Εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία: Τι θα ψηφίσουν οι Έλληνες του Λονδίνου;

Ο Μίλιμπαντ μιλάει για μια καλύτερη κοινωνία, ενώ ο Κάμερον για μια καλύτερη Οικονομία. Μεγάλο δίλημμα για τους πολλούς Έλληνες που θα έχουν φέτος την ευκαιρία να δείξουν την προτίμηση για τον πρωθυπουργό της χώρας που διάλεξαν να ζήσουν κατά τη φυγή τους από την Ελλάδα της κρίσης.

Παίζεται η Μεγάλη Βρετανία σε μια ζαριά, άραγε; Θα υποκύψουν οι Βρετανοί ψηφοφόροι στη διαχρονική προσπάθεια των συντηρητικών της Ευρώπης να δραματοποιούν τις εκλογικές αναμετρήσεις; Ισχύει το “Κάμερον ή χάος”; Αυτά είναι μερικά μόνον από τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουν – μέσα τους αρχικά και μετά να το εκφράσουν στην κάλπη – οι ψηφοφόροι της Αγγλίας, της Σκοτίας και της Ουαλίας, ώστε στις 7 του Μάη να επιλέξουν σοφά. Γιατί, για το σωστά, θα περάσει καιρός ωσότου το βιώσουμε.

Οι Εργατικοί του Μίλιμπαντ δεσμεύονται για μια πιο δίκαιη Γηραιά Αλβιώνα, για την αναδιανομή του πλούτου, τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και τη στήριξη της μικρομεσαίας επιχείρησης, η οποία υποφέρει. Από την άλλη, στο βωμό του μεγάλου κεφαλαίου, φαίνεται πως οι Συντηρητικοί είναι πρόθυμοι να θέσουν και το μεγάλο ερώτημα για την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διότι τους μόνους που θα εξυπηρετήσει η αποχώρηση της Γηραιάς Αλβιώνας από την ΕΕ, είναι το μεγάλο κεφάλαιο, το μαύρο χρήμα και τους φανατικούς βόρεια της χώρας.

Βιώνω έντονα αυτές τις μέρες στο Λονδίνο το πώς ποτέ ξανά η απόσταση μεταξύ των πολύ πλουσίων και των υπολοίπων δεν ήταν τόσο μεγάλη. Συνηθίζω να διατυπώνω την άποψη -όσο περίεργη κι αν φαίνεται στην Ελλάδα της κρίσης- ότι στο Λονδίνο έχουν αυξηθεί οι δισεκατομμυριούχοι αποπνικτικά. Βρομάει χρήμα, κάνοντας την καθημερινότητα για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας όχι τόσο δελεαστική όσο όταν την επισκέπτεσαι ως τουρίστας.

Η Βρετανία έχει γίνει πιο άδικη από ποτέ. Είναι προφανές πως το μεγάλο κεφάλαιο έχει πάρει στα χέρια του την τύχη της χώρας, μόλις μέσα σε λίγα χρόνια από την αναρρίχηση των Συντηρητικών στην εξουσία. Φαίνεται χαρακτηριστικά πως η κυβέρνηση του Κάμερον επέλεξε στρατόπεδο, δημιουργώντας ένα τεράστιο χάσμα στη βρετανική πρωτεύουσα, το οποίο φαίνεται πια έντονα στην καθημερινότητα, αν και είναι καλυμμένο έξυπνα με το μανδύα της δημιουργικότητας και της μικρής ανεργίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι μόλις πέρυσι, ένα από τα αφεντικά του FTSE αμείφθηκε με 43 εκατομμύρια λίρες, περίπου 1.000 φορές περισσότερα από ό,τι ο μέσος υφιστάμενός του.

Η βρετανική Οικονομία μοιάζει ακλόνητη. Δεν είναι. Μπορεί να φαίνεται καλά θωρακισμένη, αλλά δεν παύει να είναι ένα βαρέλι με τρύπιο πάτο. Σε αντίθεση, βέβαια, με το δικό μας βαρέλι που δεν έχει πάτο. Η άνθηση της Οικονομίας της χώρας τους οφείλεται ξεκάθαρα στην εισροή ξένων κεφαλαίων. Η οποία είναι ομολογουμένως τεράστια και οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην κρίση του ευρωπαϊκού Νότου Η σταθερότητα της Οικονομίας, των θεσμών, αλλά και η φιλοξενία του βρετανικού λαού έχει κάνει τους δισεκατομμυριούχους του κόσμου να θέλουν να ζήσουν και να επενδύσουν μέρος των χρημάτων του στην πρωτεύουσα. Το Λονδίνο είναι κάτι σαν το λούνα παρκ τους. “The playground of the billionaires”, μου αρέσει να το αποκαλώ.

Οι Εργατικοί είχαν ομολογουμένως καταφέρει στα χρόνια της διακυβέρνησής τους να αυξήσουν τις δημόσιες δαπάνες για την υγεία και την εκπαίδευση, ενώ ήταν αυτοί που εισήγαγαν την έννοια του κατώτατου μισθού. Στα χρόνια των Συντηρητικών, από την άλλη, άρχισαν να χρησιμοποιούνται κατά κόρον τα zero hours contracts, που σημαίνει μια πλήρη απλευθέρωση της αγοράς εργασίας. Ο εργοδότης σε καλεί να δουλέψεις όσες ώρες θέλει, χωρίς καμία επιπλέον υποχρέωση, αλλά φυσικά -πάλι καλά- και ο εργαζόμενος έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί. Χαρακτηριστικό ότι το 80% του εργατικού δυναμικού μιας από τις μεγαλύτερες αλυσίδες εστιατορίων, των Wetherspoons, απασχολείται υπό αυτό το καθεστώς.

Ο μέσος ψηφοφόρος -γεγονός που ευνοεί τον Μίλιμπαντ- θυμάται πως στα χρόνια του Μπλερ το εισόδημά του αυξήθηκε κατά 18%, ενώ ήταν αυτός που γιγάντωσε τη μεσαία τάξη. Από την άλλη, οι Συντηρητικοί δεν εγκαταλείπουν εύκολα το παιχνίδι. Και είναι αλήθεια πως η Οικονομία στα χρόνια του Κάμερον σταθεροποιήθηκε. Ένα από τα βασικά ζητήματα και από τις κύριες δεσμεύσεις του σημερινού πρωθυπουργού είναι να δώσει την ευκαιρία σε περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι. Ο Κάμερον είναι σίγουρος πως το θέμα της κατοικίας αγγίζει άμμεσα τους μικρομεσαίους. Και τους αγγίζει, είναι γεγονός. Το θέμα της κατοικίας είναι τεράστιο και βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση του Βρετανού. Η κατοικία είναι πανάκριβη και τα ενοίκια δυσβάσταχτα, φτάνοντας πολλές φορές και το 60% του εήσιου εισοδήματος. Η συγκατοίκηση με 3 αγνώστους είναι σχεδόν βέβαιη όταν έρχεσαι να μείνεις στο Λονδίνο.

Οι Εργατικοί του Μίλιμπαντ δεσμεύονται για μια πιο δίκαιη Γηραιά Αλβιώνα, για την αναδιανομή του πλούτου, τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και τη στήριξη της μικρομεσαίας επιχείρησης, η οποία υποφέρει.

Οι Συντηρητικοί -όπως όλοι οι καθωσπρέπει συντηρητικοί- θέτουν το θέμα της ασφάλειας και της μετανάστευσης ψηλά στην ατζέντα τους. Βασικό θέμα της προεκλογικής καμπάνιας του Κάμερον είναι το δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στην ΕυρωπαΪκή Ένωση. Ο Κάμερον, εγκλωβισμένος από τους ευρωσκεπτικιστές του κόμματός του, δεσμεύτηκε για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να τους κατευνάσει και να επιχειρήσει να ξανακερδίσει τους ψηφοφόρους που έχασε. Θα μπορέσει, άραγε, να “μαζέψει” μια τέτοια εξαγγελία αν κερδίσει τις εκλογές ή είναι πράγματι μέσα στην ατζέντα του; Ιδού η απορία για όλους μας.

Αντιλαμβανόμαστε πως μια χώρα που έχει χτιστεί από τα μυαλά του ευρωπαϊκού Νότου, δεν μπορεί να αντιμετωπίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση α λα καρτ. Άλλωστε, έπειτα από τη Γερμανία, είναι μία από τις πιο κερδισμένες χώρες από την κρίση. Η σταθερότητα της Οικονομίας και η δύναμη της λίρας έχουν τραβήξει όλο τον πλούτο της Νότιας Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Ασίας στο Λονδίνο. Η Οικονομία φαίνεται να ανθίζει. Ανθίζει, όμως, για όλους; Το IMF θεωρεί πως η ανισότητα είναι το μεγαλύτερο ρίσκο της επόμενης δεκαετίας για τη Γηραιά Αλβιώνα.

Με δυο λόγια, ο Μίλιμπαντ μιλάει για μια καλύτερη κοινωνία, ενώ ο Κάμερον για μια καλύτερη Οικονομία. Άρα τo “Milliband or not to Milliband” είναι το βασικό ερώτημα των πολλών Ελλήνων που θα έχουν φέτος την ευκαιρία να δείξουν την προτίμηση για τον πρωθυπουργό της χώρας που διάλεξαν να ζήσουν κατά τη φυγή τους από την Ελλάδα της κρίσης.

Η εγχώρια πολιτική των τελευταίων μηνών αποδεικνύει πως έπειτα από την απομάκρυνση εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ας το ασκήσουν λοιπόν όλοι με σύνεση, έστω και μακριά από την πατρίδα τους, γιατί αυτό θα επηρεάσει και την ίδια έντονα.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί οι Έλληνες προτιμούν το Λονδίνο;

TAGS :
Αγγλία Βρετανία κάμερον Λονδίνο Μεγάλη Μίλιμπαντ Πολιτική Συντηριτικοί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook