Όσα μας έμαθε ο Μίμης Παπαϊωάννου

«Το ζούσαμε το ποδόσφαιρο τότε…»

Ας μπούμε και μέσα στο γήπεδο: Τι είναι μια τρίπλα;
Η τρίπλα είναι το βασικότερο στο ποδόσφαιρο. Αλλά πότε θα γίνει και πού θα γίνει. Γιατί δεν μπορεί να γίνει στο τέρμα το δικό σου. Ούτε έχει καμιά αξία να γίνει στο κέντρο του γηπέδου. Αξία έχει να γίνει μες στην αντίπαλη περιοχή. Η σημασία της τρίπλας είναι: τριπλάρησα έναν, τον έθεσα εκτός μάχης, έχουμε αριθμητική υπεροχή, πρέπει να κάνουμε γρήγορα, να το εκμεταλλευτούμε. Και αυτό είναι το πρόβλημα των πολλών Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Τρίπλα έχουν, και μάλιστα πολύ καλή. Αλλά μετά τι γίνεται; Με την καθυστέρηση, ξαναγύρισε ο αντίπαλος, κι έγινε μια …τρίπλα στο νερό! Μπράβο, απάνω απ’ την κερκίδα, και μόλις, μετά, δεν μπει το γκολ, να οι μούντζες.
Άμα ξέρουμε γιατί την κάνουμε την τρίπλα, καλό είναι.

Ποιος είχε, έχει ίσως, την καλύτερη τρίπλα στον παγκόσμιο χώρο, για σας;
Απ’ όσους έχουμε δει, αυτός που είχε την πιο εντυπωσιακή τρίπλα ήταν ο Ιρλανδός, ο Μπεστ. Αυτός είχε μια παράξενη τρίπλα. Άλλος έχει κλειστή τρίπλα, άλλος ανοιχτή, σαν τον Κρόιφ. Όλοι αυτοί τη χρησιμοποιούσαν σωστά, ξέρανε τι κάνανε. Ο Μπεστ, πάντως, υπήρξε ιδιότυπη περίπτωση. Και παλιά, πολύ παλιά, ο Γκαρίντσα.

Εσείς σαν να τον αποκοιμίζατε τον αντίπαλο με αργές κινήσεις πριν την τρίπλα.
Δεν ξέρω. Εγώ ξέρω ότι οποιαδήποτε τρίπλα έκανα, μελετούσα τον αντίπαλο. Ξεκινώντας το παιχνίδι, σε δέκα λεπτά μέσα πρέπει να ξέρεις τις αδυναμίες του. Πού υστερεί. Τι μπορείς να κάνεις μ’ αυτόν. Μέσα απ’ τον αντίπαλο βγάζουμε το παιχνίδι μας. Ο αντίπαλος σε βοηθάει πολύ.
Εγώ μπορούσα να τριπλάρω χωρίς να εντυπωσιάζω, χωρίς να κάνω σλάλομ. Μπορούσα η μπάλα να πάει ευθεία. Δεν ξέρω πώς, και γιατί, δεν μπορώ να το διδάξω αυτό. Πάντως, τη μπάλα την πέρναγα απ’ το πόδι του αντιπάλου που πατούσε κάτω. Όχι απ’ αυτό που ήταν στον αέρα. Γιατί πρέπει να πατήσει το ένα, για να σηκώσει το άλλο. Και δεν προλαβαίνει. Έχεις φύγει. Ενστικτωδώς το ’κανα αυτό. Είναι δύσκολο να το διδάξω.

Έχετε και…
Είχα…

Έχετε, γραμμένα στην Ιστορία του Ποδοσφαίρου, εντυπωσιακό άλμα και την καλύτερη κεφαλιά, παρά το μικρό σας ύψος.
Ναι, έχω και ρεκόρ στα γκολ με κεφαλιές, στο πρωτάθλημα. Είχα πολύ δυνατούς αστραγάλους. Είχα μια, έτσι, αλτικότητα, ας πούμε. Είναι κι ο κατάλληλος χρόνος, κι ο χώρος που διαλέγεις. Είχα έναν τρόπο που, πολλές φορές, ανέβαινα, και φαινότανε ότι για μια στιγμή σταματούσα στον αέρα. Αυτό γράψανε πολλές φορές οι εφημερίδες. Αλλά εγώ ξέρω ότι ανέβαινα και την ώρα που έφτανα στο ύψος που μπορούσα, άρχισα να μαζεύω τα πόδια μου με κάποιον τρόπο προς τα πάνω, περιμένοντας τη μπάλα στον αέρα. Αυτό κράταγε ελάχιστα περισσότερο πάνω, και λέγανε, «Μα σταμάτησε στον αέρα;». Αυτό το ’κανε κι ο Λουκανίδης.

Μια εικόνα-βάλσαμο στα δύσκολα που περνάει σήμερα η ΑΕΚ.

Κι ο Τζούλιους Έρβινγκ, κι ο Γκάλης. Για κάτι τέτοια τα καταφέρατε και σαν τερματοφύλακας όταν χρειάστηκε. Με Ολυμπιακό, μάλιστα, και Παναχαϊκή, ύστερα.
Ε, δυο φορές έπαιξα και τερματοφύλακας. Με τον Ολυμπιακό ήταν δύσκολα. Ήταν και 3-2 το παιχνίδι, ήταν και λάσπες. Με την Παναχαϊκή ήταν 3-0, είχε είκοσι μόνο λεπτά. Έπαιζα στις προπονήσεις, μ’ άρεσε.

Διαβάστε ακόμα: Νίκος Γκάλης: Καλλιτέχνης, παιδί μου, μεγάλος καλλιτέχνης!

Ο Νίκος Σαργκάνης λέει ότι μοιάζουνε οι θέσεις του σέντερ-φορ και του τερματοφύλακα. Γι’ αυτό κι αυτός, όταν παίζει στις προπονήσεις σέντερ-φορ, σκοράρει.
Ξέρετε τι; Αυτά εμείς δεν τα ξέραμε. Παίζαμε ποδόσφαιρο όπως ξέραμε, δεν ξέραμε τι ξέραμε. Στο Ολυμπιακό Στάδιο που πήγα με τη Σχολή Προπονητών, ένας καθηγητής με εξέτασε να δει, εμένα και τον Δομάζο, γιατί ήμασταν αυτοί που ήμασταν. Στα αντανακλαστικά που πρέπει να ’χουνε οι τερματοφύλακες, είχα τα ίδια με τους διεθνείς. Ίσως γι’ αυτό.

Φαντάζομαι ότι τα όργανα δεν μπορούν να μετρήσουν την ψυχή, το τσαγανό σας.
Όταν έχεις αυτό όλο το ταλέντο, τη δυνατότητα, χρειάζεται και το τσαγανό. Γιατί μια μέρα μπορεί να μην δουλεύουν όλα τ’ άλλα ένστικτα. Εκεί είναι η δύναμη της θελήσεως. Και τη βάζαμε. Γιατί, είπαμε, το ζούσαμε το ποδόσφαιρο τότε. Όταν έχεις όλα τ’ άλλα, άμα χρησιμοποιήσεις και την καρδιά σου, βοηθάει. Φτάνεις στα επίπεδα που φτάσαμε όλοι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές.

Στην επόμενη σελίδα ο Λουκανίδης, ο Δομάζος, ο Χατζηπαναγής, ο Καζαντζίδης…

1  2  3

1 2 3

TAGS :
βιβλίο Κακίσης Παπαιωάννου Ποδόσφαιρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook