«Στο πρώτο κιόλας ματς ένα ηλίθιο ενεργούμενο σφύριξε εκείνο το πανηλίθιο πέναλτι υπέρ της διοργανώτριας χώρας...»

«Στο πρώτο κιόλας ματς ένα ηλίθιο ενεργούμενο σφύριξε εκείνο το πανηλίθιο πέναλτι υπέρ της διοργανώτριας χώρας…» Photo Credit: fifa.com

Αποπλεύσαμε πλησίστιοι εκ Σάο Πάολο με πορεία προς τ’ άστρα, και στο πρώτο κιόλας ματς ένα ηλίθιο ενεργούμενο σφύριξε εκείνο το πανηλίθιο πέναλτι υπέρ της διοργανώτριας χώρας, πολλά κακά μαντάτα στέλνοντας κι αμαυρώνοντας εξαρχής την υπόθεση. Ευτυχώς, κάτι έγινε μετά και οι διαιτησίες διορθώθηκαν, με τα λάθη των εκπροσωπούντων τη χειρότερη συνήθως πλευρά των αθλημάτων να περιορίζονται, και να μοιάζουν ως τώρα, Πέμπτη 3 Ιουλίου που τα σημειώνω αυτά, φυσιολογικά, ανθρώπινα, ακόμα και το μέγα παρόραμα της χερούκλας του δικού μας του Τοροσίδη μες στην περιοχή, στο μοιραίο για μας στραβοπάτημα με την Κόστα Ρίκα.

Ύστερα, με το που ανοιχτήκαμε, η διοργάνωση πήρε για τα καλά τα πάνω της: ματσάρες, μαχάρες, γκολάρες, συγκινησάρες κι αποκρουσάρες –προπαντός ξαφνικά αποκρουσάρες, με τους τερματοφύλακες να κλέβουν εντυπωσιακά την παράσταση. Εκτός από ’κείνον, βέβαια, τον δύστυχο τον Ρώσο, που τα ’κανε τρις μούτι, και τον δικό μας τον ομορφάντρα, που ατσαλάκωτος, όρθιος σχεδόν και καταφοβισμένος –πιο πολύ σχεδόν κι από τον Σάντος– μας κοίταγε κι αυτός μετά σαν Γκέκας και πολύ απορημένος.

Από μια μέρα και μετά, με κάποια πάλι οδηγία ως φαίνεται του ξινισμένου του Μπλάτερ του εσχατόγηρου, σταματήσανε οι υπάλληλοί του να δείχνουν όταν πρέπει κίτρινες, κι έτσι στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα της κατασπρωγμένης τα τελευταία χρόνια Ελβετίας του με την Αργεντινή πολλά πόδια πάρθηκαν στα χέρια, αλλά ευτυχώς ο Μέσι τη γλίτωσε, συνέχιζε κανονικά ως προχτές Παρασκευή. Ο Ντελ Πιέρο από τηλεοράσεως ιταλικής σημείωσε το γελοίον και επικίνδυνον του πράγματος, για το πόσο αλλοιώνεται ένας αγώνας έτσι, και είπε: «Όπως μπορείς να βάλεις γκολ στο 90΄ και στο 120΄ και στις καθυστερήσεις, έτσι κι η κίτρινη πρέπει να μπορεί να δειχτεί κι από το λεπτό… Μηδέν της αρχής»

«Όπως μπορείς να βάλεις γκολ στο 90΄ και στο 120΄ και στις καθυστερήσεις, έτσι κι η κίτρινη πρέπει να μπορεί να δειχτεί κι από το λεπτό… Μηδέν της αρχής» (Ντελ Πιέρο)

(Ξέχασα να αναφερθώ εκεί που έγραφα για του γιαπωνέζου την πρόδηλη ατιμία, στου Σκολάρι του επιβλητικά κακόγουστου τα θρασίμικα λόγια μετά: «Ας το είδε όλος κόσμος. Ήταν πέναλτι, αφού το είδα Εγώ, κι ο (συμπατριώτης μου σήμερα…) διαιτητής». Μην τον ξανασχολιάσω, τον υπερατλαντικό κίτρινο γαύρο, μην. Μη σχολιάσω και τα σύσσωμα σφυρίγματα του υποανάπτυκτου κοινού κατά τον ύμνο της Χιλής, λες κι ήμασταν στα Βαλκάνια, στην Αλβανία μέσα, αμέσως μετά 2004 και να παίζει η Ελλάς με το Πρωτάθλημα Ευρώπης ζεστό στα χέρια της).

Τελοσπάντων, μετά κι απροόπτως όπως προανέφερα, στρώσανε τα πράγματα, κι ήταν στιγμές που δεν χόρταινες να βλέπεις, κι η Βραζιλία η πολλή σώθηκε στα πέναλτι, κι ο Μέσι μες στη μέση μόνος κι έρημος με ορχήστρα παράτονη δίπλα ημιτελούς συνεχώς προσπαθείας τους πήγε παρακάτω, κι ο Πογκμπά ανατέλλει ακόμα πιο πολύ, και η Κολομβία βαράει και μοιάζει να ’χει ομάδα αυτή τη φορά, κι όχι εκείνο το αλήστου μνήμης μαλλί της γριάς, με τις δισεκατομμύρια άχρηστες πάσες στο κέντρο όπως επί φουντωτού Βαλντεράμα, και, και, και.

Ρίχνω αυτό το μπουκάλι στο πέλαγος σήμερα με τα ως τώρα γεγονότα, κι ελπίζω όταν φτάσει σ’ εσάς και το ανοίξετε και διαβάσετε τις σελίδες αυτές την Κυριακή, ακόμα καλύτερα, ακόμα πιο γοητευτικά να ’χουν γίνει τα πράγματα, για το καλό του θεάματος κι όλων μας στην
παγκόσμια αυτή τετραετή σύναξη.

Υ.Γ.: Ξέχασα και κάτι άλλο: Όλη αυτή η άλλη σιχαμάρα που κοιτάνε τ’ ανθρωπάκια λες και τους χαρίζεις λίρες τους εαυτούς τους συνέχεια στα μάτριξ των γηπέδων, εντάξει, ωραίο είναι και διασκεδαστικό, όταν πρόκειται για φιλάθλους και θεατές. Μα και οι παίκτες οι ίδιοι κομψευόμενοι κι αρχι-νάρκισσοι, σε δύσκολες μάλιστα στιγμές; Βρε πού πάμε, βρε πού πάμε;!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top