Από τα κυβερνητικά μαργαριτάρια που έχουμε ακούσει τις τελευταίες εβδομάδες, ο Φώτης Κουβέλης έκανε τη πιο εξοργιστική δήλωση για την εθνική τραγωδία στο Μάτι. Και να σκεφτείτε ότι σε αντίθεση με τους περισσότερους συναδέλφους του στο υπουργικό συμβούλιο, ξέρει πολύ καλά να μιλάει και προσέχει την κάθε λέξη που ξεστομίζει. (Φωτογραφία: Alexandros Michailidis / SOOC)

Μακράν η πιο εξοργιστική δήλωση κυβερνητικού στελέχους για την εθνική τραγωδία στο Μάτι, ήταν αυτή του Φώτη Κουβέλη. Όχι μόνο λόγω του περιεχομένου της, αλλά και συνυπολογίζοντας το πρόσωπο που την ξεστόμισε (σε εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης). Ανάμεσα στα κυβερνητικά μαργαριτάρια που έχουμε ακούσει τις τελευταίες εβδομάδες, η αμήχανη Ρένα Δούρου θα μπορούσε θεωρητικά να επικαλεστεί ότι κάτι άλλο ήθελε να πει και δεν της βγήκε. Θα μπορούσαμε να δώσουμε και στον Παύλο Πολάκη το ελάχιστο ελαφρυντικό ότι είναι ένας πολιτικός αγριάνθρωπος που δεν ξέρει να μιλάει. Ακόμα και στον πωρωμένο Πάνο Καμμένο μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι είχε τουλάχιστον το θράσος να βρίσει… κατάματα τους χαροκαμμένους συμπολίτες μας.

Ο Φώτης Κουβέλης όμως τι μας είπε; Ότι μπρος στο θρήνο για τις ζωές που χάθηκαν πρέπει να συνυπολογιστεί η χαρά για την έξοδο από τα μνημόνια! Η δήλωση του (ολόκληρη και όχι αποσπασματικά): «Εγώ αντιλαμβάνομαι απόλυτα, έχει μαυρίσει η ψυχή των ανθρώπων όλων μας με αυτό που συνέβη στο Μάτι, αλλά για πέστε μου -και ειλικρινά σας το λέω δεν επιχειρώ να συμψηφίσω ούτε να αντιρροπήσω κάτι- εδώ έχουμε ένα τεράστιο γεγονός στις 21 Αυγούστου, η χώρα μετά από την περιπέτεια και την οδύνη -σε άλλο επίπεδο οδύνη- των 8 μνημονιακών ετών, εξέρχεται: προχθές αποδεσμεύτηκε η αναγκαία αυτή δόση των 15 δισεκατομμυρίων, διαμορφώνεται το λεγόμενο μαξιλάρι για την αντοχή της οικονομίας για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα… Ε, όλα αυτά δεν είναι δυνατόν κανείς ούτε να τα αποσιωπά ούτε να τα βάζει στο περιθώριο».

Ως γνωστόν ο,τιδήποτε προηγείται του «αλλά» σε μια φράση έχει μικρή ή και μηδενική σημασία όταν μιλάμε για το παιχνίδι της πολιτικής.

Ας προσπεράσουμε τη γελοιότητα του ισχυρισμού ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια (που θα τα διαδεχθούν άλλες μορφές επιτήρησης) και ας δούμε τι λέει ο βετεράνος πολιτικάντης στην ασπόνδυλη δήλωση του: Συμψηφίζει το πολιτικό κόστος των ανθρωπίνων ζωών με το πολιτικό κέρδος της «βελτιωμένης» δανειοληπτικής μας ικανότητας. Υπάρχει χυδαιότερος συμψηφισμός από αυτόν της ζωής με τα τάλιρα (και μάλιστα δανεικά);

Ως γνωστόν ο,τιδήποτε προηγείται του «αλλά» σε μια φράση έχει μικρή ή και μηδενική σημασία όταν μιλάμε για το παιχνίδι της πολιτικής. Και όταν ένας πολιτικός λέει -εν είδει δήλωσης αποποίησης ευθύνης- ότι «δεν συμψηφίζει» όλοι ξέρουμε ότι κάνει ακριβώς αυτό.

Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, σε αντίθεση με τους περισσότερους συναδέλφους του στο υπουργικό συμβούλιο, ξέρει πολύ καλά να μιλάει και προσέχει την κάθε λέξη που ξεστομίζει. Επί δεκαετίες στον δημόσιο βίο έχει τελειοποιήσει την τέχνη της ρητορικής σοβαροφάνειας και της πολιτικής κενολογίας. Άλλωστε είναι και έμπειρος δικηγόρος. Η ικανότητα του να μιλάει για ώρες περί ευθύνης, προσφοράς, προοδευτικότητας κ.ο.κ. χωρίς να λέει απολύτως τίποτα, τον έκαναν πάντα αρεστό στην εκάστοτε εξουσία. Φέρνοντας ακόμα και στα πρόθυρα του Προεδρικού Μεγάρου, ως «ακίνδυνη» και υπερκομματική υποψηφιότητα που μιλάει μειλίχια και ανούσια όπως απαιτεί το αξίωμα.

Οι σύντροφοι του Φώτη Κουβέλη εργαλειοποίησαν στο παρελθόν τους «νεκρούς των μνημονίων» (εκείνους που οι προηγούμενες κυβερνήσεις οδηγούσαν σε αυτοκτονίες, στην ασφυξία από τα μαγκάλια, σε λιποθυμίες στα σχολεία κ.ο.κ.) στήνοντας ακόμα και μνημείο για τους νεκρούς της ΕΡΤ στο ραδιομέγαρο. Τώρα, οι νεκροί που έκατσαν «στη δική τους βάρδια» για να θυμηθούμε τη διατύπωση της περιφερειάρχου, μπορούν να αναπαύονται ήσυχοι αφού μέσα από τις στάχτες έρχεται η έξοδος από τα μνημόνια.

 

Διαβάστε ακόμα: Νίκος Τόσκας, μια περαστική πολιτική προσωπικότητα

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top