Ντάνκαν!

Τιμ Ντάνκαν: ο ένας από την καλύτερη Πεντάδα όλων των εποχών που έχω αντικρίσει, αν οι άλλοι είναι ο Μάτζικ, ο Λάρι Μπερντ, ο Τζόρνταν κι ο Μαλόουν ο Καρλ. Photo Credit: Derick E. Hingle-USA TODAY Sports/gamedayr

Εδώ, στη μέση του Μουντιάλ, εδώ στη Μέση της Κομπανίας όπως έγραφα μια φορά κι έναν καιρό και τραγουδούσε η Ελευθερία, μια και τα πράγματα κι οι εντυπώσεις είναι ακόμα μεικτά και θολές, ας πούμε και για κάτι άλλο αθλητικό ενιαύσιο αλλά επίσης μαγευτικό, πλήρες κι αυτό σαν γεύμα: ας πούμε για του NBA του φετινού την πρόσφατη ολοκλήρωση, κι ιδιαίτερα για την ολοκλήρωση αυτού του πολύ μεγάλου παίκτη, του φοβερού και τρομερού Τιμ Ντάνκαν, του μοναδικού, του ενός, κατ’ εμέ, από την καλύτερη ως τώρα Πεντάδα όλων των εποχών που έχω αντικρίσει, αν οι άλλοι είναι ο Μάτζικ, ο Λάρι Μπερντ, ο Τζόρνταν κι ο Μαλόουν ο Καρλ…

Τι υπέροχο comeback μετά τη δραματική τους ήττα στον 7ο Τελικό πέρυσι, τι υπέροχο comeback από πάντα του εξαίρετου κι ολόγλυκου αυτού αιώνιου πρωταθλητή, του επί 17 χρόνια συνεχή στην ίδια ομάδα, τα περισσότερα μάλιστα με τον ίδιο προπονητή. Ο Ντάνκαν, σαν Τελευταίος των Πιστών, των Μοϊκανών, παλεύει ακατάπαυστα, και κάθε τόσο πρώτος και καλύτερος ξαναβρίσκεται.

Φέτος βέβαια, ακόμα πιο η ιδιαίτερη η αποθέωση κι η συγκίνηση αυτού του γίγαντα, με τα δύο παιδιά του αγκαλιά και τα μάτια του να τρέχουν, με τον «Ναύαρχο», τον παλιό του Δίδυμο Πύργο, να κοιτάει ο ένας τον άλλον σαν αρχαίοι πολεμιστές μεταξύ τους από παλιά ερωτευμένοι, στο έργο που πρωταγωνίστησαν και πρωταγωνιστούν αστέρια και ήρωες ιδανικοί.

Είπε ο Ντάνκαν μετά: «Πονέσαμε πολύ πέρυσι. Αλλά το φτιάξαμε και το πέρυσι φέτος». Τι παράδειγμα κι αυτό μες στο χάος των χρημάτων και του στυγνού (και στεγνού…) επαγγελματισμού, τι κανονικοί άνθρωποι οι αθλητές σαν τον Ντάνκαν, τι απλοί εν τη μπασκετική μεγαλοσύνη τους, σε αντίθεση με τόσο σχιζοειδή και ξιπασμένα παντού ολόγυρα μπροστά τους, μηδενικά τελικά παικτάκια. (Κι αυτός ο Λέοναρντ πάλι, ο νέος άξιος συμπαραστάτης και βοηθός του, ο MVP των Τελικών, με την τόσο κι αυτός ανθρώπινη και σκληρή ως σήμερα εκτός παρκέ ιστορία)…

Κι ο Λεμπρόν ο σούπερ απέναντί τους ξαφνικά μόνος, πού να τα καταφέρει, πώς να κερδίσει το Εμείς ένα Εγώ τόσο δυνατό, αλλά και τόσο ξαφνικά με των υπολοίπων ασυντόνιστο; Πολλά μάθαμε και φέτος, αλλά κι όλα αυτά τα χρόνια από του Ντάνκαν την πορεία και τη συμπεριφορά. Γι’ αυτό κι εγώ πάνω κι από ολόκληρους Τζαμπάρ, Σακίλ και Κόμπι τον έβαλα εδώ σήμερα κι αθλητικά, αν και δεν θα ’λεγα όχι στο μυαλό μου μέσα ένα βράδυ όλους μαζί σαν μεταχρονολογημένη αλλά καταδική μου Dream Team να τους ξαναονειρευτώ, να τους ξαναδώ όλους μαζί, ανεξαρτήτως εποχών, στο γήπεδο να ξαναμεγαλουργούν, να ξανατρέχουν.

Διαβάστε ακόμα: Αυτό είναι το Μεγάλο Πόδι το ινδιάνικο, ο Τελευταίος των Μοϊκανών.

TAGS :
basketball duncan nba αθλητικά μπάσκετ Ντάνκαν

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook