Δεν ήταν μόνο η ενημέρωση που πρόσφεραν τα ΜΚΔ αυτές τις ημέρες, αλλά και η βοήθεια προς τους πληγέντες που οργανώθηκε μέσα από αυτά, «στέλνοντας» είδη πρώτης ανάγκης και εθελοντές στα σημεία που «χτυπήθηκαν» από τις καταστροφικές πυρκαγιές. (Φωτογραφία: Menelaos Myrillas / SOOC)

Από τις πρώτες στιγμές της πυρκαγιάς, την προηγούμενη Δευτέρα, φάνηκε ότι κάτι δεν πήγαινε (και τώρα ξέρουμε ότι δεν πήγε) καθόλου καλά. Ολοένα και περισσότερα στοιχεία που θα μαθαίνουμε θα φωτίζουν καλύτερα τις συνθήκες και ελπίζω ότι θα αξιοποιηθούν στις κάθε είδους έρευνες που θα ακολουθήσουν: αστυνομικές, δικαστικές, επιστημονικές.

Από τις πρώτες ώρες που άρχισε να διαφαίνεται το μέγεθος της καταστροφής (το πρωί της Τρίτης, δηλαδή), η κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει το μήνυμα της σιωπής και του εθνικού πένθους. Τα πολιτικά κόμματα ακολούθησαν, αλλά η αλήθεια και τα πραγματικά στοιχεία που αναδύονταν από παντού στα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ δεν σίγησαν. Υπό την πίεσή τους, η κυβέρνηση αναγκάστηκε σε καθημερινές τακτικές υποχωρήσεις (που δεν θα ήταν αναγκαίες αν είχε πράγματι ενεργήσει με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο πριν, κατά και μετά την πυρκαγιά) αναδεικνύοντας όλα τα λάθη που έγιναν και που εξακολουθούν να γίνονται στη διαχείριση μετά την καταστροφή.

Εξαρχής θεωρούσα πως το 2018 και η τοποθεσία, 20 χλμ από την Αθήνα, θα έπαιζαν καταλυτικό ρόλο μέσω των ΜΚΔ (και δεν εννοώ μόνο το Facebook και το Twitter, ας μην ξεχνάμε τα πολυάριθμα ενημερωτικά πόρταλ). Οι προσωπικές μαρτυρίες, τα άρθρα των ρεπόρτερ και των ειδικών, οι ψύχραιμες γνώμες ανθρώπων με κοινή λογική έκαναν σουρωτήρι κάθε κυβερνητική γραμμή άμυνας και αυτό θα γίνεται πια σε κάθε ανάλογη περίπτωση στο μέλλον, για κάθε κυβέρνηση.

Κυβέρνηση δεν σημαίνει να φτιάχνει ο καθένας το δικό του μοντέλο που θα λειτουργεί σαν κουρδιστό παιχνίδι, αλλά καθημερινή μάχη για συνεχείς βελτιώσεις.

Ακόμη και τα λεγόμενα τρολ δεν κατάφεραν αυτή τη φορά να ανατρέψουν το κύμα οργής που αντιμετώπισαν. Είναι αλήθεια ότι στο επίπεδο του «τρολικού-αντιτρολικού πολέμου» έγιναν και γίνονται άγρια πράγματα, σε βαθμό που σε κάνουν να νιώθεις πολύ άσχημα αν προσπαθείς να διατηρήσεις μια ψυχραιμία και μια καθαρή ματιά. Είναι επίσης αλήθεια ότι δεν ήταν όλες οι πληροφορίες και οι φήμες εκατέρωθεν σωστές και γι’ αυτό πρέπει να ελέγχονται. Αυτό δεν ήταν όμως λόγος να μην ενεργοποιηθεί η ψηφιακή κοινωνία των πολιτών που, για πρώτη ίσως φορά, δοκιμάζει τις δυνάμεις της χωρίς να πρέπει να σπάζει πεζοδρόμια και βιτρίνες.

Η Δευτέρα 23/7/18 ίσως επιλεγεί μελλοντικά ως το τυπικό τέλος της Μεταπολίτευσης. Στο μέλλον που έρχεται, που είναι ήδη εδώ, η δημοκρατία θα έχει άμεση σχέση και με τη δυνατότητα άμεσης ενημέρωσης και αντίδρασης του πολίτη με το κινητό που θα έχει στην τσέπη του. Η εξέλιξη αυτή δεν ανατρέπεται παρά μόνο με προσφυγή σε καταστροφικές αντιδημοκρατικές μεθόδους και είναι μεγάλο και ιστορικό πλεονέκτημα για τη χώρα σήμερα, στο γεωγραφικό σημείο που βρίσκεται, ότι ανήκει σ’ έναν χώρο θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Ναι, η Ευρώπη θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη, αλλά γι’ αυτό θα πρέπει να δουλέψουμε. Όπως θα πρέπει να δουλέψουμε για να διορθώνουμε διαρκώς τα επαναλαμβανόμενα προβλήματα που κληρονομήσαμε από αιώνες ιστορίας ως νέο κράτος. Κυβέρνηση δεν σημαίνει να φτιάχνει ο καθένας το δικό του μοντέλο που θα λειτουργεί σαν κουρδιστό παιχνίδι, αλλά καθημερινή μάχη για συνεχείς βελτιώσεις. Όλα πρέπει να γίνουν.

Αφού πρώτα κριθεί πολιτικά και δικαστικά το άγος της καταστροφής.

//Ο Παναγιώτης Δρεπανιώτης εργάζεται ως μεταφραστής τεχνικών κειμένων από το 1990 (και έχει στο χέρι ετοιμοπόλεμο το ψαλίδι του επιμελητή).

 

Διαβάστε ακόμα: Η καυτή πατάτα της πολιτικής προστασίας

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top