Ήρθε η ώρα να συγχαρώ τον Βαρουφάκη

Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις ανθρώπους που έδειχναν αγνή ηδονή ή εν πάση περιπτώσει δικαιολογούσαν πολιτικά τους προπηλακισμούς εναντίον μελών των προηγούμενων κυβερνήσεων να στιγματίζουν την ευτυχώς αναίμακτη επίθεση στον δικό τους υπουργό.

Ήρθε η ώρα να συγχαρώ τον Γιάνη Βαρουφάκη. Ήρθε η ώρα να παραδεχτώ ότι καλά κάνει κι επικαλείται καμιά φορά την κρητική καταγωγή του, αν και η λεβεντιά του φάνηκε στο πως έβαλε κάτω καμιά δεκαριά αντιεξουσιαστές, όχι με κουμπούρι, αλλά με μοναδικό όπλο το διάλογο. Ήρθε η ώρα να τον συγχαρώ, όχι επειδή «τόλμησε να πάει στα Εξάρχεια» – στο πάλαι ποτέ στέκι των ΓΑΠικων υγιεινιστών που έσπευδαν για βιολογικό κόκορα με χυλοπίτες. Αλλά επειδή έχει την τύχη να έχει μια γυναίκα που τον αγαπά τόσο ώστε να γίνει ανθρώπινη ασπίδα, για να τον προστατέψει. Και για έναν ακόμα λόγο, κάπως πιο πολιτικό.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης λοιπόν έπεσε θύμα προπηλακισμού στο αυτόνομο λαϊκό κρατίδιο των Εξαρχείων, την κατά το Ζίζεκ, Ντισνέιλαντ της επανάστασης, όπου η επανάσταση δεν συμβαίνει, αλλά αναπαρίσταται. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης διαφέρουν ανά περιγραφή και μάρτυρα, αλλά εδώ μας ενδιαφέρει η ανακοίνωσή του μόνο. Ένα μνημείο λυρικού ρεπορτάζ, μιας και ο Γιάνης είναι ο καλύτερος publicist του εαυτού του. Ο Γιάνης γράφει για τη Δανάη. Ο Γιάνης ξέρει τι πρόθεση είχαν οι επιτιθέμενοι. Ο Γιάνης κατέβηκε για να το συζητήσουν. Ο Γιάνης δεν τους καταγγέλλει. Όπα, εδώ ειμαστε, στοπ, προσοχή: ο Γιάνης ΔΕΝ τους καταγγέλλει.

Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται το εξής καθόλου παράδοξο, αλλά πρωτοφανές: κάποια μέλη του αντιεξουσιαστικού χώρου συνεχίζουν την αντιεξουσιαστική τους δράση απέναντι στην Αριστερά, άρα απέναντι στην εξουσία. Το γεγονός ότι τα «παιδιά» του «χώρου» κάνουν ότι έκαναν πάντα – βανδαλισμούς στη Βουλή και στο κέντρο της πόλης, καταλήψεις, τώρα πια και προπηλακισμούς – δείχνει να φέρνει κάποια μέλη της κυβέρνησης, αλλά και δημόσιους υποστηρικτές της σε δύσκολη θέση.

Για πρώτη φορά είδαμε να αποδοκιμάζονται καταλήψεις, την Πρόεδρο της Βουλής να θεωρεί τα επεισόδια προβοκάτσια εναντίον της, τα ΜΑΤ να χρησιμοποιούν χημικά επί αριστερής διακυβέρνησης και τα «οργισμένα νιάτα» να αποκαλούνται θρασύδειλοι ή και φασίστες, επειδή εκδήλωσαν την οργή τους απέναντι σε κυβερνητικό στέλεχος.

Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις ανθρώπους που έδειχναν αγνή ηδονή ή εν πάση περιπτώσει δικαιολογούσαν πολιτικά τους προπηλακισμούς εναντίον μελών των προηγούμενων κυβερνήσεων να στιγματίζουν την ευτυχώς αναίμακτη επίθεση στον δικό τους υπουργό. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι λαλίστατοι σχολιαστές θα είχαν μια πικρόχολη κουβέντα ή ένα κρύο αστείο να πουν, αν το θύμα ήταν κάποιος πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ.

Όμως, ήταν ο δικός τους υπουργός. Τόσο δικός τους όσο και ξενόφερτος, με άλλες συνήθειες, με λαϊφστάιλ και περιοδικά. Ο οποίος, όμως, τους έβαλε τα γυαλιά. Ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν κατήγγειλε τους επιτιθεμένους. Είπε ότι κάνει κάποιες «σκέψεις» γι’ αυτούς από παλιά, αλλά ότι δεν είναι ώρα να τις μοιραστεί κι ότι δεν επιθυμεί την καταστολή ως απάντηση σ’ αυτά τα φαινόμενα.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν ζήτησε από κανέναν πολιτικό αντίπαλό του να τους αποδοκιμάσει. Αντιθέτως, έπλασε ένα στόρι γύρω από αυτό που αναδεικνύει τον ίδιο ως αυτό που θέλει να είναι: ένας απόγονος του Κροπότκιν, ένας ευγενής αναρχικός που δεν πιστεύει στη βία αλλά στο διάλογο, που δεν τρώει με υπουργούς σε κλειστά τραπέζια, αλλά απολαμβάνει υπερτιμημένα πιάτα στις αυλές των Εξαρχείων και ισοπεδώνει τους αντιπάλους του με το πνεύμα και το θάρρος του.

Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να συγχαρώ τον Γιάνη Βαρουφάκη. Γιατί η αντίδρασή του ήταν πιο τίμια από πολλών και πολύ πιο κουλ. Γιατί επιτρέπει σε μένα που ενοχλούμαι από τη βία, που ενοχλούμαι από τη φαντασίωση των αυτόνομων Εξαρχείων, να δηλώνω ότι είμαι με το μέρος του, ότι σιχαίνομαι την ιδέα του προπηλακισμού χωρίς ναι μεν αλλά, χωρίς τσακωμούς με τους αριστερούς φίλους μου, οι οποίοι είμαι βέβαιη ότι αυτήν τη φορά επιτέλους δεν θα διαφωνήσουν ακριβώς μαζί μου. Ήρθε η ώρα να ενωθούμε παιδιά, μαζί, κατά της βίας των κουκουλοφόρων αντιεξουσιαστών που νομίζουν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο με σπρέι και μπιρομπούκαλα.

«Μου είπαν να φύγω από το χώρο τους», γράφει. Είναι η δεύτερη φορά που ο Γιάνης νιώθει έτσι μέσα σε λίγες μέρες κι η δεύτερη φορά που σηκώνει περήφανα το ανάστημά του απέναντι σε όλους αυτούς τους σκληρούς τριμπαλιστές (σ.σ. ή μήπως τραϊμπαλιστές), σε όσους θεωρούν πως δεν χωράει ούτε στο μικρό χωριό της Αριστεράς ούτε στο μικρό χωριό των ευρωπαίων υπουργών τεχνοκρατικών αντιλήψεων. Ο κόσμος είναι πολύ μικρός για τον Γιάνη, παντού περισσεύει, δεν χωρά πουθενά. Τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα. Ήρθε η ώρα να συγχαρώ τον Γιάνη Βαρουφάκη. Αυτόν τον κουλ, γενναίο ήρωα, που για μια φορά μας ένωσε.

Διαβάστε ακόμα: Τι θα έλεγα στον Αλέξη Τσίπρα, αν ήταν φίλος μου

TAGS :
Βαρουφάκης Γιάντες εξάρχεια επίθεση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook