tsouk

Οι μαθηματικοί τύποι ΔΕΝ γεννάνε λεφτά από το πουθενά. Τα λεφτά παραμένουν αντίτιμο για υπηρεσίες. Η απορία που δεν μας έλυσε ακόμα ο κ. Τσουκαλάς αφορά τις υπηρεσίες που προσέφερε στον ιδιώτη-εργοδότη του, για να λάβει τέτοιο «χρυσό αλεξίπτωτο».

Προσπαθώ να βάλω τη σκέψη μου σε μια σειρά για το golden parachute του συνδικαλιστή/βουλευτή/τραπεζικού υπαλλήλου κ. Τσουκαλά, αλλά δεν τα καταφέρνω. Δεν ξέρω αν πρέπει να σταματήσω να googlάρω για να βρω άλλα παραδείγματα τέτοιων αποζημιώσεων, ή να αναζητήσω καλύτερα πηγές για την προσωρινότητα του Tourette Syndrome που με έχει καταβάλει από εχθές.

Διάλειμμα, τηλέφωνο από τον κολλητό μου τον Γιώργο. Ο Γιώργος δουλεύει από τα 17 του, έχει κάνει εξαιρετικές σπουδές, έχει στήσει/συγχωνεύσει/πουλήσει/αναδιαρθρώσει εταιρείες στον ιδιωτικό τομέα, και τώρα πλέον είναι διεθνές στέλεχος σε πολυεθνική. Του λέω την είδηση «για το μύριο του Τσουκαλά» και πνιγόμαστε από νευρικά γέλια. Εικασίες για το ποιος Global Head ποιας εταιρείας θα έπαιρνε τέτοιο «αλεξίπτωτο» συνταξιοδότησης, και πάλι πνιγόμαστε στα γέλια· το νούμερο τρία της Apple πόσα παίρνει, ρε Γιώργο;

Η πολιτική παραμένει υπόθεση των ελίτ· των κληρονόμων ακινήτων, κυρίως, και των Τσουκαλάδων.

Πάμε να βάλουμε μια σειρά στα πράγματα.

Πρώτον, τα τραπεζικά bonus ως μέρος του χρηματοπιστωτικού, ειδικά σε καιρό κρίσης, υπόκεινται σε δημόσιο έλεγχο. Δείτε τη συζήτηση στην μετά-Lehman Αμερική, και τη φορολόγησή τους στην Ελλάδα του 2009, όταν επιβλήθηκε φορολογία 90% στα bonus των ιδιωτικών τραπεζών ενώ απαγορεύτηκαν στις δημόσιες. Είναι να απορείς γιατί ο τότε συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ στην ΟΤΟΕ δυσαρεστήθηκε και πέρασε στον «αντιμνημονιακό» ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν ήταν τόσο «αριστερός», θα μπορούσε να είχε πάει τότε στην εξίσου «αντιμνημονιακή» ΝΔ.

Δεύτερον, δεν υπάρχει «μαθηματικός τύπος», όπως δήλωσε ο κ. Τσουκαλάς, που να μπορεί να σου δώσει ένα εκατομμύριο από ασφαλιστικές εισφορές. Η μόνη λογική εξήγηση είναι πως πρόκειται για συγκεκαλυμμένο bonus για να αποφευχθεί η φορολογία του 90% που επέβαλλαν οι «τρισκατάρατοι» Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου.

Τρίτον, οι μαθηματικοί τύποι ΔΕΝ γεννάνε λεφτά από το πουθενά. Τα λεφτά παραμένουν αντίτιμο για υπηρεσίες. Η απορία που δεν μας έλυσε ακόμα ο κ. Τσουκαλάς αφορά τις υπηρεσίες που προσέφερε στον ιδιώτη-εργοδότη του, για να λάβει τέτοιο «χρυσό αλεξίπτωτο». Θα μου πείτε πως όλα είναι λογικά στη χώρα που «δεξιά» κυβέρνηση (κυβέρνηση Καραμανλή, με αρμόδιο υπουργό τον «φιλελεύθερο» κ. Χατζηδάκη) υποσχέθηκε 200 χιλιάδες ευρώ «αποζημίωση απόλυσης» στους πιλότους της Ολυμπιακής, ενώ δεν τους απέλυσε αλλά τους μετέταξε στην ΥΠΑ με τον ίδιο μισθό, χωρίς αντικείμενο.

Τέταρτον, το δημόσιο ενδιαφέρον και έλεγχος στο πορτοφόλι και τις συναλλαγές του κ. Τσουκαλά είναι θεμιτός. Πρόκειται για μεγαλο-συνδικαλιστή, νυν βουλευτή, και μάλιστα από εκλόγιμη θέση στο επικρατείας (του ΣΥΡΙΖΑ). Δεν στέκει κανένα επιχείρημα περί ιδιωτικής συμφωνίας του ιδιωτικού τομέα, πέρα από το πεδίο του δημόσιου ελέγχου. Όπως δεν εξαιρείται μια ιδιωτική αγοραπωλησία ακινήτου σε εξωπραγματικές τιμές, όταν γίνεται από πολιτικό πρόσωπο.

Πέμπτον, ο κ. Τσουκαλάς μας έδωσε άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα της σχέσης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στη χώρα. Ο πρόεδρος της ΟΤΟΕ, λαμβάνει χρυσό αλεξίπτωτο από τον ιδιωτικό τομέα που πολιτικά «αντιμάχεται» για δεκαετίες. Αλήθεια, ποιες είναι οι αμοιβές στο Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ σήμερα; Ξέρει κανείς; Προσπαθούσα για ώρες να τις βρω εχθές στο διαδίκτυο, αλλά στάθηκε αδύνατον. Όπως και ο προϋπολογισμός/απολογισμός του. Μπορεί να φταίω εγώ…, να μην επαρκούν οι ικανότητές μου στις μηχανές εύρεσης του διαδικτύου…

Συμπέρασμα πρώτο: Η πολιτική παραμένει υπόθεση των ελίτ· των κληρονόμων ακινήτων, κυρίως, και των Τσουκαλάδων. Καμία απορία που οι βουλευτές ξεσηκώθηκαν όταν ο κ. Σαχινίδης πρότεινε να φορολογείται το σύνολο της ακίνητης περιουσίας και όχι το κάθε ακίνητο ξεχωριστά.

Συμπέρασμα δεύτερο: Η «ληστεία» των Ελλήνων baby-boomers, της γενιάς του Πολυτεχνείου, συνεχίζεται κανονικά. Ληστεία ως μεταβίβαση του προσπορισμού προσώπων μέσα από καθόλα νόμιμα τερτίπια, εις βάρος της κοινωνίας και των επόμενων γενεών που θα έρθουν να καλύψουν μέσα από τη δουλειά και τη φορολόγησή τους τα χρυσά αλεξίπτωτα του κάθε μεγαλο-συνδικαλιστή. Καθόλα νόμιμα, επαναλαμβάνω, όσο και ανήθικα· κατά Βουλγαράκη Ευαγγέλιον.

Συμπέρασμα τρίτο: Είναι πολύ εύκολο να αποφασίζεις τη συνέχιση του κάθε ΟΑΕΕ, αντί της εξυγίανσης του συστήματος σε μηδενική βάση, όταν εσύ περιμένεις ένα εκατομμύριο από τον «ιδιωτικό» τομέα.

Ερώτηση: Πόσους Τσουκαλάδες κρύβει το ελληνικό δημόσιο εντός του; Η απάντηση ίσως μας δώσει και εκ των έσω ματιά στο γιατί δεν προχωράει ο εκσυγχρονισμός του τα τελευταία 50+ χρόνια, παρά το ενδιαφέρον όλων.

Ερώτηση: Πόσους τέτοιους «αλεξιπτωτιστές», με ή χωρίς χρυσά αλεξίπτωτα, αγκάλιασε ο ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει «μεγάλο κόμμα»; Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της Νέας Δημοκρατίας και του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ δηλαδή.

Ερώτηση: Ποιος ελπίζει ακόμα ότι η χώρα οδεύει στην έξοδο από την κρίση, με αυτό το πολιτικό προσωπικό στο τιμόνι των κοινοβουλευτικών κομμάτων;

Κατά τα άλλα κάνουμε ημερίδες για να αναλύσουμε το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής… πολιτικά πάντα. Να τους χαιρόμαστε, ειδικά όσοι ακόμα παρακολουθούμε και πληρώνουμε αυτό το αίσχος από την εξέδρα της πολιτικής.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top