Η ευγένεια είναι τόσο σπάνια που κάποιοι τη νομίζουν για φλερτ

Κι ο ευγενικός άνθρωπος, τι κερδίζει απ’ όλο αυτό, από το γεγονός ότι τόσο πολλοί γύρω του συγχέουν την ευγένειά του με φλερτ;

Έρωτας: δύναμη ζωής και θανάτου. Ακόμη κι όσοι δεν μπορούν να αγαπήσουν (ή δεν θέλουν ή φοβούνται ή, τέλος πάντων, κάτι τους μπλοκάρει) έχουν ανάγκη ν’ αγαπηθούν. Όλοι έχουμε ανάγκη ν’ αγαπηθούμε! Μα πάνω απ’ όλα, όλοι έχουμε ανάγκη ν’ αγαπηθούμε από ξεχωριστούς, από σπάνιους ανθρώπους. Τέτοιοι σπάνιοι άνθρωποι είναι οι ευγενικοί άνθρωποι.

Ίσως κάποιοι διορθώσουν, «η ευγένεια είναι πια τόσο σπάνια». Όμως, ρωτήστε τους παππούδες σας, ν’ ακούσετε ιστορίες με τον χαζό του χωριού. Ναι, σε κάθε χωριό είχαν κάποιον με διανοητική υστέρηση ή με ψυχική διαταραχή (το θεωρούσαν το ίδιο), με τον οποίο γελούσε όλο το χωριό. Δεν το λες ακριβώς ευγένεια αυτό. Και θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμη παραδείγματα που φανερώνουν πως πάμε προς το καλύτερο –ευτυχώς. Δεν ήταν καλύτερος ο κόσμος που φεύγει. Εμείς μπορεί να ήμασταν καλύτεροι, νεότεροι δηλαδή. Αλλά όχι ο κόσμος.

Ακούμε επίσης πως «η ευγένεια στον τόπο μας είναι τόσο σπάνια». Μα έχω συναντήσει αγενείς κι ευγενικούς ανθρώπους όπου κι αν έχω ταξιδέψει, από τις πιο πολιτισμένες ως τις πιο υποανάπτυκτες χώρες. Ίσως σε κάποια μέρη να είναι λίγο πιο συνηθισμένη η ευγένεια από εδώ, και σε κάποια άλλα η αγένεια, μα όχι πολύ. Οι άνθρωποι το ίδιο είναι παντού. Ελπίζουν, φοβούνται, αγαπούν, μισούν, μαλώνουν, φιλιώνουν, αμύνονται κι επιτίθενται, κλαίνε και γελούν. Άλλωστε, κυκλοφορεί και στ’ αγγλικά ένα αντίστοιχο ρητό με του τίτλου μας, μόνο που στη θέση της ευγένειας έχει την λέξη «καλοσύνη».

Ούτε έχω συναντήσει περισσότερη ευγένεια και αγένεια ανάλογα το φύλο. Η ευγένεια δεν έχει τόπο, χρόνο, φύλο ή φυλή. Είναι σε κάθε περίπτωση σπάνια.

Αντίθετα, η αγένεια είναι ο κανόνας. Τι είναι η αγένεια; Θα παραφράσω ένα ρητό του Eric Hoffer, στην απόπειρά μου να την ορίσω: Αγένεια είναι μια απομίμηση της δύναμης. Μπορεί να πρόκειται για επιθετική αγένεια, όταν κάποιος τραμπουκίζει ώστε να τρομάξει και ν’ αρπάξει κάτι που δεν του ανήκει. Ή αμυντική, όταν αισθανθεί πως κινδυνεύει κάτι δικό του. Πραγματικά, δείτε πότε γινόμαστε αγενείς, παρατηρείστε τον εαυτό σας: Γινόμαστε όταν εκτιμήσουμε πως απειλούμαστε και φοβηθούμε πως η άμυνά μας δεν είναι αρκετά δυνατή για ν’ αντιμετωπίσει την απειλή (σωστή ή λάθος εκτίμηση, δεν μας απασχολεί εδώ).

Αν λοιπόν η αγένεια είναι απομίμηση δύναμης, τότε η ευγένεια βρίσκεται στον πυρήνα της δύναμης! Κι όποιος κατορθώνει να διατηρεί την ευγένειά του στις ακραίες δυσκολίες της ζωής, είναι ο πιο δυνατός απ’ όλους. Κι έχουμε κιόλας την απάντηση στο γιατί πολλοί άνθρωποι όταν συναντήσουν την ευγενική συμπεριφορά θέλουν να την ερμηνεύσουν ως φλερτ: επειδή κολακεύονται στην ιδέα πως κάποιος με τόσο βαθιά δύναμη τούς ξεχωρίζει από τον σωρό και τους φλερτάρει. Ακόμη κι αν δεν παραδέχονται, ούτε στον εαυτό τους, πως ο ευγενικός άνθρωπος είναι ο πιο δυνατός, βαθιά μέσα τους το ξέρουν πως έτσι είναι.

Κι ο ευγενικός άνθρωπος, τι κερδίζει απ’ όλο αυτό, από το γεγονός ότι τόσο πολλοί γύρω του συγχέουν την ευγένειά του με φλερτ; Προφανώς, τίποτα. Είναι απλώς η μοίρα του. Ούτε το κάνει για να κερδίσει κάτι. Είναι ευγενικός επειδή έτσι του βγαίνει. Όπως στα συγκοινωνούντα δοχεία, όταν ανοίξει δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσά τους, το πιο γεμάτο αδειάζει για χάρη του πιο άδειου, όσο παραμένει ανοιχτός ο δίαυλος, ο ευγενικός άνθρωπος προσφέρει χωρίς απαραίτητα να παίρνει κάτι σε αντάλλαγμα. Δεν το έχει και τόση ανάγκη, είναι τόσο δυνατός που αργά ή γρήγορα αναπληρώνει ό,τι χαθεί. Είναι αυτόφωτος. Αλίμονο απλώς σε όσους απολαύσουν την εύνοια ευγενικού ανθρώπου, την υποτιμήσουν, θεωρώντας την δεδομένη και την χάσουν. Σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους θ’ αναπολούν εκείνο το διάστημα που άνοιξε ο μαγικός δίαυλος.

//Ο Βασίλης Γούσιας είναι MSc του Πολυτεχνείου Πατρών, υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Διαβάστε ακόμα: Kαι η ευγένεια, γαμώτο;

TAGS :
αποψη ευγένεια τάση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook