Η επιστροφή του ΛεΜπρον στην Ιθάκη

Η υποδοχή που του επιφύλαξαν οι οπαδοί των Καβς, της παλιάς του ομάδας, ήταν κάτι παραπάνω από συγκινητική -του χάρισαν ένα αδιάπτωτο standing ovation.

Κάθε επιστροφή κρύβει μια προσμονή και μια πικρία. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κανένας δεν γίνεται Οδυσσέας δίχως να βραχεί. Ο ΛεΜπρον Τζέιμς, βεβαίως, έγινε αυτοβούλως. Η ζωή του στο Κλίβελαντ έφτασε σε ένα συγκεκριμένο όριο δυνατοτήτων. Η «Πόλη των Αγγέλων», ως άλλη Σειρήνα, τον καλούσε. Σπάνια, κλείνεις τ’ αυτιά σου σε τέτοιες φωνές. Αυτός δεν το έκανε.

Πριν από λίγες ημέρες, ο Τζέιμς επέστρεψε στα παλιά του μέρη ως αντίπαλος πλέον. Δεν ήταν η πρώτη φορά, είχε ξανασυμβεί και ως παίκτης των Χιτ. Τότε, οι οπαδοί των Καβς τον είχαν στολίσει με ουκ ολίγα «κοσμητικά». Είχε γίνει persona non grata για την πόλη. Ο Ιούδας που τους πρόδωσε για ένα μάτσο δολάρια.

Όταν το 2014, όμως, επέστρεψε στους αγαπημένους του Καβαλίερς κατάφερε και λειάνει τις αντιθέσεις, έδωσε στο συναίσθημα το χώρο που του άρμοζε. Πήρε μαζί του και τους πλέον δύσπιστους. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας φάνηκε τώρα.

Ως παίκτης των Λέικερς, μπήκε στο γήπεδο με τη συστολή του ανθρώπου που έχει υποστεί τη βάσανο του χωρισμού δίχως όμως να έχει απολέσει τη σαγήνη της αγάπης.

Ο ΛεΜπρον δεν έφυγε από το Κλίβελαντ καίγοντας γέφυρες ή ροκανίζοντας το κλαδί που τον κρατούσε. Είναι η μοίρα των μεγάλων αθλητών: να αναζητούν νέες προκλήσεις, να βάζουν μεγαλύτερους στόχους, να μην τους φτάνει η θέση του δεύτερου.

Η υποδοχή που του επιφύλαξαν οι οπαδοί των Καβς ήταν κάτι παραπάνω από συγκινητική. Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτό που έκαναν εγγράφεται στις ευγενείς στιγμές του αθλητισμού. Ένα αδιάπτωτο standing ovation ήταν αυτό που του χάρισαν – δείγμα του πόσο ο αθλητισμός μπορεί να παρασύρει το δυσώδες, να φυσήξει μακριά τα μαύρα σύννεφα που κρύβει καθένας μέσα του, να πριονίσει, εντέλει, τις αιχμηρές σκέψεις.

Η Ιθάκη του ΛεΜπρον πάντα θα τον περιμένει. Ναι, προφανώς δεν πρόκειται να ξαναπαίξει με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Δεν φτάνουν τα χρόνια του αθλητικού του βίου. Η λογική λέει πως ο τελευταίος του σταθμός θα είναι οι Λέικερς. Ε, και; Αυτό δεν αναιρεί τι κρύβει κανείς μέσα του. Ούτε, φυσικά, και τι φυλάει στον τραπεζικό του λογαριασμό.

Ο ΛεΜπρον δεν έφυγε από το Κλίβελαντ για να πάει στους Lakers καίγοντας γέφυρες ή ροκανίζοντας το κλαδί που τον κρατούσε. Ας μη το ξεχνάμε αυτό.

Κάπου εδώ μπαίνει στη συζήτηση και η μενταλιτέ των Αμερικανών. Τι παράξενο: οι ίδιοι άνθρωποι που έφεραν στην εξουσία τον ηφαιστειώδη Ντόναλντ Τραμπ, που αρέσκονται στην ευκολία, που η λογική τους ήταν πάντοτε κερδώα, που θεωρούν ότι όλος ο πλανήτης υπάρχει για να τους υπηρετεί, είναι αυτοί που δεν χάνουν την ευκαιρία να μας θυμίζουν πως τα σπορ είναι μια έκφανση πολιτισμού. Δεν υπάρχουν στην καθημερινότητά μας για να σηκώνουν τείχη,  να εξυμνούν το μίσος προς το αλλότριο, αλλά για να χορδίζουν τις καλύτερες πτυχές μας.

Για κάθε ΛεΜπρον που επιστρέφει από την μπροστινή πόρτα ως βασιλιάς στο παλιό του ανάκτορο, υπάρχει ένας Ντούσαν Μπάγεβιτς ή ένας Λουίς Φίγκο να μας θυμίζουν πως δεν γυρνάς πάντα για καλό. Πολλές φορές η Ιθάκη είτε είναι πολύ μακρινή είτε όταν φτάσεις συνειδητοποιείς πως βρήκες σε ξέρα. Όχι, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν ισχύει το Καβαφικό για την αξία του ταξιδιού. Ειδικά όταν η πλειοψηφία σε θεωρεί επαίσχυντο λαθρεπιβάτη.

Διαβάστε ακόμα: Ρίβερ Πλέιτ – Μπόκα Τζούνιορς. Γιατί μισιούνται μέχρι θανάτου;

TAGS :
Le LeBron LeBron James nba μπάσκετ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook