Αγαπητέ Θεέ, να σε ρωτήσω κάτι;

Ούτε ο φίλος μας κατάφερε να Τον συναντήσει εκεί ψηλά.

Αγαπητέ Θεέ,

Βρίσκομαι κοντά σου εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Δεν έχω καταφέρει να σε δω ακόμη. Φαντάζομαι επειδή έχεις πολύ βαρύ πρόγραμμα. Καταλαβαίνω. Αν κρίνω από όσα συμβαίνουν μόνο στη Γη, πρέπει να έχεις απίστευτη δουλειά. Ελπίζω τουλάχιστον με τους υπόλοιπους πλανήτες να είσαι πιο χαλαρός και να μη συμβαίνουν όλα αυτά τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στο δικό μου πλανήτη.

Δεν θα σε ενοχλούσα, λοιπόν, αλλά τελικά δεν κρατήθηκα. Και επειδή δεν ξέρω πότε θα σε δω να στα πω, στα γράφω. Βασικά, το παράπονό μου θέλω να εκφράσω: Πριν από μερικές μέρες έμαθα ότι η αντιπροσωπεία σου στην Ελλάδα (η Εκκλησία) κανόνισε, σε συνεργασία με την Κυβέρνηση, να φέρουν στη χώρα για προσκύνημα το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας. Επίσης άκουσα την αντιπροσωπεία σου να λέει ότι πρόκειται για πολύ θαυματουργό λείψανο! Και μάλλον συμφωνεί και η Κυβέρνηση και ίσως το εμπιστεύεται περισσότερο και από τους ιατρούς της, αφού συμφώνησε να πάει το λείψανο και σε διάφορα νοσοκομεία, με πρώτο το ογκολογικό του Αγίου Σάββα. Προσφορά -λέει- στους καρκινοπαθείς.

Καλά ρε Θεέ, τώρα έπρεπε να γίνει αυτό; Πριν από ένα χρόνο, όταν ήμουν ακόμη ζωντανή, δεν μπορούσατε να το κανονίσετε; Τόσο δύσκολο ήταν να φέρετε το λείψανο λίγο νωρίτερα να το προσκυνήσω κι εγώ μπας και τη γλιτώσω; Αλλά, από την άλλη, δεν μπορώ να σου κρύψω ότι έχω πολλές απορίες: Θα έπρεπε αυτό το συγκεκριμένο λείψανο να το προσκυνήσω, για να μη πεθάνω; Είναι η Αγία Βαρβάρα η τοπ; Συγχώρεσε την αμαρτία μου (και ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη και από την ίδια την αγία), αλλά δεν της το είχα! Εγώ κορυφή θεωρώ εσένα, τον Χριστό και την Παναγία. Και μετά μπορώ να σκεφτώ πολλούς ακόμη άγιους μέχρι να φτάσω στη Βαρβάρα.

Μήπως η Αγία Βαρβάρα έχει εξειδίκευση στον καρκίνο; Εγώ ήξερα ότι είναι προστάτιδα του πυροβολικού. Μάλλον, όμως, εκτός από βλήματα ξέρει κι από καρκίνους. Φαντάζομαι αν δεν ήταν έτσι, αν φερ’ ειπείν είχε ειδικότητα στα τροχαία ατυχήματα, θα την πηγαίνατε πρώτα σε εκείνη τη Μονή που κάνει ειδικό αγιασμό στα αυτοκίνητα. Aπό νοσοκομεία θα την πηγαίνατε αρχικά στο ΚΑΤ. Δεν θα την τρέχετε κατά προτεραιότητα στην πηγή του καρκινοπαθή, το νοσοκομείο του Άγιου Σάββα, σωστά; (Αλήθεια, ο Άγιος Σάββας δεν έχει καμιά επιτυχία στην ίαση του καρκίνου; Πώς έδωσαν τότε το όνομά του στο νοσοκομείο;)

Όπως και νά ‘χει, αυτά -το ποιος άγιος ειδικεύεται σε τι- τα λένε πιο νωρίς! Γιατί κι εγώ ξέρεις, καρκίνο είχα. Σίγουρα το ξέρεις! Τόσες προσευχές σου είχα κάνει. Χωρίς να πάψω να εμπιστεύομαι τους γιατρούς μου, προσευχόμουν, όχι μόνο σε σένα, αλλά και στον γιο σου, τη μάνα του και σε πάρα πολλούς αγίους σου. Μέχρι και τάματα έκανα. Κι είχα πάρει σβάρνα και όλες τις εκκλησίες και τα μοναστήρια. Και όχι μόνο εγώ.

Κι άλλοι πολλοί οικείοι μου, έτρεχαν και προσεύχονταν για μένα και με έταζαν σε διάφορους αγίους. Και μου έφερναν από αγιασμούς, μέχρι μικρά κομματάκια ύφασμα από ρούχα -λέει- κάτι οσίων που ήταν κι αυτοί ειδικοί στη θεραπεία του καρκίνου, αλλά εγώ αγνοούσα ως τότε την ύπαρξή τους (ελπίζω να μην τους προσέβαλα, αλλά είναι και τόσοι πολλοί πια που έχω χάσει το λογαριασμό).

Επίσης μου αγόραζαν κι αγόραζα κι εγώ, εικονίτσες, καθαγιασμένα λάδια, φυλαχτά, σταυρουλάκια και κομποσχοίνια. Όλα ευλογημένα και θαυματουργά, όπως με διαβεβαίωναν από την αντιπροσωπεία σου. Κι όλα αυτά τα κρατούσα κάτω από το μαξιλάρι μου ή τα κουβαλούσα ακόμη και μαζί μου στην τσάντα μου και το νεσεσέρ μου.

Οπότε τι μου λες; Όλα αυτά που έκανα δεν ήταν αρκετά και θαυματουργά; Δεν είναι όλοι οι άγιοι, οι όσιοι (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτούς) εξίσου πετυχημένοι στα θαύματα; Αν κρίνω από το αποτέλεσμα, από το γεγονός ότι τελικά πέθανα, μάλλον αυτό μου λες. Και είναι κρίμα, γιατί εγώ ήθελα να ζήσω! Ήθελα τόσο πολύ να ζήσω που υπέμεινα σχεδόν αδιαμαρτύρητα εξοντωτικές χημειοθεραπείες, εξετάσεις και επεμβάσεις.

Δεν ήθελα να πεθάνω και γι’ αυτό, επιπλέον, μέχρι και διάφορα γιατροσόφια δοκίμασα, που μου πρότειναν διάφοροι. Όπως να τρώω τα κουκούτσια από τα βερίκοκα ή διάφορα άλλα απαίσια βότανα με αστεία ονόματα, όπως ιππουρίδα και παρθενούλι. Και να σου πω και κάτι ακόμη; Αν μπορούσα μέχρι και στον Αμαζόνιο θα έτρεχα να βρω “γκραβιόλα” ή, στην Κούβα, για το δηλητήριο του γαλάζιου σκορπιού, μπας και σωθώ.

Μην με παρεξηγείς, όμως. Τα γιατροσόφια τα δοκίμασα όταν άρχισα να απελπίζομαι, χωρίς να καταλαβαίνω ότι έτσι γινόμουν ακόμη χειρότερα. Κι ίσως κάποιος πει ότι και όλα αυτά τα θρησκευτικά που ακολούθησα ήταν λόγω απελπισίας. Δεν ξέρω τι συμβαίνει με το υποσυνείδητό μας τελικά, αλλά θεωρώ ότι τις προσευχές, τα τάματα κ.λπ. τα έκανα επειδή πίστευα βαθιά σε Εσένα. Έτσι μεγάλωσα από μικρό παιδάκι: με βαθιά, αδιαπραγμάτευτη και χωρίς αμφισβητήσεις πίστη σε Εσένα. Και νόμιζα πως το γεγονός αυτό, ότι από τότε που με θυμάμαι πιστεύω σε Εσένα, θα μου έδινε μια παράταση ζωής.

Και δεν μιλάμε για καμιά τεράστια παράταση. Μια μικρή ζητούσα (σύμφωνα μάλιστα με το δικό σου τρόπο μέτρησης, πρόκειται για μια απειροελάχιστη στιγμούλα), να χαρώ λίγο ακόμη την οικογένειά μου και τους φίλους μου, να δω τα δύο εγγόνια μου να μεγαλώνουν λίγο περισσότερο και να προλάβω το τρίτο μου εγγόνι να γεννιέται. Τελοσπάντων, πάντα έλεγα ότι εσύ ξέρεις καλύτερα, οπότε να το αλλάξω τώρα;

Γενικά, δεν θα σου έγραφα τίποτα από τα παραπάνω, αλλά τα θυμήθηκα τώρα που βλέπω από εδώ όλο αυτόν το χαμό που γίνεται στην Ελλάδα με το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας. Βλέπω όλες αυτές τις τεράστιες ουρές, το στριμωξίδι, την ορθοστασία και την ταλαιπωρία ανθρώπων που από βαθιά πίστη, συνήθεια ή απελπισία (τι σημασία έχει;) περιμένουν να προσκυνήσουν.

Λεπτομέρειες για τη νέα τουρνέ της Αγίας αναμένονται προσεχώς από τους ατζέντηδές της.

Βλέπω ανάμεσά τους και πολλούς που μου μοιάζουν. Είναι καταβεβλημένοι και αδυνατισμένοι και έχουν αραιά ή καθόλου μαλλιά από τις χημειοθεραπείες. Στέκονται υπομονετικά ώρες ολόκληρες μακριά από τα δωμάτιά τους. Κάποιοι είναι ακόμη και με τον ορό στο χέρι, αλλά παρ’ όλα αυτά στέκονται στην ουρά. Γιατί όλοι τους, για παρόμοιους ή και διαφορετικούς με τους δικούς μου λόγους, θέλουν να ζήσουν! Έτσι περιμένουν και θα περιμένουν όσο κι αν χρειαστεί να προχωρήσει η ουρά και να έρθει η σειρά τους να προσκυνήσουν το λείψανο.

Όλη αυτή η εικόνα μου θυμίζει τις ουρές στον ΕΟΠΥΥ όπου, πάντα καταβεβλημένοι, πάλι περιμέναμε με τις ώρες, μπας και μας δικαιολογήσουν τη χημειοθεραπεία και δεν αναγκαστούμε να τη χρυσοπληρώσουμε. Τη μισούσα την ουρά στον ΕΟΠΥΥ, οπότε και η εικόνα των καρκινοπαθών μαζεμένων να περιμένουν να φιλήσουν ένα λείψανο δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει. Εσένα Θεέ; Σου αρέσει; Δεν νομίζεις ότι οι αντιπρόσωποί σου, με τον τρόπο τους, ταλαιπωρούν, και αυτοί, έναν ήδη πολύ ταλαιπωρημένο και άρρωστο κόσμο; (και άρρωστο όχι με ένα απλό κρυολόγημα…).

Δεν νομίζεις ότι αυτή η ιστορία με όλα αυτά τα θαυματουργά αντικείμενα οδηγεί τελικά στην εμπορευματοποίηση της πίστης και της ελπίδας και περισσότερο θυμίζει μαγείες και μαγγανείες, που υποτίθεται ούτε εσύ ούτε η αντιπροσωπεία σου εγκρίνετε; Και μην μου πεις, ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπους που βρίσκονται ένα βήμα πριν από το θάνατο, ότι είναι επιλογή του καθενός αν θα πάει να προσκυνήσει ή όχι, ή αν θα αγοράσει και κάτι σχετικό με το προσκύνημα να το έχει πάντα μαζί του (μια εικονίτσα, ένα φυλαχτό, λίγο αγιασμό κ.λπ.).

Θεέ, αυτό που πάντα μου άρεσε στη θρησκεία μας (πέρα από το “Αγαπάτε αλλήλους”) ήταν η διδαχή ότι είσαι “πανταχού παρών”, ότι βλέπεις και ακούς τον καθένα και τον φροντίζεις, είτε σε λατρεύει είτε όχι. Αυτό μου ήταν ιδιαίτερα ανακουφιστικό. Σκεφτόμουν ότι δεν προσέχεις μόνο εμένα, που σου ήμουν πάντα πιστή, αλλά όλον τον κόσμο, ακόμη και τον άθεο γιο μου. Μπορεί να είναι και ιδέα μου, όμως με όλες αυτές τις υπερβολές με την Αγία Βαρβάρα και άλλα λείψανα η αντιπροσωπεία σου δημιουργεί σε όσους πιστεύουν ένα κλίμα ότι το “πανταχού παρών” δεν ισχύει και πολύ ή ότι δεν φτάνει. Ότι περισσότερες ελπίδες να τους ακούσεις θα έχουν μόνο όσοι σπεύσουν σε κάποια από τις διάφορες εκκλησίες όπου κάνει τουρνέ το λείψανο.

Οπότε, δεν λες καμιά κουβέντα στους αντιπροσώπους σου και στους κυβερνώντες; Δεν τους λες ότι αν σέβονται και θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν τους καρκινοπαθείς είναι καλύτερο όλα αυτά τα χρήματα που διαθέτουν για φιέστες και υποδοχές μερικών οστών με τιμές Αρχηγού Κράτους να τα δώσουν για αναβάθμιση των νοσοκομείων και των υπηρεσιών τους ή ακόμη ακόμη για επιστημονική έρευνα στην καταπολέμηση του καρκίνου; (Ελπίζω να μην γελάς με αυτά τα τελευταία που γράφω…).

Άντε, μη σε κουράζω άλλο. Κανόνισε, όμως, να σε δούμε και κάποια στιγμή, έτσι;

Με εκτίμηση,

Η δούλη σου.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί όλοι μας, όλο και πιο πολύ, νιώθουμε τόσο κουρασμένοι;

TAGS :
Αγία εκκλησία Θεός λείψανα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook