Η εποχή της δυσπιστίας

«Δωρεάν, ασύρματο, WiFi, ίντερνετ για όλη την Ελλάδα». Αυτό κι αν είναι… ανατροπή.

Αν υπάρχει μια λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει την εποχή μας, είναι η «δυσπιστία». Το κράτος λειτουργεί με όρους πειρατικής γαλέρας, ενώ τα κόμματα στερούνται δημοκρατικής λειτουργίας και επομένως είναι ανίκανα να εκφράσουν τις πραγματικές τάσεις της κοινωνίας και να την οδηγήσουν με ασφάλεια στο αύριο. Οι κυβερνήσεις που εκλέγονται με αυτούς τους όρους, προτού καν προσεγγίσουμε τις ελληνικές παθογένειες δεκαετιών, αν όχι αιώνων, είναι αδύνατον να λειτουργήσουν ανατρεπτικά και να φέρουν την παραμικρή αλλαγή.

Για μερικούς, υπήρξε η ελπίδα πως η χρεοκοπία θα έφερνε ένα reset στο πολιτικό σύστημα και το κράτος. Η ελπίδα δημιουργίας μιας προοπτικής για τις επόμενες δεκαετίες και γενιές. Η ελπίδα πως θα περάσουμε εμείς δύσκολα, αλλά θα είχαμε έστω την ανταμοιβή που φέρνει το χτίσιμο του καινούριου, ακόμα κι αν αυτό γίνει με προσωπικό κόστος.

Την τελευταία τετραετία παίξαμε άμυνα. Επικράτησαν οι συντηρητικές και οι αντιδραστικές δυνάμεις σε όλους τους κομματικούς χώρους, κρατώντας μας καθηλωμένους στο χθες τους. Η εκφορά της λέξης «αξιοπιστία» από πολιτικά χείλη δεν φέρνει γέλιο πια, αλλά οργή.

Ειδικά στους νέους, αυτούς που βρίσκονται πιο μακριά από κάθε μορφή εξουσίας και συγχρόνως βιώνουν τη χειρότερη εκδοχή της κρίσης με έναν στους δύο να είναι άνεργος, χωρίς καμία προοπτική για τις επόμενες δεκαετίες της ζωής τους, με την επιλογή ακόμα και του να κάνουν οικογένεια να μοιάζει κάθε μέρα και πιο μακρινή.

Τι απαντήσαμε στις νέες γενιές; Το «χαρτζιλίκι» με τις πεντάμηνες στους δήμους; Αυτό καταλάβαμε πως είναι το αίτημα –η αγωνία τους; Αυτό καταλάβαμε πως μπορούν να προσφέρουν οι νέοι στην κοινωνία μας; Εργασία χωρίς προοπτική και χαρτζιλίκι για όποιον φιλήσει τις «ποδιές» των πολιτικών του χθες;

Η χυδαιότητα της γενιάς που θα φύγει εκ των πραγμάτων από την πολιτική, με το καλό ή με το κακό, απάντησε στη δυσπιστία που φέρνει η έλλειψη προοπτικής με «δωρεάν, ασύρματο, WiFi, ίντερνετ για όλη την Ελλάδα»· σαν το Playstation που φέρνουν τα παππουδικά τα Χριστούγεννα. Όχι άρση των σημερινών εμποδίων στην καινοτομία, όχι hubs δημιουργίας και ανάπτυξης ιδεών και clusters επιχειρήσεων, όχι κίνητρα για τη δημιουργία θέσεων στον ιδιωτικό τομέα, όχι προοπτική για το μέλλον τους σε βάθος πέντε ή δέκα ετών. «Δωρεάν, ασύρματο, WiFi, ίντερνετ για όλη την Ελλάδα»…

«Game over», κύριε Πρωθυπουργέ. «Game over» και για τις ενδιάμεσες γενιές, σαν τη δική μου, αν επιμείνει στην διατήρηση του ομφάλιου λώρου με τους γηραιότερους, αναμένοντας από μηχανής Θεούς και ουρανοκατέβατες λύσεις. «Game over» και για δημοσιογράφους σαν τον κ. Πρετεντέρη, αυτούς που παίρνουν την απελπισία της δυσπιστίας και την σεντράρουν για «κάρφωμα» από τους χειρότερους.

Χωρίς οργή, αλλά με περισσή ορμή: «Game over». Κάπου εδώ τελείωσε κάθε συμπόρευση. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν πρώτα «τα παιδιά», είτε αναλώνονται σε καφετέριες είτε πολιτικοποιούνται σε παραμάγαζα του παλιού είτε μετέχουν εγκληματικών οργανώσεων ψευδούς αντισυστημικότητας.

Θέλει δουλειά, και το βάρος θα πέσει άνισα στις νεότερες γενιές. Άνισα, γιατί δεν θα αναλάβουν να επισκευάσουν και να ανανεώσουν το παλιό μέσα από μια ομαλή διαδικασία διαδοχής, αλλά να το ανατρέψουν και να ξεκινήσουν από την αρχή, από το μηδέν, αν όχι από πιο κάτω. Δεν υπάρχει πεδίο συνάντησης και συνεννόησης με όποιον αντιλαμβάνεται τη διακυβέρνηση ως Άγιος Βασίλης.

TAGS :
σαμαράς

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook