Άρτα – Φαρμακονήσι, πέντε χαστούκια δρόμος

Πολλοί υποστήριξαν, κυνικά, ότι «τα ήθελαν κι αυτοί (οι μετανάστες), αφού αποφάσισαν να έρθουν παράνομα στην Ελλάδα». Credit: Wasfi Akab/Flickr

Δύο φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους περιστατικά απασχόλησαν τις προηγούμενες μέρες τις ειδήσεις:

Στο πρώτο περιστατικό, ένας δάσκαλος στην Άρτα έβαλε τους οκτάχρονους μαθητές του, όπως καταγγέλθηκε, να χαστουκίσουν ένας-ένας κάποιον άτακτο συμμαθητή τους. Όταν το θέμα έγινε γνωστό και κινήθηκε η ποινική διαδικασία, οι συνάδελφοι του δασκάλου έσπευσαν να κηρύξουν απεργία συμπαράστασης, καθώς «πρόκειται για ένα πολύ καλό συνάδελφο» και άρα η καταγγελία δεν ευσταθεί.

Στο δεύτερο περιστατικό, δώδεκα άνθρωποι πνίγηκαν κοντά στο Φαρμακονήσι την ώρα που το Λιμενικό ρυμουλκούσε το ακυβέρνητο σκάφος τους και ‒όπως μας πληροφόρησαν τα περισσότερα ΜΜΕ‒ ήταν μετανάστες. (Τώρα, αν είναι μετανάστης κάποιος που προέρχεται από χώρες όπως η Συρία και το Αφγανιστάν είναι άλλη ιστορία. Όμως ας μην τα χαλάσουμε στον χαρακτηρισμό. Άλλωστε τα ΜΜΕ μάλλον χάρη μας έκαναν. Αν δεν υπήρχαν νεκροί, αν δεν ήταν γυναίκες και παιδιά, μάλλον για τα ΜΜΕ θα ήταν άλλοι 12 «λαθρομετανάστες που εισέβαλαν στη χώρα μας»…). Όπως κατήγγειλαν κάποιοι από τους επιζώντες, το Λιμενικό στην ουσία τους έπνιξε. Όταν το θέμα έγινε γνωστό, ο υπουργός Ναυτιλίας έσπευσε να υπερασπιστεί τους λιμενικούς, που «πάντα με αυτοθυσία βοηθούν όποιον κινδυνεύει στη θάλασσα» και άρα η καταγγελία δεν ευσταθεί.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, τα δύο περιστατικά έχουν πολλές ομοιότητες. Ανάμεσα στις πιο δυσάρεστες από αυτές είναι η κυνική στάση μερίδας της κοινής γνώμης. Στο πρώτο περιστατικό, υπήρξαν φωνές που υπονόησαν ή υποστήριξαν ότι «τα ήθελε κι αυτός (ο μαθητής) γιατί ήταν πολύ άτακτος»! Παρόμοια κυνική αντιμετώπιση υπήρξε και για το θέμα του πνιγμού, καθώς πολλοί υποστήριξαν ότι «τα ήθελαν κι αυτοί (οι μετανάστες), αφού αποφάσισαν να έρθουν παράνομα στην Ελλάδα». Το σοκαριστικό είναι ότι η παραπάνω άποψη δεν διατυπώθηκε μόνο από φανερούς (τουλάχιστον) χρυσαυγίτες, αλλά και από ανθρώπους που –υποτίθεται‒ δεν έχουν ακραίες απόψεις και έχουν σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή.

Άλλες ομοιότητες; Και στα δύο περιστατικά υπάρχουν θύματα. Στην Άρτα είναι ο ξυλοδαρμένος μαθητής και στο Φαρμακονήσι οι πνιγμένοι. Και στα δύο περιστατικά υπάρχουν επίσημοι υποστηρικτές των φερόμενων ως θυτών. Πρόκειται για τους δασκάλους και τον υπουργό Ναυτιλίας, που έχουν κοινά στοιχεία στην υπερασπιστική τους αντίδραση. Ούτε οι δάσκαλοι, ούτε ο υπουργός βρήκαν μια λέξη συμπόνοιας για τα θύματα των δύο περιστατικών και δεν εξέφρασαν (έστω και για τους τύπους) τον αποτροπιασμό τους, οι πρώτοι για τον ξυλοδαρμό, ο δεύτερος για τον πνιγμό. Τόσο οι δάσκαλοι, όσο και ο υπουργός έσπευσαν προκαταβολικά να καλύψουν οι μεν τον συνάδελφό τους, ο δε τους υφισταμένους του, χωρίς καν να περιμένουν τι θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη. Ο υπουργός, βέβαια, προχώρησε κι ένα βήμα παραπέρα, χρησιμοποιώντας μια ρητορική που θυμίζει θεωρίες συνωμοσίας. Υποστήριξε ότι όσοι κατηγόρησαν το Λιμενικό το έκαναν γιατί «θέλουν να δημιουργήσουν πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα». (Μήπως να συμβουλευτεί και διάφορους συναδέλφους του, που είναι πιο ειδικοί σε αυτά τα θέματα; Γιατί να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο αυτοί που θέλουν να δημιουργήσουν το πρόβλημα να είναι οι ίδιοι με αυτούς που μας ψεκάζουν;)

Κι αν οι δάσκαλοι-συμπαραστάτες «μοιάζουν» με τον Υπουργό, ο δάσκαλος-θύτης της Άρτας έχει κι αυτός ομοιότητες με κάποια γνωστά μας πρόσωπα. Αν αποδειχθεί ότι ζήτησε από τους μαθητές του να χαστουκίσουν τον συμμαθητή τους, τηρουμένων των αναλογιών, θα μοιάζει πολύ με τον αρχηγό της Αστυνομίας, που ζήτησε από τους υφισταμένους του να κάνουν «τον βίο αβίωτο» των μεταναστών για να τους αποτρέπουν να έρχονται στην Ελλάδα. Θα μοιάζει και με εκείνον τον (άμισθο φυσικά!) σύμβουλο του υπουργού Υγείας, που ζήταγε νεκρούς («γιατί μόνο έτσι υφίσταται φύλαξη των συνόρων»!) και βέβαια θα μοιάζει και με τον πρωθυπουργό, που προεκλογικά ζητούσε και υποσχόταν την «ανακατάληψη των πόλεών μας από τους μετανάστες».

Όσο για το πλήρωμα του λιμενικού σκάφους, έχει ομοιότητες με τους οκτάχρονους μαθητές της Άρτας, που (όπως καταγγέλεται) χαστούκιζαν τον συμμαθητή τους εκτελώντας εντολές του δασκάλου τους; Δεν πρέπει να βιαστούμε να καταδικάσουμε το πλήρωμα, όπως ήδη έκαναν πολλοί (ανάμεσά τους και κάποιοι που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τον πόνο των συγγενών των νεκρών επιδεικνύοντας μέσω του «ανθρωπισμού» τους την κομματική τους ταυτότητα, σαν τον κύριο που περίμενε τους επιζώντες με το πλακάτ του στο λιμάνι του Πειραιά). Άλλωστε ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας (όπως και για τον δάσκαλο της Άρτας φυσικά). Όμως, ειδικά για την περίπτωση του λιμενικού σκάφους, δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί το προφανές: Με «δασκάλους» σαν τους παραπάνω αναφερόμενους, αλλά και με τη διείσδυση που έχει η Χρυσή Αυγή και οι ιδέες της γενικότερα στα σώματα ασφαλείας, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί έκπληξη αν τελικά οι λιμενικοί έπαιξαν ρόλο στον πνιγμό των μεταναστών (μην πέσετε πάλι από τα σύννεφα!). Άλλωστε υπάρχει μεγάλη προϊστορία και επαναπροωθήσεων και κακομεταχείρισης και απάνθρωπης συμπεριφοράς, που έχουν υποστεί κυρίως υπήκοοι τρίτων χωρών από τις ελληνικές αρχές και έχει αποτυπωθεί σε διεθνείς εκθέσεις αλλά και αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (κι όσες θεωρίες συνωμοσίας κι αν τυχόν βλέπουν κάποιοι με ξένους ή εγχώριους δάκτυλους που μας επιβουλεύονται, η πραγματικότητα είναι αυτή και δεν αλλάζει).

Λίγη σημασία όμως έχει αν οι λιμενικοί έχουν ομοιότητες με τους μαθητές της Άρτας. Το πιο σημαντικό (και θλιβερό) είναι ότι αυτοί οι μαθητές τελικά είμαστε εμείς οι ίδιοι (κι ας μην είμαστε ‒όπως δηλώνουμε με στόμφο‒ χρυσαυγίτες). Όταν ακούσαμε τον δάσκαλο-αρχηγό της αστυνομίας να μιλάει για «βίους αβίωτους» δεν απαιτήσαμε να απομακρυνθεί από τη θέση του. Όταν ακούσαμε τον δάσκαλο-πρωθυπουργό να λέει για «ανακαταλήψεις πόλεων», τον ανεχθήκαμε γιατί είπαμε ότι προέχει να βγει η Ελλάδα από την κρίση και ότι «στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος». (Πληροφορίες του ιατρικού ρεπορτάζ ότι η μονόφθαλμη όραση του πρωθυπουργού έχει μειωθεί αισθητά εξαιτίας των ακροδεξιών του παρωπίδων, ελέγχεται ως ανακριβής). Όταν ο δάσκαλος-σύμβουλος του Υπουργού Υγείας μίλησε για νεκρούς, είπαμε: «Ε, ο καθένας λέει και τις υπερβολές του! Ας μην δώσουμε σημασία. Άλλωστε, στο υπουργείο Υγείας γίνεται επιτέλους κάποιο έργο…» (έτσι, γενικά και αόριστα!)

Κι ύστερα ήρθαν οι νεκροί, που ήθελε και ο σύμβουλος, (μετά τα θεωρητικά μαθήματα, άρχισαν και τα πρακτικά). Αλλά εμείς ήμασταν ήδη εκπαιδευμένοι και είχαμε γίνει ήδη οι καλύτεροι μαθητές! Ξέρουμε καλά το μάθημά μας, κι έτσι, στο άκουσμα της είδησης του πνιγμού, η πρώτη μας σκέψη ήταν απλά κυνική. Αντί να σοκαριστούμε από το γεγονός ότι χάθηκαν ανθρώπινες ζωές (και μάλιστα γυναικόπαιδα), σκεφτήκαμε: «Έλεος πια με αυτούς τους μετανάστες! Τι θέλουν και έρχονται; Μετά τους φταίει η Ελλάδα που θαλασσοπνίγονται;» (κάπως έτσι δεν ήταν και το σκεπτικό του κ. Πρετεντέρη;). Και στη συνέχεια αμφιβάλαμε και ψάξαμε να βρούμε κενά και αντιφάσεις στις καταγγελίες των επιζόντων, καθώς πρόκειται για «λαθραίους», άρα πρέπει εξ ορισμού να είμαστε καχύποπτοι. Και, ακόμη χειρότερα, κάποιοι από εμάς ευχηθήκαμε κρυφά μέσα μας να τους έχει βυθίσει πράγματι το Λιμενικό, όχι γιατί θέλαμε νεκρούς, αλλά «για να περάσει δυναμικό μήνυμα στους διακινητές ότι η χώρα μας δεν είναι ξέφραγο αμπέλι». Τώρα, αν τυχόν πήρε το αφτί μας ότι κάποιοι από τους πνιγμένους ήταν από τίποτε χώρες όπως η Συρία, για παράδειγμα (που έχει γίνει κάπως έτσι στη διάρκεια του εμφυλίου που ακόμη μαίνεται), κανένα πρόβλημα! Το ρητορικό μας ερώτημα είναι πάντα έτοιμο να καθησυχάσει τη συνείδησή μας: «Ε, εμείς θα σώσουμε τον κόσμο; Η Ευρώπη τι κάνει; Εμείς έχουμε και την κρίση…» (ενώ όταν δεν είχαμε τους σώζαμε!)

Πότε ακριβώς γίναμε οι «καλύτεροι μαθητές»; Έχουν οι παραπάνω «επιδόσεις» μας ουσιαστικά να ζηλέψουν πολλά από αυτές των «συμμαθητών»-συμπατριωτών μας που κάνουν «ιδιαίτερα» στη Χρυσή Αυγή; Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι επιδόσεις στην ανοχή, μας έφεραν, ίσως χωρίς να το καταλάβουμε, μέχρι το Φαρμακονήσι. Τουλάχιστον, ας μην μας μοιάσουν οι οκτάχρονοι μαθητές της Άρτας, που όμως ίσως ήδη να πήραν το πρώτο τους καλό μάθημα και έχουν βάλει κι αυτοί πλώρη για Φαρμακονήσι.

Πόσο απέχει η Άρτα από το Φαρμακονήσι; Όχι πολύ. Ένα βήμα μακριά είναι, ή μερικά χαστούκια δρόμος…

TAGS :
δάσκαλος λαθρομετανάστες λιμενικό μαθητές πνιγμός σχολείο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook