Η αλλαγή έρχεται χωρίς πανό και ντουντούκες

Όσες διαδηλώσεις και να γίνουν, εφόσον η κάθε μια απαιτεί και μια παραπάνω παροχή για μια συγκεκριμένη συντεχνία, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Η λύση θα έρθει από τη θεσμική αλλαγή μέσω των δημοκρατικών διαδικασιών. Photo Credit: Tim Norris/flickr

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα έγιναν 20.000 πορείες! Εξωπραγματικό νούμερο όντως, όμως πόσες πορείες γίνονταν και πριν ακόμα από την κρίση, πριν τα μνημόνια, πριν τη Μέρκελ, πριν ακόμα και από το ευρώ; Τότε θεωρητικά είχαμε λεφτά, είχαμε ανάπτυξη, είχαμε τα πακέτα της Ευρώπης και είχαμε και την εθνική ανεξαρτησία μας: “Όχι στη μεταρρύθμιση της παιδείας, όχι στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, όχι στην αξιολόγηση….”

Όλα αυτά που καλούμαστε τώρα να κάνουμε ελέω προαπαιτουμένων, Τρόικας και αποκλεισμού από τις αγορές, ήταν το αντικείμενο σύγκρουσης μεταξύ κοινωνίας και ορισμένων πολιτικών τα τελευταία 20 χρόνια. Διότι δεν ήταν όλοι οι πολιτικοί κλέφτες, όπως αρέσκεται να φωνάζει καθημερινά το πρωί ο Παπαδάκης. Ορισμένοι προσπάθησαν να πετύχουν την περίφημη σύγκλιση με την Ευρώπη, να αλλάξουν την Ελλάδα, αλλά, αφού πρώτα έχασαν τη μάχη στα πεζοδρόμια και στις πορείες, κατέστησαν πολιτικά ασύμφοροι για τα κόμματά τους και τελικά αποπέμφθηκαν ως νεοφιλελεύθεροι, φθαρμένοι και ανάλγητοι.

Το «Όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες», όμως, έχει χαραχθεί στο μυαλό του μέσου ψηφοφόρου και αυτό είχε τρομερές συνέπειες για τον πολιτικό πολιτισμό της Ελλάδας. Κανένας σοβαρός επαγγελματίας, επιχειρηματίας ή διανοούμενος δεν θα ασχολούνταν με την πολιτική –γιατί να χαρακτηριστεί και αυτός κλέφτης μαζί με τον υπόλοιπο οχετό; Αντίθετα, η πολιτική έγινε μια ελκυστική αρένα για τους επιτήδειους και τους μιζαδόρους, οι οποίοι πλέον είχαν έναν πολιτειακό σύστημα που τους επέτρεπε νομότυπα να κάνουν αυτό που ήξεραν καλύτερα: να κλέβουν, να λαμβάνουν δωράκια και να αγοράζουν ψήφους. Έτσι φτιάχτηκε το πελατειακό σύστημα, η ηθική μετατράπηκε σε «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», ενώ η οικονομία παραμελήθηκε για τις επόμενες γενιές, εφόσον υπήρχαν εύκολα δανεικά –και άλλωστε τι είναι οι αριθμοί μπροστά στους ανθρώπους-ψηφοφόρους;

Ποια διαδήλωση, όμως, έγινε για όλα αυτά; Τα πανό ζητούσαν περισσότερα λεφτά, περισσότερα προνόμια, λιγότερα χρόνια εργασίας. Θυμάμαι το 2008 να σχολιάζεται στη δημοφιλή εκπομπή Ράδιο Αρβύλα ως εξόντωση των γερόντων το γεγονός ότι δεν θα δινόταν αύξηση στις επικουρικές συντάξεις για ένα χρόνο. Και δεν ήταν η μοναδική, όποιος ζητούσε περισσότερες παροχές γινόταν αμέσως δημοφιλής, όποιος απαιτούσε μεγαλύτερες συντάξεις έκανε τα μεγαλύτερα νούμερα. Ταυτόχρονα, όσοι προειδοποιούσαν για την επικείμενη κατάρρευση ήταν οι γραφικοί, οι νεοφιλελεύθεροι, που σκέφτονται μόνο με αριθμούς.

Θυμάται κανείς τις προβλέψεις του πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Ν. Γκαργκάνα; Θυμάται κανείς πώς εκδιώχθηκαν από τη Νέα Δημοκρατία οι Στέφανος Μάνος και Ανδρέας Ανδριανόπουλος; Θυμάται κανείς τις προειδοποιήσεις του Economist για την πορεία της Ελληνικής Οικονομίας;

Όσοι άρθρωναν λόγο κατά αυτού του σαθρού συστήματος πολεμήθηκαν και εν τέλει περιθωριοποιήθηκαν. Την ίδια στιγμή η επιχειρηματικότητα, η καινοτομία, η ελεύθερη αγορά, ήταν πάντα υπό την σκεπή του κράτους. Ο ιδιωτικός τομέας μετατράπηκε σε ένα κακέκτυπο του δημοσίου, χωρίς πραγματική ελευθερία, χωρίς ελεύθερο ανταγωνισμό. Ήταν εναγκαλισμένος με την εκάστοτε δημόσια υπηρεσία ή φορέα που θα του εξασφάλιζε μια κρατική επιχορήγηση, που θα έκλεινε τα μάτια στη δημιουργία καρτέλ ή που θα του παραχωρούσε ένα κρατικό έργο. Όσοι έμειναν εκτός αυτής της σχέσης υπερφορολογούνταν, αντιμετώπιζαν τρομερά εμπόδια και εν τέλει έκλειναν, μετανάστευαν ή απλώς επιβίωναν. Αλλά και πάλι δεν έγινε καμία διαδήλωση για την εξόντωση της ιδιωτικής οικονομίας, για την υπερφορολόγηση και για την διαπλοκή του κράτους στην ελεύθερη αγορά.

Για πολύ κόσμο η φορολογία ήταν κάτι άγνωστο μέχρι πρότινος, όταν κλήθηκε να πληρώσει το περίφημο «χαράτσι». Για τους σωστούς επαγγελματίες και επιχειρηματίες όμως ήταν ένας βαρίδι που δεν τους άφηνε να αναπτυχθούν, να «επιχειρήσουν» και να παράγουν πλούτο. Η βάναυση φορολογία κατέστησε συνέταιρο κάθε επιχείρησης το κράτος. Κάπως έτσι το πολιτειακό σύστημα έχασε κάθε ηθικό έρεισμα στην κοινωνία, απέμεινε να στηρίζεται στους πελάτες-αφισοκολλητές του, αλλά πλέον ούτε αυτούς δεν μπορεί να θρέψει και τους βλέπει να φεύγουν τρέχοντας προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που τους υπόσχεται τα «κεκτημένα» τους.

Δεν είναι όλα ζοφερά όμως. Μετά από όλη αυτή την ολισθηρή πορεία που έμελλε να πάρει η πολιτική ζωή στη χώρα, πλέον αναδύονται κόμματα μια άλλης νοοτροπίας. Το πρώτο κίνημα πολιτών «Δημιουργία, Ξανά!», που κατάφερε να πάρει 2,2% στις εκλογές του Μαΐου του 2012, ενώνει τις δυνάμεις του με τη «Δράση» και πλέον ως «Γέφυρες» θα διεκδικήσουν από κοινού ένα μέρος της εκλογικής πίτας. Ταυτόχρονα, έρχεται «Το Ποτάμι» –που, αν κρίνουμε από τις πρώτες θέσεις του, φαίνεται να πρεσβεύει μια αντίστοιχη νοοτροπία– να αποσπάσει και αυτό ένα σημαντικό ποσοστό στις ευρωεκλογές. Θα είναι ίσως η πρώτη φορά που κόμματα που βρίσκονται σε μια λογική πέρα από την παροχολογία και τον λαϊκισμό θα λάβουν ένα τόσο μεγάλο μερίδιο ψήφων.

Παράλληλα, πολλά ακόμα κινήματα πολιτών και ομάδες ατόμων οργανώνονται όχι για να ζητήσουν επιστροφή στο παλιό, περισσότερα χρήματα και συντεχνιακά προνόμια, αλλά αυτό που έλειψε τόσο πολύ από την Ελλάδα, μια αστική Δημοκρατία. Τέλος, υπερκομματικές προσωπικότητες όπως ο Μπουτάρης και ο Καμίνης που αναδείχθηκαν σε αξιώματα λαμβάνοντας στήριξη από διαφορετικές πλευρές, φαίνεται ότι θα επιβραβευτούν και θα επανεκλεγούν.

Ίσως τα αδιέξοδα που οδηγούσαν τον κόσμο σε θλιβερές επιλογές, τύπου Χρυσή Αυγή, έχουν μια έξοδο διαφυγής –ας ελπίσουμε να επικροτηθούν και στην κάλπη. Εκεί βρίσκεται και η λύση, στη θεσμική αλλαγή μέσω των δημοκρατικών διαδικασιών και όχι από τους αέναους αγώνες.

Διότι και 100.000 διαδηλώσεις να γίνουν, εφόσον η κάθε μια απαιτεί και μια παραπάνω παροχή για μια συγκεκριμένη συντεχνία, ένα ακόμα προνόμιο, ένα ακόμα επίδομα, η κατάληξη θα είναι να γίνουμε όλοι επαίτες του κράτους, με αρχηγό τον πιο φωνακλά.

Διαβάστε ακόμα: Το Λεφτόδεντρο ποτέ δεν πεθαίνει;

TAGS :
Ελλάδα Πολιτική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook