Το τέλος της «συνωμοσίας της σιωπής»

Κάθε μέρα που περνάει, όλο και περισσότερο γεμίζει η λίστα με ονόματα ανθρώπων που, πατώντας πάνω στη δύναμη, την εξουσία και την αναγνωρισιμότητά τους, εκμεταλλεύτηκαν σεξουαλικά -ή προσπάθησαν, τουλάχιστον- γυναίκες, άνδρες, παιδιά. (Εικονογράφηση: Guy Shield)

Ήταν αρχές του Οκτωβρίου όταν ο Ronan Farrow αποκάλυπτε στο New Yorker τη διεφθαρμένη και άρρωστη πλευρά του Harvey Weinstein. Οι 8.000 λέξεις του κειμένου ήταν αρκετές για να κάνουν εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη να πέσουν από τα σύννεφα, αλλά και να κλονίσουν τα θεμέλια του Hollywood, που είδε σε live μετάδοση την πτώση ενός από τους πλέον ισχυρούς άνδρες του.

Κι αυτή ήταν μόνον η αρχή. Η υπόθεση Weinstein έβγαλε στα φόρα τα άπλυτα πολλών ακόμα παραγόντων στη Μέκκα του κινηματογράφου – από σκηνοθέτες και ηθοποιούς μέχρι παραγωγούς και μάνατζερ. Κάθε μέρα που περνάει, όλο και περισσότερο γεμίζει η λίστα με ονόματα ανθρώπων που, πατώντας πάνω στη δύναμη, την εξουσία και την αναγνωρισιμότητά τους, εκμεταλλεύτηκαν σεξουαλικά -ή προσπάθησαν, τουλάχιστον- γυναίκες, άνδρες, παιδιά. Kevin Spacey, Louis C.K., Charlie Seen, Brett Ratner, Dustin Hoffman, James Toback είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που έχουν ακουστεί μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου Weinstein.

Την ίδια ώρα, βέβαια, πολλά γράφονται και ακούγονται για όλες αυτές τις κατηγορίες. Απόψεις που καταδικάζουν τους θύτες και ζητούν τα κεφάλια τους στο πιάτο, απόψεις που λένε ότι καιρός ήταν να αποκαλυφθεί όλη αυτή η βρόμικη πλευρά του Hollywood -αλλά και γενικότερα τις εκμετάλλευσης στην εργασία-, απόψεις που υποστηρίζουν ότι όλες αυτές οι ξαφνικές αποκαλύψεις μοιάζουν λίγο ύποπτες, αλλά και απόψεις που ζητούν να μην καταδικάζουμε κανέναν προτού αποδειχθεί ότι είναι ένοχος.

Δημοκρατία έχουμε και οι απόψεις είναι ελεύθερες. Όσο για τη δικιά μου -ουχί ότι σας ενδιαφέρει δηλαδή- πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου όσο πιστεύω ότι όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Και εδώ ο καπνός έχει καλύψει τα πάντα.

Αυτό που πιστεύω περισσότερο, όμως, είναι ότι η αποκάλυψη του μεγαλύτερου σεξουαλικού σκανδάλου στο Hollywood, μόνο καλό αποτέλεσμα μπορεί να έχει για την κοινωνία μας. Για εμάς τους ανθρώπους, γενικότερα. Και να εξηγηθώ, για να μην παρεξηγηθώ: ήταν επιτέλους καιρός, άνθρωποι που έχουν αντιμετωπίσει κάποια μορφή σεξουαλικής βίας στους εργασιακούς χώρους που κινούνται να μπορούν να μιλήσουν για αυτό χωρίς να φοβούνται. Να φοβούνται να μη χάσουν τη δουλειά τους, να φοβούνται να μη στιγματιστούν από τον κύκλο τους, να φοβούνται τι θα πουν οι άλλοι για εκείνους. Πέρασαν αρκετό φόβο εκείνες της στιγμές της σεξουαλικής βίας, δεν χρειάζεται κι άλλος.

Όταν συμβαίνει μια τέτοια μορφή βίας, στη δικιά μου λογική (και θέλω να πιστεύω στη λογική κάθε νορμάλ ανθρώπου) αυτός που πρέπει να φοβάται είναι ο θύτης και όχι το θύμα. Δυστυχώς, η χιονοστιβάδα που ακολούθησε την υπόθεση Weinstein απέδειξε ότι η λογική δεν είναι το δυνατό σημείο της ανθρωπότητας.

Και το ακόμα χειρότερο; Πολλές από τις υποθέσεις δεν ήταν ένα βρόμικο μυστικό πίσω από τις πόρτες ενός γραφείου ή μιας κρεβατοκάμαρας που το ήξεραν μόνο δύο άνθρωποι – ήταν κάτι που το γνώριζαν πολλοί περισσότεροι, αλλά κανείς δεν τόλμαγε να μιλήσει. Όπως είπε και ο Quentin Tarantino, «ντρέπομαι που δεν μίλησα, ενώ ήξερα». Δυστυχώς, αγαπητέ Quentin, εδώ δεν ισχύει η φράση «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Είναι ήδη αργά για σένα που γνώριζες. Για όλους όσους γνώριζαν.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο καλό της υπόθεσης Weinstein: το τέλος αυτής της συνωμοσίας της σιωπής. Όχι μόνο στο Hollywood, δεν γίνονται μόνο εκεί αυτά, γίνονται παντού. Ας ελπίσουμε πλέον όλο αυτό να μας ανοίξει τα μάτια – να μας τα ανοίξει τόσο ώστε να βλέπουμε όλη την εικόνα και όχι μόνον όσα θέλουμε να δούμε. Κι αυτό πάει για όλους μας: για εκείνον, για εκείνη, για σένα, για μένα. Κανείς δεν είναι αθώος, όταν ξέρει.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί άργησαν τόσο καιρό τα μεγάλα περιοδικά να βάλουν στη «μαύρη λίστα» τον Terry Richardson;

TAGS :
Harvey Weinstein παρενόχληση σεξουαλική βία σκάνδαλο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook