Καρανικισμός, η έσχατη εκδοχή ΤΟΥ Συστήματος

Ο χαμογελαστός Πρωθυπουργός του υπερήφανου 62%, πάνω σε ένα φρενήρες τετ-α-κε, μετέτρεψε το ηχηρό ΟΧΙ σε ψόφιο ΝΑΙ. Και μετά άρχισαν τα ψέματα να πέφτουν σφαίρες σαν το χαλάζι και να τους τραυματίζουν τον περήφανο αντιμνημονιακό ενθουσιασμό. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Jan Wellmann)

Τι άλλο απομένει στο πικραμένο Πανελλήνιον, πάρεξ κάτι εμορφιές σαν το οργίλο μανιφέστο Καρανίκα, που μοίρασε χαρά σε όσους έψαυσαν τους μαργαρίτες του; Δεν είχε, όμως, μόνο διασκεδαστικό, αλλά (ουδέν κακόν αμιγές καλού) και βαθέως διδακτικό χαρακτήρα η συνάντηση αυτή, Πασκάλ και Μπρυκνέρ γωνία.

Ο πρώην Στρατηγικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού (αλήθεια, τώρα με τι ακριβώς ασχολείται;…), ο διάσημος (αέρα-πατέρα) «καρριέρα-χολέρα» λάτρης της Μενεγάκη(ς) βοήθησε ενός ακόμα ευρύτερου κύκλου ψηφοφόρους ΣΥΡΙΖΑ, να προσεγγίσουν κατάματα το φως. Και να δούνε πώς, χρονίως δηλητηριαζόμενοι, αργοπεθαίνουμε, ώσπου να σημάνει συναγερμός αυτοσυντήρησης.

Εκτός από τους αμετανόητους (που εκείνοι ξέρουν γιατί, θα προτιμήσουν θάνατο, ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνουν), οι περισσότεροι του λεγόμενου Ψεκαζμένου Χώρου, συνοφρυούμενοι, περισκέπτονται. Θυμούνται πια, πώς ο χαμογελαστός Πρωθυπουργός του υπερήφανου 62%, πάνω σε ένα φρενήρες τετ-α-κε, μετέτρεψε το ηχηρό ΟΧΙ σε ψόφιο ΝΑΙ. Και πώς μετά άρχισαν τα ψέματα να πέφτουν σφαίρες σαν το χαλάζι και να τους τραυματίζουν τον περήφανο αντιμνημονιακό ενθουσιασμό.

Μπρος γκρεμός, πίσω χιονοστιβάδα

Το κύριο ζήτημα, όμως, που πληγώνει εγωισμούς και τσακίζει βεβαιότητες, είναι η διαρκής αποκάλυψη ότι ΤΟ Σύστημα δεν είναι αυτό που νομίζαμε, αλλά κάτι περισσότερο: ότι εξ-επι-τούτου πιαστήκαμε κορόιδα. Και επαναλαμβάνουμε, δεν αναφερόμαστε στους δόλιους (τον συρφετό ΤΟΥ Συστήματος που ψηφίζει πάντα αυτό που πρέπει, ώστε απείραχτο να διασώζεται), αλλά στους ευήθεις που ευρέως αποδίδονται με τον όρο «σανοφάγος γιδοπολτός».

Αυτοί, δρώντας αντικειμενικά εναντίον των συμφερόντων τους, ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Και τώρα -με όλους τους υπόλοιπους παρέα- βλέπουν την εθνική κατεδάφιση βίαια να τους σκεπάζει σαν χιονοστιβάδα. Και παρακάτω εξακολουθεί να χάσκει το έρεβος του Γκρέξιτ. Έγινε πλέον ξεκάθαρο, λοιπόν. Υπήρχανε χειρότερα, τότε που θέλαμε να ξεφορτωθούμε τους Σαμαροβενιζέλους…

Είναι επίσης έσχατο ευτύχημα (προσώρας) ότι, οι οργισμένοι κοψοχέρηδες (που θα επιβεβαιώσουν την εύκολη εκτίμησή μας ότι τα «ωσαννά» θα γίνουν σύντομα «άρον-άρον, σταύρωσον αυτόν») μεταστρέφονται. Και την αντι-Ευρώ καψούρα τους άρχισαν να την ξεπερνούν.

Κόμματα και πολιτικοί, κρυπτόμενα πίσω από Καρανίκες, αλωνίζουν και αχόρταγα ρουφούν με το καλαμάκι τους την εθνική ικμάδα. (Φωτογραφία: YouTube)

Πόβερο Καρανίκας ως όργανο αποκαλυπτικό

Είναι αμαρτία, μοναχός του να τρώει όλο το ανάθεμα της κυβερνητικής ανικανότητας/ψευτιάς ένας αφελής (με τόση φρεσκαδούρα που αποπνέει, δεν τον λες και τόσο δόλιο…) Καρανίκας. Αλλά, η βεβαιότητα ότι ανεβαίνουν διαρκώς οι φόροι, ενώ οι κοινωνικές παροχές διαρκώς μειώνονται, επί τέλους προσωποποιείται στο διαδεδομένο «και πώς θα πληρωθούν οι Καρανίκες;»…

Επίσης, η γκροτέσκα ιδεολογικοπολιτική ανάλυσή του ανέδειξε την κενότητα της «Αριστεράς» συνιστώσας της παρδαλής ακροδεξιάς ξενοφοβικής Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, επιβεβαιώνοντας τους τολμηρώς προλαλήσαντες. Όλοι κατανοούν πια ότι οι πρεμούρες περί κοινοκτημοσύνης, ψυχοπονιάρικης ισότητας και κοινωνικής ευαισθησίας ήταν φούμαρα και λοιπά ηθικά πλεονεκτήματα.

Διαπάλη προσχημάτων

Στην πράξη επρόκειτο για την συνήθη μαυρογιαλούρικη πρακτική, κατά την οποία προεκλογικά αντιμάχονται μεταξύ τους διάφορα φανφαρόνικα προσχήματα. Και κερδίζει όποιος το έχει πιο μεγάλο/μοσχομυριστό/αβανταδόρικο. Ε, το λοιπόν, αυτή τη φορά, το πρόσχημα του κ. Τσίπρα, όντας μακράν μεγαλύτερο, κέρδισε την παρτίδα κατά κράτος. Έφτανε να χειριστεί σωστά/συνετά την συνταγή του Μεγάλου Τοτέμ: ιδιοτελώς θυσιάζω το εθνικό συμφέρον, ώστε να κερδίσω την Καρέκλα, την οποία πρόσφατα είχε καλοδουλέψει και ο κ. Σαμαράς…

Το εξουσιολιγούρικο κυνήγι της μεγάλης καρέκλας, που λέγεται «Το Ον, το Ην και το Ερχόμενον Ιερόν Δισκοπότηρον», είναι που κάνει τα ανθρωπάκια να εξευτελίζονται/πνίγονται στο ψέμα. Και να διαγκωνίζονται υπό τα Σωτηριολογικά Προσχήματα/Προτάγματά τους. Άλλος «Ζήτω το Έθνος, κάτω οι κομμουνισταί!», άλλος «Αλλαγή, ο Λαός δεν ξεχνά, τι σημαίνει Δεξιά!», άλλος «Πραγματικά Δίκαιη Κοινωνία, κάτω οι Κακοί που την θέλουν Άδικη!».

Όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι συνιστούν/συγκροτούν αυτό που λέμε, Γαλάζιο, Πράσινο, Ροζ/Κόκκινο ΠΑΣΟΚ. Και όλα αυτά τα ΠΑΣΟΚ είναι ευγενείς εκδοχές ΤΟΥ Συστήματος, που ως παραλλαγές του κυρίαρχου Πελατειακού Εθνολαϊκισμού, οδήγησαν τον τόπο στην χρεωκοπία και ακόμα δεν λεν να τα παρατήσουν. Πρόταγμα όλων, ο παραλλασσόμενος αμετανόητος εμμονικός Καρανικισμός.

Διαβάστε ακόμα: Γι αυτό πεθαίνουμε σαν χώρα

«Αγωνιστές»

Αντί, λοιπόν, να βρίζουμε τον δόλιο Καρανίκα, ας κοιτάμε καλύτερα τους αληθινούς πρωταγωνιστές της καταστροφής. Τα (πάντα, γαλάζια, πράσινα, ροζ/κόκκινα) τρωκτικά/λυμεώνες, που, κρυπτόμενα πίσω από Καρανίκες, αλωνίζουν και αχόρταγα ρουφούν με το καλαμάκι τους την εθνική ικμάδα.

Όλα τους προτάσσουν τη λέξη κλειδί: «αγώνες». Για-τους-αγώνες-ρε-γαμώτο, εμείς οι αγωνιστές, που προσφέραμε για το Κόμμα (το Καλό), κάποια στιγμή αντιμετωπίζουμε και την ώρα της ανταποδοτικότητας. Όχι ότι την είχαμε στο μυαλό μας, αλλά αφού επιμένει ΤΟ Σύστημα να μας ανταμείψει, καλοδεχούμενο.

Ένα καλό έσχατο παράδειγμα συνιστά ο «Αριστερός» ονορέβολε αγωνιστής υπέρ των αδυνάτων τέως Πρόεδρος των 20.000 μηνιαίως και 200.000 αναδρομικώς τσεπωμένων. Ο (φορσέ παραιτηθείς) ταλαίπωρος, πλέον είναι μόνο Σύμβουλος (των χωρίς αιδώ 7.000 μηνιαίως)… Καλά να είναι ο πτωχός κ. Κορωνιωτάκης. Μα πώς θα μπορούσε ΤΟ Σύστημα να τον εγκαταλείψει, μετά από τόσους αγώνες (όπως ο ίδιος υπερήφανα εξιστορεί)… Λέει ο καημένος κοντολογίς «δεν είναι αυτό που νομίζετε», ενώ ολοφάνερα είναι ακριβώς αυτό που νομίζαμε…

Μην ξεχνάμε, πόσοι «αγώνες» επί «αγώνων» ξοδεύτηκαν, για να χτιστεί το δόλιο ΤΟ Σύστημα. Αυτός ο σάπιος Δεινόσαυρος, που έχει βολέψει αγωνιστές και αγωνιστές, πράσινους, γαλάζιους, τώρα και κοκκινορόζ σμπίρους, βοηθώντας και τους ξελιγωμένους εξουσιαστές να ξετυλίγουν το ανταποδοτικό παιγνίδι της αναρρίχησης στις μεγάλες καρέκλες…

Οι δουλείες ΤΟΥ Συστήματος

Έτσι, ΤΟ Σύστημα, ένας (ιδιοτελής «υπηρέτης των αδυνάτων») Μανωλιός κάθε τόσο φοράει τα ρούχα του αλλιώς. Στην αρχή αυτά είναι λαμπερά, αφού στο πλυντήριο της Αντιπολίτευσης ξεπλύθηκαν και μοσχομυρίζουν ηθικό πλεονέκτημα. Αλλά, μόλις τα αγγίζει η λάτρα των προβλημάτων (των οποίων παντελώς αγνοούν τις λύσεις), γρήγορα λερώνονται και κλασσικά βρωμοκοπούν…

Και σταδιακά, όλα αυτά τα γκρέμλινς και λοιπά καρτούνς, ντύνουν τον δεινόσαυρο με διεφθαρμένες ή βλαμμένες επιλογές (τώρα ακούστηκε νέο πυροτέχνημα για πολύ καλοψαγμένη «εισαγωγή στα ΑΕΙ άνευ εξετάσεων»…). Και γεμίζουν τον τόπο με τη σαβούρα τους, που ανεπιστρόφως πνίγει την κοινωνία, το λαό, την χώρα, την πατρίδα.

Επανενοποίηση της Κοινωνίας και του Έθνους

Η μείζων ζημία, που ακόμα δεν έχουμε πολυκαταλάβει, είναι ο πολυκατακερματισμός της κοινωνίας, που πέτυχε ο εσμός των Αγανακτισμένων νικητών της πλειονότητας του Ανεξυριζαυγιτισμού.

Μόνο αυτοί (πες από απειρία, πες από χαρμάνι πολιτικής κακίας και βλακείας), κατάφεραν τόσο δραματικά να διαλύσουν την κοινωνία, την οικονομία, το τραπεζικό σύστημα, να επιβάλουν κάπιταλ-κοντρόλς, να εξαερώσουν υπερφορολογούντες έτι περαιτέρω τη ρευστότητα, να διευρύνουν το χρέος, ακόμα και να συρθούν στην πρωτοφανή υποθήκευση των εθνικών ασημικών για 99 χρόνια. Αρχιδιαπραγματευταραδιστές της πλάκας, οι άθλιοι τα έκαναν μπιπ…

Και το έσχατο: πίσω από την εγκληματική (εξουσιαστικών προθέσεων) πιπερολογία τύπου «ή εμείς, ή αυτοί» της έσχατης και χειρότερης εκδοχής ΤΟΥ Συστήματος, μας έμεινε το εξής επανεμφανισθέν αξεπέραστο κουσούρι.

Ένας νέος εθνικός/κοινωνικός διχασμός, ως μόνο όπλο διατήρησης των κεκτημένων του εκάστοτε νικητή, που ποντάρει έτσι στην καταστροφική πόλωση, για να διασωθεί εις βάρος του έθνους. Όσο αυτός ο κατακερματισμός δεν χτυπιέται/μαζεύεται, εθνική ανασυγκρότηση γιοκ.

Διαβάστε ακόμα: Επί ξυρού δραχμής

TAGS :
Ελλάδα κόμματα Νίκος Καρανίκας σύστημα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook