Δεν τα κάνεις εκατό;

Όπως αγαπάτε, κύριε Μπέιλ…

Αυτή η ιστορία με την Τότεναμ, τη Ρεάλ και τον Μπέιλ, που η μεταγραφή του έκλεισε στα… 99 ακριβώς εκατομμύρια, θυμίζει εκείνο το ανέκδοτο με τον τύπο που παράγγειλε 99 σουβλάκια σ’ έναν σουβλατζή, κι όταν εκείνος του είπε «Να τα κάνω εκατό;», του απάντησε: «Τι λες, μωρέ; Ποιος θα τα φάει;»

Αντίθετα, εδώ πολλοί, πάρα πολλοί θα ’ναι στην ουρά να τα φάνε. Κι ένα εκατομμυριάκι ακόμα πάντα θα υπάρχει πρόθυμη τσέπη να το υποδεχτεί. Ποιος ξέρει, άλλωστε, πόσοι κρύβονται πίσω από κάθε deal, στις κουίντες των υπερ-παραγωγών, και πόσα στόματα άχρηστα ταΐζουν κάθε φορά όλες αυτές οι απίστευτα προκλητικές υπερβολές.

Γιατί πάντα το ερώτημα παραμένει το ίδιο, εν Αγγλία, εν Ισπανία, κι όπου αλλού: με Κρίση ή χωρίς, υπάρχει παίκτης να τ’ αξίζει αυτά τα λεφτά, ο Πελέ ή ο Μαραντόνα αν ξανάνιωναν, ο Λεονίντας, ο Σερ Στάνλεϊ Μάθιους, ο Πούσκας ή ο Μπεστ αν ανασταίνονταν, ο οποιοσδήποτε, ο Θεός ο ίδιος έστω; Κι ένα στραβοπάτημα του κυρίου Μπέιλ ποια ασφάλεια είναι έτοιμη να το πληρώσει, να το επωμισθεί;

Ύστερα, ποιος είναι, τελικά, αυτός ο Μπέιλ; Γιατί έφτασε τόσο ψηλά η τιμή του; Όποιος και να ’ναι, όσα και να υπόσχεται, 99 εκατομμύρια ευρώ είναι ποσό μυθικό, προκλητικό, αλλά και ηλίθιο. Ηλίθιο πρώτα-πρώτα για τον ίδιο τον Μπέιλ: που ποτέ δεν θα μπορέσει να τα βγάλει αυτά τα λεφτά, ποτέ δεν θα καταφέρει να είναι αντίστοιχος της τιμής του.

Και, βέβαια, όσα και καλά να λέμε για τις ομάδες στην Ισπανία, πως δήθεν ανήκουν στους φιλάθλους τους, να τώρα πάλι ο εκλεγμένος δυνάστης που τραβάει κατά τα σύννεφα, την ίδιαν ώρα που η χώρα τους πατάει σε άμμο κινούμενη. (Μέχρι και η Μπαρτσελόνα, κάπου διάβασα, αντέδρασε τις προάλλες, βλέποντας πόσο γελοίο έχει καταντήσει πια το πράγμα). Αλλά, θα μου πεις, Χόλιγουντ κι αυτοί στο ποδόσφαιρο θέλανε, ως Χόλιγουντ, με χιλιάδες έξυπνους κρυμμένους πίσω απ’ όλα, συνεχίζουν.

Γιατί κάποτε ο Νίκολας Ρέι ζήτησε να δει τον Μπουνιουέλ. Βρεθήκανε, λοιπόν, κι ο ένας μεγάλος σκηνοθέτης, ο Ρέι του «Επαναστάτης χωρίς Αιτία» και του «55 Μέρες στο Πεκίνο», ρώτησε τον άλλον, του «Το Φάντασμα της Ελευθερίας» και του «Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας», που είχε περάσει κι εκείνος από το Χόλιγουντ: «Μα πώς κάνεις τόσο φτηνές ταινίες;» Ο Μπουνιουέλ ατάραχος τον ρώτησε κι αυτός: «Η τελευταία δική σου ταινία πόσο στοίχισε;» «Τόσα εκατομμύρια δολάρια», είπε ο Ρέι. «Μάλιστα. Απλό είναι: την επόμενη να την κάνεις, όπως εγώ τώρα στο Μεξικό, με 500 χιλιάδες δολάρια». «Τρελάθηκες;», είπε ο Ρέι. «Αν κάνω εγώ στο Χόλιγουντ ταινία με 500 χιλιάδες δολάρια, δεν πρόκειται να μ’ αφήσουν να ξανακάνω ταινία»…

Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.

TAGS :
Ποδόσφαιρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook