Εμείς θα φέρουμε την ευτυχία πίσω

Κάποτε ήμασταν ευτυχισμένοι με λίγα και ο Έλληνας θεωρούνταν ο «Ζορμπάς» της οικουμένης που είχε πιάσει το νόημα της ζωής. Μήπως να στραφούμε στο Μπουτάν που έχει καθιερώσει το Ακαθάριστη Εθνική Ευτυχία σε αντιδιαστολή με το ΑΕΠ; Στη φωτογραφία, ο βασιλιάς του κρατιδίου Jigme με την… ευτυχισμένη σύζυγό του. Ο πατέρας του ήταν που καθιέρωσε την έννοια του «Gross National Hapiness» το 1972.

Πριν από δύο χρόνια, τα Ηνωμένα Έθνη προσδιόρισαν ότι η επιδίωξη της ευτυχίας είναι ένας θεμελιώδης ανθρώπινος στόχος, κι ως εκ τούτου γεννήθηκε η Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας (Day of Happiness, 20 Μαρτίου). To θυμήθηκα, σκεφτόμενος τι περνάμε και ενώ χάζευα τον Pharrell Williams να τραγουδά την παγκόσμια επιτυχία «Happy» (μάλιστα συμμετείχε με το τραγούδι στην ημέρα και προσκαλούσε όλους να δωρίσουν σε ευγενή σκοπό). Σας παρακαλώ θερμά να το κλικάρετε για να παίζει, και να σας συνοδεύει, όταν θα διαβάζετε τις παρακάτω γραμμές.

Μας το αφιερώνω!

Η απόφαση των Ηνωμένων Εθνών μπορεί να φανεί χαζή σε κάποιους, αλλά είναι πολύ στοχευμένη και επίκαιρη. Παντού στον κόσμο τα προβλήματα και οι προκλήσεις φέρνουν απαισιοδοξία και τραυματίζουν βαθιά τη θετική πλευρά και στάση ζωής, το ανθρώπινο μυαλό και την καρδιά (θυμάστε τη θεωρία eros και logos, περί αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου;). Οι άνθρωποι, βλέπετε, δεν θέλουμε και πολύ να πέσουμε στη μαυρίλα. Αν σου έχει συμβεί κάτι πραγματικά κακό, το καταλαβαίνω, αλλά εδώ βρε παιδιά περπατάμε στο δρόμο, μπαίνουμε σε μαγαζί, ακούμε δίπλα μας γέλια… κι όμως όλες –μα όλες– οι φάτσες έχουν αγριέψει, σαν να έχουν σκληρύνει τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Μερικές φορές λέω σε ξένους συναδέλφους, όταν με ρωτούν με ενδιαφέρον για την κρίση στην Ελλάδα κτλ, ότι το χειρότερο που έχει συμβεί είναι ότι χάθηκε το περιβόητο χαμόγελο του Έλληνα. Τους σοκάρει, όσο κι εμένα!

Διαβάστε ακόμα: Ευτυχισμένος ή πετυχημένος; Δες καθαρά και βρες την αληθινή ευτυχία.

Για πολλούς, η ευτυχία μπορεί να σημαίνει το τραγούδι που ακούτε, έτσι απλά, για άλλους το ξάπλωμα κάτω από τον γαλάζιο ουρανό και τον ήλιο, ή λίγη άσκηση, ή βεβαίως τα ταξίδια. Για άλλους, η ευτυχία μπορεί να είναι η οικογένειά τους, το να έχουν μια συγκροτημένη ζωή, όσο μικροαστικό κι αν ακούγεται αυτό. Πολλοί παίρνουν χαρά νιώθοντας ότι εργάζονται για να συνεισφέρουν στο να γίνει ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος. Άλλοι (αυτοί είναι «δικοί μου») δοκιμάζοντας και μαγειρεύοντας λιχουδιές ή κοιτώντας φωτογραφίες από το παρελθόν της ανεμελιάς μας, από την εθελοντική προσφορά και ό,τι άλλο θέλετε. Τα ξεχάσαμε όλα αυτά;

Οι ευτυχισμένοι λαοί στον κόσμο, βάσει των ερευνών, έχουν πάρει πιο απλά, κάπως πιο ελαφρά, τη ζωή. Δεν συνδέουν μονοσήμαντα αυτή την ύψιστη έννοια, της ευτυχίας, με τη διατήρηση των υλικών αγαθών, διαμερισμάτων, εξοχικού, τα ιδιωτικά σχολεία, τους φόρους και πόσα σου μένουν για διασκέδαση. Και βεβαίως υπάρχει θέμα εξαιτίας του οικονομικού σοκ που βιώνουμε, ή των δυσκολιών στην αγορά εργασίας. Δεν τα παραγνωρίζω, ούτε τα υποτιμώ καθόλου! Άλλωστε, μέρος του δημοσιευμένου σκοπού της παγκόσμιας ημέρας ήταν να υπογραμμίσει την «ανάγκη για μια δίκαιη και ισορροπημένη προσέγγιση στις χώρες, για να προωθήσουν την αειφόρο ανάπτυξη, την εξάλειψη της φτώχειας, και την ευημερία όλων των λαών». Βλέπεις μια οικογένεια να κάνει πικνίκ σε ένα πάρκο και να μασουλάνε λίγο τυρί με φρυγανιές και τα παιδιά να παίζουν. Εντάξει, θα μου πείτε, ποια πάρκα και τα λοιπά, αλλά η εικόνα-ερέθισμα παραμένει. Εμείς, για να κάνουμε την έξοδό μας ευτυχισμένη εμπειρία, τις περισσότερες φορές, θεωρούμε σωστό να έχει παιδότοπο, καφέ, ταβέρνα, παϊδάκια, οδήγηση και… πόστα επώνυμης ζήτησης (το καλό, το μερακλίδικο, το κυριλέ).

Η παγκόσμια ημέρα πέρασε, θα ξανάρθει, αλλά το ερώτημα μένει για εμάς. Γνωρίζοντας ή φανταζόμενοι τις δυσκολίες προς το μέλλον, θα χάσουμε τη θετική στάση μας στη ζωή; Θα εγκαταλείψουμε; Θα παρασύρουμε προς τα κάτω (μαζί μας) τους ανθρώπους γύρω μας; Θα αντέξουμε να είμαστε ένα κακό πρότυπο συμπεριφοράς στα μάτια των παιδιών μας; Η ζωή θα είναι πάντα γεμάτη σκαμπανεβάσματα αλλά και ευκαιρίες. Παντού γύρω μας υπάρχουν κοινότητες ανθρώπων, δράσεις, τα παιδιά και οι φίλοι μας, που με όλα αυτά και μέσα από αυτά ο καθένας μπορεί να βελτιώσει τη ζωή του με ευτυχία, τη δική του και των άλλων. Πραγματικά πιστεύω ότι είναι ανάγκη να αναθωρήσουμε. Πρέπει να το δούμε αλλιώς, υπάρχουν μεγαλύτερα πράγματα που τα ξεχάσαμε.

Μη με πείτε ρομαντικό, αλλά η περίοδος των τελευταίων τεσσάρων ετών με έκανε να ξανασκεφτώ πως αρκετά που είχαμε (παλιά) «περί πολλού» είναι μάταια αν δεν τα διανθίζουμε με επαφή, με φίλους, αγκαλιές, χαμόγελα (όχι εκείνα τα προσποιητά), με διάβασμα, με βοήθειες στον δίπλα μας και συμμετοχή σε δράσεις καλών ανθρώπων. Μόνο τότε θα ξανασυναντήσουμε μαζικά την ευτυχία που λείπει τόσο πολύ από την… παρέα μας. Μόνο τότε θα εμπεδωθεί από όλους πως στις σημερινές και μελλοντικές δύσκολες συνθήκες, το μόνο πολυεργαλείο (όπως λέω, για να κάνουμε «fight back») είμαστε εμείς, ο καλός εαυτός μας. Και αυτό το πολυεργαλείο είναι πιο σημαντικό να το διασώζουμε, πολύ πιο σημαντικό από τα τετραγωνικά τσιμέντου και από τον τάδε φόρο που πληρώσαμε. Τα δύσκολα πάντα τριγύρω μας θα ’ναι, εμείς όμως πως θα μαστε;

Διαβάστε ακόμα: «Πώς, ελεύθερος σαν νομάδας, ολομόναχος αλλά «γεμάτος», κατάλαβα τι πραγματικά σημαίνει ευτυχία»

TAGS :
hapiness γιορτή ευτυχία ημέρα παγκόσμια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook