«Ποτέ τόσοι πολλοί δεν χρωστούσαν τόσα πολλά σε τόσους λίγους», είχε πει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ αναφερόμενος στους χειριστές RAF που κέρδισαν τη μάχη της Αγγλίας και απέτρεψαν την απόβαση των Ναζί στο νησί. Το ίδιο ισχύει και για τη δική μας περίπτωση. (Φωτογραφία: Πολεμική Αεροπορία)

Οι «ειδικοί» είπαν τα δικά τους. Τα ΜΜΕ ανέδειξαν την απρέπεια του μπουφόνου να ανακοινώσει τον θάνατο του Γιώργου Μπαλταδώρου μέσω twitter (!). Όλοι θυμήθηκαν -θα το ξεχάσουν, βέβαια, σε μια εβδομάδα- ότι στο Αιγαίο επικρατεί ακήρυκτος πόλεμος εδώ και 40 χρόνια.

Κανείς και τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει σημασία. Απολύτως τίποτα. Αυτοί που πραγματικά έχουν να πουν κάτι είναι μια δράκα μερικών εκατοντάδων αντρών που με αίμα και ιδρώτα μας επιτρέπουν εδώ και 40 χρόνια να απλώνουμε τις πετσέτες μας ανέμελοι σε κάθε παραλία του Αιγαίου. Γιατί ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία: Αν δεν ήταν αυτοί μπάνιο μέχρι τη Σύρο και πολύ θα μας ήταν.

«Ποτέ τόσοι πολλοί δεν χρωστούσαν τόσα πολλά σε τόσους λίγους», είχε πει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ αναφερόμενος στους χειριστές RAF που κέρδισαν τη μάχη της Αγγλίας και απέτρεψαν την απόβαση των Ναζί στο νησί.

Το ίδιο ισχύει και για τη δική μας περίπτωση. Χρωστάμε πολλά σε κάποιους λίγους που δεν ντρέπονται να υπηρετούν αξίες όπως η φιλοπατρία και το καθήκον. Δεν λησμόνησαν από πού ήρθαν και ξέρουν που θέλουν να πάνε.

Χθες χάσαμε έναν από αυτούς, τον Σμηναγό Γιώργο Μπαλταδώρο.

Δεν υπάρχουν πολλά που μπορούν να γραφτούν. Θα ήταν κενά νοήματος, άτεχνη προσπάθεια εντυπωσιασμού ενός γραφιά, ενώ και πάλι σήμερα η ζωή και ο θάνατος θα προσπαθούν να πάρουν την «Ώρα Έξι» ο ένας του άλλου, εκεί γύρω στα 10 με 15 χιλιάδες πόδια, με 5 έως 9g να σε «καρφώνουν» στην πλάτη του εκτινασσόμενου καθίσματος.

Χρωστάμε πολλά σε κάποιους λίγους που δεν ντρέπονται να υπηρετούν αξίες όπως η φιλοπατρία και το καθήκον. Δεν λησμόνησαν από πού ήρθαν και ξέρουν που θέλουν να πάνε.

To μόνο που θέλω είναι να αποχαιρετήσω τον Γιώργο Μπαλταδώρο με πέντε σκόρπια λόγια από τον «Γλάρο Ιωνάθαν Λίβινγκστον» του Ρίτσαρντ Μπάχ.

«Ήταν πρωί κι ο πρωτόβγαλτος ήλιος λαμποκοπούσε ολόχρυσος πάνω στην επιφάνεια μιας γαληνεμένης θάλασσας…..Ήταν το ξεκίνημα μιας καινούριας πολυάσχολης μέρας. Μακριά τους, όμως, πέρα από τη βάρκα και το ακρογιάλι, μόνος, ολομόναχος, ασκούνταν ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον ο Γλάρος…

Το συγκεκριμένο κράνος φορούσε ο Υποσμηναγός Νικόλαος Σιαλμάς, όταν το πρωϊνό της 18ης Ιουνίου 1992 το αεροσκάφος του, Mirage F1-CG, κατέπεσε στη θαλάσσια περιοχή του Αγ. Ευστρατίου, κατά τη διάρκεια αερομαχίας με τουρκικό F-16. To κράνος ήταν το μόνο αντικείμενο που ανευρέθη, μαζί με λίγα κομμάτια ύφασμα από τη στολή του Ν. Σιαλμά. Φωτό: Γιάννης Παλιούρης.

Δεν ήταν ένα πουλί σαν όλα τα άλλα… για τούτον εδώ τον γλάρο, μετρούσε πολύ περισσότερο η χαρά του να πετάει. Πάνω από κάθε τι άλλο ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον ο Γλάρος, λάτρευε το πέταγμα…

“Tο να βρούμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, ακλόνητη αποφασιστικότητα και επιμονή, είναι ο δρόμος όλων εκείνων που τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι.

…Δεν θέλω τιμές. Δεν επιθυμώ να γίνω αρχηγός. Θέλω μόνο να μοιραστώ ότι ανακάλυψα, να δείξω τους ορίζοντες που απλώνονται μπροστά μας… Μπορούμε να ‘μαστε λεύτεροι! Μπορούμε να μάθουμε να πετούμε”».

Αφιερωμένο στον Γιώργο Μπαλταδώρο, τον Νικόλαο Σιαλμά, στον Κωνσταντίνο Ηλιάκη, τον Αλέξιο Μπρίντακ, τον Αθανάσιο Μπατσαρά, τον Αναστάσιο Μπαλατσούκα, τον Σήφη Αναστασάκη, τον Δημήτριο Στρατάκια, τον Νικόλαο Παρούση και δεκάδες άλλους «γλάρους» του Αιγαίου.

Αίεν υψικρατείν!

 

Διαβάστε ακόμα: Δυστυχώς ηττηθήκαμε

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top