varoufakis-papandreou cover

Η ζήλια δεν είναι μόνον στοιχείο ανθρώπινης κακίας: είναι και τρόπος διαχείρισης του λαού. Γι’ αυτό και οι άρχοντες της παλιάς εποχής άπλωναν σε δημόσια θέα το μεγαλείο τους.

Η απόλυτη ταξικότητα μιας αυτάρεσκης διακυβέρνησης: αυτή είναι η πραγματικότητα που ζούμε τα τελευταία χρόνια, πείτε τα αν θέλετε «τα χρόνια της κρίσης». Και η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, η οποία θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι θα λειτουργούσε κάπου αντίστροφα, έκανε το αντίθετο – το ακριβώς αντίθετο!

Αφήνοντας κατά μέρος το 17μετρο Ferretti, λογικής gin palace της οικογένειας Καμμένου (η συζήτηση, άλλωστε, είναι κατά 2 χρόνια μπαγιάτικη), αρκεί ο ασφυκτικός εναγκαλισμός του ζηλευτού ζεύγους Γιάνη Βαρουφάκη – Δανάης Στράτου με την υπέροχη θεά Ακρόπολης, που ανάγει σε Ξενοφώντα και Λόλα Ζολώτα, μετά τις selfies της Αίγινας κ.ο.κ. (Η ζήλια δεν είναι μόνον στοιχείο ανθρώπινης κακίας: είναι και τρόπος διαχείρισης του λαού. Γι’ αυτό και οι άρχοντες της παλιάς εποχής άπλωναν σε δημόσια θέα το μεγαλείο τους). Αρκεί για να εγκαταστήσει στο σωστό του πλαίσιο τα τωρινά μας πράγματα, εννοούμε.

Συνέχιση και απογείωση της ίδιας ανεσάρας αποτελεί η σημερινή έμφαση στο αγραβάτωτο των τωρινών: όχι απλώς απόρριψη του dress code των μικροαστών υπαλληλάκων, αλλά ανάδειξη του «υπεράνω».

Μ’ ένα άλμα προς τα πίσω, η στολή Lycra του ποδηλάτη ή κωπηλάτη κανό του Γιώργου Παπανδρέου, μαζί και το ίδιο το carbon fibre ποδήλατό του και το αντίστοιχο κανό (θυμάστε;) είναι ίσως λαϊκίστικο να υπολογίσει κάποιος ότι κόστιζαν όσο ένας σεβαστός αριθμός μισθών δημοσίων υπαλλήλων μετά το χειρισμό του cut-cut-cut του πρώτου μας Μνημονίου.

Όμως, ο τρόπος επίδειξής τους, όπως και το «ύφος-ανεσάρα» Γιώργου Παπακωνσταντίνου (ο άνθρωπος που εγκαινίασε το σακιδιάκι) ή Τίνας Μπιρμπίλη (με τα trainers), κουβαλούσαν την επιδεικτική απόσταση από το δυσάρεστο της ύπαρξης των κοινών ανθρώπων. Συνέχιση και απογείωση της ίδιας ανεσάρας αποτελεί η σημερινή έμφαση στο αγραβάτωτο των τωρινών: όχι απλώς απόρριψη του dress code των μικροαστών υπαλληλάκων, αλλά ανάδειξη του «υπεράνω».

Προσπεράσαμε την εποχή Σαμαρά. Ναι, αυτός (και «οι δικοί του») τις απέφυγαν τις υφολογικές/ενδυματολογικές ή με βάση την κατοικία ή και τη φωτογράφιση διαφοροποιήσεις από τους κοινούς θνητούς, από το vulgus pecum. Όμως, να, η με χαλαρή αδιακρισία επισήμανση ότι «ο Αντώνης» έκανε τα εμπιστευτικά ραντεβού του στο διαμέρισμα της οικογενειακής κατοικίας της οδού Μουρούζη, σε 60 βήματα από το Μαξίμου, στα 90 βήματα από το Προεδρικό Μέγαρο, όλο και προσγείωνε τη συζήτηση εκεί που πρέπει!

Στη διακυβέρνηση διά της αποστάσεως από τον πολίτη/υπήκοο, στο charme discret de la bourgeoisie.

 

Διαβάστε ακόμα: Ανίκανοι, νάρκισσοι ή κλεφτοκοτάδες;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top