Τι ακριβώς ήθελε να μας πει μ’ αυτή την αφίσα η «πασιονάρια» Φώφη; (Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Ρεαλιστικά σοσιαλιστικό; Υπερρεαλιστικά, μήπως; Σοσιαλιστικό χωρίς ρεαλισμό, ενδεχομένως; Μπορούμε να βρούμε πολλές παραλλαγές του ύφους, της πολιτικής και της στόχευσης, δύσκολα όμως θα βρούμε κάπου εκεί μέσα το ΚΙΝΑΛ.

Εχουμε δει όλοι το επαρκές τρολάρισμα που έγινε στο Διαδίκτυο με την περιβόητη κόκκινη αφίσα που έβγαλε, ως άλλη πασιονάρια, η Φώφη Γεννηματά (μέσω του κόμματός της, βεβαίως), στην οποία «απειλεί» την κυβέρνηση ότι θα κατέβει στους δρόμους της φωτιάς και του λαϊκού αγώνα προς χάριν των εργαζομένων. Οι αντιδράσεις ήταν διασκεδαστικές. Ουδείς πήρε στα σοβαρά την απειλή ούτε, φυσικά, και την εικαστική αποτύπωσή της.

Αμέσως, η Χαριλάου Τρικούπη ανέκρουσε πρύμναν και επανήλθε με μια ανέμπνευστη πρασινάδα (σαν ακούρευτο γκαζόν) ως αφίσα με την οποία μας εξηγούμε -δίχως να το θέλει- το έλλειμμα ταυτότητά που τρώει το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Πρόκειται περί υπαρξιακής ταλάντωσης. Ποιος είμαι; Τι είμαι; Γιατί είμαι;

Το ΚΙΝΑΛ δεν έχει λόγο ύπαρξης – νέτα σκέτα. Τα προτάγματά του, η επιχειρηματολογία του και η όποια έξωθεν μαρτυρία του έχουν γίνει βορά από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία. Ο Τσίπρας άλωσε τον χώρο και τώρα έχει βάλει σκοπό να ολοκληρώσει τη νομή της κεντροαριστεράς μια και καλή. Από την άλλη, ο κεντρώος Μητσοτάκης (παρά τους ακραίους συμβούλους του) είναι δεδομένο πως με τον καιρό θα παίρνει με το μέρος του εκείνο το κομμάτι των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ που αισθάνονταν πιο βολικά με τον Βενιζέλο ως αρχηγό.

Αυτό το ΚΙΝΑΛ που θέλει να είναι λίγο ΚΚΕ, λίγο σοσιαλιστικό, λίγο ριζοσπαστικό, λίγο κινηματικό και λίγο εξουσιαστικό (δίχως εξουσία) είναι, εντέλει, λίγο από όλα και τίποτα συγκεκριμένο.

Με ποιους θα μείνει, άραγε, η Φώφη Γεννηματά; Αν ακούσεις πρωτοκλασάτα στελέχη του ΚΙΝΑΛ μπερδεύεσαι. Κάποιοι μιλούν με τη φρασεολογία του ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι νομίζεις πως ανήκουν στη Νέα Δημοκρατία κι απλώς δεν το ξέρουν.

Όχι, αυτό το ΚΙΝΑΛ που θέλει να είναι λίγο ΚΚΕ, λίγο σοσιαλιστικό, λίγο ριζοσπαστικό, λίγο κινηματικό και λίγο εξουσιαστικό (δίχως εξουσία) είναι, εντέλει, λίγο από όλα και τίποτα συγκεκριμένο. Η αφίσα που βγήκε στον αέρα και προκάλεσε γέλωτα είναι το αποτέλεσμα αυτής της ερμαφρόδιτης φιλοσοφίας ενός κόμματος που δεν μπορεί να βρει τις σταθερές και τα πατήματά του.

Μπορεί να διαφωνήσει κανείς σε πάρα πολλά με τον Βενιζέλο (και ενδεχόμενα θα έχει δίκιο), όμως, μ’ αυτόν στο τιμόνι το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ έχει μια συγκεκριμένη εικόνα. Η φιλοσοφία του ήταν προσηλωμένη στη σύμπλευση με το υγιές κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας. Αν θα του έβγαινε αυτή η πολιτική συμπόρευσης με τον «ταξικό» εχθρό δεν θα το μάθουμε ποτέ από τη στιγμή που εκπαραθυρώθηκε από το κόμμα.

Δεν θα προκαλέσει καμία έκπληξη αν το ΚΙΝΑΛ ακολουθήσει όλα τα στάδια της παρακμής έως την τελική απίσχνανση.

Το βέβαιο είναι ότι με την Φώφη Γεννηματά επικεφαλής το ΚΙΝΑΛ έχει κοντόθωρη βιωσιμότητα. Αν η λογική είναι να παλεύει για μισό τοις εκατό πάνω ή κάτω σε κάθε εκλογική μάχη και να αναπαύεται αυτάρεσκα σε ένα γλίσχρο ποσοστό (κάνοντας τάματα στην εικόνα του Ανδρέα για άνωθεν βοήθεια), τότε μάλλον δεν θα προκαλέσει καμία έκπληξη αν ακολουθήσει όλα τα στάδια της παρακμής έως την τελική απίσχνανση.

Είναι ένα κόμμα που θυμάται ακόμη τις εποχές που έπαιζε Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά δεν θέλει να παραδεχθεί με γενναιότητα ότι οδεύει μαθηματικά στη Β’ Εθνική. Στο ενδιάμεσο, είναι βέβαιο, πως θα υπάρξουν και άλλα ευτράπελα. Σοσιαλιστικά, ρεαλιστικά, απομαγευτικά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.

 

Διαβάστε ακόμα: «Αιώνιοι» φοιτητές, get a life!

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top