καθεστώτα βλακωδώς αποκαλούσαν «κομμουνιστές», ριζοσπαστικοποιώντας τους.

Τότε περίπου στην Ελλάδα ο ευγενής Ηλίας Ηλιού απαντούσε στο αντιδημοκρατικό κρατικό «θα σας ταράξουμε στο ξύλο» με το περίφημο «κι-εμείς-θα-σας-ταράξουμε-στην-νομιμότητα»… Γιατί η αντιλαϊκιστική Αριστερά ήταν μοχλός/πρόμαχος ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικοκοινωνικού δημοκρατικού εκσυγχρονισμού. Ενώ σταδιακά σημειώνονταν τα διεθνή φοιτητικά/αντιπολεμικά κινήματα, ο Μάης του ’68, η Πράγα, ο Ευρω-κομμουνισμός (όταν ο Μπερλινγκουέρ άθελα προετοίμαζε την αλυσιδωτή αντίδραση Γκορμπατσώφ και το 1989)…

Σήμερα, στην εποχή των τεράτων, αυτά φαίνονται ακατανόητα για την λαϊκισμένη «Αριστερά», που έχει υποκύψει στα θέλγητρα του Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου και του Ανεξυριζαυγιτισμού (ανάλογα έχουμε και διεθνώς). Δεν μπορεί να καταλάβει το δραματικό της αδιέξοδο: ότι «Πιο δεξιά από τον λαϊκισμό δεν έχει!». Και όταν αυτός μετέρχεται πολιτική βία, τότε «πιο ακροδεξιά από τον βίαιο λαϊκισμό δεν έχει!»…

Σκούζουμε για μακρύ χέρι σε Ελευθεροτυπία/Διαχωρισμό-Εξουσιών και τα δικαιώματα κάποιων (Ηριάννα-και-λοιποί-«αγωνιστές», προσφυγο-μετανάστες, ομάδες αδυνάμων, άνεργοι, κτλ) εργαλειοποιώντας τους, ώσπου να πάρουμε την εξουσία. Και-μετά,-άντε-γεια! Εννοείται ότι ουδέποτε σκούζουμε για το προπηλακισθέν/ξυλοδαρθέν ΑΜΕΑ. Μήτε και για τις παρανοϊκές υποθέσεις Συρίγου και ποικίλων «χτισμένων» καθηγητών. Δεν δικαιούνται δικαιωμάτων αυτοί, αφού…


Διαβάστε ακόμα: Στα χνάρια της Ρωσικής Επανάστασης του 1917



Αντιποίηση (Ιδεολογικής) Αρχής

Ήρθε ο καιρός να διαλυθεί/εξαερωθεί μια απίστευτη απάτη που ταλανίζει υπερεκατό χρόνια τον Ανθρώπινο Πολιτισμό: Όλοι οι ολοκληρωτισμοί (φασο-ναζί, Μ-Λ, αναρχοφασίστες, ισλαμοφασίστες) πάντα σκούζουν/παραμυθιάζουν το κοινό τους τάχα ως υμνητές της Ελευθερίας. Και η πραγματική εγγυήτρια της Ελευθερίας, η Φιλελεύθερη Δημοκρατία (Φ.Δ.), η απόλυτη υπέρβαση/άρνησή τους, ουδόλως επικαλείται την Ελευθερία. Οι Ολοκληρωτισμοί βάζουν φιλελεύθερες «στολές» και παριστάνουν την Φ.Δ.! Αμαρτία. Κάποια στιγμή αυτή η παρανοϊκή «Αντιποίηση Αρχής» θα σταματήσει.

 

Ατομικό και συλλογικό δικαίωμα

Η έννοια του ατομικού (σήμερα νοούμενου ως ανθρώπινου) δικαιώματος**** συνδέεται αλληλένδετα με την ελευθερία που διαθέτει κάποιο πρόσωπο, για να ασκήσει αυτό το δικαίωμα. Έχω κάποιο δικαίωμα όταν έχω την ελεύθερη βούληση να το ασκήσω, αν δεν την έχω, χάνω και το δικαίωμα.

Συλλογικό δικαίωμα σημαίνει αντικειμενικά ενιαίο (για όλα τα άτομα μιας συλλογικότητας) δικαίωμα, με το οποίο ουδέν άτομο δικαιούται να διαφωνεί: αν δεν του αρέσει θα το υποστεί ανελευθέρως (είναι-αντικειμενικό-αφού…). Όλοι οι ολοκληρωτισμοί (ακόμα και οι ναζί), ακολουθούν το υπόδειγμα/ιδεολόγημα του «συλλογικού δικαιώματος».

Αυτό απορρέει από την (πρώτη διδάξασα) «αντικειμενική» μαρξιστική ανάλυση που ορίζει ΕΝΑ δικαίωμα «αντικειμενικά» αρμόζον/κατάλληλο για όλα τα μέλη της συλλογικότητας. Άλλωστε «το άτομο είναι μια ασήμαντη σπίθα υποκειμενική και η συλλογικότητα αντικειμενική σημαντική φωτιά» (Ένγκελς): η «αντικειμενική» κοινωνική συνείδηση υπερνικά την ατομική «υποκειμενική» συνείδηση…

Όσο η «Ριζοσπαστική Αριστερά» δεν θέτει εκτός ατζέντας την («Αντικειμενικά Καλή») Πολιτική Βία, τόσο δεν θα νοείται ως υπερασπίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πολιτική Βία: καταργεί τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Κάποιοι (οιονεί αστυνομία σκέψης/πράξης) επιφορτίζονται με την «σωστή» ερμηνεία της ανάλυσης και επιβάλλουν την «σωστή» εφαρμογή της. Επικαλούνται (από-τη-σημαία) την ελευθερία να ασκήσουν το αυτονόητο (υποχρεωτικό) δικαίωμά τους, για το Καλό της συλλογικότητας να στερήσουν την ελευθερία του (Διαφορετικού/Κακού) Άλλου να ασκήσει το δικό του δικαίωμα… ΕΝΑ μόνο αντικειμενικά σωστό δικαίωμα υπάρχει, αφού. Και είναι το δικό τους (το λένε και τα χαρτιά τους). Το δικαίωμα όποιου διαφωνεί μαζί τους ΔΕΝ νοείται, αφού. Κατανοητό;

Έτσι ορίζονται τα «δικαιώματα» όποιων συλλογικοτήτων θέλει να υποστηρίξει η μαρξιστική αντικειμενικότητα. Οπότε καταργείται δια της νόμιμης βίας της συλλογικότητας η ελευθερία άσκησης όσων ατομικών δικαιωμάτων διαφοροποιούνται από ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ (αντικειμενικά σωστό) συλλογικό δικαίωμα.

Άρα, μόνο α λα καρτ δέχεται τα ανθρώπινα δικαιώματα ο Μ-Λ και η «Αριστερά»: ουσιωδώς μόνο τα «συλλογικά» δικαιώματα, που είναι ανυπόστατα. Καθόσον υφίστανται μόνο ως «αντικειμενικά», ορισμένα από το Ιερό Ευαγγέλιο: μάλλον από όποιον έχει (βάσει συσχετισμού δυνάμεων) το δικαίωμα να τα ερμηνεύει κατά το δοκούν…

Έτσι επικρατεί η λογική «Ναι στα δικαιώματα, αλλά θα πούμε εμείς (που ξέρουμε) ποια είναι αυτά»! Και αποφαίνονται, διάφοροι σαλταρισμένοι Ρουβίκωνες, Κομματικοί Κομισσάριοι, ή λοιποί ζηλωτές/γνώστες του Ευαγγελίου, ποια ακριβώς είναι τα «αντικειμενικά σωστά» δικαιώματα (π.χ. «λευτεριά στον αγωνιστή Παπαρδόπουλο») και πώς διεκδικούνται, συνήθως με Πολιτική Βία… Όποιος διαφωνεί, «υποκειμενικά» διαφωνεί, αφού. Και ή παραιτείται του δικαιώματός του ή τρώει την Αντικειμενικά Καλή Πολιτική Βία μας. Ας πρόσεχε…

Όσο η «Ριζοσπαστική Αριστερά» δεν θέτει εκτός ατζέντας την («Αντικειμενικά Καλή») Πολιτική Βία, τόσο δεν θα νοείται ως υπερασπίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γιατί η («Καλή») Πολιτική Βία τάσσεται κατά της Ελευθερίας του Άλλου, η οποία είναι θεμελιώδης εγγύηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

(συνεχίζεται)

 


Παραπομπές
* Το Οκτωβριανό πραξικόπημα
** Οκτωβριανή Επανάσταση: Το μεγάλο ψέμα
*** «Ο Λούθηρος δεν πέρασε από εδώ…»

**** Περί δικαιωμάτων βρείτε λεπτομέρειες στο ευπώλητο βιβλίο «Φιλελευθερισμός», Αριστείδης Χατζής, Εκδόσεις Παπαδόπουλος


 

Διαβάστε ακόμα: Υπάρχει ουσία στην επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top