«Εικοσιπέντε χρόνια τώρα, η κατάσταση ήταν εντελώς-“Και-καλή-μας-νύχτα…”. Αλλά ξαφνική/απρόβλεπτη/αναπάντεχη συγκυρία τώρα ανοίγει μικρό παραθυράκι απεμπλοκής. Τι κάνουμε; Το εκμεταλλευόμαστε ή όχι;» γράφει ο Σακελλάρης Σκουμπουρδής. (Φωτογραφία: AEGEE Election Observation)

Το Μακεδονικό είναι μια περίεργη/σύμπλοκη ιστορία, όπου δύο μέρη σαλταρισμένα βρίσκονται στα μαχαίρια για Όνομα. Οι μεν Σλαβομακεδόνες έχουν σοβαρά ελαφρυντικά, επί δεκαετίες ταϊσμένοι μακεδονικό σανό, κουμουνιζμένοι-ανήμποροι-δεμένοι επί ανελεύθερης αφασιακής κλίνης. Ενώ οι ελεύθεροι-πλην-σκλαβωμένοι-εθνολαϊκισμένοι Τσιφτετέλληνες, έκαναν πως δεν έβλεπαν και εξαίφνης αφυπνισθέντες μπήκαν άτσαλα σε κωμικοτραγική περιπέτεια, με αποτέλεσμα (αλλότριες) ελληνοτουρκικές ζημιές, τις οποίες ακόμα δεν έχουν καταλάβει…

Ο όρος «Σλαβομακεδόνες» όσο κι αν ενοχλεί Αλβανομακεδόνες και Τσιφτετέλληνες, μάς είναι εθνικά λυσιτελέστατος. Εντός του το πρώτο συνθετικό Σλαβο- συνιστά αποκλειστικά εθνικό χαρακτηριστικό και εγκλωβίζει/κλειδώνει το δεύτερο συνθετικό -μακεδόνες, ως φορσέ γεωγραφικό προσδιορισμό. Κάτι τέτοιο προφανώς και βολεύει την εύλογη εθνική μας πρεμούρα/αξίωση να μην νοείται ο όρος Μακεδονία ως εθνικός προσδιορισμός των γειτόνων. Και τώρα εξηγούμεθα αναλυτικά.

 

Το μεγάλο ανορθολογικό/εθνολαϊκιστικό κάδρο

Παρά τα τυπικά στάνταρντς, η υποκειμενικά αυτοϋπονομευμένη Τσιφτετελληνική κοινωνία αποδείχθηκε προνεωτερικότερη της αντικειμενικά αποκλεισμένης Σλαβομακεδονικής. Μάλλον διεθνείς συνωμότες μας έχουνε φλιτάρει, στοχεύοντας να μας υφαρπάσουν τα ζωτικά υγρά. Αποτέλεσμα; Αδυνατεί ο Τσιφτετέλλην να προσλάβει κανονικά την πραγματικότητα και να βρει εποικοδομητικές λύσεις στα σωρευόμενα προβλήματά του, χρεωκοπών στα πάντα όλα πεδία. Μην ξεχνάμε τις μεγάλες δίδυμες στιγμές του παρακρουστικού Τσιφτετελληνισμού: Μακεδονισμό/Αντιμνημονισμό.

Αρχικά το 95% των Ελλήνων μακεδονιζόταν. Και τώρα, αρχικά το 95% αντιμνημονιζόταν. Ώσπου σταδιακά, η ζωή μερικώς επέβαλε τις σκληρές αλήθειες, κατεβάζοντας το 95% ίσαμε-67%-άντε-το-πολύ-50%… Το διαχρονικό ξενοφοβικό Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (Χουντίστας-Αυριανίστας-Μακεδονίστας-Χριστοδουλίστας-Δεκεμβριανίστας-Αντιμνημονίστας-Αγανακτίστας-Αγαναζίστας) θριαμβεύει. Μωραίνει Κύριος, αφού.

Διεγερμένος εθνολαϊκισμός σημαίνει τέτοιες παραμυθιασμένες δαιμονικές στραβωμάρες, όθεν κρίσεις και καταστροφές, των οποίων αδυνατούμε να ψηλαφήσουμε/αντιληφθούμε τις χάσκουσες πληγές: κάνουν μπαμ, αλλά δεν τις βλέπουμε. Έτσι, ουδέποτε ιατρική διάγνωση, ουδέποτε θεραπεία, ουδέποτε ορθολογική κανονικότητα.

Πάντα η τσιφτετελληνική κοινωνία, διεγειρόμενη από τους σωστούς εθνολαϊκιστές, ξέρει να επιδίδεται ανορθολογικά στο πολύ το τάκα-τάκα, κονταίνοντας την τύχη της. Και μετά, τυπικά ξενοφοβική/ακροδεξιά, ξέρει να τα ρίχνει στους Άλλους.

 

Νότιου-τύπου-διαρκές-Game-of-Thrones

Αίμα, σπέρμα, οι ιπτάμενοι δράκοντες, οι Μακεντοθράκι και οι μοναδικές ευκαιρίες που οι θρονιασμένοι δεν πρέπει να χάνουν… Ανταγωνίζονται διάχυτοι Παπαντρέοι και επίγονοι Γκρούεζες αποδώ, λιμοκοντόροι Γκρούεφσκι αποκεί, όλοι εξουσιολιγούρηδες πολιτικοί-καρεκλάδες. Κάθε έθνος, ένας Θεός, μία customized Εκκλησία και οι μουλάδες της, που παριστάνουν τους εθνοθεματοφύλακες.

Όλοι θυσιάζουν πατρίδες για της χολής τους τον χαβά. Άλλως ειπείν, είναι ο Εθνολαϊκισμός, ηλίθιε! Και σπανίως εμφανίζονται συνετοί πραγματιστές/εκσυγχρονιστές, για καλή τύχη των λαών τους. Και τότε, όποιος προλάβει βοηθάει τον τόπο του. Έτσι πάει το «νότιου-τύπου»-Game-of-Thrones. Να-τα-ξαναλέμε-κι-αυτά.

 

Πλέον Διεθνής Κοινότητα και Διεθνής Κοινή Γνώμη αναγνωρίζουν αυτόματα την γείτονα ως Μακεδονία. Άρα τι θα χάσουμε εμείς από ένα εποικοδομητικό/αντιαλυτρωτικό Συμβιβασμό;

Ανορθολογοπαγίδες

Η ζωή αποδεικνύει ότι ανορθολογικές παγίδες, όπου οι Τσιφτετέλληνες μένουμε αρπαγμένοι/εγκλωβισμένοι, με λίγη λογική διαλύονται σαν Μακεδονικός-ή-κάθε-άλλου-τύπου-Γόρδιος-Δεσμός. Όμως, δραματικά ο εθνολαϊκισμός πνίγει κάθε λογική και μας παγιδεύει σε γελοίες ανορθολογοπαγίδες. Ας αναφέρουμε κάποιες:

– Ακκιζόμαστε πιστεύοντας ότι ο Τσίπρας είναι πανέξυπνος, αφού καταφέρνει να μας κοροϊδεύει/αυτεξαπατά. Και χάνουμε το απλούστερο σενάριο, ότι εμείς είμαστε πανύβλαξ γιδοπολτός, απόλυτος οχλοτάπητας, όπου βρίσκουν και παίζουν μπάλα ατάλαντοι/κουτοπόνηροι εξουσιολιγούρηδες Εθνολαϊκιστές.

– «Η αναγνώριση των Σκοπίων περνάει μόνο από την Θεσσαλονίκη». Άλλως ειπείν, σώζουμε-το-ντε-γιούρε,-(μένετε-εκτός-διεθνών-θεσμών)-χαρίζοντάς-σας-το-ντε-φάκτο-(πάρτε-αναγνωρίσεις-από-όλες-τις-χώρες)… Ή, «μια-φορά-χαζοί-εσείς;-δέκα-φορές-χαζοί-κι-εμείς!». Άραγε, μας συμφέρει να παριστάνουμε τον απατημένο στρουθοκάμηλο, που λέει «η γυναίκα μου με κερατώνει, αλλά κλείνω τα μάτια και όσο ΕΓΩ δεν την βλέπω, τόσο δεν τρέχει τίποτε κι ας την βλέπει όλη η γειτονιά»; Πλέον Διεθνής Κοινότητα και Διεθνής Κοινή Γνώμη αναγνωρίζουν αυτόματα την γείτονα ως Μακεδονία. Τι θα χάσουμε οι μπιπ από ένα εποικοδομητικό/αντιαλυτρωτικό Συμβιβασμό;

– Μη συμβιβαζόμενοι χάνουμε τριπλά. ΚΑΙ οι γείτονες εμπεδώνονται ολοένα και βαθύτερα ως Μακεδονία-σκέτο. ΚΑΙ οι σχέσεις μας μένουν παγωμένες/νεκρές, χάνοντας αμοιβαία ισχυρή ανάπτυξη. ΚΑΙ όσο δεν συμβιβαζόμαστε/επικοινωνούμε μαζί τους, τόσο δεν ελέγχουμε τον «Μακεδονικό» Αλυτρωτισμό, που συντηρούν όσοι ακραίοι (και-εδώ-και-εκεί) πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα.

– Συχνό λάθος-πάθος: αφού κατά τεκμήριο οι σαλταρισμένοι Σλαβομακεδόνες σφετερίζονται τα απόλυτα trade-(nation)-marks μας (αληθές), άρα ένας συμβιβασμός μαζί τους θα είναι καταστροφικός (βλακώδες): αγνοούμε πως η αδιαλλαξία μας είναι ακόμα αυτοϋπονομευτικότερη/καταστροφικότερη και συντηρεί/διασφαλίζει τον σφετερισμό τους…

– Η ψεκαζμένη κοινωνία μας βρίζει την πολιτική τάξη, αλλά αυτή στέλνει ψεύτες Γουλιμήδες στο Κοινοβούλιο: Τσίπρες, Ψεκαζμένους Δεξιούς-«Αριστερούς»-«Κεντρώους»-Ναζί. Μετά μας χαλάει η θριαμβεύουσα ολκή της κυρίας Μεγαλοοικονόμου (αλήθεια την ακούσατε όταν άνοιξε ο στόμας της;)…

– Τέλος, απόλυτη ανορθολογοπαγίδα δεν ήταν και η απίστευτη αδιέξοδη αντιμνημονιακή απάτη, που ακόμα μας βασανίζει;…


Διαβάστε ακόμα: «Πώς ανακαλύψαμε τη Μακεδονία του Αμαζονίου!»


 

Υπηρετώντας δολίως την Τουρκική Στρατηγική…

Έχουμε αναλυτικά εξηγήσει στις 600 σελίδες του βιβλίου μας «Makedonissimo η στρατηγική της πλάκας» όλο το χρονικό της προϊστορίας και της μεταγιουγκοσλαβικής υστερίας/ιστορίας. Κυρίως, περιγράψαμε τον εκατέρωθεν εθνολαϊκιστικό θρίαμβο: αμφότεροι χάσαμε. Εμείς ταπεινωθήκαμε («Μακεδονία»-σκέτο), ενώ οι Σλαβομακεδόνες νίκησαν εγκλωβισμένοι/απομονωμένοι στην μαύρη τρύπα τους…

Η ουσία ήταν απλή. Ο Μητσοτάκης βρέθηκε ξαφνικά απέναντι στο απρόβλεπτο/απίθανο πρόβλημα. Πάλεψε ασθενώς/άβουλα να σώσει την παρτίδα με αμοιβαία επωφελή συμβιβασμό. Παραμέλησε το (ασθενές) «Πακέτο Πινέιρο» (αρχές 1992), έχασε το σφοδρό μομέντουμ της σημαντικότερης όλων (27/06/1992) «Απόφασης-της-Λισαβόνας», απελπίστηκε δυστυχώς από τους έσωθεν πατριδοκάπηλους υπονομευτές και ανακάλεσε τον αναπληρωτή (του) ΥΠΕΞ Μιχάλη Παπακωνσταντίνου από τον ΟΗΕ, μόλις ήταν πανέτοιμη για υπογραφή η εντιμότατη Νοβαμακεντονική λύση (22/05/1993)…

Σε λίγους μήνες, ο Αντρέας, χρησιμοποιώντας δόλια/μαγικά ως μοχλό την εθνική βλακεία (και τους έχοντες το ακαταλόγιστο: Σαμαρά-εκτός,-Έβερτ-εντός-ΝΔ), έβαλε επιτυχώς τρικλοποδιά στον Μητσοτάκη και ανέκτησε την πολυπόθητη καρέκλα του χαλίφη (10/10/1993).

Είχαμε επανειλημμένα/φορτικά επισημάνει από τον (τότε) SKY-100,4 την δήλωση-ΣΟΣ (22/11/1992) του (συμβούλου του Οζάλ) Τζενγκίζ Τσαντάρ: «Στόχος μας είναι η διεθνής απομόνωση της Αθήνας με αφορμή το θέμα της Μακεδονίας, ώστε να κυριαρχήσει η Τουρκία στα Βαλκάνια συνοικοδομώντας την Νέα Ευρώπη!»… Το δόγμα «ούτε Μακεδονία, ούτε παράγωγα» των αντισυμβιβαστικών πατριδεμπόρων «Αντρέας-και-Σία-και-επίγονοι» φιλότιμα-υπηρέτησε-υπηρετεί-ακόμα την ευδοκίμηση του Μακεδονικού Δόγματος Οζάλ, της Τουρκικής Στρατηγικής.

Αυτοί οι αυθεντικοί εκφραστές της (άλλοι-δολίως,-άλλοι-βλακωδώς) γουρλωμένοι κοιτούσαν το Σκοπιανό Δέντρο, χάνοντας το Τουρκικό Δάσος. Τότε σε όλα τα διπλωματικά γραφεία του κόσμου αλώνιζαν Τούρκοι, άκοπα γελοιοποιώντας τις ελληνικές θέσεις και προβάλλοντας αποτελεσματικά το ανωτέρω «Μακεδονικό Δόγμα Οζάλ»… Εκεί και τότε ακριβώς ζυμώθηκαν θεμελιώθηκαν τα Ύμια και οι (ως σήμερα ζωντανές) «Γκρίζες Ζώνες», το ύστερο Αντρεϊκό ανδραγάθημα, το οποίο μια ακόμα εθνολαϊκισμένη ανορθολογοπαγίδα βλακωδώς αποδίδει στον Σημίτη…

Χωρίς πολλά λόγια, η συνωμοσιολογική/ξενοφοβική έκφραση «ανθέλληνες» (όπως-και-«εθνικοί-μειοδότες») είναι εξ ορισμού γελοία. Ταιριάζει γάντι, όμως, στους αντικειμενικά ζημιούντες την Ελλάδα πατριδοκάπηλους. Μαζί τους κολαούζοι και οι βοώντες τα του Καίσαρος ηγέτες των αντίχριστων πυροβολημένων συλλαλητηρίων: «Τσεκούρι και φωτιά στα Σκοπιανά σκυλιά!». Αντέχει ακόμα αυτή η παρακρουστική/παροξυσμική υπερήφανη τουρκόδουλη/(τώρα-και-ρωσόδουλη)/ανθελληνική/μειοδοτική χειράντλησις σπέρματος.

 

Το άρθρο της Ελιζαμπέττα Καζαλόττι στην Ελευθεροτυπία το 2004.

«Και καλή μας νύχτα…»: να μια ευκαιρία άρσης!

Εικοσιπέντε χρόνια τώρα, η κατάσταση ήταν εντελώς-«Και-καλή-μας-νύχτα…». Αλλά ξαφνική/απρόβλεπτη/αναπάντεχη συγκυρία τώρα ανοίγει μικρό παραθυράκι απεμπλοκής. Τι κάνουμε; Το εκμεταλλευόμαστε ή όχι;

Ανακτήσας την χαμένη Πρωθυπουργία, ο Αντρέας συνέχισε να εγκληματεί. Δυόμιση δεκαετίες πέρασαν, αφότου, με το επόμενο Λάθος (Εμπάργκο-τέλος-1993), άπραγοι οδηγηθήκαμε (Γκληγκόρωφ-03/10/1994: «Τώρα που η ζωή έλυσε το πρόβλημα του Ονόματος, δεν βλέπω τον λόγο να γυρίσουμε πίσω»…) στην «Ενδιάμεση-Συμφωνία» (Νέα-Υόρκη/13-09-1995).

Τότε/εκεί, τα Σκόπια μας «έδωσαν-πίσω» το «Σύμβολο-(της-Βεργίνας)», που ούτως-ή-άλλως ήδη είχε απαρνηθεί επισήμως ο Γκληγκόρωφ («είμαστε Σλάβοι, δεν έχουμε καμία σύνδεση με τον Μεγαλέξανδρο»)… Και εμείς οι εντελώς-μπιπ-αρχιδιαπραγματευταράδες τους δώσαμε το ποθούμενο: τον πολύτιμο χρόνο που επιθυμούσαν να παρέρχεται υπέρ τους, θεμελιώνοντας τη διεθνώς αδιαμφισβήτητη «Μακεδονικότητά» τους. Γάτα-με-πέταλα-ο Αείμνηστος…

Τρεις μέρες αργότερα ο Γκληγκόρωφ δήλωσε/(χαστουκίζοντας-τον-Αντρέα): «Ευνοηθήκαμε τώρα από το μικρό πακέτο, γιατί δεν περιείχε το όνομα. Ενώ το 1993 μας είχαν στριμώξει με το Νόβα-Μακεντόνια, αλλά αντέξαμε, ώσπου έπεσε ο Μητσοτάκης!»… Αυτό, η Παπανδρεϊσμένη κοινωνία μας απλώς δεν ήθελε να το ακούσει και ακόμα δεν θέλει να το ακούει…

Έτσι, ως τώρα το στάτους-κβο παρέμενε ακλόνητο. Ώσπου σήμερα, εξαίφνης, μια αναπάντεχη πολιτική συγκυρία το «σπάει», προφανώς για όσο αντέξει η τωρινή εκσυγχρονιστική κυβέρνηση Ζάεφ. Εάν καταφέρει να πετύχει έντιμο συμβιβασμό, θα «ανοίξει» την Σλαβομακεδονική κοινωνία οδηγώντας σε πολύτιμη ανάπτυξη φιλίας/συνεργασίας. Και εμείς απεγκλωβιζόμαστε από την (Σκέτη)-«Μακεδονία» και την διεθνή δυσπιστία. Και αμφοτερόπλευρα θα έρθει εξαιρετική οικονομική ανάπτυξη και πλούτος στους δύο λαούς, που τόσο έχουν ανάγκη.

Λέγαμε («Καιροσκόπηση»/SKY-100,4/09-04-1993) «Ας συμβιβαστούμε τώρα με τους Σλαβομακεδόνες, αλλιώς αύριο θα λέγονται σκέτα Μακεδόνες. Και καλή μας νύχτα…». Την επόμενη μέρα απολυθήκαμε (από-τις-πιο-τιμητικές-μας-απολύσεις…). Αυτό θυμήθηκε χρόνια αργότερα και τόλμησε να μας μνημονεύσει η συνάδελφος Ελιζαμπέττα Καζαλόττι («Ελευθεροτυπία»/16-11-2004) σε ομότιτλο άρθρο της (την ευχαριστούμε). Ε, το λοιπόν, το προ εικοσιπενταετίας προφητικό «Και-καλή-μας-νύχτα…», τώρα για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ισχύει! Η ευκαιρία είναι στιγμιαία/μοναδική. Τι την κάνουμε;

 

Μπορούν τέτοιοι ψεύτες τόσο σημαντική δουλειά;

Έχουμε, λοιπόν, μια σπάνια-πλην-μικρή ευκαιρία, να βελτιώσουμε/γυρίσουμε την «Και-καλή-μας-νύχτα…» χαμένη μακεδονική παρτίδα σε κάποια καλύτερη μοίρα. Τώρα, μόνο, που η συγκυρία λόγω του εθνολαϊκιστικού αδιεξόδου εξάντλησε τους πειναλέοντες Σλαβομακεδόνες, αντιλαμβανόμενους πόσο πασσέ είναι το έργο «Ο Καραγκιόζης Μεγαλέξανδρος» και ανέδειξε πρόσκαιρα τον εκσυγχρονιστή Ζάεφ.

Κι ας λέει να «μοιραστούμε» τον Αλέξανδρο: προφανώς πετάει μια αστειότητα, για να την αποσύρει μετά ως «διαπραγματευτική» υποχώρηση, όπως παλιότερα ο Γκληγκόρωφ με τον ήλιο της Βεργίνας. Όμως, το μείζον ζήτημα είναι: λογικά, εάν η υπόσχεσή του «συμβιβασμός-ανάπτυξη» αποτύχει, τότε ξανά μακροπρόθεσμα θα υπερισχύσουν οι εθνολαϊκιστές στα Σκόπια…

Ίσως βολεύεται η κυβέρνηση των εδώ απόλυτων πολιτικών απατεώνων (ταλανιζόμενη από τα άθλια πολυνομοσχεδιακά-και-άλλα ψέματά της). Ας επιδιώξει επικοινωνιστική σπέκουλα της διαπραγμάτευσης. Όμως, αυτή προώρισται να διαχειριστεί/διεκπεραιώσει την μοναδική ευκαιρία επίλυσης του Μακεδονικού, που ίσως δεν ξαναέρθει παρόμοια.

 

Ένας ιστορικός win-win Ελληνο-Σλαβομακεδονικός Συμβιβασμός θα διαλύσει την εκατέρωθεν ηττογόνο βλαμμένη Μακεδονική Ύβρη.

Διαφαινόμενη Νεοδημοκρατική απρέπεια

Οφείλει εδώ να στηρίξει η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, αφήνοντας κατά μέρος τους μικροκομματισμούς. Αλλιώς, εφόσον υπονομεύσει τέτοια εθνική ευκαιρία, μόνο και μόνο για να μην επωφεληθεί ο Τσίπρας από τυχόν ευτυχή διεκπεραίωσή της, θα τιμωρηθεί η ΝΔ. Έχει άλλα πεδία αποκαθήλωσης των ψευτών. Νταξ; Δείτε κάποιες φαιδρές νεοδημοκρατικές ανορθολογοπαγίδες.

– «Και-τι-κερδίζουμε-εμείς-από-μια-λύση-που-περιέχει-τον-όρο-Μακεδονία;», ή «Ας-περιμένουμε-χαλαρά-να-υποκύψουν-τελείως-οι-Σκοπιανοί,-που-επείγονται-να-μπούνε-σε-ΝΑΤΟ-ΕΕ». Εμ, περίμεναν τόσα χρόνια, μπορούν και άλλα τόσα οι ακραίοι Σλαβομακεδόνες να περιμένουν…

– Σοβαροί νεοδημοκράτες καταγγέλλουν «μυστική διπλωματία», όπως συχνότατα αντιπολιτεύσεις επαναλαμβάνουν. Μα, παιδιά, εξ ορισμού η διπλωματία είναι μυστική…

– Αγαπητοί νεοδημοκράτες, ο Συμβιβασμός ΔΕΝ είναι της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς», η οποία πάντα έλεγε «Μακεδόνες» τους γείτονες, βλακωδώς/αβασάνιστα υιοθετώντας την αλυτρωτική τους ατζέντα… Ο Συμβιβασμός είναι η μετριοπαθής εθνικά λυσιτελής διέξοδος, που τώρα η κυνική «Ριζοσπαστική Αριστερά» απλώς μεθοδεύει διαχειριστικά, κωλοτουμπάροντας ουάν-μορ-τάιμ.

– Επίσης, κακώς κρύβεται πίσω από αρνητικές/αντισυμβιβαστικές δημοσκοπήσεις η αντιπολίτευση. Λυπούμεθα πολύ που (τρομοκρατημένη από τους αριθμούς) η ανάλυση Κύρτσου δίνει αντισυμβιβαστική γραμμή στον Κυριάκο. Κάποιος να του θυμίσει ότι ο Ηγέτης-(Κανονικός)-Καραμανλής μας έχωσε στην ΕΟΚ, παρά την ασφυκτική λαϊκή δυσφορία, που (ΠΑΛΙ αθλίως/αντεθνικώς) είχε διεγείρει βυσσοδομών ο ΕΟΚ-ΚΑΙ-ΝΑΤΟ-ΤΟ-ΙΔΙΟ-ΜΠΛΑ-ΜΠΛΑ-ΜΠΛΑ-Αντρέας…

Ορθώς αξιώνει η Αντιπολίτευση καλή ενημέρωση και οφείλει να ελέγχει, ώστε να τεθεί δεόντως στις διαπραγματεύσεις κάθε παράμετρος νομική/συνταγματική/πολιτική/άλλη. Αυτό μόνο. Κάθε-άλλο-είναι-ντροπή.

Αφήστε που μπορεί (επιδεικνύνοντας σοβαρή/συνετή στάση) και αντιπολιτευόμενος να αναδειχθεί ηγετικά ο Κυριάκος, ως βαρβάτος πειστικός/πιεστικός «διορθωτής πορείας»: πείτε του να μην ακούει κουτοπόνηρους συμβουλάτορες. Υπάρχει και κάποιο κοινό, που ψηφίζει βάσει εθνικού αποτελέσματος, όπως επίσης και γιδοπολτός, που αφυπνίζεται από υπεύθυνους χειρισμούς…

 

Οι Μακεδόνες ήταν απόλυτοι Έλληνες, είχαν ελληνικά ονόματα, μιλούσαν Ελληνικά, άφησαν Ελληνικές Επιγραφές, κτλ. Πρέπει οι Σλαβομακεδόνες να το εμπεδώσουν απολύτως. Βέβαια, αυτό ουδόλως αναιρεί ότι ζουν στην μείζονα γεωγραφική Μακεδονία.

«Μακεδονικός» αλυτρωτισμός: πώς ματαιώνεται

Αυτή η πυροβολημένη/παρανοϊκή ανάποδη μούντζα βρίσκεται εδώ και δεκαετίες στις σλαβομακεδονικές σχολικές αίθουσες, εκεί που εμείς παλιά βάζαμε τις φωτογραφίες του Βασιλιά και του Χριστού. Αυτό είναι το αλυτρωτικό πρόβλημα, περασμένο ΚΑΙ στο «Μακεδονικό» Σύνταγμα, που πρέπει οριστικά να κοπεί-μαχαίρι και που ο αδιάλλλακτος παροξυσμός μας ΔΕΝ το μειώνει, αντίθετα το συντηρεί/διασφαλίζει και που ΜΟΝΟ ο Συμβιβασμός το ματαιώνει! Νταξ;

Διότι μόνο η ανάπτυξη φιλίας/επικοινωνίας, λύνει σταδιακά τις εκατέρωθεν παρεξηγήσεις, ειδικότερα όσες χαλκεύτηκαν στο πλαίσιο της θεόκλειστης/περίκλειστης κουμουνιζμένης σλαβομακεδονικής κοινωνίας και της χαζής ολοκληρωτικής «Μακεδονικής ιδεολογίας/αλήθειας», που έχτισε «Μακεδονική» εθνότητα/γλώσσα/παράδοση/κουλτούρα κτλ, καταγεγραμμένη σε πανεπιστήμια/ακαδημίες/λεξικά κτλ. Και έκτοτε οι τύποι της ευτυχίας τους ζητάν την επιπλοποιΐα…

Μόνο φιλική ανταλλαγή απόψεων αποκαθιστά τέτοιες παρανοϊκές αποκλίσεις «αληθειών». Μόνο έτσι μπορεί να αρθεί η «Μακεδονική» ανορθολογοπαγίδα, εξηγώντας τους το αυτονόητο: η ετυμολογία δείχνει το όνομα, που δείχνει τη γλώσσα, που δείχνει την εθνότητα. Όλα, λοιπόν, τα επίδικα ονόματα καταδεικνύουν Ελληνικότητα.

Μακεδονία-(ομηρικό:-Μακεδνός=μακρύς/από-μεγαλόσωμους-Δωριείς), Αλέξανδρος-(αλέξω-άνδρας/απομακρύνω-τους-άντρες/πρβλ.-αλεξικέραυνο), Θεσσαλονίκη-(Νίκη-των-Θεσσαλών), Φίλιππος (Φίλος-των-Ίππων). Οι Μακεδόνες ήταν απόλυτοι Έλληνες, είχαν ελληνικά ονόματα, μιλούσαν Ελληνικά, άφησαν Ελληνικές Επιγραφές, κτλ. Πρέπει οι Σλαβομακεδόνες να το εμπεδώσουν απολύτως.

Βέβαια, αυτό ουδόλως αναιρεί ότι ζουν στην μείζονα γεωγραφική Μακεδονία. Οπότε, συνομολογώντας ότι ουδέν έχουν συνταγματικό-πολιτικό-νομικό-ηθικό-ή-άλλο έρεισμα να επιβουλεύονται την ξένη «Σολούν-Θεσσαλονίκη», μπορούν κάλλιστα να διεκδικήσουν τον όρο Μακεδονία στο όνομά τους.

Και φυσικά, μόνο η εκατέρωθεν αδιαλλαξία αντικειμενικά διασφαλίζει το αλυτρωτικό τους αδιέξοδο, ενώ σχετική λύση μονόδρομα φέρνει έντιμος συμβιβασμός, αμφοτερόπλευρα πολύτιμος. Τίποτε-άλλο. ΝΕ-ΤΙ;

 

Αθήνα/Σκόπια/Δύση κερδίζουν, Τουρκία/Ρωσία χάνουν…

Ένας ιστορικός win-win Ελληνο-Σλαβομακεδονικός Συμβιβασμός θα διαλύσει την εκατέρωθεν ηττογόνο βλαμμένη Μακεδονική Ύβρη. Θα αλλάξει τον Βαλκανικό χρόνο, αποτελώντας φάρμακο/απαρχή εκατέρωθεν εθνικής ανασυγκρότησης. Θα είναι πολύ σημαντικό για την Μακεδονία και ειδικότερα για την Θεσσαλονίκη, που καθίσταται πρωτεύουσα των Βαλκανίων.

Έτσι θα απελευθερωθεί σφοδρό/θηριώδες δυναμικό Ελληνο-Σλαβομακεδονικής φιλίας/συνεργασίας στο ευρωπαϊκό/δυτικό πλαίσιο, άρα και εκατέρωθεν πλούτου/ευημερίας, με πανίσχυρες δευτερογενείς συνέπειες για τους δύο λαούς, που ως τώρα ήσαν χαμένοι…

Επί πλέον, συμβολικά, αίρεται το Μακεδονικό ως διαρκής αιτία αυτο-απομόνωσης του Έλληνα ανορθολογικού φτωχού συγγενή, που καπάκι αβαντάριζε την τουρκική στρατηγική για τα Βαλκάνια.

Πάμε, λοιπόν, για Συμβιβασμό, που ΔΕΝ θα είναι εθνική ήττα, όπως διατείνονται κάποιοι πατριδοκάπηλοι. Θα είναι ήττα της Τουρκικής Στρατηγικής, η οποία τόσο επένδυσε στην έχθρα Αθήνας-Σκοπίων (επιτυχώς ως τώρα, χάρη σε Αντρέα-Σαμαρά-και-τ’-άλλα-τα-παιδιά, αλλά κυρίως χάρη στην ευκολοπίστευτη εθνολαϊκισμένη κοινωνία μας). Δευτερογενώς χάνει και η Ρωσία από την συνεπαγόμενη «δυτικοποίηση» των Βαλκανίων.

Δηλαδή, υπερβαίνοντας τον Μακεδονικό σκόπελο, οι πολλοί (Αθήνα/Σκόπια/Ευρώπη/Δύση) κερδίζουν, ενώ χάνουν μόνο Τουρκία/Ρωσία, άντε και κάποιοι γνωστοί ντόπιοι Πουτινικοί Μεγαλοπαράγοντες. Γιατί χαλιέται ο μπιπ ο Τσιφτετέλληνας;

 

Δια ταύτα

Χωρίς κουτοπονηριές, όλες οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να στηρίξουν την σημαντική αυτή υπόθεση και η κυβέρνηση να τις ενημερώνει διαρκώς για την πορεία. Δεν νοείται εμείς απόξω να προτείνουμε ονόματα και «λύσεις». Οι διαπραγματευτές θα τα χειριστούν όλα, όποιοι θα είναι αυτοί, αυτοί θα έχουν την ευθύνη. Εμείς απόξω θα κάνουμε υπομονή, να μάθουμε το φινάλε…

ΔΕΝ είναι μόνο το όνομα σημαντικό: οι περισσότερες δυσκολίες θα αφορούν στο Σύνταγμα και στον καταργητέο σκληρό πυρήνα του αλυτρωτικού ιδεολογήματος: εθνικότητα, γλώσσα, κτλ.

ΔΕΝ νοείται «Μακεδονικό Έθνος», προτιμάμε «έργκα όμνες» κυριλλική γραφή τύπου Νοβαμακεντόνια, Γκορναμακεντόνια, κτλ. Και φυσικά, όσο πιο μακριά από το «Δημοκρατία-της-Μακεδονίας-σκέτο».

Κι αν, ο μη γένοιτο, αποτύχει η διαπραγμάτευση, ας καταγραφεί ως προηγούμενο, περιμένοντας να επαναδιεγερθεί σε καλύτερη μετεμψύχωση…

 


Παραλειπόμενα

Το εξώφυλλο του βιβλίου του Σακελλάρη Σκουμπουρδή, «Makedonissimo, η στρατηγική της πλάκας».

«Τα-δάκρυα-του-Εθνάρχη»
Πολλοί πατριδοκάπηλοι αναφέρονται στα περίφημα «δάκρυα Καραμανλή», ώστε να σπεκουλάρουν υπέρ της μη λύσης (τύπου-«ούτε-Μακεδονία-ούτε-παράγωγα»).

Ο αείμνηστος Τάκης Λαμπρίας συμφωνούσε με τις θέσεις μας στο «Makedonissimo, η στρατηγική της πλάκας», (είχε έρθει και αυθημερόν από τις Βρυξέλλες για να μας τιμήσει παρουσιάζοντάς το βιβλίο στο αναγνωστικό κοινό).

Σήμερα, εικοσιδύο χρόνια μετά, «σπάμε» ένα οφφ-δη-ρέκορντ: μας είχε πει εμπιστευτικά ότι «ο Πρόεδρος συμφωνεί με αυτές τις θέσεις», πέρα από τις επίσημες δηλώσεις και το διαβόητο δακρύρρυτο συναισθηματικό ξέσπασμα…

Όψιμοι ρεαλιστές…
Έχει μεγάλη πλάκα: κάποιοι προ εικοσιπενταετίας απηνείς διώκτες μας, τώρα ξεντρόπιαστα εμφανίζονται ως έκπαλαι υπερασπιστές της συμβιβαστικής λύσης και πνίγονται στο δίκιο. Έτσι είναι του καιρού τα γυρίσματα.


 

Διαβάστε ακόμα: Ναι, πειράζει που δεν μιλάμε σωστά ελληνικά!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top