«Η μαμά μου από την κερκίδα πάνω όλο βρίζει και λέει πως ο προπονητής είναι άσχετος και η ομάδα χάλια χωρίς εμένα» (Εικονογράφηση: Γιώργος Σταθόπουλος)

«Η μαμά μου από την κερκίδα πάνω όλο βρίζει και λέει πως ο προπονητής είναι άσχετος και η ομάδα χάλια χωρίς εμένα» (Εικονογράφηση: Γιώργος Σταθόπουλος)

Σήμερα είναι πάλι σαν χτες. Μόνο που είναι αύριο. Και πάλι θα πάμε με τη μαμά μου στην πισίνα. Γιατί η μαμά μου λέει πως είμαι καλός για κολυμβητής, κι άμα σταματήσω να τρώω τέσσερα με πέντε τσίζμπουργκερ και πατάτες με ροκφόρ, άμα χάσω είκοσι μόνο κιλά θα γίνω Δρυμωνάκι!

(Εγώ πάλι λέω αυτό που ’πε κι ο μπαμπάς. Πως κοντός είμαι. Όχι χοντρός).

Στην πισίνα πάντως που πάμε συνέχεια τσακωνόμαστε. Εγώ όχι δηλαδή, εκτός κι αν βαρέσω κάνα παιδί μικρότερο. Αλλιώς, είμαι Παναγία. Η μαμά μου όμως δεν κάνει και τόση υπομονή σαν κι εμένα. Λέει πως όλοι εκεί μέσα έχουν σχέδιο σατανικό να με καταστρέψουνε. Ενώ αν ήμουνα αδύνατος, θα ’μουνα τώρα πρώτος, τώρα όλο τους άλλους προσέχουνε, που είναι πρώτοι επειδή εγώ δεν είμαι αδύνατος.

Έτσι η μαμά μου από την κερκίδα πάνω όλο βρίζει και λέει πως ο προπονητής είναι άσχετος και η ομάδα χάλια χωρίς εμένα, και πως άμα ο μπαμπάς μου τ’ αποφασίσει θα τους αγοράσει όλους εκεί μέσα, θα τους απολύσει μετά, και θα κάνει αυτή τον προπονητή, πιο καλά θα τον κάνει. Και πως τα κορίτσια που με περνάνε όλα και στο κολύμπι και στο πόλο, μόνο για συγχρονισμένη κάνουνε, κι αν δεν με κυνηγούσανε όλοι εμένα, εγώ θα ’παιζα κιόλα Εθνική. Αλλά μη με νοιάζει, λέει. Λίγο ακόμα και θα τον καταφέρει το μπαμπά να την αγοράσει και την Εθνική ολόκληρη, και θα με κάνει αρχηγό στο άψε-σβήσε.

«Η μαμά μου λέει πως άμα σταματήσω να τρώω τέσσερα με πέντε τσίζμπουργκερ και πατάτες με ροκφόρ, θα γίνω Δρυμωνάκι!

Αφού μετά που καθόμουνα κι έτρωγα το παγωτάκι μου ήσυχα-ήσυχα, πέρασε μια γάτα κίτρινη και μου το ’γλειψε γιατί ήμουνα αφηρημένος. Κι η μαμά την κλότσησε με δύναμη τη γάτα και της είπε «Γατ, γατ, παλιόψιτα!», γιατί συγχύστηκε πολύ. Κι επειδή είναι κι η μαμά μου χοντρή επειδή δεν είναι ούτ’ αυτή ψηλή, η γάτα έπεσε μες στην πισίνα, κι αρχίσανε να φωνάζουν τ’ άλλα παιδιά κι οι προπονητές, κι η γάτα πιάστηκε από το σκουφάκι της Λόλας, κι η Λόλα στρίγγλιζε, κι ήρθε τότε κι ο κύριος Παλούπας, που τώρα, λέει η μαμά, τους πληρώνει όλους εκεί μέσα και κάνει το δερβέναγα, και χαστούκισε τον κυρ-Αντρέα, τον καημένο το φύλακα, που άφησε λέει τη γάτα να περάσει. Κι η μαμά μου τότε τον έβρισε κι είπε «Εδώ δεν είναι Σύλλογος, αλλά κάτι άλλο», κι ο κύριος Παλούπας που έχει και γένια σαν κι Υπουργός Πολιτισμού της είπε, της είπε, και τι δεν της είπε, και γίναμε όλοι στην πισίνα το κάτι άλλο που ’λεγε απ’ την αρχή η μαμά μου, και κόντεψε να πέσει πάλι στο νερό η γάτα που μόλις είχε βγει και ξαναπέρναγε.

Κάθε μέρα τέτοια έχουμε. Αλλά, πού θα πάει; Αύριο-μεθαύριο θα του τελειώσουνε τα λεφτά του κυρίου Παλούπα και τότε θα μπει στη μέση ο μπαμπάς μου με δικηγόρους και φουσκωτούς και τέτοια ωραία και θα τον πάρει τον Όμιλο με τις γάτες και τα σκυλιά όλα. Κι εγώ, όχι μόνο Γενικός Αρχηγός θα ’μαι τότε, αλλά και προπονητής από μόνος μου, και Πρόεδρος κι Αντιπρόεδρος, κι η μαμά μου θα μπορεί να κλωτσάει όποια γάτα θέλει!

Λίγη υπομονή μόνο να κάνουμε ακόμα.

Διαβάστε ακόμα: Με τον Νίκο Χουλιαρά στην Αντίπαρο

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top