Αν χωλαίνει η οικονομία και ζούμε το δράμα της σήμερα, χωλαίνει κυρίως απο τον παράγοντα: Άνθρωπος.
Δεν θέλαμε προσωπικότητες αυτοδύναμες. Προσωπικότητες εμπνευσμένες. Τις τσακίσαμε όσες ειχαμε. Θέλαμε τζάμπα τα όνειρά μας. Τώρα νιώθουμε οτι είναι πολύ ακριβά. Ειρωνευτήκαμε οτι είχε μέσα του αρετή. Πνευματικότητα. Να αλώσουν το δημόσιο όλοι θέλανε. Τώρα ήρθε το σκιερό. Το θαμπό. Διώξαμε το μέτρο γιατί θέλαμε την υπερβολή και την υπέρταση.
Τίποτα πια δεν ηνιοχεί την ψυχή. Σκοτώνουμε τα σκυλιά. Τα βασανίζουμε καθε μερα. Ταλαιπωρούμε τους αδύναμους. Τους ασθενείς. «Ξέρεις ποιος είμαι εγω ρε…». Σε έμαθα βρε κανιβαλε. Σε μισώ. Γιατί έχασα τα ωραιότερα χρόνια εξαιτίας σου.
Απο την στερεομετρία και την επιπεδομετρία περάσαμε στην δαπεδομετρία. Τώρα μαθαίνουμε την βυθομετρία. Ανάθεμα.
Κατάκτηση το λένε αυτό. Είναι το βεληνεκές της πολιτισμικής μας σκέψης. Βλέπω τα νοσοκομεία μας. Αποθήκες ψυχών. Βρώμικη η πόλη μας. Παλιανθρωπάκια στο κοινοβούλιο για τα λεφτά και μόνο. Όχι για τους Πολίτες. Όλοι τους.
Τρομάρα μας. Δεν μεγαλουργούμε πια. Μικραίνουμε. Στο ομορφότερο μέρος της γης, με τους χειρότερους ανθρώπους.
Πώς έγινε το έγκλημα αυτο; Πώς έγινε και εγκαταλείπουν τη χώρα μας τα καλύτερα μυαλά; Τετρακόσιες χιλιάδες νέοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα γιατί η ίδια τους εγκατέλειψε. Φτωχαίνουμε. Γερνάμε. Κι αυτο δεν καταπίνεται εύκολα.
Πρόκειται για τον χειρότερο πόλεμο που έχουμε υποστεί με την θέληση μας. Άει σιχτίρ…
Διαβάστε ακόμα: Μαζί με τους 10.000 θησαυρούς της βίλας Ιόλα, πέθανε και η Ανθρωπιά μας