Ασφαλιστικό (παρελθόν), ή Εργασιακό (μέλλον);

Αντί να κοιτάμε τι θα κάνουμε για να σώσουμε τη χώρα, ο νους μας ασχολείται με το πώς δεν θα μας την φέρουν οι εχθροί. Γιατί αυτοί φταίνε για όλα. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Jose Mesa)

Άλλα τα μάτια του Αρχιδιαπραγματευταρά λαγού

Κάτω τα χέρια απ’ την ακινησία! Αυτό το σύνθημα δονεί τις καρδιές μας, εφτά μνημονιακά χρόνια τώρα. Ο νους μας ασχολείται με το πώς δεν θα μας την φέρουν οι εχθροί. Θέλουν να μας καθυποτάξουν, αφού. Αυτό πιστεύει η αφρόκρεμα της διανοητικής/ακαδημαϊκής/πολιτικής/δημοσιογραφικής ελίτ, καταγγέλλοντας θεούς και δαίμονες ανθελληνικώς συνωμοτούντες, βεβαίως-βεβαίως.

Και τούτο, απλώς, διότι δεν είμαστε κορόιδα εμείς, σαν κάτι χαζούς Ιρλανδούς. Αυτοί ΔΕΝ διαπραγματεύτηκαν ΤΙ-ΠΟ-ΤΕ μετά την ιδρυτική μνημονιακή συμφωνία. Εκδήλωσαν αρχικά παντελή αδιαφορία για τα μέτρα μείωσης δαπανών (μισθών-συντάξεων). Και αξίωσαν μόνο διατήρηση του χαμηλότατου φορολογικού συντελεστή τους, (βασική, συν-ταις-άλλαις-θεσμικαίς-τεχνικαίς-πολιτικαίς) αιτία προσέλκυσης μεγάλων διεθνών επενδύσεων. Γιατί, όποιος θέλει να ζυμώσει και να προκόψει, ΔΕΝ διαπραγματεύεται. Ενώ, αντιθέτως, της αχαμνής της αυτηνής οι τρίχες της φταίνε, έτσι ξεδίνει στις διαπραγματεύσεις.

Τα κορόιδα οι κουκουβάγιες-Ιρλανδοί, λοιπόν, που δεν είναι σαν κι εμάς τους περικεφαλαιοφόρους Μπαλκάν-Κομμουνίστ-Αρχιδιαπραγματευταράδες λαγούς, έπεσαν αμέσως με τα μούτρα στη δουλειά και έχουν χρόνια τώρα βγει από το μνημόνιο (φοβερή χαζομάρα τους…), φυσάνε αναπτυξάρα, πατάνε γκάζι και τρώμε τη σκόνη τους.

Σύντομα θα βρίσκονται σε καλύτερο επίπεδο από το προ κρίσης. Γιατί (πάντα αυτά τα κορόιδα) νοιάστηκαν μόνο για το δυναμικό μέλλον (εργασία), αδιαφορώντας για το στατικό παρελθόν (συντάξεις, που ούτως-ή-άλλως αυτόματα αυγατίζουν μόνο εφόσον η χρηματοδότρια εργασία πάει καλά…). Τόσο απλά, τόσο κορόιδα. Win-win οι Ιρλανδοί (κερδίζουν και αυτοί και η Ε.Ε.), loose-loose εμείς (χάνουμε και εμείς και η Ε.Ε.)…

Γιατί, εμείς οι πονηροί, κρατάμε την αναπνοή μας απειλώντας να σκάσουμε, αγνοώντας τη δυναμική της εργασίας που δημιουργεί μελλοντικό πλούτο. Και απλά διεκδικούμε στατικό ετοιματζήδικο/αραχτό/αδημιουργικό μεροδούλι-μεροφάι… Και εξελισσόμαστε σε μια αντιπαθέστατη/αφόρητη αιμορροΐδα στα οπίσθια της Ε.Ε., χρονίως βασανίζοντας τους βάρβαρους εταίρους. Τιμή τους μεγάλη, βεβαίως-βεβαίως: θα ‘χουν να λένε πως βασανίζονται από Αριστοτέλειους Απογόνους…

Χλεύη για το Κωσταλέξι της Ευρώπης

Είδαν κι απόειδαν, λοιπόν, οι Κουτόφραγκοι και το πήραν απόφαση πως οι Τσιφτετέλληνες δεν θέλουν να σωθούν με το καλό. Έτσι, πάνε τώρα με το στανιό. «Τα 1.000 στελέχη (Έλληνες) που μπορούν να αλλάξουν την εικόνα της χώρας» θα στρατολογήσει/προσλάβει και θα μισθοδοτεί η Κομισσιόν, με στόχο να επιβάλουν την έρμη κανονικότητα που τόσο αδυνατεί να κάτσει επί της εθνικής μας ζωής…

Βέβαια, νταξ, αυτό δεν μας τιμά ιδιαίτερα. Τόσο υπανάπτυκτοι/απροσάρμοστοι είμαστε, που δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας το αυτονόητο, που έκαναν όλες οι άλλες «μνημονιακές» χώρες; Λίγη τσίπα δεν υπάρχει, να επιδείξουν όλοι εκείνοι οι πρόμαχοι του ΟΧΙ, που είδαν με στροφορμή το «αξιοπρεπές όχι» τους να γίνεται «ταπεινωτικό» ναι… Σάμπως μας νοιάζει, όμως, που μας βλέπουν οι Εταίροι ως τα οικτρά απροσάρμοστα βλαχαδερά της οικογένειας, που γίναμε χλεύη νικητών και ηττημένων; Ποσώς. Τσίπα λαλούμε και τσίπα δεν έχουμε…

Διαβάστε ακόμα: Μήπως είναι καλύτερα να είσαι χαζός σήμερα;

Τραγκισμός/Κακαουνισμός/Σκέψη-Γιώργου-Αυτιά

Μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της (επί δεκαετίες χαλαρά κλιμακούμενης και εσχάτως καλπάζουσας) κομμουνιστικής ίωσης και του Δόγματος Κομμουνισμός-με-(ξένα)-λεφτά, οδηγός μας αδιόρατα πάντα ήταν ο Μαρξισμός-Λενινισμός-Σκέψη-Μάο-Τζε-Ντονγκ.

Στα χρόνια της γενικής αφασίας, που μας οδήγησαν εδώ, λαμπρή καθοδηγητική σταδιοδρομία έκανε και η δημοσιογραφία μας υπό τον γενικό τίτλο Τραγκισμός-Κακαουνισμός-Σκέψη-Γιώργου-Αυτιά.

Αυτή εμπνευσμένα μας οδηγεί σήμερα στην έσχατη βαϊμαρική φάση, σε μουντ Μάρκου Βαμβακάρη («Απέθαν’-ο-Κονδύλης-μας, πάει-κι-ο-Βενιζέλος, την-πούλεψε-κι-ο-Δεμερτζής, που-θα-‘φερνε-το-τέλος»). Οπότε, αισιοδοξία μόνο. Γιατί εμείς είμαστε πονηροί, όχι σαν τα κορόιδα τους Κουτόφραγκους. Κοιτάμε πίσω, πίνουμε τα «Όπισθεν ολοταχώς!» νάματα του Μακαριστού.

Ο Ημίθεος Μιζερολαϊκιστής Γιώργος Αυτιάς, διεθνώς διάσημος για τον άθλο του να πάρει δις συνέντευξη από ένα βίντεο, κανοναρχεί/προστάζει: «Ζήτω οι συντάξεις, κάτω η εργασία!». Και πολιτική/κοινωνία/έθνος ακολουθούν… Ο κατιμάς που συνωθείται/συναγελάζεται στις εκπομπές του κ. Αυτιά οδηγεί τον τόπο. Ειδικά εσχάτως, οπότε Τσίπρας-Αυτιάς (εν μπανανολαϊκισμώ αδελφοί) προάγουν την οπισθοβαρή στρατηγική: κοιτάμε προς τα πίσω (ασφαλιστικό, φθίνουσες συντάξεις), αδιαφορώντας για το μπροστά (εργασιακό, τρόποι αύξησης θέσεων εργασίας).

Όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία, η κλειστή οπισθοβαρής στρατηγική σουρώνει τον πλούτο και μαραίνει την εργασία, φέρνοντας ύφεση, ανεργία, φτώχεια, δυστυχία. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Dimitris Alexakis)

Οπισθοβαρές Ασφαλιστικό, εμπροσθοβαρές Εργασιακό

Είναι ολοφάνερο για την ορθολογική ανάλυση: η θεμελιώδης εμπροσθοβαρής εξίσωση της ανάκαμψης, θέλει θεσμικό/λειτουργικό ξεκαθάρισμα, (εργασιακή νομοθεσία, σοβαρή Δικαιοσύνη, χρηματοπιστωτική εξυγίανση, άνοιγμα αγορών, πολιτική σταθερότητα: όχι όλη η Ελλάδα ατέλειωτα Εξάρχεια). Τούτων δεδομένων, ξετυλίγεται σφοδρή ανάπτυξη με εισροή επενδυτικών κεφαλαίων και έκρηξη θέσεων εργασίας. Και μόνο τότε οριστικοποιείται βιώσιμο Ασφαλιστικό.

Εμείς πάμε ανάποδα, οπισθοβαρώς. Αφήνουμε ανέγγιχτο το σιχτιριασμένο Εργασιακό (επί του οποίου κάθε αντισοβιετικών-αντιπαλαιοημερολογητικών προθέσεων άγγιγμα θεωρείται του Νεοφιλελέ Μινώταυρου δουλειά). Παραμένουμε εξαρτημένοι από τους δανειστές και παίζουμε Αντάρτικο Χρόνου. Έτσι, σαν πιτυρίδα από το πέτο, απομακρύνουμε τις καταγγελίες των άλλων «Αριστερών»…

Και παρακολουθούμε την οικονομία να σαπίζει πάνω στο πτώμα των Ασφαλιστικών Ημιμέτρων που καίγονται καθ’ εκάστην… Ο διαδικτυακός φίλος (εξαίρετος μάνατζερ ιδιωτικού τομέα) Κωνσταντίνος Κούτσας, ονομάζει το φαινόμενο ιδιοτελή υπεξαίρεση ελπίδων των νεοτέρων από τις παλιότερες γενιές, που συρρικνώνει ευκαιρίες, δουλειές και πλούτο…

Όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία (θυμηθείτε: «Συθέμελα ο Κόσμος αλλάζει. Και η Κοσμάρα μας;»), η κλειστή οπισθοβαρής στρατηγική σουρώνει τον πλούτο και μαραίνει την εργασία, φέρνοντας ύφεση, ανεργία, φτώχεια, δυστυχία. Αντίθετα πλούσιες χώρες ευημερίας/πλούτου, χωρίς ανεργία, είναι όσες έχουν εμπροσθοβαρώς ελεύθερες απολύσεις και καθόλου μισθολογικά όρια. Γιατί;…

Κωσταλέξι της Ευρώπης, με την πλάτη στο μέλλον

Ανάποδοι Καραγκιόζηδες, όπως είμαστε, «επιλύουμε» κάθε μήνα το Ασφαλιστικό, που τον άλλο μήνα ξανακαίγεται, όντας δυναμικό σύστημα, όχι στατικό, εξαρτημένο από την εργασία. Όσο αυτή καταστρέφεται από την πολιτική απραξία/ανοησία, τόσο κάλλιστα εξαερώνεται κάθε Ασφαλιστικό… Άρα, δεν το οριστικοποιείς ποτέ, πριν να διαμορφώσεις το πλαίσιο (εργασιακό, νομικό/δικαστικό) της ανάπτυξης που θα επιδιαμορφώσει εκ των υστέρων το Ασφαλιστικό… Ιδού το στοίχημα: να αλλάξει η στραβωμάρα της στραβής εθνικής οπισθόθωρης στρατηγικής!

Όσο δεν ανατρέπεται αυτή η ανάποδη οπισθοβαρής στρατηγική Τσίπρα, διασώζοντας ΤΟ Σύστημα, θα κάψει και την τελευταία θέση εργασίας και θα εξαϋλώσει το Ασφαλιστικό, ανεπιστρόφως οδηγώντας σε αληθινή ανθρωπιστική καταστροφή. Θα είναι τότε αργά. Τώρα με σφοδρές μεταρρυθμίσεις γυρίζει η παρτίδα σε χρόνο συγκριτικά ελάχιστο (βλέπε: Ιρλανδία, Κύπρο, κτλ). Θα τις εφαρμόσουμε (προφανώς όχι με Τσίπρα…);

Για να κάνει πιπί του το έθνος, πρέπει κάποιος να του το κρατάει με το χέρι, αλλιώς δεν τα καταφέρνει. Λόγια σκληρά, αλλά να-τα-λέμε-κι-αυτά. Έχουμε, ως Λαός-Κωσταλέξι, πρόβλημα υγείας σοβαρό. Ας ξελαμπικάρουμε επί τέλους, ας ξαναγυρίσουμε πλάτη στο παρελθόν και πρόσωπο μπροστά. Με όλο το βάρος στην ανάπτυξη της εργασίας, ταυτόχρονα/δευτερογενώς διασφαλίζουμε έτσι και τις καψερές/δόλιες συντάξεις μας. Ένα μονόδρομο win-win-situation. Θα πάρουμε;

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Με-τιμές-Αρχηγού-Κράτους-(μεγάλα γέλια…)
Πληροφορούμεθα ότι κάποια «Ένωση Αθέων» θεωρεί σκανδαλώδη τη «δαπάνη μεταφοράς του Αγίου Φωτός με τιμές Αρχηγού Κράτους». Δηλαδή, οι ένθεοι δεν την θεωρούν σκανδαλώδη; Δεν τους περνάει από το μυαλό (ιδίως όταν βρίζουν τους Καθολικούς για «Καισαροπαπισμόν») ότι τέτοιες-τιμές-μπλα-μπλα αποδίδονται τω Καίσαρι και όχι τω Θεώ; Δόλιο καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ, πιο γελοίο πεθαίνεις. Μην διαπορούμεν μετά πώς ζώμεν στα στενά των αλλεπάλληλων χρεωκοπιών: είναι που τρώμεν τα σανά, ανυπερθέτως.

Πολιτικά παπατζηλίκια του Σωρρού
Ο χρηματοδότης του Σώρρα, Ελληνοαμερικανός γιατρός Λαμπράκης, διώκεται για ναρκωεμπόριο. Ιδίου φυράματος λερωμένη φωλιά έχει και ο Λιβανέζος ιδιοκτήτης του αεροπλάνου που πήγε τον κ. Παππά Βενεζουέλα. Πέρσι αναρωτιόμασταν («First we take Δικαιοσύνη, then we take Ενημέρωση»), εάν «Είναι πιο-Σώρρας-ο-Τσίπρας ή είναι πιο-Τσίπρας-ο-Σώρρας;» και κάποιοι θύμωναν. Τώρα τι λένε;
Διαμαρτύρεται εν-τω-μεταξύ, αντί να απολογείται, ο κ. Παππάς (καλύτερη άμυνα η επίθεση): «Φοβούνται τις εξεταστικές και θυμούνται τη Βενεζουέλα!». Κάποιος, όμως, πρέπει να του μιλήσει για το Ρεξόνα: «Όχι, Ονορέβολε, αντιθέτως, εσείς είστε που φοβάστε τη Βενεζουέλα και -σαν την σουπιά- εγείρετε, για μελάνι, άσχετες/ξεκούδουνες εξεταστικές!»…
Είπατε τω Αντιβασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Τελειώσατε, παιδιά!

Διαβάστε ακόμα: Πού έφταιξε το (όλοι)-ΠΑΣΟΚ-(είμαστε)

TAGS :
αντιδράσεις ασφαλιστικό Ελλάδα εργασιακό μνημόνια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook