20110929_UE.bandeira.esfarrapada

Αυτά που συνέβησαν μετά το δημοψήφισμα, το εκδικητικό μένος των Ευρωπαίων εναντίον της Ελλάδας, η θρασύτητα και η ύβρις όλων αυτών που χρησιμοποίησαν τη χώρα μας για να γλιτώσουν τις τράπεζές τους, αλλά και όσα συμβαίνουν σήμερα με το προσφυγικό, με έχουν κάνει να αλλάξω γνώμη. (photo credit: ecigsplaza )

Ήμουν κάποτε φεντεραλιστής, υποψήφιος μάλιστα ευρωβουλευτής σε πανευρωπαϊκό ψηφοδέλτιο του κόμματος των Ευρωπαίων φεντεραλιστών. Έχω δουλέψει στην Κομισιόν ως ασκούμενος, αλλά και με συμβόλαιο. Στο αυτοκίνητό μου είχα βάλει ένα αυτοκόλλητο που έλεγε «η πατρίδα μου είναι η Ευρώπη», και το εννοούσα. Όλα αυτά εν έτει 1989 και λίγο αργότερα, όταν το τείχος του Βερολίνου έπεφτε επιτέλους και μια νέα Ευρώπη αναδυόταν από τα συντρίμμια του κομμουνισμού.

Συνέχισα να είμαι ένθερμος υποστηρικτής της Ενωμένης Ευρώπης. Αν και με τον καιρό διαφαινόταν ότι το αρχικό όραμα για μια Ευρώπη των λαών είχε εξελιθεί σε μια Ευρώπη των ελίτ, με τους λαούς κομπάρσους να ακολουθούν και να υποτάσσονται στο μεγάλο όραμα της ενοποίησης – έστω κι αν το όραμα έπαιρνε ολοένα και μεγαλύτερες αποστάσεις από τα αληθινά προβλήματα των πολιτών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξελισσόταν σταθερά σε ένα γραφειοκρατικό τέρας με κέντρο τις Βρυξέλλες. Ακόμα χειρότερα, το ευρωπαϊκό όραμα είχε αλωθεί από σοσιαλιστές που το μόνο που ήθελαν, ως καλοί σοσιαλιστές, ήταν να απαλλοτριώσουν την ιδιωτική περιουσία. Ίσως και γι’ αυτό το λόγο όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις της Ελλάδας υπήρξαν φιλοευρωπαϊκές.

Διότι όλες, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (όπως και το απότοκό τους, το παιδάκι τους, ο ΣΥΡΙΖΑ), είχαν κοινό στόχο τη διεύρυνση του κράτους και τον κρατικό έλεγχο της Οικονομίας. Τα φτηνά λεφτά που έρχονταν μέσω των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, κι αργότερα μέσω των ομολόγων σε ευρώ, έκαναν τον ελληνικό σοσιαλισμό του «λεφτά υπάρχουν» σχεδόν πιστευτό. Το αποτέλεσμα του τεχνητού παράδεισου ήταν να δημιουργηθεί μια νέα συνείδηση στον πάλαι ποτέ εργατικό ελληνικό λαό ότι ο μόχθος και η εργασία δεν έχουν να κάνουν τίποτα με την παραγωγή πλούτου και επιτυχίας. Ο πλούτος και η επιτυχία στη σοσιαλιστική Ευρώπη και Ελλάδα της μεταπολίτευσης ήταν -και είναι- το αποτέλεσμα μιας καλής σχέσης με την κρατική εξουσία, η οποία μοιράζει λεφτά.

Αν δεν φύγουμε τώρα από την Ευρώπη, μόνοι μας και με ψηλά το κεφάλι, αν δεν σταθούμε αντάξιοι της ιστορίας μας και της ποιότητάς μας, οι Βρυξέλλες θα μας μετατρέψουν στο αποχωρητήριό τους.

Κι όμως, παρ’ όλα αυτά συνέχισα να είμαι ευρωπαϊστής και να υποστηρίζω το «ναι» στο γελοίο δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως γιατί φοβόμουν να φανταστώ μια άλλη εκδοχή του μέλλοντος. Όμως, αυτά που συνέβησαν μετά το δημοψήφισμα, το εκδικητικό μένος των Ευρωπαίων εναντίον της Ελλάδας, η θρασύτητα και η ύβρις όλων αυτών που χρησιμοποίησαν τη χώρα μας για να γλιτώσουν τις τράπεζές τους, αλλά και όσα συμβαίνουν σήμερα με το προσφυγικό, με έχουν κάνει να αλλάξω γνώμη. Ευρώπη fuck off, λοιπόν! Ναι, fuck off!

Ήρθε ο καιρός να φύγουμε από αυτούς που μας έκαναν να χάσουμε την αξιοπρέπεια μας και να γίνουμε ζητιάνοι, και να τρέχουμε παρακαλώντας για δανεικά. Ήρθε ο καιρός να αφήσουμε πίσω το σοσιαλιστικό τερατούργημα που αδιαφορεί για τη δημοκρατία, που γράφει στα παλιά του τα παπούτσια εκλογές και κοινοβούλια, που κάνει κατασχέσεις στο μόχθο των εργαζόμενων ανθρώπων, για να τον μοιράσει στους ημετέρους του. Ήρθε ο καιρός να εγκαταλείψουμε τη χίμαιρα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία.

Έξω από το ευρώ! Έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση! Δημοψήφισμα τώρα – πραγματικό, όχι γιαλαντζί Συριζανέλ! Επιστροφή της κυριαρχίας και της ιδιωτικής περιουσίας στους πολίτες. Και αλλαγή Συντάγματος: όχι αυτό που έχουμε, που επιτρέπει στο Κράτος να δρα ως ληστής. Άλλο Σύνταγμα, Σύνταγμα ελευθερίας, όπου ο άνθρωπος είναι πάνω από το Κράτος, και το Κράτος είναι υποταγμένο στη βούληση των πολιτών, με ισχυρή δικαιοσύνη που να παρέχει αληθινή προστασία στη ζωή και στην ιδιοκτησία.

Αν δεν φύγουμε τώρα από την Ευρώπη, μόνοι μας και με ψηλά το κεφάλι, αν δεν σταθούμε αντάξιοι της ιστορίας μας και της ποιότητάς μας, οι Βρυξέλλες θα μας μετατρέψουν στο αποχωρητήριό τους. Και τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

 

Διαβάστε ακόμα: Ο Θάνατος του Εμποράκου ή η Νέα Λιανική.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top