Ο φίλος μου Louis Jourdan

Κανείς από τους γνωστούς αστέρες της μεγάλης οθόνης δεν υπήρξε ποτέ τόσο όμορφος όσο ο Λουί στο «Γράμμα μιας άγνωστης». Photo Credit: The Kobal Collection/Miehle

Ο Λουίς Ζουρντάν ήταν διάσημος κινηματογραφικός αστέρας του Χόλιγουντ στις δεκαετίες του ’40 και του ’50. Πάντοτε στη ζωή του, ο Λουί πίστευε –όσο κι αν ακούγεται κυνικό– πως τίποτα δεν είναι τόσο σημαντικό όσο αυτό που νομίζουμε τη δεδομένη στιγμή.

Η καλύτερη ταινία του, κατά τη γνώμη μου, ήταν το «Γράμμα μιας άγνωστης», του 1948, η οποία βασιζόταν σε μια ιστορία του μεγάλου Αυστριακού συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ. Η ταινία μιλάει για έναν εγωκεντρικό πιανίστα και το πόσο ξεδιάντροπα φέρθηκε στη γυναίκα που τον αγαπούσε από παιδί. Ο Λουί Ζουρντάν υποδύθηκε τον πιανίστα και η υπέροχη Τζόαν Φοντέιν το μαγεμένο κοριτσάκι και μετέπειτα γυναίκα.

Κατηγορήθηκε από κάποιους ότι έπαιζε τον εαυτό του. Εγώ λέω ευτυχώς που το έκανε.

Ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ταινίας, εκτός από τον Λουί, είναι η Βιέννη στo γύρισμα του αιώνα, με μια ελαφριά, μεθυστική ατμόσφαιρα απομόνωσης και σαπισμένης κομψότητας, ενώ η διάθεση που κυριαρχεί είναι μελαγχολική και μοιραία. Ο Λουί, ο οποίος ήταν 30 ετών όταν τη γύρισε, μπήκε εύκολα στο πετσί του ρόλου – ενός πανέμορφου άνδρα που είχε γίνει αντικείμενο λατρείας. Κανείς από τους γνωστούς αστέρες της μεγάλης οθόνης δεν υπήρξε ποτέ τόσο όμορφος όσο ο Λουί σε εκείνη την ταινία. Αρρενωπός, αλλά και γλυκομίλητος, γοητευτικός και επικίνδυνος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, αλλά και συναισθηματικά στερημένος – όπως ακριβώς ήταν και ο ίδιος.

Κατηγορήθηκε από κάποιους ότι έπαιζε τον εαυτό του. Εγώ λέω ευτυχώς που το έκανε. Στην πρώτη σκηνή, ο ήρωας, μεθυσμένος, έχει κληθεί σε μονομαχία. Ο υπηρέτης του τον συμβουλεύει να αφήσει κάτω το μπράντι και να κοιμηθεί λιγάκι, αφού η μονομαχία ήταν σε τρεις ώρες. «Δεν με νοιάζει να σκοτωθώ. Με νοιάζει που θα ξυπνήσω τόσο νωρίς», απαντά εκείνος. Είναι σαν να μιλάει ο ίδιος ο Λουί. Χρόνια αργότερα, στη Γαλλική Ριβιέρα, όταν κάποιοι μάγκες θέλησαν να μας πουλήσουν τσαμπουκά, επειδή αρνηθήκαμε να τους ακολουθήσουμε σ’ ένα κλαμπ, ο Λουί δεν δείλιασε καθόλου. «Ό,τι είναι να κάνετε, κάντε το γρήγορα, να τελειώνουμε. Θέλω να πάω για ύπνο», τους είπε αποστομωτικά, κι εκείνοι μας άφησαν στην ησυχία μας.

Διαβάστε ακόμα: Ο ευπατρίδης Άγγελος Κατακουζηνός.

Πορτρέτο του Λουί Ζουρντάν για τα “Πουλιά του Παραδείσου” (1951) σε σκηνοθεσία Delmer Daves.

Γνώρισα τον Λουί και τη γυναίκα του Κικ στο «Hotel du Cap», στην Αντίμπ, όταν ήμουν 20 ετών. Είχαν τη διπλανή μου καμπάνα και ο Λουί όλη μέρα λιαζόταν, κολυμπούσε και διάβαζε Μποντλέρ. «Κανείς δεν θα κάνει ταινία αυτά τα βιβλία. Θα έπρεπε να διαβάζεις σενάρια», του γκρίνιαζε η Κικ. Ο Λουί είχε πρωταγωνιστήσει σε ταινίες όπως το «Gigi», «Ο κύκνος» ή το «Επιχείρηση Οκτοπούσι», κι όμως το μόνο που ήθελε ήταν να κάθεται στον ήλιο, να ακούει κλασική μουσική και να διαβάζει ποίηση. Όταν με έκανε φίλο του, περνούσα μια δύσκολη περίοδο. Η φιλοσοφία του, όμως, ότι ελάχιστα πράγματα μετράνε αληθινά στη ζωή με βοήθησε να δω τα προβλήματά μου στο σωστό τους μέγεθος – το οποίο ήταν μηδαμινό.

Οι Ζουρντάν είχαν ένα γιο, τον Λουί Τζούνιορ. Το 1970, μόλις είχε κλείσει τα 21, μου ζήτησε να έρθει μαζί μου σε ένα ταξίδι από την Αντίμπ στην Ελλάδα με το αυτοκίνητο. Είχε παρέα του μια όμορφη Σουηδέζα, εγώ πήρα έναν φίλο μου και ξεκινήσαμε. Μόλις φτάσαμε στην Αθήνα, βρόμικοι και αξύριστοι, πήγαμε στο σπίτι του πατέρα μου, ο οποίος, αγνοώντας την άθλια εμφάνισή μας, είπε δείχνοντας τον Λουί Τζούνιορ: «Δεν μπορείς να τριγυρνάς μαζί του. Παραείναι όμορφος και ο κόσμος έχει μεγάλο στόμα…». Παρότι δεν μου άρεσε αυτό που είπε, είχε δίκιο. Η Αθήνα του 1970 ήταν αρκετά συντηρητική κι ο νεαρός ακόμα πιο όμορφος από τον πατέρα του. Όταν του το είπα, ξέσπασε σε γέλια. «Αν δεν σε νοιάζει εσένα, δεν με νοιάζει ούτε εμένα», είπε.

Μόλις έφυγαν οι καλεσμένοι –όλοι οι σταρ της εποχής–, ξαπλώσαμε γύρω από την πισίνα. Μόνο τότε η Κικ μου είπε ότι ο Λουί Τζούνιορ είχε πεθάνει. Κλασική συμπεριφορά των Ζουρντέν: δεν ήθελαν να μου χαλάσουν τη βραδιά και κράτησαν τα άσχημα νέα για μετά το πάρτι.

Ο Λουί Τζούνιορ πέθανε από υπερβολική δόση το 1972. Οι γονείς του έκαναν την ίδια χρονιά ένα μεγάλο πάρτι προς τιμήν μου, όταν επέστρεψα από το Βιετνάμ. Μόλις έφυγαν οι καλεσμένοι –όλοι οι σταρ της εποχής–, η Κικ, ο Λουί κι εγώ ξαπλώσαμε γύρω από την πισίνα. Μόνο τότε η Κικ μου είπε ότι ο Λουί Τζούνιορ είχε πεθάνει. Κλασική συμπεριφορά των Ζουρντέν: δεν ήθελαν να μου χαλάσουν τη βραδιά και κράτησαν τα άσχημα νέα για μετά το πάρτι.

Διαβάστε ακόμα: Ο θάνατος του Αμπντάλα και η υποκρισία των Δυτικών

TAGS :
holywood jourdan Louis Sir Taki Ζουρντέν ηθοποιός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook