Η αξία της σιωπής σε έναν άντρα 
Βοργίας Αλέξανδρος ΣΤ’ (1431-1503): Ο λιμπερτίνος Πάπας της Ρώμης 
Περί αγγέλων και τεράτων 
Ο Roger Federer δεν ήταν πάντα αυτό το τέρας ψυχραιμίας που όλοι γνωρίζουμε σήμερα 
Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα 
Κι όμως, άνθρωποι με μεγάλη οικονομική άνεση έχουν μια αδικαιολόγητη ανασφάλεια και φοβούνται μήπως κάτι συμβεί και τα χάσουν όλα. (Φωτογραφία: Greg Gorman)
Ανάλυσέ το… λένε οι πιστεύοντες στις αναλύσεις και έχουν γεμίσει βιβλιοθήκες με σχετικά συγγράμματα από επιστήμονες που καταλήγουν σε κάποια γενικά ευρήματα μόνον αληθοφανή κατά τη γνώμη μου. Δεν λένε και πολλά διότι σε όλες τις ασθένειες των ανθρώπων κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Τα αίτια για τον καθένα είναι διαφορετικά εξ´ου και τα συμπεράσματα έχουν νομίζω μόνο στατιστική αξία.
Με έχει απασχόλησει και εμένα το θέμα διότι γεννήθηκα με «χρήμα στην τσέπη» (!) και η απόκτηση μιας «προσωπικής εξουσίας» επήλθε πολύ νωρίς κατά τη σταδιοδρομία μου καθ’ ότι είχα παππού στην Κορώνη!
Ένιωσα λοιπόν από πολύ νέος τη γλύκα και του χρήματος και της εξουσίας (ως επακόλουθο), αλλά είχα την τύχη νωρίς να καταλάβω πόσο επικίνδυνα είναι και τα δύο για την ανθρώπινη ισορροπία. Εκείνο το βασικό στοιχείο που χρειαζόμαστε για να νιώθουμε δυνατοί έχοντας όμως συγχρόνως επίγνωση των ματαιόδοξων αδυναμιών μας….
Γνώρισα πολλούς «πλούσιους» ανθρώπους με το πρόβλημα της αδικαιολόγητης και περίεργης ανασφάλειας. Παρατηρούσα συχνά άλλους που αντί η μεγάλη οικονομική τους άνεση να τους κάνει να αισθάνονται πιο ασφαλείς, εκείνοι πέθαιναν από το φόβο τους μήπως κάτι συμβεί και τα χάσουν όλα..
Άλλους πάλι, ενώ ήσαν πάμπλουτοι, τους έβλεπα να ζουν κάτω από ένα βασανιστικό άγχος ψάχνοντας με αγωνία να βρουν με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να αποκτήσουν ακόμη περισσότερα! Εξ’ ου και λένε όσα και να ‘χεις, πιο πολλά γυρεύεις!
Ανεξήγητες καταστάσεις για έναν κοινό νου. Έτσι χωρίς να το θέλω, (διερευνώντας τα ΓΙΑΤΙ των άλλων γύρω μου προκειμένου να μπορέσω να αναγνωρίσω και να αντιμετωπίσω τα δικά μου) έγινα μαζί με τ’ άλλα και ένας εμπειρικός ψυχίατρος.
Διαβάστε ακόμα: Αλλιώς πήγα στην Κούβα και διαφορετικός επιστρέφω
Άρχισα λοιπόν να ρωτώ δικούς μου ανθρώπους: Αφού ξέρω ότι έχετε μεγάλη ακίνητη περιουσία και πολλά χρήματα, γιατί αγωνιάτε τόσο; Η απάντηση ερχόταν άμεσα και ήταν: «Άκου, παιδί μου, πρέπει να ξέρεις ότι τα χρήματα και γενικώς οι περιουσίες εύκολα αποκτώνται αλλά δύσκολα διατηρούνται».
Η λογική αυτή απάντηση κάθε άλλο παρά με ικανοποιούσε για δυο λόγους: Αφ’ ενός μεν έμοιαζε να αποτελεί περιέργως έναν αρνητικό καταλύτη που επιδείνωνε την ανησυχία τους και αφ’ ετέρου μου έδινε εμμέσως πλην σαφώς την εντύπωση ότι για να έχουν ευκόλως δημιουργήσει χρήματα και μεγάλη ακίνητη περιουσία, πιθανότατα να σήμαινε ότι με κάποιες κομπίνες αποκτήθηκαν.
(Έχω και άλλες φορές αναφέρει ότι για τους οικείους μου, από πολύ μικρός υπήρξα ένα είδος Μπόμπου που υποχρέωνε τον μακαρίτη τον πατέρα μου όταν με έπαιρνε μαζί του, να με προειδοποιεί στερεοτύπως λέγοντάς μου το πολύ προσβλητικό: «Εσύ θα απαντάς ευγενικά σε ό,τι σε ρωτούν, αλλά δε θα ρωτάς τίποτε!»)
Εντούτοις, προχώρησα με τόλμη τη ζωή μου απορώντας συνεχώς με αυτά που έβλεπα και άκουγα, ενώ όποτε εξέφραζα απόψεις έβρισκα τον μπελά μου. Είναι κάτι που μου συμβαίνει συχνά ως τα σήμερα!
Τα περισσότερα λοιπόν (σχετικώς με το θέμα) απορρέουν από προσωπικές παρατηρήσεις μου και όχι από τα «διαβασμένα», διότι σταμάτησα να διαβάζω γενικώς μελέτες και αποφθέγματα από τότε που συνέλαβα τον εαυτό μου να αναμασώ με δικά μου λόγια συμπεράσματα αλλωνών…
Αν ψάχνεις μια ταινία όπου το χρήμα και η εξουσία συνδυάζονται στη χειρότερη μορφή τους, τότε δες τον «Λύκο της Wall Street».
Κάτι άλλο που έχω παρατηρήσει και μου κάνει συνεχώς μεγάλη εντύπωση είναι και το εξής: Όσοι μεγάλωσαν φτωχικά και με πολλές στερήσεις και απέκτησαν ξαφνικά πολύ χρήμα, ενώ θα έλεγε κανείς ότι ασκώντας τις προσωπικές εξουσίες τους θα ήταν πιο προσηνείς και υπομονετικοί (ενθυμούμενοι τι τράβηξαν εκείνοι από προϊστάμενους) συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Έχω δει πολλές μεγαλόσχημες «κυρίες» (που ενώ ήταν ξεβράκωτες μέχρι να αποκτήσουν τον πλούσιο σύζυγο) να φέρονται απαίσια σε όσους και όσες τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Αυτό βεβαίως εξηγεί αυτό που είχε πει η Κοκό Σανέλ ότι άλλοι έχουν τα λεφτά και άλλοι είναι πλούσιοι.
Με την πλειονότητα των πολιτικών (ειδικά στην Ελλάδα) είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις αποκτήσουν εξουσία, πολύ δύσκολα αντέχουν να αντισταθούν στο δέλεαρ της απόκτησης χρημάτων…
Πιστεύω ότι η εξουσία αποτελεί τον ρουφιάνο για «νόμιμες» απάτες διότι όποιος την αποκτά ξαφνικά, έχει την τάση εμμέσως ή και αμέσως να επιβάλλει γενικώς ή ειδικώς δικούς του Νόμους. Αυτό περιέργως δεν συμβαίνει μόνο στους οικονομικώς ισχυρούς. Συναντάς κάποιους απλούς οδηγούς λεωφορείων που συμπεριφέρονται έναν τι τρίτων λες και το λεωφορείο είναι δικό του. Οι περισσότεροι υπαλληλίσκοι του δικού μας Δημοσίου ενεργούν έναντι ημών των πολιτών ως να ήσαν τουλάχιστον υφυπουργοί.
Στην Ελλάδα όσοι αποκτούν ξαφνικά πάρα πολλά χρήματα ρέπουν εις το να αποζητούν και εξουσία. Γι’ αυτό άλλωστε πολλοί ζάμπλουτοι (ενώ ως παχύσαρκοι είναι προφανές ότι ουδεμίαν σχέσιν έχουν με τον αθλητισμό) επιδιώκουν και γίνονται πρόεδροι (ινδάλματα) ποδοσφαιρικών ομάδων. Ας μην το προχωρήσω όμως και χάσω τους ελάχιστους πλούσιους φίλους που διατηρώ ακόμη.
Με μια παραίνεση θα τελειώσω το σημερινό μου ενοχλητικό πόνημα. Όσοι δεν έχετε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και απογόνους ανάπηρους ή τεμπέληδες, φροντίστε όσα χρήματα σάς περισσεύουν να τα δωρίζετε ή να τα τρώτε πριν σας τα φάνε.
Διαβάστε ακόμα: Όσα έμαθα στην Ολλανδία περι ανάπτυξης και πολιτισμού
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
