Photo credit: flickr.com/jeffdjevdet.

Χρεωκοπήσαμε όχι ΛΟΓΩ της Ευρώπης, αλλά ΠΑΡΑ την Ευρώπη, η οποία έχει χρηματοδοτήσει σχεδόν κάθε έργο υποδομής που έχει γίνει εδώ τα τελευταία 30 χρόνια. Καιρός να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, αν δεν θέλουμε να ολοκληρωθεί το Grexit. Photo credit: flickr.com/jeffdjevdet.

Ρώτησες χθες αν υπάρχει κάποιο ατράνταχτο επιχείρημα υπέρ του ΝΑΙ και με έβαλες σε σκέψη. Για να απαντήσει κάποιος πρέπει πρώτα να είναι ξεκάθαρο στο μυαλό του ποιο είναι το ερώτημα. Ποιο είναι λοιπόν; Είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη μη ισχύουσα πλέον πρόταση των δανειστών; Είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε μια καλύτερη διαπραγμάτευση; Είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Ευρώ; Είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρώπη; Είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην αξιοπρέπεια και την κυριαρχία μας; Είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην πολιτική του Σύριζα/ΑΝΕΛ; Είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ στους εκβιασμούς;

Όλα τα παραπάνω έχουν ακουστεί και είμαι βέβαιος ότι κανένας μας δεν μπορεί να είναι σίγουρος σε ποιο απ’ όλα αυτά απαντάει την Κυριακή. Από την άλλη, είμαι επίσης βέβαιος ότι συμφωνούμε όλοι σε δύο τουλάχιστον πράγματα: πρώτον ότι η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή για τη χώρα και για όλους μας, και άρα η απάντησή μας κρίσιμη, και δεύτερον ότι κάπως πρέπει να μάθουμε όλοι να ζούμε και να προοδεύουμε μαζί και όχι διχασμένοι. Τι να κάνουμε λοιπόν;

Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι, νομίζω πως η απάντηση είναι να δει κάποιος τα πράματα από μια απόσταση και όχι μέσα από το βρασμό της στιγμής και των άμεσων περιστάσεων. Δύσκολο, αλλά απολύτως απαραίτητο. Ας δούμε λοιπόν που είμαστε και γιατί:

Το γεγονός είναι ότι χρεωκοπήσαμε. Χρεωκοπήσαμε οικονομικά -αυτό είναι βέβαιο-, αλλά χρεωκοπήσαμε και πολιτικά, χρεωκοπήσαμε ηθικά, χρεωκοπήσαμε εκπαιδευτικά, χρεωκοπήσαμε ως κοινωνία. Χρεωκοπήσαμε επειδή τα τελευταία 30-40 χρόνια ψάχναμε πάντα τις εύκολες λύσεις. Χρεωκοπήσαμε επειδή εκλέγαμε πάντα αυτούς που μας κάνανε τις παχύτερες υποσχέσεις. Χρεωκοπήσαμε επειδή ως κοινωνία είμαστε πολύ συντηρητικοί και αρνούμαστε να κοιτάξουμε και να αντιμετωπίσουμε τις τεράστιες και ριζικές αλλάγες που γίνονται στο κόσμο γύρω μας, καλές και κακές. Χρεωκοπήσαμε επίσης γιατί, όταν εγώ πούλαγα ένα διαμέρισμα ή εσύ πλήρωνες τον υδραυλικό, δεν δηλώναμε πάντα όλη τη συναλλαγή και έτσι γλιτώναμε όλοι φόρους. Χρεωκοπήσαμε όχι ΛΟΓΩ της Ευρώπης, αλλά ΠΑΡΑ την Ευρώπη, η οποία έχει χρηματοδοτήσει σχεδόν κάθε έργο υποδομής που έχει γίνει εδώ τα τελευταία 30 χρόνια (μετρό, αεροδρόμια, νοσοκομεία, σχολεία, μουσεία κ.λπ.).

Η αξιοπρέπεια δεν πηγάζει επειδή ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ θα σου διαγράψει το χρέος ή θα σου επιβάλει λιτότητα. Η αξιοπρέπεια πηγάζει από μέσα σου, όταν είσαι έτοιμος να σεβαστείς τους κανόνες που μόνος σου επιβάλλεις στον εαυτό σου.

Και, τέλος, χρεωκοπήσαμε επειδή εμείς οι ίδιοι ποτέ δεν ακολουθούσαμε τους κανόνες που μόνοι μας, με την απόλυτη κυριαρχία μας, επιβάλαμε στους εαυτούς μας. Και για μένα αυτό είναι θέμα αξιοπρέπειας. Η αξιοπρέπεια δεν πηγάζει επειδή ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ θα σου διαγράψει ένα κομμάτι του χρέους σου ή θα σου επιβάλει λιτότητα. Η αξιοπρέπεια πηγάζει από μέσα μας, επειδή π.χ. έχω ψηφίσει ως κοινωνία ότι για λόγους υγείας και σεβασμού προς τον συμπολίτη μου δεν θα καπνίζω σε κλειστούς δημόσιους χώρους και τηρώ αυτόν τον κανόνα. Με άλλα λόγια, όταν είμαι έτοιμος να σεβαστώ τους κανόνες που μόνος μου επιβάλλω στον εαυτό μου.

Τι σημαίνουν όλα αυτά θα μου πεις; Σημαίνουν ότι έφτασε η ώρα να αναλογιστούμε όλη αυτή τη πολύπλευρη και βαθιά χρεωκοπία μας ως κοινωνία και να πάρουμε την ευθύνη εμείς οι ίδιοι για το ποιοι θέλουμε να είμαστε. Ποιους κανόνες θέλουμε να έχουμε για τους εαυτούς μας; Ποια Ελλάδα θέλουμε; Θέλουμε, επιτέλους, να αλλάξουμε και να γίνουμε μια μοντέρνα, ανοικτή και εξωστρεφής χώρα; Ή θέλουμε να μείνει η Ελλάδα μικρή, φοβισμένη, κλειστή και απομονωμένη; Πριν από μερικά χρόνια, είχα επισκεφτεί το Κάιρο και πηγαίνοντας προς τις περίφημες Πυραμίδες στην άκρη του δρόμου περάσαμε ένα νεκρό άλογο, παρατημένο, με τα πόδια στον αέρα. Ήταν ένα φρικτό θέαμα και μου έχει μείνει ως εικόνα ενός παρηκμασμένου πολιτισμού.

Πρέπει λοιπόν, επιτέλους πιστεύω, να αντιληφθούμε πως δεν φταίει πάντα κάποιος άλλος, πως δεν φταίνε οι Ευρωπαίοι/εταίροι/ξένοι/δανειστές/εκβιαστές/τοκογλύφοι για το πού είμαστε. Πρέπει να ανγνωρίσουμε ότι το γεγονός ότι τώρα δεν έχουμε ιδέα ποιον να πιστέψουμε (ή μάλλον ότι δεν πιστεύουμε κανέναν) είναι επειδή δεν απαιτούσαμε ποτέ την άβολη, δύσκολη αλήθεια. Είναι καιρός να σηκωθούμε και να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για το πού είμαστε σήμερα και το πού θέλουμε να πάμε ως χώρα και ως κοινωνία.

Το σίγουρο είναι ότι η σημερινή μας κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και θέλει πάρα πολύ σκληρή δουλειά, για να ξαναφτιάξουμε εμείς μια νέα Ελλάδα περήφανη και αξιοπρεπή. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και θα πρέπει να ιδρώσουμε, να ματώσουμε και να δουλέψουμε σκληρά για να μπορούν το παιδιά μας και τα εγγόνια μας να έχουν μια προοπτική μέσα από την Ελλάδα σε αυτόν το διεθνή κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα και φοβιστικά γύρω μας.

Πιστεύω λοιπόν ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΑ μέσα μου (για να απαντήσω και στην αρχική σου ερώτηση!) πως ο δύσκολος αυτός δρόμος περνάει μέσα από το ΝΑΙ, γιατί αυτή είναι η πιο γενναία και δύσκολη απάντηση σε όποια από τα ερωτήματα τελικά ισχύουν την Κυριακή. Συνεπάγεται την ανάληψη των ευθυνών μας για τη δικιά μας κατάντια, την προσήλωση στην Ευρώπη, τον πολιτισμό και τους δύσκολους κανόνες της, και την ικανότητα μας ως περήφανο έθνος, έστω και τη τελευταία στιγμή, να δουλέψουμε σκληρά όλοι μαζί για ένα καλύτερο και ουσιαστικότερο μέλλον.

Πολύ φιλικά,

Μάρκος

 

Διαβάστε ακόμα – Δημήτρης Ποτηρόπουλος: Ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top