«Είμαι αισιόδοξος μόνο όταν βλέπω τις νέες γενιές, αυτές που ενηλικιώνονται μέσα στην κρίση, που δεν είναι καλομαθημένες, που ξέρουν ότι η ζωή είναι δύσκολη και πρέπει ο ίδιος να τη φτιάξεις».

– Είστε από τις πιο διεισδυτικές αλλά και απαισιόδοξες πένες της κρίσης. Σε τί ελπίζετε ως πολίτης σήμερα; Ποια αχτίδα φωτός -αν υπάρχει- εντοπίζετε;
Ίσως είμαι απαισιόδοξος από χαρακτήρα. Μπα, μάλλον επειδή έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία και ακόμα η πλειοψηφία της κοινωνίας μας δεν έχει καταλάβει τι της συνέβη, τι φταίει και τι πρέπει να αλλάξει. Εν πλήρει συγχύσει δηλώνουμε όλοι αθώοι. Είμαι αισιόδοξος μόνο όταν βλέπω τις νέες γενιές, αυτές που ενηλικιώνονται μέσα στην κρίση, που δεν είναι καλομαθημένες, που ξέρουν ότι κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα, που ξέρουν ότι η ζωή είναι δύσκολη και πρέπει ο ίδιος να τη φτιάξεις.

– Πριν δυόμισι χρόνια η Athens Voice έγινε στόχος εμπρηστικής – τρομοκρατικής επίθεσης. Που βρίσκονται οι έρευνες για το πρωτοφανές αυτό για την ελευθεροτυπία και τη δημοκρατία περιστατικό;
Θα αστειεύεστε βέβαια… Το παρακράτος είναι πάντα ανενόχλητο σ’ αυτή τη χώρα.

– Για ποιο λόγο η Athens Voice, ένα πολιτικοποιημένο μεν Free Press αλλά όχι πολιτικό έντυπο όπως οι εφημερίδες του περιπτέρου, πολλές εκ των οποίων είναι και φανερά παραταξιακές, συγκεντρώνει ενίοτε τα πυρά της αριστερής μηντιόσφαιρας ως σύμβολο του πιο μοχθηρού Νεοφιλελευθερισμού;
Ακριβώς επειδή είναι ένα νεανικό, εναλλακτικό έντυπο χωρίς εξαρτήσεις κομματικές ή οικονομικές, ήταν πιο επικίνδυνο για το κομματικό κατεστημένο. Χάλαγε την εύκολη προπαγάνδα του, είχε απήχηση στον νέο κόσμο, έδειχνε ότι μπορεί να είσαι θυμωμένος, εξεγερμένος, χωρίς να υπερασπίζεσαι το παλιό χρεοκοπημένο σύστημα βαφτίζοντας εχθρό σου την Ευρώπη. Ότι εναλλακτικός είναι αυτός που θέλει να αλλάξει τα πράγματα όχι να διατηρήσει τα παλιά συμφέροντα ανέπαφα.

– Είναι αλήθεια ότι εσείς υπήρξατε αριστερός; Ότι είχατε πολλούς αριστερούς συνεργάτες; Υπάρχει και το παράδειγμα κυβερνητικού Βουλευτή που έχει περάσει από τη συντακτική σας ομάδα, θα θέλατε να το σχολιάσετε;
Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, θεωρούσα τον εαυτό μου αριστερό. Μερικά χρόνια ήταν αρκετά, για να μετατραπεί αυτό σε αιτία ντροπής μάλλον. Ίσως χρειαζόταν σ’ αυτή τη χώρα για να δούμε κατά πρόσωπο την πραγματικότητα. Ότι ο ρομαντισμός της νεανικής μας ηλικίας τώρα φοράει το πρόσωπο του Καμμένου. Όσο για τους παλιούς φίλους, τι να σχολιάσω; Δεν είναι μόνο για όσους βρέθηκαν στην συντακτική ομάδα της Athens Voice, είναι για πολλούς περισσότερους. Είμαστε μικρή χώρα και οι ζωές όλων μας είναι πολύ γνωστές. Η ιστορία του καθενός είναι γνωστή. Κι όμως, όλα αυτά τα χρόνια του μίσους, των επιθέσεων και της δολοφονίας χαρακτήρων, δεν βρέθηκε ούτε ένας να διαχωρίσει τη θέση του από τις προσωπικές επιθέσεις εναντίον μας.

«Ο ρομαντισμός της νεανικής μας ηλικίας τώρα φοράει το πρόσωπο του Καμμένου».

– Έχετε σταδιοδρομήσει σε εφημερίδες και σε ένθετα εφημερίδων, είστε όμως και από τις εμβληματικές μορφές των λεγόμενων lifestyle περιοδικών. Νιώσατε ποτέ ως επικεφαλής του ΚΛΙΚ ή του ΜΕΝ ότι το lifestyle υπήρξε κάτι σαν «ηθικός αυτουργός» της κρίσης; Σήμερα έχετε την ίδια άποψη που είχατε τότε;
Άνθρωποι αγράμματοι, συνήθως, και λίγο άσχετοι με τις pop κουλτούρες, τα ‘χουν κάνει όλα ίσωμα, μιλάνε για το lifestyle λες και είναι ένα και καταραμένο. Είμαι πολύ περήφανος για το ΚΛΙΚ την περίοδο που το διηύθυνα εγώ. Ήταν πολύ προοδευτικό περιοδικό. Γι’ αυτό κάποιοι, δήθεν κατά λάθος, βάζουν εξώφυλλα της προηγούμενης εποχή του Κλικ και μιλάνε για «αστακομακαρονάδες στη Μύκονο», όταν θέλουν να χρεώσουν αυτό το lifestyle σε μένα. Έχουν περάσει 15-20 χρόνια και είναι πολύ παλιές ιστορίες, αλλά είναι αστεία κάπως αυτή η αντιστροφή της πραγματικότητας. Τότε είχα χαρακτηριστεί πολύ αντίπαλος πόλος σ’ αυτή τη «δημοσιογραφία της ευδαιμονίας», που είχε φτάσει πια να με ενοχλεί ο ρόλος του «σοβαρού». Φοβόμουν μη γίνω κανένα είδος ιεροκήρυκα, πράγμα που σιχαινόμουν πάντα. Το αστείο είναι ότι άλλοι τώρα ζουν το δικό τους μύθο στην Ελλάδα, παίζουν στα καζίνα του Λονδίνου, μένουν σε βίλες εφοπλιστών, κυκλοφορούν με σκάφη στο Αιγαίο, κάνουν ταξίδια με τα κρατικά αεροπλάνα, ζουν τη δικιά τους «αγανακτισμένη» ντόλτσε βίτα της εξουσίας, κατηγορώντας το παρελθόν…

– Παρατηρείται σήμερα μια νέα κινητικότητα στο μηντιακό τοπίο. Εσείς μόλις αποκτήσατε ραδιόφωνο, το πρώην Nitro radio.
Ετοιμαζόμαστε με γρήγορους ρυθμούς, ήδη στους 102,5 ακούγεται η μουσική της Athens Voice. Τον άλλο μήνα αν πάνε όλα καλά, θα ακούγονται και οι φωνές μας. Το ραδιόφωνο της Athens Voice θέλουμε να είναι το ραδιόφωνο της Αθήνας, το σάουντρακ της πόλης. Ζεστό, μπερδεμένο, με ποικιλία στους Ήχους και στο Λόγο, χωρίς στεγανά και αποκλεισμούς. Γεμάτο απρόοπτα, εκπλήξεις, η συχνότητα που όλα μπορούν να συμβούν. Όπως συμβαίνει και στην Αθήνα που ζούμε και αγαπάμε. Όπως όταν βγήκε η εφημερίδα Athens Voice ήταν μόνη της ένα νέο είδος στον Τύπο, το ίδιο θα προσπαθήσουμε και στο ραδιόφωνο. Ένα ραδιόφωνο που δεν θα μπαίνει εύκολα σε κατηγορίες.

– Η Athens Voice ήταν το πρώτο Free Press, η ψαγμένη εφημερίδα που έπιασε το σφυγμό της πόλης. Την έβρισκες στη Ράτκα αλλά και στα Εξάρχεια, ο Minas είχε φιλοτεχνήσει τα stand της, καλλιτέχνες σχεδίαζαν κάθε εβδομάδα το εξώφυλλο της. Σήμερα το έντυπο παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι του ταμπλό βιβάν της πόλης αλλά η έμφαση έχει μεταφερθεί στο διαδίκτυο. Εκεί, λόγω της φύσης του Ίντερνετ και του κυνηγιού της επικαιρότητας, αρκετοί αναγνώστες εκφράζουν το παράπονο ότι χάσατε την ταυτότητα σας.
Η ταυτότητα μας είναι ίδια, όμως οι περισσότεροι αναγνώστες δεν βλέπουν την Athens Voice πια, βλέπουν αυτό που τα σόσιαλ μίντια δείχνουν από την AV. Μετά από χρόνια, επαληθεύτηκε ο Μακ Λούαν, το Μέσον έγινε το μήνυμα. Η Athens Voice έχει πάντα ιεράρχηση, αξιολόγηση, αρχή, μέση και τέλος. Όμως στα κοινωνικά δίκτυα, έρχονται αποσπασματικές ριπές, η μια μετά την άλλη, από όλους τους πομπούς μαζί, με ταχύτητα δευτερολέπτου, εν σειρά. Η μόλυνση του Σαρωνικού και η φωτογράφιση της Μαρίας Κορινθίου ως Καρντάσιαν. Στο FB είναι απλώς διαδοχικές αναρτήσεις. Δεν είναι πρόβλημα της AV, είναι πρόβλημα της εποχής μας.


Διαβάστε ακόμα: Χρήστος Χωμενίδης – «Από τη μια επαίτες και από την άλλη δήθεν επαναστάτες δε γίνεται»


-Τι είναι προοδευτικό πολιτικά σήμερα; Tί είναι αριστερό; Από τη μια έχουμε το Brexit, τον Τραμπ, τη διεθνή άνοδο του λαϊκισμού. Από την άλλη έχουμε την αντεπίθεση των οπαδών της φιλελεύθερης, ανοικτής κοινωνίας με «σημαίες» τον Μακρόν και τον Τριντό. Μετά τη μάχη αριστερά – δεξιά θεωρείτε ότι η μάχη του καιρού μας είναι μεταξύ κοσμοπολιτών από τη μια και απομονωτιστών/λαϊκιστών από την άλλη;
Πάντα θα υπάρχει η διαπάλη συντηρητικών και προοδευτικών. Όχι με την φόρτιση που δίναμε παλιά, ότι το συντηρητικό είναι κάτι κακό και το προοδευτικό πάντα καλό υποχρεωτικά. Αλλά γιατί έτσι είναι η οικονομία, έτσι είναι και η ίδια η ζωή μας. Κάποτε θέλουμε να κρατηθούμε στη συσσώρευση, στις παλιές αξίες, στις ταυτότητες, στην ασφάλεια, άλλοτε έχουμε τα περιθώρια και την ανάγκη για να ανοιχτούμε, για ρίσκα, για καινούργια πράγματα. Όμως αυτές είναι οι φυσιολογικές αντιθέσεις. Αυτό που παρατηρούμε τώρα στη χώρα μας αλλά και σε ολόκληρη τη Δύση είναι, ότι μπροστά στο πρόβλημα, στην υποχώρηση δηλαδή της δυτικής ηγεμονίας, οι κοινωνίες μας βρίσκονται σε σύγχυση και φόβο. Και πάντοτε σ’ αυτές τις συνθήκες, βρίσκει ευνοϊκό έδαφος η δημαγωγία και ο λαϊκισμός που οδηγούν σε αντιδημοκρατικές λύσεις, αυταρχικές, ολοκληρωτικές και τελικά καταστροφικές. Αυτός είναι ο σημαντικός κίνδυνος και προοδευτικό είναι ότι μπαίνει φραγμός σ’ αυτό το επικίνδυνο μέλλον.

– Υπάρχει διάχυτη αίσθηση ότι στηρίξατε το Ποτάμι και τον Σταύρο Θεοδωράκη με τον οποίο συνδέεστε και από παλιά στα περιοδικά. Θεωρείτε πλέον σήμερα ότι δεν «τραβάει» η προσπάθεια αυτή και είναι επόμενο οι εκσυγχρονιστές ψηφοφόροι να στηρίξουν λιγότερο ή περισσότερο πρόθυμα τη ΝΔ;
Πιθανόν οι εκσυγχρονιστές ψηφοφόροι να στηρίξουν τη ΝΔ. Όμως το μακροπρόθεσμο συμφέρον της χώρας, αλλά και της ίδιας της ΝΔ, είναι να αναγεννηθεί η προοδευτική παράταξη. Δικό της καθήκον είναι να αντιμετωπίσει τον κυρίαρχο λαϊκισμό. Η ΝΔ οφείλει να αντιμετωπίσει τον ακροδεξιό λαϊκισμό και εξτρεμισμό.

«Μπορείς να είσαι εξεγερμένος χωρίς να υπερασπίζεσαι το παλιό σύστημα βαφτίζοντας εχθρό την Ευρώπη».

– Τί ελπίζετε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Μπορεί να πολιτευτεί σαν Ευρωπαίος μεταρρυθμιστής ηγέτης ή είναι η μοίρα του ελληνικού πολιτικού συστήματος να παράγει ισορροπιστές κομματάρχες που υποχωρούν μπρος στα πελατειακά δίκτυα;
Ο Κυριάκος είναι ο ιδανικός αρχηγός αυτή τη στιγμή για τη συντηρητική παράταξη, ο πιο μεταρρυθμιστής πολιτικός της. Η ΝΔ όμως για να παίξει τον ρόλο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η χώρα, πρέπει να πάρει τις ευθύνες της για τη χρεοκοπία, το δικό της μερίδιο για την «αντιμνημονιακή παραπλάνηση» του ελληνικού λαού. Η ΝΔ θα παίξει θετικό ρόλο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επαναφέρει τη χώρα στην κανονικότητα με επιτυχία, μόνο αν ξεκαθαρίσει ότι αυτή η «κανονικότητα» δεν είναι η επιστροφή στο πελατειακό κράτος που χρεοκόπησε το 2009.

– Το μίσος που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να χύνεται στη δημόσια σφαίρα και στα social media είναι κάτι πρωτοφανές ή υπήρχε πάντα; Πρόκειται για την εμφυλιοπολεμική μας ροπή ή για κάτι καινούριο που συνδέεται με τη μνημονιακή εμπειρία;
Το μίσος των χρόνων μετά από το 2010, ήταν μια κυνική πολιτική «στρατηγική της έντασης» που χρησιμοποίησε το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα για να μεταθέσει τις ευθύνες στους ξένους, στην Ευρώπη και στους λίγους που επέμεναν ότι η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις. Τώρα που το στοίχημα των μεταρρυθμίσεων χάθηκε και έμειναν μόνο οι φόροι και η μιζέρια, μειώθηκε και η ρητορική του εμφυλίου.

– Θα θέλαμε το σχόλιο σας και για τη δίωξη εναντίον της Σώτης Τριανταφύλλου με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Είστε ενάντια στη δίωξη; Είστε όμως υπέρ των όσων υποστηρίζει η συγγραφέας για το Ισλάμ; Η Σώτη Τριανταφύλλου είναι φίλη και συνεργάτης σας. Πιστεύετε πως της αρέσει να προκαλεί; Ή μήπως είναι ένας παρεξηγημένος άνθρωπος;
Η Σώτη είναι ο ορισμός του προοδευτικού διανοούμενου. Δεν προκαλεί, δεν εμφανίζεται πολύ δημόσια, δεν είναι μαϊντανός, δεν κάνει εμπρηστικές δηλώσεις. Γράφει, (ΓΡΑΦΕΙ) τις απόψεις της, σε άρθρα και σε βιβλία. Όσοι προσπαθούν να της κλείσουν το στόμα και να την διώξουν από την Ελλάδα, είναι θιασώτες του χειρότερου ολοκληρωτισμού. Δεν θέλω ούτε καν να το συζητήσω. Αν διάβαζα ένα άρθρο με τις αντίθετες απόψεις από της Σώτης, θα το καταλάβαινα και θα το συζητούσα. Όταν ακούω όμως για δικαστήρια και διαβάζω ανθρώπους να της προσθέτουν το επίθετο η «Χρυσαυγίτισσα» Σώτη, καταλαβαίνω ότι έχω να κάνω απλώς με ανθρώπους φανατικούς, που ονειρεύονται τον εαυτό τους στο ρόλο του ιεροεξεταστή. Γιατί κατά βάθος, δεν μπορούν να διαχειριστούν το γεγονός ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι έξυπνη, διανοούμενη, άφοβη, αυτάρκης.


Διαβάστε ακόμα: Δημήτρης Λιγνάδης – «Δεν είναι οικονομική η κρίση, αλλά κρίση παιδείας και πολιτισμού»


– Έχετε γράψει κι εσείς βιβλία, ταξιδιωτικών στοχασμών αλλά και κόμιξ. Η πεζογραφία σας ενδιαφέρει; Έχετε κάποιο άλλο συγγραφικό απωθημένο;
Όταν ήμουν μικρός, είχα γράψει κι εγώ το «Ροκ Μυθιστόρημα», όπως όλοι οι Έλληνες πεζογράφοι με το πρώτο τους βιβλίο, μετα-εφηβικές ανησυχίες, καημοί και ματαιωμένα όνειρα. Μετά επειδή μου άρεσε πολύ η λογοτεχνία, κατάλαβα ότι είναι δουλειά πλήρους απασχόλησης, δεν γράφεις έτσι, απλώς επειδή σε πνίγει η επιθυμία. Αυτό αρκεί μόνο για το πρώτο σου βιβλίο. Μετά, αν συνεχίσεις, πρέπει να γίνεις «επάγγελμα συγγραφέας». Εγώ έκανα άλλα πράγματα μετά, και γι’ αυτά γράφω πια.

– Έχετε κάνει μεγάλα, μακρινά ταξίδια. Ποιο από αυτά σας σημάδεψε και κλόνισε δημιουργικά την κοσμοθεωρία σας;
Τα ταξίδια στην Αμερική. Γιατί δεν είναι μόνο ταξίδια σε άλλη χώρα αλλά και ταξίδια στην προσωπική μας μυθολογία. Στο σινεμά, τη μουσική, τη λογοτεχνία, την τηλεόραση. Είναι τρομερά έντονος τόπος, εκεί πραγματικά νιώθεις πώς αλλάζει ο κόσμος. Εκεί επίσης χάνεσαι εύκολα, πράγμα που πάντα μου ασκούσε μια κρυφή γοητεία.

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο ιδανικός αρχηγός αυτή τη στιγμή για τη συντηρητική παράταξη, ο πιο μεταρρυθμιστής πολιτικός της».

– Είστε και ένας άνθρωπος αρκετά εσωστρεφής. Μήπως το μεγαλύτερο ταξίδι βρίσκεται εν εξελίξει εντός σας; Είναι μοναχικό; Ποια είναι η αφετηρία του και ποιος ο τερματισμός;
Δεν είχα ποτέ στόχους μεγαλεπήβολους και μακροπρόθεσμους στη ζωή μου. Το ταξίδι για μένα ήταν πάντα η ίδια η ζωή. Που είναι πολύ συναρπαστική και αξίζει να τη ζήσεις μέχρι την τελευταία μέρα. Ο προορισμός μας είναι η γνώση, να καταλάβουμε λίγο περισσότερα από αυτό τον κόσμο που βρεθήκαμε. Φεύγουμε πάντα νωρίτερα, ο τερματισμός μας προλαβαίνει.

– Έχετε συμφιλιωθεί με το ρόλο του επιχειρηματία; Είχατε τη φήμη ότι δεν σας πήγαινε συναισθηματικά να απολύσετε κανέναν στην επιχείρηση σας. Η αμείλικτη πραγματικότητα σας έχει σκληρύνει; Πως τα βγάζετε πέρα με την πτώση του τζίρου και την αύξηση της φορολογίας;
Η Athens Voice δεν είναι ακριβώς μια επιχείρηση, περισσότερο είναι μια ομάδα στην πόλη που έχει δημιουργήσει τη δική της δουλειά και το δικό της κοινωνικό χώρο. Γι’ αυτό και επιβιώνει. Το κυρίαρχο σύστημα δεν επιτρέπει επιχειρήσεις και δουλειές στη χώρα. Επιτρέπει μόνο κομματικούς πελάτες που βολεύονται στο κράτος ή ανέργους. Αν δεν αλλάξει αυτό, η Ελλάδα θα φυτοζωεί μέσα σε μια επαναλαμβανόμενη μιζέρια, όλο και σε χαμηλότερο επίπεδο. Ήδη αυτοί που διαδήλωναν για τη «γενιά των 700 ευρώ», προσφέρουν στους νέους, την Ελλάδα των 360 ευρώ.

– Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο σήμερα που θέλει να ιδρύσει τη δική του επιχείρηση στην Ελλάδα αλλά ταυτόχρονα σκέφτεται και τη φυγή στο εξωτερικό;
Καλό ταξίδι.

 

Διαβάστε ακόμα: Αριστείδης Χατζής – «Θέλω να δημιουργήσω ενδιαφέρον για τις φιλελεύθερες ιδέες»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top