Κόλακας, αυτή η μάστιγα

Η κοινωνία μας ασπάστηκε τον κουτοπονηροθαυμασμό, κατάντησε μετριολάγνα, ίσως ακόμα και κομπλεξική απέναντι στους δικούς της άξιους και τους ικανούς. (Εικόνα: newstatesman.com)

Σαν σήμερα, το 490 π.Χ., τοποθετούν αρκετοί ιστορικοί τη μάχη του Μαραθώνα, όπου 10.000 Αθηναίοι και Πλαταιείς απώθησαν δεκαπλάσιους Πέρσες. Πώς τα κατάφεραν;

Ναι, ήταν αρκετά γενναίοι ώστε να μην τραπούν σε φυγ,ή όταν είδαν πόσο περισσότεροι ήταν οι Πέρσες, να κρατήσουν τις θέσεις τους και να εφαρμόσουν την ανώτερη στρατηγική του Μιλτιάδη. Μα και οι Πέρσες ήταν γενναίοι και δεν υποχώρησαν αμαχητί, αντιθέτως άφησαν 7.000 νεκρούς στο πεδίο της μάχης.

Λοιπόν, τι ήταν αυτό που έκρινε τη μάχη, ενάντια σε κάθε πιθανότητα, υπέρ των τόσο λιγότερων Αθηναίων; Μια ματιά στον οπλισμό των δύο στρατευμάτων λύνει κάθε απορία: οι Αθηναίοι είχαν ατσάλινα και σιδερένια όπλα, ενώ οι Πέρσες χρησιμοποιούσαν σίδερο, χαλκό και ξύλο (ναι, οι ασπίδες τους ήταν ξύλινες).

Οι Αθηναίοι διάλεγαν και προωθούσαν σε θέσεις κλειδιά άξιους ανθρώπους, και χρυσοπλήρωναν τους ικανούς μηχανικούς και τεχνίτες να τους φτιάχνουν Παρθενώνες, τριήρεις και ατσάλινα όπλα, ενώ στην Περσία γύρω από τον μονάρχη υπήρχαν αυλοκόλακες. Οι συντριπτικά ανώτεροι αριθμητικά Πέρσες ήταν καταδικασμένοι σε ήττα από τη στιγμή που πάτησαν πόδι στην ακτή του Μαραθώνα, λόγω της συντριπτικά ανώτερης τεχνολογικής υπεροχής των Αθηναίων.

Οι κόλακες γύρω από την εξουσία που κατέστρεψαν τους Πέρσες και πολλούς ακόμη πολιτισμούς, καταστρέφουν και τη σύγχρονη Ελλάδα. Η κοινωνία μας ασπάστηκε τον κουτοπονηροθαυμασμό, κατάντησε μετριολάγνα, ίσως ακόμα και σσυμπλεγματική απέναντι στους δικούς της άξιους και τους ικανούς (στο θεό μας, τους “δικούς” μας άξιους και ικανούς πολεμάμε), που αναγκάζονται ή να καταφεύγουν ομαδικά στο εξωτερικό, ή να συνθηκολογούν –οι κουτοπόνηροι όταν μαζεύονται πολλοί μαζί είναι και επικίνδυνοι.

Και δεν συμβαίνει μόνο τώρα, τα τελευταία χρόνια, ούτε καν τις τελευταίες δεκαετίες. Τον Σεφέρη, όταν επέστρεφε από τη Στοκχόλμη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963 (τη μεγαλύτερη ως τότε διάκριση της σύγχρονης Ελλάδας), τον υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο μόνον η αδερφή του.

Άραγε θα γλιτώσουμε από το death spiral στο οποίο μας έβαλε η μετριολαγνεία και η αυλοκολακεία; Ας βάλουμε μυαλό να γλιτώσουμε. Ας αναγνωρίσουμε τους άξιους και τους ικανούς κι ας τους αναδείξουμε για το καλό όλων μας, όπως οι Αθηναίοι. Ή ας συνεχίσουμε να τους πολεμάμε, για να ικανοποιούμε τα κόμπλεξ μας, κι ας συναντήσουμε τη μοίρα των “χρυσοφόρων Μήδων” –και τόσων άλλων.

Για την ιστορία: “Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν”.

Διαβάστε ακόμα: Κανείς δεν ψάχνει δουλειά στο εξωτερικό

TAGS :
αριστεία αρχαία ελλάδα πόλεμος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook