Μπορεί να αλλάζει κόμματα, αλλά λογική δεν αλλάζει ο Γρηγόρης Ψαριανός (Menelaos Myrillas / SOOC).

Από τα Πολυτεχνεία και τις καταλήψεις του ’73, υπό τη σκέπη του παράνομου τότε Ρήγα, στο ΚΚΕ Εσωτερικού, εν συνεχεία ιδρυτικό μέλος της ΕΑΡ, του ενιαίου Συνασπισμού και της ΔΗΜΑΡ. Θα έλεγε κανείς πως η πολιτική πορεία του Γρηγόρη Ψαριανού, παρά τις όποιες μετατοπίσεις του, για μεγάλο διάστημα κινήθηκε σε οικεία νερά.

Γνωστός για τις εκπομπές του στο ραδιόφωνο και το γκελ που είχε στη νεολαία, κινήθηκε πέριξ των προβεβλημένων στελεχών της Αριστεράς και ουδέποτε είχε βαρύνουσα σημασία η άποψή του. Οι περισσότεροι τον ήξεραν για το πάθος του με την ΑΕΚ και τις ροκ επιλογές του. Ποιος πραγματικά είχε να πει κάτι για τον πολιτικό Ψαριανό; Ούτε κι ο ίδιος, άλλωστε, προέβαλε αυτή την πτυχή της προσωπικότητάς του.

Ώσπου ήρθε η εποχή της κρίσης που ανέδειξε λογής καρπούς της φαιδράς πορτοκαλέας και έδωσε φωνή σε οξύηχα στόματα. Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός και τους τελάληδες που κουβαλούν κακή πραμάτεια. Σ’ αυτά τα χρόνια ο Ψαριανός ανεβαίνει στον αφρό, γίνεται ένας ακόμη κομιστής της αριστερής επανάστασης που θα έφερνε έναν καλύτερο κόσμο με ένα άρθρο και ένα νόμο, αφού εξελέγη βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2007 και το 2009.

Εκλεγμένος δύο φορές βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τη ΔΗΜΑΡ, και με το Ποτάμι, ο Ψαριανός τώρα προσχωρεί στη Νέα Δημοκρατία.

Από εκείνη τη στιγμή, χρόνος πολιτικά πολύ πυκνός, αλλάζει στάση σαν τα πουκάμισα. (Αν και τα πουκάμισα που φοράει θολώνουν ακόμη περισσότερο το ήδη δυσδιάκριτο στιλ του). Φεύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ, επανεκλέγεται βουλευτής με την ΔΗΜΑΡ, αλλά ούτε κι εκεί στεριώνει, καθώς τελικά δελεάζεται από το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη. Κι εκεί που έλεγες πως οι μετακινήσεις του θυμίζουν ζαλισμένο τρόλεϊ, αίφνης, κατεβαίνει από το ποταμόπλοιο και ανεβαίνει στο άρμα της Νέας Δημοκρατίας.

Μέσα σε -σχεδόν- εννέα χρόνια, ο Ψαριανός έχει μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο και ταυτόχρονα ίδιο κι απαράλλαχτο. Λες και μεταφέρει την πραμάτειά του (γιλέκο εκστρατείας, φανφαρονισμός, μεγαλαυχία, τηγμένο λεξιλόγιο, σεξιστική ωμότητα) από κόμμα σε κόμμα. Τα πάντα έχουν αλλάξει σ΄αυτή τη χώρα από την κρίση κι ύστερα. Ο Τσίπρας έκανε τη γνωστή κωλοτούμπα και δέχθηκε να συνεχίσει την πικρή οδό των Μνημονίων, ο Μητσοτάκης από κεντρώος εξελίσσεται σε μετρ του λαϊκισμού, ενώ ακόμη και ο Άδωνις Γεωργιάδης, εσχάτως, εμφανίζεται λιγότερο οξύθυμος. Ο μοναδικός που μένει αναλλοίωτος στην σκληροπυρηνική του φύση είναι ο εν λόγω.

Οι ομιλίες του στη Βουλή είναι πάντα αξιοπρόσεκτες (Nikos Libertas / SOOC).

Αν διατρέξει κανείς τα δύο προφίλ που διαθέτει στο Facebook (ένα επίσημο κι ένα ψευδώνυμο ως Loukas Sidiropoulos) θα πέσει πάνω σε έναν ορυμαγδό ύβρεων, σε μια πλήρη ακατανοησία πολιτικών προταγμάτων και σε μια προεφηβική μπρουταλιτέ που δεν ταιριάζουν σε πολιτικό άντρα. Αν δεν έφεραν όνομα αυτές οι σελίδες άνετα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως ανήκουν σε κάποιον πιτσιρικά που μόλις κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα στον θαυμαστό κόσμο του abnornmal.

Τίποτα από όλα αυτά που φέρει η περσόνα του Ψαριανού δεν δηλώνουν σύνεση, συγκατάβαση, ενότητα και ομόνοια. Ο λόγος του μεταγγίζεται από τα θολά νερά μιας μαγκιάς ψεύτικης κοπής, από γλώσσα της πιάτσας (αλλά όχι της εργατικής πιάτσας) και υπερφίαλους ακροβατισμούς στο όριο της γραφικότητας.

Διερωτάται κανείς για ποιο λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης μαζεύει ό,τι βρει. Γιατί τόσο άγχος να συμμαζέψει όλα τα σταγονίδια αριστερής (και καλά) προέλευσης σε μια δεξαμενή που χωράει -τελικά- τους πάντες; Δεν υφίσταται καμία «εξάπλωση» ή διεμβολισμός της ΝΔ στην Αριστερά διότι ο Ψαριανός δεν είναι αριστερός. Έχει πάψει να είναι εδώ και χρόνια. Είναι -απλώς- Ψαριανός. Κάνει τη δική του πολιτική, με τα δικά του μέσα και σκοπούς. Είπαμε: κόμμα αλλάζει, αλλά όχι τον εσώτατο εαυτό του.

Όπως ο Τσίπρας πράττει λάθος με το να μαζεύει τα αποπαίδια του Γ. Παπανδρέου, έτσι και ο Μητσοτάκης κάνει ένα παράλογο άλμα θεωρώντας πως με το να μαζεύει πεσμένα φύλλα θα φτιάξει δέντρο.

Όπως ο Τσίπρας πράττει λάθος με το να μαζεύει τα αποπαίδια του Γιώργου Παπανδρέου και να πιστεύει πως έτσι διευρύνει το πολιτικό φάσμα του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και ο Μητσοτάκης κάνει ένα παράλογο άλμα θεωρώντας πως με το να μαζεύει πεσμένα φύλλα θα φτιάξει δέντρο. Ένας κεντρώος πολιτικός που ευαγγελίζεται τη σύνεση και την επιστροφή σε μια ήρεμη συζήτηση γύρω από τα καυτά θέματα του τόπου δεν βάζει στη μηχανή του έναν αφιονισμένο τυχοκυνηγό. Αφού το έκανε σημαίνει πως οι δηλώσεις του περί συναίνεσης μπορούν να ερμηνευτούν ως ένα κενό προεκλογικό γράμμα που το ρίχνει τώρα προς άγραν ψηφοφόρων για να το αναιρέσει την επομένη των εκλογών.

Κάθε πολιτικός ηγέτης είναι οι επιλογές του. Κρίνεται από αυτές. Επιλογές πολιτικών και προσώπων που θα τις εφαρμόσουν. Είναι σφόδρα πιθανό να δούμε τον Ψαριανό και στην επόμενη Βουλή να κάθεται στα έδρανα της Νέας Δημοκρατίας (παρεμπιπτόντως, θα είναι ο μόνος που θα είναι ενδυματολογικά παράταιρος). Και τότε θα αντιληφθούμε πως δεν ταιριάζει ούτε στη Νέα Δημοκρατία. Τι παράξενο, δεν χωράει πουθενά που λέει και το τραγούδι.

 

Διαβάστε ακόμα: Το «φάλτσο» του Κυριάκου Μητσοτάκη με τους μουσικούς.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top