Ένας πολίτης αναρωτιέται: γιατί θα πρέπει να μας τρελαίνουν οι σεισμολόγοι;

Aυτό που ενδιαφέρει δεν είναι πόσοι μετασεισμοί της τάξης του 3,8 ακολούθησαν έναν κύριο σεισμό, αλλά αν μπορούμε να μπούμε στο σπίτι μας και τι πρέπει να ελέγξουμε πριν βάλουμε μέσα τα παιδιά μας (Nick Paleologos / SOOC).

Κάποιοι σεισμολόγοι λένε «κάτσε κάτω απ’ το περβάζι», άλλοι «κάτω απ’ το τραπέζι» και οι υπόλοιποι «πήγαινε στην ταράτσα». Αυτά όσο αφορά τη συνέπεια. Γιατί το «κατανοητή» πήγε περίπατο με την καθιέρωση της κλίμακας Ρίχτερ.

Ακούγοντας για μέγεθος 5,3 για να καταλάβουμε τι έγινε, πρέπει να μάθουμε το επίκεντρο, το εστιακό βάθος, τη γωνία του σεισμού (πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά), την ποιότητα του υπεδάφους, αν αυτός έγινε στη θάλασσα ή στη στεριά, να σκεφτόμαστε με λογαριθμικές αναλογίες, ενώ πρέπει να είμαστε και αριστούχοι στην τριγωνομετρία. Για κερασάκι, πάντα μετά από κάθε σεισμό, παρακολουθούμε έναν καυγά, για το αν ο σεισμός ήταν 5,3 ή 5,1 και γιατί η Ουψάλα λέει άλλα από τους Γιαπωνέζους.

Θα ολοκληρώσω τη ζαλάδα με την περιγραφή του τι σημαίνει «η κλίμακα Ρίχτερ είναι λογαριθμική». Μία μονάδα πάνω αντιπροσωπεύει 10πλασιασμό του πλάτους των γραμμών στον σεισμογράφο και 31,5 φορές μεγαλύτερη ενέργεια. Αυτό το λογαριθμικό χαρακτηριστικό ισχύει και στα δεκαδικά: μπορεί δηλαδή από το 5,1 στο 5,2 να σημαίνει δύο φορές περισσότερη ενέργεια, ενώ από το 5,8 στο 5,9 να σημαίνει εφτά φορές περισσότερη ενέργεια.

Σκεφτείτε τώρα την κλίμακα Μποφόρ, την οποία εμπνεύστηκε καπετάνιος και χρησιμοποιούν πρακτικοί άνθρωποι. Τέσσερα μποφόρ σημαίνει λίγο κύμα, με 5 ασπρίζουν οι κορυφές των κυμάτων, με 6 θα ταλαιπωρηθούμε, με 7 σταματούν τα φεριμπότ και με 8 «βγάζει φίδια». Υπάρχει δηλαδή αναλογία.

Αν εφαρμόζαμε τη λογική των σεισμολόγων στον αέρα, θα μας έλεγαν την ενέργεια του ήλιου σε τεραβάτ, θα μας έδιναν ως επίκεντρο τη Σαχάρα, γωνία ανοδικών ρευμάτων, πυκνότητα αέρα, βαρομετρικό στη Μόσχα και θα μας αφήναν να συμπεράνουμε εμείς πώς να ντυθούμε. Με 6 θα βγάζαμε βόλτα το σκυλάκι, αλλά με 6,2 ο αέρας θα αναποδογύριζε τα λεωφορεία.

Βεβαίως, για τους σεισμούς υπάρχει και η κλίμακα Μερκάλι που κάνει αυτό ακριβώς το πράγμα: μετράει τις ζημιές του σεισμού, ρωγμές σε σοβάδες, τζάμια, καμπαναριά, αν ο κόσμος τρέχει στις πλατείες, κ.λπ. και όχι την εκλυόμενη ενέργεια και ανοησίες. Θα μπορούσαν λοιπόν οι σεισμολόγοι μεταξύ τους να μιλούν με Ρίχτερ και στον κόσμο να απευθύνονται με Μερκάλι.

Θεωρώ δε κουταμάρα ότι στους σεισμούς ρωτούν τη γνώμη σεισμολόγων, ενώ θα έπρεπε να ρωτούν πολιτικούς μηχανικούς, αφού αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι πόσοι μετασεισμοί της τάξης του 3,8 ακολούθησαν έναν κύριο σεισμό, αλλά αν μπορώ να μπω στο σπίτι μου και τι πρέπει να ελέγξω πριν βάλω μέσα τα παιδιά μου.

Συμπερασματικά λοιπόν, μέσα στη γενική διάθεση να αναβαθμίσουμε την πολιτική μας προστασία, η οποία θα πρέπει φυσικά να περιλαμβάνει και το «όταν μιλάμε να καταλαβαινόμαστε», ας ξεκινήσει μια συζήτηση για την κλίμακα Μερκάλι και ας κοιτάξουν να πληροφορηθούν και τα ΜΜΕ για το ποιος επιστήμονας χρειάζεται για να ενημερώσει το κοινό και ποια στιγμή.

Διαβάστε ακόμα: Ένας πολίτης ψάχνει: πώς βγάζεις άκρη με το καφκικό ελληνικό Σύνταγμα;

TAGS :
σεισμός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook