Lady Blind Justice

Είναι πολύ επικίνδυνο για μια Ευρωπαϊκή χώρα να θυσιάζει τον σκληρό πυρήνα των Αρχών του Κράτους Δικαίου για χάρη μιας διμερούς μικροπολιτικής συνδιαλλαγής. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Marc Treble)

Η Ελληνική Δικαιοσύνη ουδόλως ερευνά/αναζητεί το μέτρο της εμπλοκής των Τούρκων Αξιωματικών στην απόπειρα του αποτυχημένου πραξικοπήματος. Δεν την ενδιαφέρει αυτό, δεν είναι το αντικείμενό της, όπως έχει γραφτεί δεκάδες φορές. Το μόνο που κατ’ αρχήν την απασχολεί, είναι το κατά πόσον, εάν εκδοθούν οι εκζητούμενοι, θα τύχουν δίκαιης δίκης από την Τουρκική Δικαιοσύνη.

Και επ’ αυτού όλες οι ενδείξεις είναι καταθλιπτικά αρνητικές, όπως τις περιέγραψαν πρώτες και καλύτερες οι αγορεύσεις των τριών εισαγγελέων κατά την διαδικασία των πρόσφατων δικών… Μια ενδιαφέρουσα συνοπτική/ολιστική επί του θέματος τεκμηρίωση εξέδωσε προχτές ο Δικηγορικός Σύλλογος Πατρών, που ανακεφαλαιώνει και την πλειάδα ήδη γνωστών περί το θέμα εθνικών/διεθνών θεσμικών τοποθετήσεων.

Δεν είμαστε νομικοί και δεν αγγίζουμε περαιτέρω την ουσία αυτή του ζητήματος: συστηματικά αποφεύγουμε την νομική προσέγγιση των θεμάτων της Δικαιοσύνης, που αφήνουμε στους ειδικούς. Δεδομένης, όμως, της Κυβερνητικής ροπής σε καθεστωτικές μεθοδεύσεις (που συστηματικά καταγγέλλουμε), προσεγγίζουμε πολιτικά τέτοια θέματα της Δικαιοσύνης. Θα θυμάστε ότι το κάνουμε αυτό, ακριβώς όποτε/επειδή εντοπίζουμε μια βαλκανικού τύπου χαλάρωση των σχετικών πολιτικών ηθών, ιδιαίτερα έντονη στην εποχή ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…

Δεν είναι που Ερντογάν/Τσαβούσογλου είπαν επισημότατα ότι ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε έκδοση των Οκτώ, χωρίς να υπάρξει κυβερνητική διάψευση… Δεν είναι που παντού ψιθυρίζεται πως έχει «κατέβει το μήνυμα της έκδοσης» στην Δικαιοσύνη. Ήταν και είναι πολλά τα σινιάλα της κυβερνητικής διάθεσης να «στενέψει» την διάκριση των εξουσιών…

Αυτή την κυβερνητική «χαλάρωση»/πρακτική ανάσχεσαν εσχάτως ηθικές πιέσεις ένθεν και έξωθεν, γύρω από την «Δυτική» έννοια του Κράτους Δικαίου, όπως προείπαμε ξετυλιγμένες από την Επιτροπή Πρωτοβουλίας…

Και αυτές οι ηθικές πιέσεις δεν είναι επιπόλαιες και τυπικού χαρακτήρα: επισημαίνουν ότι είναι πολύ επικίνδυνο για μια Ευρωπαϊκή χώρα να θυσιάζει τον σκληρό πυρήνα των Αρχών του Κράτους Δικαίου για χάρη μιας διμερούς μικροπολιτικής συνδιαλλαγής.


Διαβάστε ακόμα: Ελευθερία και ισότητα – Έννοιες συμπληρωματικές


Στη συνέχεια θα αναδείξουμε ένα μόνο συγκεκριμένο ζήτημα, που έθιξε ο Υπουργός Δικαιοσύνης (και άλλοι). Ο κ. Κοντονής εγκάλεσε την Επιτροπή Πρωτοβουλίας για παρέμβαση -μέσω τέτοιων ηθικών πιέσεων- στο έργο της Δικαιοσύνης. Σοβαρή καταγγελία. Είναι όμως ακριβοδίκαιη; Έγκληση και απάντηση καταγράφηκαν (διαβάστε εδώ). Εξαιρετικά προσεγγίζει την έσχατη πτυχή του θέματος ο Απόστολος Δοξιάδης (διαβάστε απολύτως: «Οι κότες το ξέρουν;»)

Ας διευρύνουμε, όμως, αυτή τη συζήτηση, σχετικά με το κατά πόσον υπάρχει ανεξαρτησία στη Δικαιοσύνη, ειδικότερα στα τελευταία δύο χρόνια. Εσείς δεν συλλαμβάνετε μια διάχυτη υποψία ότι η διάκριση των εξουσιών στον τόπο μας εσχάτως είναι λίγο αδιάθετη; Ποιος δεν;

Πράγματι, πολλές εκδοχές της Κοινωνίας Πολιτών, κάνουν μια οιονεί παρέμβαση στο γενικότερο κοστούμι της Δικαιοσύνης. Και καλώς πράττουν, λοιπόν, μπροστά στην ολοφάνερη/απροσχημάτιστη διαρκή κυβερνητική προσπάθεια ελέγχου/καθυπόταξης της Δικαιοσύνης. Κάτι που σπάνια συμβαίνει σε δυτική χώρα.

Όταν Τσίπρας/Παππάς απέκλειαν θρασύτατα ενδεχόμενο κατάπτωσης του διαβόητου Τηλε-Νόμου, τι μήνυμα έστελναν (τόσο στους κριτές του δικαστές, όσο και στην κοινωνία), πάρεξ «όλα είναι μιλημένα»; Προς τιμήν τους, οι δικαστές αντέστησαν στην κυκλωτικά ταπεινωτική φιλολογία και τελικά ταπείνωσαν τους εμπνευστές του Νόμου. Ανάσχεσαν συνάμα, όμως, και την διαφαινόμενη διολίσθηση της Δικαιοσύνης στην χωρίς φρένα κατωφέρεια, όπου την οδηγούσαν τα χαλαρά κυβερνητικά ήθη.

1

Το μόνο που απασχολεί την Ελληνική Δικαιοσύνη στη δίκη των οκτώ Τούρκων Αξιωματικών είναι το κατά πόσον, εάν εκδοθούν οι εκζητούμενοι, θα τύχουν δίκαιης δίκης από την Τουρκική Δικαιοσύνη. Και όλες οι ενδείξεις σε αυτό το θέμα είναι καταθλιπτικά αρνητικές. (Φωτογραφία από τον Δικηγορικό Σύλλογο Πατρών)

Σας καλούμε να θυμηθείτε εν σειρά λίγα περιστατικά, μόνο από την σχετική αρθρογραφία μας μετά το καλοκαίρι, όπως τι μας έκανε να γράψουμε «First we take Δικαιοσύνη, then we take Ενημέρωση». Διαβάστε το όλο, περιγράφει τη δυναμική όσων έκτοτε ζήσαμε ως τώρα. Κατόπιν θυμηθείτε την υπόθεση Ντογιάκου (Πρώτο-παραλειπόμενο: «Εντελώς Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη»). Μετά θυμηθείτε συνδιαλλακτικά ήθη αρχιδικαστών, παραιτήσεις άλλων και αιφνίδια/περίεργη εξαφάνιση της αντιδικίας Θάνου-Τσακυράκη από την ατζέντα (Δεύτερο-παραλειπόμενο: «Αντιμνημονιακή Δικαιοσύνη: φυσάει!»)… Κατόπιν σημειώνεται η γενίκευση: παντού στην πολιτική ατζέντα συζητούνται πολλά της (ως-μη-ώφειλε) Δικαιοσύνης (Δεύτερο-παραλειπόμενο: «Ποιος ξύνεται στη γκλίτσα του Συντάγματος;»)…

Αργότερα, η Αυγή «δίνει» για ροζ σκάνδαλο δικαστή που δεν είναι «δικός μας» (Έκτο Κεφάλαιο: «Αυγιανισμός κατά Δικαιοσύνης»), ενώ ευλόγως/(ευτυχώς) οι δικαστικές ενώσεις αρχίζουν να παίρνουν ανάποδες… Ακολουθεί (εντελώς αντιμνημονιακιά) «Απόφαση βόμβα κατά των τραπεζών, που χαρίζει τα χρέη του λαού» (Δεύτερο-παραλειπόμενο: «Αντιμνημονιακή Δικαιοσύνη»). Και μη χειρότερα, δηλαδή… Μετά η σχετική δικαστική πτυχή της υπόθεσης Σώρρα (Τρίτο-Κεφάλαιο: «Απίστευτη Αντιμνημονιακή Δικαιοσύνη»)…

Θέλετε ακόμα κι άλλα; Πάρτε, κλείνοντας (ελπίζουμε να μην διευρυνθεί από αύριο η σχετική λίστα…) την προχτεσινή επιεικώς περίεργη (συμβολικά ταυτόχρονη με την αυριανή απόφαση) σύγκληση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Πρόκειται για το γνωστό συνδικαλιστικό θέμα που πιεστικά πριμοδοτεί η ηγεσία, προκαλώντας αντιδράσεις εντός και εκτός Δικαιοσύνης…

Αυτή ήταν, λοιπόν, η πολυσήμαντη ουσία της κινητικότητας που επέδειξε η Κοινωνία Πολιτών για το θέμα των Οκτώ. Αποπειράθηκε να ασκήσει πιέσεις λυτρωτικές για αποκατάσταση της πειραγμένης διάκρισης των εξουσιών. Αύριο περιμένουμε να δούμε κατά πόσον ο κύκλος αυτός ολοκληρώθηκε ή έχει ακόμα δρόμο.

 

Διαβάστε ακόμα: Ο θίασος των αρπακτικών που υποδύονται τους αστούς ευθύνεται για το χάλι μας

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top