Ο Lonzo Ball είναι ο παίκτης πάνω στον οποίο οι Λ.Α. Λέικερς επένδυσαν το μέλλον τους. (Φωτογραφία: Rich Pedroncelli)

Την περασμένη εβδομάδα όλα τα μάτια στις ΗΠΑ ήταν στραμμένα στο draft του NBA – εκεί όπου οι ομάδες του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ του πλανήτη θα έψαχναν τους μελλοντικούς τους stars. Ωστόσο για τους μυημένους στη διαδικασία, η βραδιά δεν έκρυβε πολλές εκπλήξεις: πάνω-κάτω ήταν γνωστό που θα καταλήξουν τα ονόματα των πρώτων θέσεων. Με ποιο γνωστό από όλα τον προορισμό του Lonzo Ball.

Ο 19χρονος άσος του UCLA, μπορεί να μην κατάφερε να πάει μακριά την ομάδα του στο NCAA, ωστόσο η χρονιά για εκείνον μόνο επιτυχημένη μπορεί να χαρακτηριστεί. Βλέπεις μέσα στη χρονιά κατάφερε να στρέψει πάνω του όλα τα μπασκετικά βλέμματα, χάρη στο καταπληκτικό μάνατζμεντ του πατέρα του LaVar Ball, ο οποίος ονειρεύεται οι γιοι του να χτίσουν τη δική τους αυτοκρατορία στο NBA. Και για να το πετύχει αυτό, ξεκαθάρισε ότι θέλει ο γιος του να αγωνιστεί για τους Λος Άντζελες Λέικερς. Όπως και έγινε, καθώς επιλέχθηκε στο Νο.2 του draft από την ομάδα του Λ.Α.

Καταπληκτικό; Ίσως, καθώς μόνο ο χρόνος θα δείξει αν ο Lonzo Ball καταφέρει να κάνει την καριέρα που οι σκάουτερς ονειρεύονται. Αλλά αν δούμε την παράδοση, το Νο.2 στο οποίο επιλέχθηκε μόνο καλό δεν είναι, καθώς πρόκειται για «καταραμένη» θέση.

Η αλήθεια είναι πως από το draft του 2006 και την επιλογή του Kevin Durant από τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ (τότε Σιάτλ Σουπερσόνικς) έχει να δει το Νο.2 προκοπή στο NBA. Ας τα δούμε όμως αναλυτικά…

Kevin Durant. Ή αλλιώς το τελευταίο Νο.2 στο draft του NBA που κατάφερε να γίνει σούπερ σταρ. (Φωτογραφία: The Hollywood Reporter)

2008 – Michael Beasley: Μετά από μια χρονιά στο κολέγιο με το Κάνσας, οι ομάδες του NBA σφάχτηκαν για να τον αποκτήσουν. Το Μαϊάμι βγήκε κερδισμένο και μάλιστα τον είδε στην rookie χρονιά του να είναι πολύ καλός. Τι έγινε από εκεί και πέρα; Μπλεξίματα με τις αρχές, κακή εξωγηπεδική ζωή, ανταλλαγές (9 ομάδες σε 9 χρόνια), μέχρι και στην Κίνα πήγε το 2014. Τώρα βγάζει το ψωμί του στους Μπακς, γνωρίζοντας όμως όλοι ότι μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει.

2009 – Hasheem Thabeet: Ποιος; Ακριβώς. Ο 2.21 ύψους παίκτης από την Τανζανία φάνηκε από την αρχή ότι δεν ήταν για τον κόσμο του NBA. Δεν έπιασε ποτέ για την ακρίβεια και σήμερα μπορεί να θεωρείται «πρώην παίκτης» καθώς έχει να πατήσει παρκέ από το 2015. Το αστείο είναι ότι εκείνη τη χρονιά ο Stephen Curry (ναι, ο γνωστός) επιλέχθηκε στο Νο.7 του draft. Κοίτα πράγματα.

Στη Φιλαδέλφεια πίστεψαν πολύ σε αυτόν. Ο ίδιος όμως όχι και τόσο στον εαυτό του. (Φωτογραφία: Wikipedia)

2010 – Evan Turner: Η μεγάλη ελπίδα της Φιλαδέλφεια το 2010, που όμως ποτέ δεν δικαίωσε τις προσδοκίες. Αν και φάνηκε ότι μπορούσε, καθώς τη σεζόν 2013-2014 έκανε την καλύτερή του χρονιά, με 17.4 πόντους μ.ο. Μετά άρχισε η κατηφόρα. Στην Ιντιάνα δεν έπιασε, ούτε στη Βοστόνη και τώρα το παλεύει στο Πόρτλαντ ως παγκίτης.

2011 – Derrick Williams: Ακόμα μια μεγάλη απογοήτευση. Ο ηγέτης του πανεπιστημίου της Αριζόνα εκείνη την χρονιά, πήγε στο NBA για να κάνει μεγάλα πράγματα. Πράγματα που κανείς δεν είδε – 6 χρόνια στο NBA άλλαξε τέσσερις ομάδες και πλέον έχει την τελευταία του ευκαιρία, καθώς από το 2017 ανήκει στο Κλίβελαντ και την παρέα του LeBron James.

2012 – Michael Kidd-Gilchrist: Δεν την λες απογοητευτική την καριέρα του, αλλά ούτε και κάτι ξεχωριστό. Συμπαθητικός ως φοιτητής στο Κεντάκι, απλά συνεχίζει να είναι ένας συμπαθητικός παίκτης της Σάρλοτ εδώ και μια 5ετια, που πότε ως βασικός πότε ως αλλαγή προσπαθεί να δώσει λύσεις σε άμυνα και επίθεση. Μέτρια πράγματα για το Νο.2 του draft.


Διαβάστε ακόμα: Carlos Kaiser, ο πιο γνωστός ποδοσφαιριστής που δεν έπαιξε ποτέ ποδόσφαιρο


2013 – Victor Oladipo: OK, σούπερ σταρ δεν είναι και δεν θα γίνει, αλλά από τότε που μπήκε στο NBA μέχρι και σήμερα είναι από τις πιο αξιόπιστες λύσεις για κάθε ομάδα.Ίσως το καλύτερο No.2 του draft μετά τον Durant. Με μέσο όρο 16 πόντους ανά αγώνα, κανείς δεν μπορεί να δηλώσει απογοητευμένος από τον Oladipo.

2014 – Jabari Parker: Ο μεγάλος άτυχος. Μα, πόσο άτυχος όμως; Ο συμπαίκτης του Γιάννη στους Μπακς, στην rookie του χρονιά τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να χάσει το μεγαλύτερο μέρος της. Κάτι που συνέβη και φέτος, που είδε τη χρονιά για αυτόν να τελειώνει τον Φεβρουάριο. Εξαιρετικός παίκτης, που αν μείνει υγιής θα κάνει πολλά πράγματα. Αν μείνει υγιής όμως.

2015 – D’Angelo Russell: Η μεγάλη ελπίδα των Λέικερς, για να φτιάξουν την υπερομάδα του μέλλοντος. Και δεν τα πήγε άσχημα, με 14.3 πόντους μ.ο. στις δύο του χρονιές στο Λ.Α. Όμως, ποτέ δεν έδεσε με τους υπόλοιπους, ποτέ δεν βρήκε αυτό το κάτι παραπάνω, του κόλλησε και η ρετσινιά του παίκτη που «χάλασε» τα αποδυτήρια της ομάδας και το καλοκαίρι δόθηκε ανταλλαγή στη χειρότερη ομάδα της λίγκας: στο Μπρούκλιν.

Πολλοί στο Λ.Α. θέλουν να δουν τον Brandon Ingram να φτιάχνει ένα σούπερ δίδυμο με τον Ball. Ο χρόνος θα δείξει. (Φωτογραφία: Jerry Lai)

2016 – Brandon Ingram: Άλλη μια προσπάθεια των Λέικερς να φτιάξουν την υπερομάδα του μέλλοντος. Ο Ingram ήρθε σαν σταρ από το πανεπιστήμιο του Ντιουκ, αλλά η rookie του χρονιά ήταν αρκετά μέτρια και δεν ενθουσίασε. Είναι όμως 19 ετών ακόμα και μπορεί να λέει ότι έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Και με σύγκριση με τους υπόλοιπους rookies δεν τα πήγε άσχημα. Ο χρόνος θα δείξει.

 

Διαβάστε ακόμα: Αυτοί είναι το μέλλον μας – Έλληνες σούπερ ήρωες κάτω των 18 ετών

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top