Δεξιό στρινγκ, αριστερό στρινγκ

Το στρινγκ αποτελεί τοσοδά παράδειγμα εθνικού διπολισμού. Υπάρχουν οπαδοί και αντίπαλοι. Εμπύρετη κόντρα πάνω σε 2 τ. εκ. υφάσματος. Αν και το ίδιο είναι προφανώς κεντρώο. © Private Rooms by Guido Argentini, Margherita, Napoli, September 19, 2003, Photo © Guido Argentini. All rights reserved, published by teNeues

Πορευόμαστε στην ατραπό του πλέον εμβληματικού αξεσουάρ της μοντέρνας θηλυκότητας. Το οποίο παθιάζει και διχάζει. Τα πάντα, από τα κεφάλια ως τα ημισφαίρια.

Ε, ναι. Το στρινγκ αποτελεί τοσοδά παράδειγμα εθνικού διπολισμού. Υπάρχουν οπαδοί και αντίπαλοι. Εμπύρετη κόντρα πάνω σε 2 τ. εκ. υφάσματος. Αν και το ίδιο είναι προφανώς κεντρώο.

Πρώτα το φόρεσαν οι χορευτές της δεκαετίας του ’70. Για να σταδιοδρομήσει με τα επιδέξια αραμπέσκ του στη λίμνη των πύγων. Θέτοντας από καθέδρας το συνταρακτικό ερώτημα κατά πόσον τα οπίσθια είναι απόκρυφα ή όχι. Κανονικά ναι, αλλά καθένας βάζει τη συστολή του εκεί που θέλει.

Κάποιες γυναίκες επικαλέστηκαν το άβολον του πράγματος. Ήταν ένας τρόπος να εκλογικεύσεις τους δισταγμούς μπροστά σε σαγήνες ακόμα κομμάτι παραβατικές. Διότι το στρινγκ έχει να κάνει με την αποκάλυψη του εσωτερικού μας κόσμου. Σε βάζει να κάνεις νυχτερινά σχέδια, τα οποία έχεις ονειρευτεί απ’ το πρωί.

Γύρω απ’ αυτή την παραβίαση ανοιχτών θυρών υπάρχουν δύο παραλλαγές. Οι οποίες συνδέονται με τη γυναικεία επιθυμία: Δεξιά, ολίγη από σεμνοτυφία. Δεν είμαστε όλες πορνοστάρ (αλλά και πάλι…). Αριστερά, αποστροφή της αστικής κοκεταρίας. Το στρινγκ παρουσιάζεται ως μια επιπολαιότης, διόλου συμβατή με τη χιονοστιβάδα των προβλημάτων του κόσμου και της εργατιάς.

Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, φοριέται κατάσαρκα η μάσκα των κοινωνικών ηθών, ώστε να ισχυροποιηθούν οι αντιστάσεις της ηθικής αγωγής απέναντι σε σεξουαλικά ήθη που προβάλλουν πλέον αξιώσεις ως προς τα πολιτικά τους δικαιώματα.

Η άλλη γυναικεία αντίρρηση είναι δανεισμένη απ’ το φεμινισμό. Όποια φοράει στρινγκ ικανοποιεί ένα ανδρικό αίτημα. Το στρινγκ σκαλώνει στο άρμα της ανδρικής επιθυμίας. Άρα κυριαρχίας. Με άλλα λόγια, πρόκειται για αντεπίθεση με δύναμη πυρός 120 γρ. στον πόλεμο των φύλων.

Ωστόσο, οι αντιρρήσεις κάμφθηκαν νωρίς. Οι οσφυοκάμπτες ανταπάντησαν ότι το στρινγκ, ως ενδυματολογική λεπτομέρεια, έχει όλα τα φόντα να μην εκτίθεται στο βλέμμα των ακατονόμαστων. Ότι, αντίθετα, πρόκειται για την έκφραση μιας ελευθερίας. Αυτής του να μισο-ντύνεσαι και του να υπο-δύεσαι με τρόπο υπνωτιστικό μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση να γοητέψεις αδιόρατα τον εαυτό σου. Το χαρτί του ναρκισσισμού. Ότι δήθεν οι γυναίκες είναι πλέον λιγότερο ευαίσθητες στην ωμή έκφραση των ανδρικών προσδοκιών και τη δικτατορία τους απ’ ό,τι σε κείνες –πιο ελικοειδείς, αλλά συνταγογραφικές– της γυναικείας μόδας. Με το μεγαλοφυώς διεστραμμένο επιχείρημα τού να υπόσχεσαι μια μορφή εξουσίας δια της γοητείας και να την παρουσιάζεις ως ελευθερία.

Από τη μεριά των ανδρών
Το στρινγκ είναι άσκημο. Να τι ακούς ενίοτε, μαζί με μια ωδή για το απλό, πάλλευκο κυλοτάκι (σ. σ.: η λέξη με «ι» δεν είναι περιγραφική).

Κρυφίως, ο φόβος να κατηγορηθείς για λαγνεία. Διότι η ανδρική επιθυμία, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, είναι εξίσου δυσκολοφόρετη με τη γυναικεία. Καλά θα κάνουμε λοιπόν, ως άνδρες, να μιλάμε για το σεξ με τρόπο αδιάφορο, αλλά αρμόδιο. Περίπου σαν να μιλάς για μια παρτίδα τένις…

Αν εκδηλώσεις προτίμηση για την κατεργάρικη γεωμετρία του στρινγκ, αυτό δημιουργεί υπόνοιες ότι είσαι πεινάλας. Πράγμα υποτιμητικό. Ένας πραγματικός άντρας που φοράει κολόνια και αποσμητικό παίρνει το σεξ όπως είναι: γυμνό. Ή ως έκφραση ενός εκλεπτυσμένου παιχνιδιού. Αλλά τίποτα παραπάνω. Το λευκό κυλοτάκι δεν είναι, λοιπόν, παρά η διεκδίκηση μιας καθαρής σεξουαλικότητας –σχεδόν μια συντροφικότητα. Ειδάλλως, ίσως, πρόκειται για επιβεβαίωση ενός αβέβαιου ανδρισμού: δεν χρειάζεσαι αξεσουάρ για να δείξεις πόσο άνδρας είσαι.

Από τη μεριά των γυναικών
Αναδείχθηκε το πλεονέκτημα ότι δεν διαγράφεται το σχέδιο ενός εσώρουχου. Μια μορφή πρακτικής αιδημοσύνης. Μια εκλογίκευση εν είδει ηθικού κατευνασμού επίσης, ώστε να περάσουν ασμένως από την εποχή του σλιπ στην αυτοκρατορία του στρινγκ, από την κυλότα στο οδοντικό νήμα. Το έσχατο προφυλακτικό. Η ύστατη στίξη προς αφαίρεση, ώστε επιτέλους η γλώσσα του σώματος να απελευθερωθεί τελείως από την ηθικοπλαστική σύνταξη. Καθότι, το οπτικό τακτ είναι μια φαντασιακή αδιακρισία.

Ε, ναι, λοιπόν, το στρινγκ είναι ένας υπαρξισμός: Δεξιά, ως φιλελεύθερη μοντερνικότητα. Αριστερά, ως διεκδικητικός φιλελευθερισμός.

Έμβλημά του το «διαίρει και γοήτευε». Ένας μίτος της Αριάδνης που απευθύνει προσκλητήριο στο κέντρο. Γενικά, ωστόσο, συνοψίζει την κυρίαρχη φιλελεύθερη τάση, όπως και το Κράτος, καθώς περιορίζει την προστασία του στο ελάχιστο. Ωστόσο, ένας καπιταλισμός που σέβεται τον εαυτό του προϋποθέτει την καινοτομία και αποσκοπεί στην πρόοδο. Παράδειγμα, η Ιταλίδα που πέτυχα στις διακοπές, όπου πάνω από το χαμηλοκάβαλο παντελόνι ανθούσαν δυο λευκά λουλούδια. Τα ίχνη που είχε αφήσει το στρινγκ στο λιοκαμμένο της κορμί.

TAGS :
sexy στρίνγκ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook