Από την κορυφή του κόσμου στη σύγκρουση με την άσφαλτο

The Falling Man: Η φωτογραφία του ανθρώπου που πηδάει από τους Δίδυμους Πύργους, λίγα λεπτά μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, συγκλόνισε όλο τον κόσμο. (Φωτογραφία: Richard Drew/AP)

Στην αρχή, νόμιζα πως ήταν κάποιο έπιπλο γραφείου – μια στραπατσαρισμένη καρέκλα ή μια κρεμάστρα για  παλτό ή κάτι τέτοιο. Έπεφτε αργά, βασανιστικά αργά, όση ώρα χρειάζεται, σύμφωνα με το νόμο της βαρύτητας, για να βρεθεί ένα αντικείμενο από την κορυφή ενός ουρανοξύστη στην άσφαλτο.

Η κάμερα έκανε ζουμ και τότε είδα πως δεν ήταν ούτε καρέκλα ούτε κρεμάστρα ούτε άλλο αντικείμενο. Ήταν ένας άνθρωπος. Διένυε αργά την απόσταση από τον ενενηκοστό όροφο ως την άσφαλτο. Αργά, ώστε να έχει επίγνωση ότι σε λίγο θα είναι νεκρός. Ακαριαία; Ανώδυνα; Τη στιγμή της πρόσκρουσης, ίσως.

Πόσο ανώδυνη ήταν, όμως, η εν πλήρει επιγνώσει διαδρομή του ως τη σκληρή άσφαλτο που θα διέλυε το ανίσχυρο ανθρώπινο σώμα του; Τι σκεφτόταν όσο διαρκούσε η πτήση-πτώση του; Τι κόλαση είχε αφήσει, προτιμώντας να διαλυθεί παρά να έρθει αντιμέτωπος με αυτό που τον κυνηγούσε στον ενενηκοστό όροφο;

Δεν ήταν ο μόνος που διαλύθηκε στην άσφαλτο εκείνη τη μέρα. Δεν ήταν ο μόνος που διαλύθηκε με οποιονδήποτε τρόπο εκείνη τη μέρα. Δεν ήταν καν μόνο κτήρια, άνθρωποι ή αεροπλάνα που διαλύθηκαν εκείνη τη μέρα. Ήταν ένα κομμάτι του κόσμου μας όπως το ξέραμε ως εκείνη τη στιγμή. Κι από εκείνη τη στιγμή, ένα κομμάτι του κόσμου μας δεν θα ήταν πια ποτέ ίδιο.

Όμως, όποτε σκέφτομαι την απόγνωση ως ενσάρκωση, όποτε σκέφτομαι την επίγνωση του επικείμενου θανάτου, όποτε σκέφτομαι τον επικείμενο θάνατο ως επιλογή, εννιά φορές στις δέκα, η εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι εκείνο το ανθρώπινο σώμα, σιωπηλό και σιωπηρό, ενώπιον ενωπίω με τη γνώση του κενού και της τελεσίδικης σύγκρουσης με την άσφαλτο…

//Η Ρηγούλα Γεωργιάδου είναι μεταφράστρια και επιμελήτρια κειμένων.

Διαβάστε ακόμα: Καιρός να δώσουμε χώρο στην υγιή μας τρέλα

TAGS :
11 Σεπτεμβρίου κορυφή πτώση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook