Γιατί οι γυναίκες σκυλοβρίζονται μεταξύ τους;

Tα κορίτσια μεταξύ τους αγαπιούνται υπό προϋποθέσεις: πρέπει να είσαι ευγενική αλλά όχι πολύ, όμορφη αλλά όχι πολύ, σέξι αλλά όχι πολύ. Και όταν θέλουν τα κορίτσια γίνονται πολύ σκληρά μεταξύ τους. (Φωτογραφία: Helmut Newton)

Τελικά οι γυναίκες είναι εξίσου σεξίστριες αναμεταξύ τους. Τα «τι κάνεις παλιοσκρόφα», «γεια σου, μωρή καριόλα» ξεστομίζονται απ’ όλα τα γυναικεία στόματα, συχνά μεταξύ φιλενάδων που χαχανίζουν ακούγοντάς και θεωρώντας τα πολύ cool, αφού είναι γυναίκες μοντέρνες και ασυμπλεγμάτιστες.

Άλλες φορές είναι από ζήλια, επειδή η κολλητή ψώνισε καινούργια ρούχα – «πουτάνα μου, κανόνι τα παπούτσια σου, μαλακισμένη σου πάνε πολύ, σε μισώ». Στην πολυκατοικία μου, συγκατοικούν δυο αδελφές που συχνά-πυκνά μαλώνουν. Δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή αν όλοι τις ακούμε να αποκαλούν η μία την άλλη «παντόφλα», «πατσαβούρα», «ψωλοθήκη»(!)

Το «πουτάνα» είναι για τα κορίτσια ένας τρόπος να καρφώσουν και να στιγματίσουν, το απόλυτο ισοδύναμο του «πούστη» για τους άντρες. Αυτού του είδους οι κατηγορίες επιβλήθηκαν και ενισχύθηκαν από τους νεαρούς ετεροφυλόφιλους, γεγονός που προκαλεί εντύπωση. Σε μια ηλικία όπου τ’ αγόρια θέλουν να πηδήξουν οτιδήποτε κινείται, ταπεινώνουν και φτύνουν το σύνολο των εν δυνάμει σεξουαλικών τους συντρόφων: τα κορίτσια που πάνε μαζί τους ευτελίζονται, ενώ τα αγόρια χάνουν ολοσχερώς την ανδρική τους ταυτότητα.

Πότε τις λένε «πουτάνες»; Άμα πάνε με τον πάσα ένα χωρίς να τον γουστάρουν. Όταν φοράνε συγκεκριμένα ρούχα. Όταν συχνάζουν σε κάποια μέρη. Όταν αλλάζουν γκόμενο, γιατί εκείνες που σ’ αφήνουν, τα αγόρια έχουν την τάση να τις αποκαλούν συλλήβδην «πουτάνες». Άμα κυκλοφορούν πολύ το βράδυ.

Διαβάστε ακόμα: Μην πυροβολείτε τα καμάκια

Γιατί τα κορίτσια κάνουν το ίδιο; Γιατί συχνά αυτές που έχουν βάλει στο μάτι «τα θέλει ο κώλος τους», αν και ο συσχετισμός ανάμεσα σε «ενάρετες» πρακτικές και καλή φήμη είναι συχνά τυχαίος. Λίγο ενδιαφέρει αυτό που κάνεις, μπορείς κάλλιστα να καταλήξεις να σε αποκαλούν «πουτάνα». Οπότε πρέπει να προσέχεις, αλλά ούτε αυτό είναι ασφαλές.

Tα κορίτσια μεταξύ τους αγαπιούνται υπό προϋποθέσεις: πρέπει να είσαι ευγενική αλλά όχι πολύ, παχιά αλλά όχι πολύ, πουτανάκι αλλά όχι πολύ, όμορφη αλλά όχι πολύ, σέξι αλλά όχι πολύ. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο σ’ ένα σχολείο από μια κοπέλα που διαθέτει αυτοπεποίθηση: αμέσως την κάνουνε πέρα. Και μπορείς να είσαι δραστήρια σεξουαλικά, αλλά υπάρχουν όρια, διαφορετικά χάνεις φίλες. Τα κορίτσια γίνονται πολύ σκληρά μεταξύ τους.

Θλιβερό; Μπορεί, αλλά συνήθως πίσω κι από τις πιο πουριτανικές βρισιές κρύβεται η επιθυμία να πάρεις εσύ το πάνω χέρι. Τέσσερις είναι οι στρατηγικές σ’ αυτές τις επιθέσεις: Η αμφισβήτηση της κοινωνικής ιεραρχίας της ομάδας (έναντι των κοριτσιών που κυριαρχούν). Ή, το αντίστροφο, η εδραίωση αυτής της ιεραρχίας (εγώ είμαι σωστή, οι άλλες είναι πουτάνες). Το τεστάρισμα μιας φιλίας (με παιχνιδιάρικο τρόπο, να δεις αν αντέχει το χέσιμο).

Το πιο λυπηρό: στην ηλικία των πρώτων σχέσεων, τα κορίτσια μπορεί να διαβάλουν τον ίδιο τους τον εαυτό, ώστε να εσωτερικεύουν όσα λέει η κοινωνία γι’ αυτές. Γιατί, στην πραγματικότητα, μεταξύ όλων των πληροφοριών που πρέπει να διαχειριστείς όταν η σεξουαλικότητα ξυπνάει, το πώς σε κρίνουν οι άλλοι είναι αυτό που καταπίνεται πιο δύσκολα. Χάνεις την αυτοεκτίμησή σου. Οπότε, όταν μόνη σου αποκαλείς τον εαυτό σου «ξέκωλη», τουλάχιστον είσαι ένα βήμα μπροστά, κι αυτό πονάει λιγότερο.

Το απύλωτο στόμα είναι κι ένας τρόπος να αμφισβητήσεις, σ’ ένα αυστηρό περιβάλλον, τους κανόνες, να χαλάσεις την εικόνα της σοβαρής δεσποινίδος που οφείλεις να είσαι. Και για όσες δεν είναι ακόμα σε ηλικία να πάνε με αγόρια, τα βρομόλογα τους επιτρέπουν να μεγαλώσουν, να κάνουν όπως οι άλλες. Σε τελική ανάλυση, η βρισιά είναι συχνά ο μόνος τρόπος μέσα από τον οποίο η σεξουαλικότητα μπορεί να εκφραστεί. Δεν υπάρχουν τα κατάλληλα λόγια, οπότε καταφεύγεις στο γέλιο και τη χοντράδα.

Παρά τη βιαιότητα των λέξεων που εκτοξεύονται (στο δρόμο, στο μετρό), το φαινόμενο έχει και μια θετική πλευρά: όλα αυτά τα κορίτσια βγαίνουν από την παιδική ηλικία. Η νεότητα είναι μια γκρίζα ζώνη, μια ζώνη όπου οι αξίες αναθεωρούνται. Η βρισιά φέρνει στο φως την είσοδο σε μια φάση όπου η «αρετή» γίνεται αναγκαστικά διαπραγματεύσιμη. Και απουσία εννοιολογικού πλαισίου, βοήθειας και συχνά καλοσύνης… χρησιμοποιούμε ό,τι λέξεις βρίσκουμε.

Διαβάστε ακόμα: Στην μπανιέρα δυο-δυο

TAGS :
βρισιές γυναίκες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook