Θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να αποδειχτεί πόσο πετυχημένα η Γερμανία αφομοίωσε τις προσφυγικές ροές. Όμως ήδη φαίνεται πως οι πιο απαισιόδοξες προβλέψεις έπεσαν έξω. (Φωτογραφία: euractiv.com)

Το 2015, σχεδόν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες κατέφυγαν στη Γερμανία, με εκατοντάδες χιλιάδες να φθάνουν από τη σπαρασσόμενη Συρία. «Μπορούμε να τα καταφέρουμε» είχε πει τότε η Άνγκελα Μέρκελ, κρατώντας τα σύνορα ανοικτά. Παρά τις αντιδράσεις μεγάλου μέρους της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα του ξενοφοβικού AfD που έκανε και τη μεγάλη έκπληξη στις εκλογές της Κυριακής, φαίνεται ότι η Μέρκελ όντως τα κατάφερε.

Τι συμβαίνει όμως όταν ένας πρόσφυγας φτάνει στη Γερμανία; Η πρώτη του στάση είναι σε στρατόπεδα υποδοχής, όπως -τυπικά- έχουμε και στην Ελλάδα. Εκεί όμως οι συνθήκες δεν είναι άθλιες όπως στη χώρα μας ή στο κολαστήριο του Καλαί, στη Γαλλία. Σταδιακά παίρνουν το δρόμο τους για hostels όπως το περίφημο Rudower 18 στο Ανατολικό Βερολίνο. «Είχαμε τρεις μέρες να μετατρέψουμε ένα εγκαταλειμμένο σχολείο σε οίκημα», είπε στον Economist η διευθύντρια του, Andrea Koppelmann. Η συγκεκριμένη στέγη απευθύνεται κυρίως σε μητέρες με μικρά παιδιά. Άλλες δομές εστιάζουν σε άνδρες μόνους τους, σε gay ή λεσβίες πρόσφυγες ή σε ασυνόδευτους ανήλικες. O ψυχολόγος Friedrich Kiesinger μέσω της φιλανθρωπικής του οργάνωσης, Albatros που φρόντιζε 40.000 άτομα στα κέντρα υποδοχής, πήρε ένα άδειο ξενοδοχείο και το μετέτρεψε σε ένα σπίτι για ανάπηρους πρόσφυγες ή και πρόσφυγες που υπέστησαν βασανιστήρια στον τόπο προέλευσης τους.

Τα παιδιά συνήθως γράφονται στο σχολείο εντός τριών εβδομάδων από την άφιξή τους. Μαθαίνουν τη γλώσσα. Μαθαίνουν να σέβονται τους κανόνες της ζωής στη Γερμανία και να συμπεριφέρονται στις γυναίκες ως ίσες.

Το τελικό στάδιο της ενσωμάτωσης έρχεται όταν οι πρόσφυγες μετακομίζουν μόνιμα, με την οικογένειά τους, σε ιδιωτικά διαμερίσματα. Αυτό το στάδιο κανονικά διαρκεί τρεις μήνες αλλά σε περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθούν έως και πέντε χρόνια. Όμως στο μεσοδιάστημα, στα κέντρα υποδοχής, όπως το Rudower, οι πρόσφυγες ξεκινούν την ενσωμάτωσή τους με άλλους τρόπους. Τα παιδιά συνήθως γράφονται στο σχολείο εντός τριών εβδομάδων από την άφιξή τους. Αρχικά φοιτούν σε ειδικά σχολεία για να μάθουν τη γλώσσα. Ορισμένα μαθήματα είναι κοινωνικής και πολιτιστικής φύσεως: Μαθαίνουν να σέβονται τους κανόνες της ζωής στη Γερμανία και να συμπεριφέρονται στις γυναίκες ως ίσες. Όταν αποκτούν μαθησιακή επάρκεια, μεταφέρονται στα κανονικά σχολεία όπως όλοι οι Γερμανοί.

Για τους ενήλικες που πρέπει να βρουν πολύ γρήγορα δουλειά, τα πράγματα είναι δυσκολότερα. Μόνο όσοι έχουν λάβει χαρτιά ασύλου δικαιούνται να αποκτήσουν νόμιμη εργασία. Για να μη χάνεται χρόνος ωστόσο, αφού υποβάλλουν αίτημα ασύλου, όσοι έχουν καλές πιθανότητες να γίνουν δεκτοί (όπως πολλοί Σύροι) περνάνε από υποχρεωτικά σεμινάρια: 600 ώρες Γερμανικών και 100 ώρες αγωγής του πολίτη.

Η διαδικασία χορήγησης ασύλου είναι αργή, και όχι ανέφελη. Όμως η κοινωνία των πολιτών βοηθά μέσω ΜΚΟ, δικηγόρων και ποικίλων εθελοντών. Μόνο στο πρώην ξενοδοχείο του κ. Kiesinger παρουσιάστηκαν 100 άτομα για να προσφέρουν εθελοντική εργασία, σύμφωνα με τον Economist.

Τα δύο τρίτα των προσφύγων είναι άνδρες και έχουν τη μεγαλύτερη δυσκολία ενσωμάτωσης. Το ψυχολογικό βάρος που κουβαλάνε και η αίσθηση μειονεξίας και ανημπόριας δεν βοηθούν. Η κατάθλιψη, οι εξαρτήσεις, το έγκλημα είναι μόνιμες απειλές. Τα μικρά παιδιά από την άλλη αφομοιώνονται πολύ εύκολα. Μέσα σε λίγους μήνες μαθαίνουν τη γλώσσα, αποκτούν νέους φίλους και αυτοπεποίθηση.

Θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να αποδειχτεί πόσο πετυχημένα η Γερμανία αφομοίωσε τις προσφυγικές ροές. Όμως ήδη φαίνεται πως οι πιο απαισιόδοξες προβλέψεις έπεσαν έξω. Η χώρα υποδέχτηκε περισσότερους από 1.200.000 ανθρώπους σε διάστημα δύο ετών και μέχρι στιγμής τα έχει καταφέρει.

 

//Με στοιχεία από το περιοδικό Economist.

 

Διαβάστε ακόμα: Ο μέσος επισκέπτης σε αρχαιολογικό χώρο της Γαλλίας ξοδεύει στο πωλητήριο €6,5, ενώ στην Ελλάδα μόλις €0,2. Τι φταίει;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top