Δεν θα πάμε σε εκλογές για τη χυλόπιτα του Γιάνη

Αφού όλος ο κόσμος έχει μάθει πως κακοπέρασε στο Eurogroup, έβγαλε ανακοίνωση για να αποκαλέσει το συνηθισμένο δείπνο των Υπουργών “βαρετό” και να μας πει ότι αυτός δεν πήγε γιατί προτιμά την παρέα των δικών του…

Αυτά ζούμε: ο Βαρουφάκης, αφού όλος ο κόσμος έχει μάθει – με λεπτομέρειες – πως κακοπέρασε στο Eurogroup, βγάζει ανακοίνωση όλο κακομαθησιά, για να αποκαλέσει το συνηθισμένο δείπνο των Υπουργών “βαρετό” και να μας πει ότι αυτός δεν πήγε γιατί προτιμά την παρέα των δικών του. Λες και στις υποχρεώσεις του, εκεί που μας εκπροσωπεί ως Υπουργός, είναι να περνάει καλά. Μου θύμισε τον έφηβο που έφαγε χυλόπιτα και λέει στους φίλους του ότι αυτή τον παρακάλαγε. Συμπεριφορά που απαντάται και σε πολύ μεγαλύτερους, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη στήλη.

Εν τω μεταξύ, ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς λέει, σε συνέντευξή του σε διεθνές Μέσο, ότι αν αποτύχει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το κόμμα που θα κληθεί να τους διαδεχτεί είναι η Χρυσή Αυγή. Πολύ καλή ιδέα η εργαλειοποίηση της Χρυσής Αυγής κι η ανάδειξή της από έναν αριστερό Υπουργό σε επόμενη δύναμη διακυβέρνησης της χώρας. Έτσι, ώστε εν όψει και της δίκης που ξαναξεκινά σε λίγες μέρες, να δώσει στον Μιχαλολιάκο και την παρέα του το απαραίτητο gravitas. Ασχολίαστο.

Εν συνεχεία, ο Τσίπρας, ο οποίος αποκαλούσε τους πολιτικούς αντιπάλους του “μερκελιστές”, ξαναμίλησε με την κακιά φράου Μέρκελ, με την οποία φαίνεται ότι βγάζει μια χαρά συνεννόηση. Και η οποία, όχι, δεν θέλει να μας εκδικηθεί και να μας πετάξει από την Ευρωζώνη, ασχέτως της κάθε κουλαμάρας που γράφεται κι ακούγεται δεξιά και αριστερά. Εξάλλου, εάν αυτό ίσχυε, δεν θα ήταν όλη την ώρα στο πίτσι πίτσι μαζί της ο Πρωθυπουργός της Αξιοπρέπειας. Ούτε με τον Σαμαρά δεν είχε μιλήσει τόσες φορές μέσα σε ένα τρίμηνο.

Κατά τα άλλα, στον εσωτερικό πολιτικό διάλογο, στελέχη, δημοσιογράφοι, ακόμα και διανοούμενοι που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ, μιλούν ανοιχτά για την ύπαρξη ενός υπόγειου διεθνούς πραξικοπήματος, το οποίο έχει ενορχηστρωθεί και εκτελείται στην εντέλεια από την παγκόσμια (;) ή έστω ευρωπαϊκή οικονομική και πολιτική ελίτ. Με σκοπό να πολεμά υπογείως την κυβέρνησή μας, η οποία αντιστέκεται με ψυχή και περηφάνια. Να, εγώ τώρα που σας γράφω, μπορεί να είμαι και όργανο αυτής της συνωμοσίας, μπορεί να ανήκω στην Πέμπτη Φάλαγγα, την ύπαρξη της οποίας ανακοίνωσε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης από το βήμα της Βουλής.

Και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα και την πραγματική οικονομική ανασφάλεια, όλο και πληθαίνουν κι εντείνονται οι φωνές για εκλογές ή δημοψήφισμα. Αυτό που δεν απαντάνε ακριβώς – γιατί εμπίπτει στις αρμοδιότητες των μελλοντολόγων – είναι αν μπορεί το ελληνικό Κράτος να ξοδέψει λεφτά για να στήσει κάλπες και, το επίσης βασικό, αν ζητούν εκλογές ή δημοψήφισμα με μια έτοιμη συμφωνία στο τραπέζι ή όχι.

Εφόσον δεν υπάρχει συμφωνία, οι εκλογές ή ένα δημοψήφισμα θα προκαλέσουν επί της ουσίας διάλυση της όποιας διαπραγμάτευσης, θα θεωρηθούν από μόνες τους σχέδιο ρήξης και είναι πιθανό να διεξαχθούν με κλειστές τράπεζες ή capital controls, ώστε να αποφευχθεί το bank run και η κατάρρευση του συστήματος. Δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει αυτό η Κυβέρνηση, εκτός αν έχει περιέλθει σε δραματικό αδιέξοδο ή αν θέλει να πετάξει το μπαλάκι στον λαό, δεδομένου του ότι εξελέγη με σημαία το σκίσιμο των μνημονίων, τη μη υπογραφή άλλης συμφωνίας, τη διαγραφή του χρέους κ.λπ.

Εφόσον υπάρχει συμφωνία, το πράγμα αλλάζει. Ο Αλέξης Τσίπρας εκεί έχει μια λογική επιλογή: πάει με τη συμφωνία στα χέρια στην κοινοβουλευτική του ομάδα και ζητά από τους βουλευτές του να ξεκαθαρίσουν τη στάση τους, όχι μόνο για την ψήφιση αλλά και για την εφαρμογή της. Αν δει ότι δεν έχει τη στήριξη της πλειοψηφίας τότε, μόνον τότε, μπορεί να σκεφτεί τις εκλογές, οι οποίες θα γίνουν με λίστα κι όχι με σταυρό. Κι αυτό, όμως, θα έχει νόημα μόνον εφόσον είναι έτοιμος να ασκήσει το ηγετικό δικαίωμα να κατάρτισης λιστών με στελέχη που θα επιθυμούν να εφαρμόσουν μια νέα στρατηγική.

Σε κάθε περίπτωση, το να απειλούν τους εταίρους με εκλογές είναι τόσο αστείο, μικρομέγαλο και κακομαθημένο όσο και οι ανακοινώσεις του Γιάνη για τα βαρετά δείπνα. Εξάλλου, δεν “μπαγιάτεψε” η νωπή λαϊκή εντολή του. Ας τη χρησιμοποιήσει όπως αυτός θεωρεί καλύτερο, είναι ένα από τα καλά της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας αυτό, σε αντίθεση με τη λαϊκή και άμεση, την οποία κάποτε φάνηκε να θαυμάζει.

Διαβάστε ακόμα: Καζαντζιδισμός, το ανώτατο στάδιο της εθνικής μας “εξαίρεσης”.

TAGS :
Eurogroup δείπνο Πολιτική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook