«Δεν πιστεύω να με γράφεις…!»

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα της πραγματικής Ελλάδας, καθώς και καταστάσεις ή γεγονότα είναι απολύτως συμπτωματική! Photo Credit: Jonathan/flickr

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μια φανταστική Ελλάδα, η χώρα συγκλονίζεται από τη δημοσίευση ενός βίντεο με εγκάρδια και γεμάτη αποκαλύψεις συνομιλία του Τάκη Μπαλταδάκου, γενικού γραμματέα της Κυβέρνησης και στενού συνεργάτη του Πρωθυπουργού, με τον Ηλία Κασιλαμάκα, βουλευτή του ακροδεξιού-νεοναζιστικού κόμματος «Χρυσό Σούρουπο», το οποίο βρίσκεται ήδη ενώπιον της δικαιοσύνης ως εγκληματική οργάνωση. Η θύελλα των αντιδράσεων από το βίντεο οδηγεί τον γενικό γραμματέα σε παραίτηση. Ο ίδιος, λίγες μέρες αργότερα, τηλεφωνεί στον Αντώνη Ραμασά, Πρωθυπουργό της χώρας, προφανώς για να του δώσει εξηγήσεις(;). Ακολουθεί απομαγνητοφωνημένο το τηλεφώνημα…

– Εμπρός!
– Αντώνη… Εδώ Τάκης.

– Βρε καλώς τον κι ας άργησε… Τι έγινε ρε Τάκη; Μια βδομάδα μετά τηλεφωνάς; Έτσι είπαμε; Μας ξέχασες τώρα που έγινες διάσημος έτσι; (γέλια)
– Ναι! (γέλια). Έμπλεξα, ρε! Πού να προλάβω; Όλοι με κυνηγούν για συνέντευξη και για να τους στείλω αντίτυπα των βιβλίων μου ώστε να γράψουν για το «βρώμικο» παρελθόν μου, για τη λατρεία μου για την «κρυπτεία» κλπ… ξέρεις τώρα… (γέλια)

– Α, τέλεια! Άρα πέτυχε, ρε μαλάκα!
– Ναι, ναι! Δεν έχω παράπονο και θέλω να σε ευχαριστήσω που στήριξες την ιδέα…

– Τάκη, μην το ξαναπείς! Δεν έκανα τίποτα. Τον Ηλία να ευχαριστήσεις καλύτερα. Για πες όμως λεπτομέρειες…
– Ε, να, ήδη ο εκδότης μου μού είπε ότι το βιβλίο με τον Εφιάλτη πάει για ανατύπωση. Σκίζει! Για να καταλάβεις, με πήρε και ο Μπουμπουκιάδης τηλέφωνο και μου λέει: «Τάκη σώσε με! Στείλε αντίτυπα στο βιβλιοπωλείο μου, δεν τους προλαβαίνω τους αναγνώστες…»

Διαβάστε ακόμα: Για όλα φταίει η Φοροδιαφυγή

– Ρε, τώρα που λες «Μπουμπουκιάδης», δεν του λες να το πουλάει το βιβλίο σου και στα νοσοκομεία;
– Καλά, στο μυαλό μου είσαι! Το ‘χουμε κανονίσει ήδη!

– Χα! Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται! Το άλλο βιβλίο πώς πάει; Αυτό το «Ερμό…», «Ερμοκοπρίτες»; Πού τους βρίσκεις τετοιους δύσκολους τίτλους, ρε μπαγάσα; (γέλια)
– Εντάξει ρε, είναι για αληθινούς πατριώτες… (γέλια). Πάντως πουλάει κι αυτό καλά. Δόξα τω Θεώ! Φτου, φτου μην το ματιάσω.

– Μπράβο! Για πες μου τώρα τα ντεσού από το βίντεο του Ηλία…
– Ε, αφού το είδες… Εσύ πες μου, πώς σου φάνηκε;

-Κοίτα, η σκηνοθεσία μ’ άρεσε, πολύ ρεαλιστική! Σκοτεινό μονοπλάνο, που δείχνει μυστήριο, ωραίο καδράρισμα, έξυπνο ντεκόρ με τις πολλές εικόνες των αγίων –θελκτικό για τους ορθόδοξους σινεφίλ. Το σενάριο επίσης σφιχτό και δυναμικό! Γενικά, το όλο αποτέλεσμα είναι πολύ καλό! Μόνο στο μοντάζ πρόσεξα ένα μικρό προβληματάκι. Πάντως, σου λέω, αν δεν έπρεπε να κρατήσουμε κρυφό, ότι πρόκειται για σκηνοθετημένο φιλμάκι, θα έδινα εντολή στον Κοκκινοπάνο του Πολιτισμού να το στείλουμε σαν επίσημη συμμετοχή σε κανένα διεθνές φεστιβάλ μικρού μήκους.
– Ήμασταν καλοί δηλαδή!

-Κοίτα, τον Ηλία δεν τον λες «ταλέντο υποκριτικής». Καλά χειρίστηκε την κάμερα, αλλά οι ατάκες του ήταν σα να διαβάζει από ότοκιου.
– Ναι, είχαμε βάλει ένα στα δεξιά του γιατί όλο ξέχναγε τα λόγια, ο μαλάκας!

– Κοίτα, και ο Ομπάμα, αλλά κι εγώ ακόμη από ότοκιου διαβάζουμε λόγους, διαγγέλματα, αλλά, ρε παιδί μου, βάζουμε χρώμα στη φωνή και κυρίως συναίσθημα. Ο Ηλίας θέλει αρκετή δουλειά, μου φάνηκε λίγο ψεύτικος…
– Εγώ;

– Εσύ ήσουν πολύ καλός υποκριτικά, πολύ πειστικός.
– Αλήθεια, είναι! Μέχρι και ο γιος μου πείστηκε!

– Έλα ρε; Αυτό που πήγε ο Δημήτρης-Γεώργιος στη Βουλή και τους πλάκωσε ήταν αυθόρμητο δηλαδή; Δεν ήταν μέρος του σεναρίου;
– Όχι! Δεν του είχα πει τίποτε και, μόλις είδε στο ίντερνετ το βίντεο, τα πήρε! Σου λέει: «Τ’ αδέλφια μου να τη στήσουν στον πατέρα μου; Θα τους γαμήσω!» Ε, είχε χάσει και η τριφυλλάρα εκείνη τη μέρα. Πολύ θέλει να χάσεις τον έλεγχο;

– Αλίμονο! Καταλαβαίνω…
– Βέβαια, εκεί στη Βουλή, εκτός από κλοτσιές, τους άρχισε και τις χριστοπαναγίες και φοβάμαι μην σου κάναμε ζημιά, ρε Αντώνη, σόρρυ…

– Τι εννοείς;
– Ε, μην σκανδαλίστηκαν με τα μπινελίκια του γιου μου οι χριστεπώνυμοι ψηφοφόροι μας και δεν μας ψηφίσουν.

– Σώπα ρε! Ποιος καλός χριστιανός, λαϊκός ή και παπάς ακόμη, δεν ρίχνει γαμωσταυρίδια τη σήμερον ημέρα; Ας είμαστε ρεαλιστές!
– Συμφωνώ, άλλωστε –ειλικρινά– είναι και στη φύση αλλά και στον κώδικα τιμής των ΟΥΚάδων να είναι πολύ άντρες και να γαμούν. Αλλά… ξέρω κι εγώ;

– Μην ανησυχείς, αν είναι, θα πω πάλι στους πιστούς ότι επικοινώνησα ξανά με το Θεό, ότι με τη βοήθεια της Παναγιάς βγαίνουμε από την κρίση, θα βάλω επιπλέον να συλλάβουν πάλι και κανέναν Παστίτσιο και θα εξισορροπιστεί η κατάσταση.
– Να πιάσω κι εγώ κανέναν ηγούμενο, μητροπολίτη να πουν κανέναν καλό λόγο στο ποίμνιο; Ειδικά εκείνος ο χλιδάτος ηγούμενος ‒ξέρεις ποιος‒ μου έχει υποχρέωση, επειδή τον «ξέπλυνα» από τα σκάνδαλα της Μονής του.

– Αν νομίζεις. Αλλά σου λέω, δεν με ανησυχούν καθόλου τα μπινελίκια του γιου σου. Πιο πολύ με προβληματίζει που αρχίσαν να σκαλίζουν πάλι το πώς μπήκε στο Λιμενικό.
– Τι θέλουν ρε γαμώτο; Ποιος πατέρας δεν θέλει το παιδί του ευτυχισμένο; Τι, να τον έκανα δικηγόρο, όπως κάνουν όλοι οι κομπλεξικοί γονείς που θέλουν τα παιδιά τους να συνεχίσουν το οικογενειακό επάγγελμα; Εγώ ήθελα να τον στρέψω εκεί που έχει κλήση! Ναι, ρε κομπλεξικοί, σταυρώστε με! Στο λιμενικό τον έβαλα, αφού ο μικρός λατρεύει το ψαροντούφεκο…

– Θυμάμαι που το καλοκαίρι μας είχε πιάσει κι εκείνη την τσιπούρα! Πόσα κιλά ήταν ρε Τάκη; Για πες μου όμως κάτι άλλο, το αυτόφωρο πώς το απέφυγε;
– Ε, μην φανταστείς ότι τον έψαξε και κανείς. Για καλό και για κακό όμως τον έστειλα στον νονό του, αλλά κι αυτός ο «ψεκασμένος» έκανε ότι δεν τον ήξερε. Του χτύπαγε το κουδούνι ο μικρός, του έλεγε: «Νονέ, άνοιξε, είμαι ο βαφτισιμιός σου», κι αυτός του απαντούσε: «Δεν σας ξέρω κύριε, δεν έχω βαφτίσει κανέναν εγώ!» «Πνευματικός πατέρας» σου λέει μετά, μη χέσω…!

Διαβάστε ακόμα: Το Λεφτόδεντρο ποτέ δεν πεθαίνει;

– Και τελικά;
– Ε, τελικά είπα στον Ηλία να τον κρύψει, που έχει πείρα από το πώς αποφεύγεις το αυτόφωρο. Στην αρχή, ο Δημήτρης-Γεώργιος δεν ήθελε και μου έλεγε ότι δεν θέλει πια σχέσεις με χρυσοσουρουπίτες και πως προτιμά «να ράψει τα ρούχα του με δέρματα από αυτούς».

– Τι;
– Έλα μωρέ, ξέρεις. Είναι αυτό το σύνθημα κατά των Αλβανών και των Σκοπιανών, που μαθαίνουν να φωνάζουν στα ΟΥΚ. Από εκεί επηρεάστηκε ο μικρός. Όμως εγώ, αφού πρώτα του εξήγησα ότι το βίντεο το φτιάξαμε μαζί με τον Ηλία, είπα στο γιο μου ούτε για αστείο να μην λέει τέτοια συνθήματα όταν πρόκειται για τα αδέλφια του. Όχι να τους την πέφτουμε και εμείς οι πατριώτες! Όχι να χρησιμοποιούμε τις «σφαίρες» μας εναντίον των αδελφών μας, που λέει κι ο Φαμήλος… Γιατί, όπως σου έχω ξαναπεί ρε Αντώνη, είναι καλά παιδιά οι χρυσοσουρουπίτες, και αγνοί Έλληνες! Δεν τους θυμάσαι και στις λαοσυνάξεις για το Μακεδονικό; Εντάξει, συμφωνώ, έχουν ένα θεματάκι με τον Χίτλερ, αλλά, άμα το καλοσκεφτείς, κι αυτός δεν ήταν πια και τόσο τέρας! Στο κάτω-κάτω Εβραίους καθάριζε κυρίως, γύφτους και αδελφές…

– Ρε Τάκη! Αφού τα έχουμε ξαναπεί, υπάρχουν κάποια όρια και τα καλά σου τα παιδιά το παράκαναν! Θυμάσαι, εγώ χατήρια δεν σας χάλαγα. Ό,τι μου έλεγες το έκανα: δεν έφερα αντίρρηση στο πάγωμα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, δεν είπα κουβέντα για το χάιδεμα και τις κοινές επιχειρήσεις, που είχαν τα καλά παιδιά σου με την αστυνομία σε διαδηλώσεις, έκανα τον Κινέζο στις επιθέσεις τους στους λαθρομετανάστες, μέχρι και την υποψηφιότητα του Σπήλιου Τρελιάρη στήριξα για τις Δημοτικές μπας και περάσει ο Ηλίας δεύτερο γύρο…
– Τα εκτιμούν όλα αυτά τα παιδιά, μη νομίζεις!

– Τα εκτιμούν, αλλά τον ράπερ τον έφαγαν και εκτέθηκα…
– Ναι, μαλακία…

– Τέλος πάντων… Πάντως, δεν μπορείς να πεις, με το βιντεάκι σου τους κάναμε συμπαθείς πάλι.
– Κουφό, ε;

– Αφού είναι φρενοκομείο η Ελλάδα, που έλεγε και ο θείος του χοντρούλη-γκέιμερ. Πού ακούστηκε, μετά το βίντεο να μας τη λένε διάφοροι, επειδή –καλά καλά– επηρεάσαμε τη δικαιοσύνη να επέμβει; Τους ενόχλησε αυτό, παρά το ότι επηρεάζαμε τη δικαιοσύνη να μην επεμβαίνει, όσο καιρό σφάζανε οι χρυσοσουρουπίτες τους λαθρομετανάστες… Τέλος πάντων, Τάκη. Ας τα αφήσουμε αυτά και ας πουμε για τα σημαντικά. Είναι τελική η απόφασή σου; Τώρα, με την ώθηση που σου έδωσε και το βίντεο, θα ασχοληθείς μόνο με το συγγραφικό σου έργο;
– Ναι ρε Αντώνη, κουράστηκα ρε φίλε!

– Να σου πω, κι εγώ κουράστηκα…
– Μη λες μαλακίες, Αντωνάκη! Η Ελλάς σε χρειάζεται εσένα! Πάντα δαυλός αναμμένος για την πατρίδα ρε γαμώτο!

– Το ξέρω, ρε πούστη μου, μου το είπε και ο Θεός. (γέλια). Για πες όμως κάτι τελευταίο: Τι θα γράψεις τώρα;
– Κοίτα, έχω έτοιμο ένα μελλοντολογικό μυθιστόρημα, βασισμένο όμως σε ιστορικές πηγές και προφητείες γερόντων του Αγίου Όρους. Θα λέγεται «Η επιστροφή του Λεωνίδα»…

Διαβάστε ακόμα: Das ist Sparta! Δις ιζ Σπάρτα στα γερμανικά…

– Και ποια είναι η ιστορία;
– Είναι η ιστορία ενός αρχικά λούζερ δημόσιου υπάλληλου, που κυριολεκτικά μεταμορφώνεται όταν κάνει τεστ DNA και διαπιστώνει ότι είναι απόγονος σε ευθεία γραμμή του αρχαίου Λεωνίδα. Αυτός ο δημόσιος υπάλληλος, μαζεύει 300 λοκατζήδες και μπαίνει στην Πόλη, όπου γαμεί και δέρνει Τούρκους.

– Ω, γαμάτο ακούγεται!
– Το ξέρω, αφού λέω να γράψω και τη συνέχεια, όπου οι 300 θα μπουν στα Σκόπια ή Τίρανα, δεν έχω καταλήξει ακόμη. Αλλά πρώτα θέλω να τελειώσω ένα βιβλίο με σπαρτιατικές συνταγές μαγειρικής με βασικό συστατικό τον μέλανα ζωμό.

– Σε χαίρομαι, ρε φίλε!
– Ευχαριστώ, ρε Αντώνη! Και που ‘σαι, μην χαθούμε τώρα που αφήνω τον πολιτικό στίβο…

– Όχι ρε! Εννοείται!
– Δεν έρχεσαι, ρε Αντώνη, μεθαύριο να δούμε και καμιά μπάλα; Έχει ημιτελικό κυπέλλου…

– Τι να δούμε, ρε πελατάκο; Τα μαραμένα τριφύλλια σου; Καλύτερα να δούμε το Κανάλι της Βουλής.
– Άσε ρε με την κόκκινη παράγκα σου! Έχε χάρη που σεβάστηκα τη φιλία μας και ασχολήθηκα μόνο με την ΚΑΕ και όχι με την ΠΑΕ του τριφυλλιού, να κλείσω το σπίτι του θρήνου σου!

– Σιγά μη σκίσεις κανένα καλσόν ρε! Θα σε έκανε ο πρόεδρός μας τ’ αλατιού!
– Ποιος; Ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος;

– Ε, φαντάζομαι δεν θα του παίρνουν πολύ χρόνο τα δημοτικά συμβούλια. Προλαβαίνει να αναλάβει και το μπάσκετ και να σε χώσει στην τρύπα σου, όπως στην μπάλα!
– Α, φιρί-φιρί για τσακωμό το πας, Αντωνάκη, και μην ξεχνάς ότι είμαι και Λακεδαίμων…

– Έλα, εντάξει, ας έχουμε και κάτι να μαλώνουμε… (γέλια)
– Σωστά! (γέλια) Άντε, κλείνω τώρα γιατί σε λίγο έχω συνέντευξη με Πορτοψάλτε…

– OK. Να σου πω όμως κάτι τελευταίο. Δεν πιστεύω να με γράφεις, να ηχογραφείς τόση ώρα το τηλεφώνημα… (γέλια)
– (μικρή παύση) Τι; Έλα ρε, παιδιά είμαστε; Χα, χα. … (μικρή παύση) Εσύ;

– (μικρή παύση) Ε, όχι βέβαια! Άντε, τα λέμε. Γεια!
– Γεια!

* Ο παραπάνω «απομαγνητοφωνημένος» διάλογος αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Όπως αναφέρεται και στον πρόλογο, διαδραματίζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μια φανταστική Ελλάδα, που έχει πιάσει πάτο και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική σημερινή πατρίδα μας, της ευημερίας, του ανθρωπισμού και των αξιών. Συνεπώς, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα της πραγματικής Ελλάδας, καθώς και καταστάσεις ή γεγονότα είναι απολύτως συμπτωματική!

Διαβάστε ακόμα: Πέντε πιο άκυρες στυλιστικές επιλογές από το Burberry του Αλέξη Τσίπρα

TAGS :
δημοσιοφράφος διάλογος συνέντευξη φιλοι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook