Δεν αρκεί η καλή θέληση, δεν αρκεί η φιλοδοξία να σώσεις τη χώρα, ούτε ένα κείμενο, ούτε ένας αναγνωρίσιμος και συμπαθής άνθρωπος όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης...

Δεν αρκεί η καλή θέληση, δεν αρκεί η φιλοδοξία να σώσεις τη χώρα, ούτε ένα κείμενο, ούτε ένας αναγνωρίσιμος και συμπαθής άνθρωπος όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης…

Με ρώτησε ένας φίλος και σκέφτομαι, σκέφτομαι…

Θέλει όμως γερό επεξεργαστή. Ίσως ο εγκέφαλός μου χρειάζεται αναβάθμιση. Τελευταία, ώρες ώρες μοιάζει να καίγεται, να κολλάει…

Ιδού λοιπόν, σκαρφίστηκα επιτέλους κάτι: Ξεκινάν οι 58 ωραίοι, σωστοί, αυτοκαθορίζονται ως κόμμα, αλλά όχι ακριβώς, κάτι μένει φλου, ακαθόριστο. ΤΑ ΜΜΕ όμως ασχολούνται, οι οιωνοί καλοί. Στη συνέχεια, πλησιάζουν οι εκλογές και χρειάζεται να λειτουργήσουν ως πιο αληθοφανές κόμμα. Στο σημείο αυτό τους ρίχνει μια χοντρή και ολισθηρή πεπονόφλουδα το τσακάλι ο Βενιζέλος. Εξαφανίζονται από το προσκήνιο αλλά «Δεν χάσαμε» λένε, «εξάλλου δεν ήμασταν κόμμα, μια ιδέα ήμασταν». Κάπως έτσι το είπε ο φίλος και αγαπητός Αρίστος Δοξιάδης στο στάτους του: «Ούτε τσακωθήκαμε, ούτε διασπασθήκαμε», δήλωσε. Όμως στον διάλογο που ακολούθησε, κάποιος άλλος, φιλικά και εύστοχα, έγραψε: «Το πρόβλημα είναι όμως αν ποτέ υπήρξατε…». Πράγματι, ως κόμμα δεν υπήρξαν, μια ιδέα ήταν… και ιδέες έχουμε όλοι.

Αμέσως μετά εμφανίζεται το «Ποτάμι». Τι είναι το «Ποτάμι»; Κόμμα; Όχι ακόμα, κι εδώ είναι το πρόβλημα. Άλλη μια ιδέα που μάλλον θα παραμείνει ιδέα. Μέχρι την πράξη μένουν χίλια χιλιόμετρα.

Η εμπειρία μου (και η διαίσθησή μου, θα πρόσθετα, μιας και η εμπειρία μου δεν είναι και τεράστια) λέει πως για να δημιουργηθεί ένα κόμμα και να ριζώσει χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις, και μάλιστα όλες μαζί ταυτόχρονα: δημοκρατική οργάνωση, καλό και στιβαρό καταστατικό, διαδικασίες που αναδεικνύουν τη συγκεκριμένη φιλοσοφία αυτών που συμμετέχουν στο εγχείρημα. Απαιτείται κοινός στόχος και τοποθέτηση μέσα στο πολιτικό οικοσύστημα, που πρέπει, βέβαια, να έχει άνοιγμα για σένα. Χρειάζεται χώρος, μέλη επαρκώς συνειδητά και ιδίως ένας βασικός πυρήνας αποφασισμένων που δεν λοξοκοιτάζουν διαρκώς αλλού. Πρόγραμμα επιστημονικό, πρόγραμμα πολιτικό, πρόγραμμα μακρύ και πρόγραμμα κοντό.

Εν τέλει δεν υπάρχεις μέχρι να πάρεις, κάπου, έστω και μια ψήφο. Μέχρι τότε παραμένεις ιδέα.

Απαιτείται κι ένας ιδρυτικός μύθος, με την καλή έννοια, σαν την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ιστορικές ρίζες και σύνδεση με το παρελθόν, ή τουλάχιστον κάποια τοποθέτηση απέναντί του ‒δεν αρκεί να κοιτάει κανείς μόνο το μέλλον χωρίς μια πλήρη εκδοχή της ιστορίας, αυτό μόνο ανασφάλεια φέρνει. Χρειάζεται, ακόμη, υπομονή, επιμονή, σχέδιο Α, plan b, plan c, συμμετοχή στα τοπικά, δικτύωση, διπλωματία, αναγνώριση εδάφους, σύστημα ‒πολύ σύστημα‒ προσέγγισης του κόσμου, και, βέβαια, έναν καλό εμπνευστή. Εν τέλει δεν υπάρχεις μέχρι να πάρεις, κάπου, έστω και μια ψήφο. Μέχρι τότε παραμένεις ιδέα. Χρειάζεται ακοή, όραση, παρατήρηση…

Δεν αρκεί η καλή θέληση, δεν αρκεί η φιλοδοξία να σώσεις τη χώρα, ούτε ένα κείμενο, ούτε ένας αναγνωρίσιμος και συμπαθής άνθρωπος όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης. Ξεκινάς λοιπόν τόσο bottom up όσο και top down. Δεν αρκεί τίποτε χωρίς μέθοδο. Πρέπει συνειδητά να γνωρίζεις πού τρέχεις και πόσο. Κατοστάρι; Μαραθώνιο; Ανώμαλο; Όλα μαζί, αν ναι, πώς τα συνταιριάζεις; Ούτε όμως και η μέθοδος τώρα αρκεί. Μεθοδικά, και ιδίως σύμφωνα με τους κανόνες του καλού μάρκετινγκ, ξεκίνησε και η «Δημιουργία, Ξανά», όμως σήμερα κι αυτή μάλλον μόνον ιδέα είναι, και μάλιστα του ενός. Έλειψαν πολλά συστατικά για να σταθεί κάτι πέρα από το πυροτέχνημα «πολιτική χωρίς πολιτικούς».

Στην κατακερματισμένη Ελλάδα πρέπει να είσαι όσο ανοιχτός πρέπει και όσο καχύποπτος πρέπει. Αλλά πόσο πρέπει; Αυτό είναι αποτέλεσμα ενός χαοτικού αλγόριθμου με μεταβλητές αρχικές αξίες και μονάδες. Χρειάζεται τόση σταθερότητα, και άλλη τόση προσαρμοστικότητα: αν κάποιο συστατικό πέσει πολύ, η μαγιονέζα χαλάει. Χρειάζεσαι λοιπόν τόσο έναν καλό σεφ όσο κι έναν έμπειρο στις διαγνώσεις γιατρό και δοκιμαστή για τις δηλητηριάσεις.

Γενικώς αν κάτι (ταυτοχρόνως καλό όσο και κακό) έχουμε στην Ελλάδα είναι πως δεν πολυκοιτάζουμε τη μέθοδο, τις λεπτομέρειες, και ώρες ώρες νομίζουμε πως όλα είναι εύκολα. Νομίζουμε πως με ένα «κλικ», ένα καλοδιατυπωμένο κείμενο ιδεών θα τα αλλάξουμε όλα. Αυτό μας κάνει δημιουργικούς, ορμητικούς, αλλά και πρόχειρους, απρόσεκτους. Τα ακαθόριστα που αφήνουμε για αργότερα, τα αδιαμόρφωτα, τα «δεν πειράζει, θα το δούμε εν καιρώ», συχνά γίνονται η αχίλλειος πτέρνα μας. Όλα είναι φλου φλου φλου, που έλεγε και ο Μπάμπης… ο φλου.

Αν δεν έχεις ξεκαθαρίσει τι θα τους κάνεις τους δεινόσαυρους (πόλεμο ή ειρήνη και με ποιον; και με τι όπλα;), πας ξυπόλητος στα αγκάθια.

Υπάρχει τώρα (λέμε) ένα κενό στο οικοσύστημα της Κεντροαριστεράς. Το ερώτημα όμως είναι «υπάρχει πράγματι;» Αν παρατηρήσουμε, θα δούμε πως τον χώρο ήδη «λυμαίνονται» δυο μεγαλύτεροι, πολύ πιο έμπειροι, «οργανισμοί», οι δεινόσαυροι «ΔΗΜΑΡ» και «ΠΑΣΟΚ». Αλλά ακόμη και το μεγαθήριο ονόματι ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει, μπορεί να κάνει έφοδο στο χώρο του Κέντρου, με απότομη στροφή. Πώς ξεκινάμε λοιπόν ανάλαφρα να εισβάλουμε;

Αν δεν έχεις εκ των προτέρων ξεκαθαρίσει τι θα τους κάνεις τους δεινόσαυρους (πόλεμο ή ειρήνη και με ποιόν; με όλους; με έναν ή έναν έναν; και με τι όπλα; με συμβατικά; με χημικά;), πας ξυπόλητος στα αγκάθια. Από την άλλη, είναι προφανές ότι α) χωρίς μια συνεργασία δεν βγαίνεις μάλλον πουθενά, β) δεν μπορείς να συνεργαστείς με τους δυο μαζί και γ) όποια συνεργασία επιλέξεις σε χαρακτηρίζει ανεπανόρθωτα.

Επομένως, πρέπει να έχεις πάρει εκ των προτέρων αποφάσεις, να έχεις οργανωθεί αναλόγως να αντιμετωπίσεις τους δεινόσαυρους. Αν το έκανες, τότε πήγαινε να τρέξεις…, αν όχι, αν πας να αυτοσχεδιάσεις με ανοργάνωτες προχειρότητες, θα μείνεις μια καλή ιδέα με καλές προθέσεις… Όπως και η ΔΥΝΕΛ του Μόσιαλου, οι 58 και διάφορες άλλες, πολλές, περιφερόμενες ομάδες.

Θέλεις λοιπόν έναν στρατηγό με ικανότητες Ναπολέοντα και Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πάρε όμως και τον Κασπάροφ για το σκάκι που θα χρειαστεί να παίξεις, να είσαι σίγουρος. Α, δυστυχώς, δεν αρκεί ο σχεδιασμός, χρειάζεται και καλός αυτοσχεδιασμός ‒πάρε λοιπόν και τον Miles Davis.

Διαβάστε ακόμα: Πολίτης Θεοδωράκης

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top