Πίνοντας τσίπουρα με τον Φλαμπουράρη στην Καλλιδρομίου

Δουστάρω Φλαμπουράρη. Να μου λέει ιστορίες και κουτσομπολιά για την Ανανεωτική Αριστερά και τι πιστεύει ότι πρέπει να κάνει ο Τσίπρας. Ουάου!

Χθες το βράδυ ζαβλακώθηκα, προσπαθώντας να παρακολουθήσω τη σκέψη του Υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη. Η μόνη στιγμή που δεν με μπέρδεψε ήταν μια πραγματικά καλή τοποθέτησή του εναντίον της στοχοποίησης πολιτικών προσώπων – μια θέση που ευχόμασταν να είχε ακουστεί με τόση σαφήνεια και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Κατά τα άλλα δεν βγήκε συμπέρασμα ούτε για τα πρακτικά και τυπικά, πόσω μάλλον για πιο περίπλοκα ζητήματα, όπως τα έσοδα του Κράτους που εξασφαλίζονται από το λαό που δίνει “τον οβολό του, γιατί πιστεύει το κόμμα”, τα δημοψηφίσματα και τα προβλήματα της Ευρώπης.

Ερωτηθείς αν ο Γιάνης Βαρουφάκης θα παραστεί στο επόμενο Eurogroup, μέσα σε ένα λεπτό απάντησε ότι αυτό δεν το ξέρει ακόμα, ότι μπορεί να πάει ο Γιάννης Δραγασάκης, ότι μπορεί να πάει μαζί με τον Δραγασάκη, αλλά πάντως σίγουρα θα πάει και μέσα στην αίθουσα θα είναι μόνος. Ελπίζω να εννοούσε χωρίς τον Δραγασάκη κι όχι χωρίς τους υπόλοιπους 18, γιατί πλέον δεν παίρνω όρκο για τίποτα.

Να μην παρεξηγηθώ, βρίσκω πολύ ωραίο τύπο τον κύριο Φλαμπουράρη. Ευχαρίστως θα έπινα μαζί του τσίπουρα στην Καλλιδρομίου και θα τον έβαζα να μου λέει ιστορίες και κουτσομπολιά για την Ανανεωτική Αριστερά και τι πιστεύει ότι πρέπει να κάνει ο Τσίπρας.

Απλώς κάπου δυσκολεύομαι, όταν τον παρακολουθώ, να βγάλω από το νου μου ότι έχει συντονιστικές ευθύνες και σοβαρό ρόλο μέσα στο Μαξίμου. Έπεσα για ύπνο, περιμένοντας πως σήμερα, με υπουργικό συμβούλιο το απόγευμα, θα τα ξεχνούσα αυτά και θα είχαμε πραγματικές ειδήσεις.

Σήμερα το πρωί, όμως, στην υπέροχη μα καθόλου σοβαρή χώρα μας, ο βουλευτής Αλέξης Μητρόπουλος ανακοίνωσε στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, με οριστική κι αμετάκλητη απόφαση κηρύσσει αντισυνταγματικές τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και τις περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις από τον Ιούλιο του 2012 ως σήμερα.

Δεν φτάνει δηλαδη που μπορεί – δεν έχουμε δει ακόμα την απόφαση – το Κράτος να βρεθεί να πρέπει να εφαρμόσει απόφαση με 2-3 δισεκατομμύρια κόστος, δεν φτάνει που αυτό θα ανοίξει μια ολόκληρη συζήτηση για το αν μπορεί το Ανώτατο Δικαστήριο να ασχολείται με δημοσιονομικά θέματα, έπρεπε αυτό να το μάθουμε από έναν βουλευτή σε ένα πρωινάδικο, ο οποίος έδινε και “ρεπορτάζ” επί του σκεπτικού των δικαστών και εξηγούσε τι σημαίνει η απόφαση αυτή για τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Και, παρεπιμπτόντως, έκανε και μια αναφορά στην ανάγκη διεξαγωγής δημοψηφίσματος.

Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτός έχει δίκιο κι εγώ ήμουν φάουλ. Αλλά γιατί μισές δουλειές, ρε παιδιά; Αντί για δημοψήφισμα, λαϊκές επιτροπές, να λέμε όλοι τη γνώμη μας. Εδώ κοτζαμάν υπουργοί και βουλευτές αυτό κάνουν, τη γνώμη τους λένε. Εμάς μανούλα δεν μας γέννησε;

Διαβάστε ακόμα: Ο Γιάνης στη Ντισνέιλαντ της Επανάστασης.

TAGS :
Πολιτική Τζίνα Φλαμπουράρης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook