Η ξιφασκία επιστρέφει με αίγλη 
«Κατηγορώ τις πισίνες»: η ταξική αγάπη για το χλώριο 
Στην πισίνα: ένας οδηγός καλής συμπεριφοράς 
9 στυλάτα polo στα χρώματα της θάλασσας και του ουρανού 
Πώς φοριέται το polo με σακάκι 
Ο άριστος τερματοφύλακας Τέλης Τουριόγλου.
Οι τερματοφύλακες!
Καθόμασταν με κάτι φίλους κάποτε, κι ένας από αυτούς με ρώτησε για τους πέντε καλύτερούς μου τερματοφύλακες στο πόλο, για το ποιους ξεχώρισα κι εγώ, σαν τερματοφύλακας και σαν… άνθρωπος, όλ’ αυτά τα χρόνια.
Και του είπα: Κώνστας, Βώσσος, Γιαννουρής, Βολτυράκης, Ρέππας. Και το εννοούσα. Αυτούς εγώ ξεχώρισα απ’ όσους πρόλαβα και είδα, αυτοί, κατ’ εμέ, πλησίασαν περισσότερο στην ολοκλήρωση απ’ τους Έλληνες.
Αλλά την ίδια στιγμή, το μυαλό, η καρδιά μου, σ’ όλους πήγαινε, και κανέναν δεν ξεχνούσα, κανέναν δεν μπορούσα να ξεχάσω. Ούτε τον Θυμαρά, ούτε τον Κεχαγιά, ούτε τον Μίχαλο, ούτε τον Αναγνωστόπουλο, ούτε τον Χάντζο τον αγαπημένο μου. Ούτε τον Καλαματιανό τον υπέροχο κι άτυχο, ούτε τον Πέππα. Ούτε τον Παπαρροδόπουλο, ούτε τον Καραβάνο, ούτε τον Δάρρα, ούτε τον Χριστοφορίδη, ούτε τον Γιαννόπουλο, ούτε τον Πάτρα.
Αλλά ούτε και τον Τέλη τον Τουριόγλου, το πουλέν μου με τη χαμηλή αλλά εξίσου φωτεινή, όσο έπαιζε, πτήση. Και, προπαντός, μια γυναίκα: την Τζίνα τη Ρούπακα της παγκόσμιας κλάσης, τον θηλυκό Κώνστα, τη φύσει και θέσει κι αυτήν πρώτη και καλύτερη.
Τερματοφύλακας όμως δεν σημαίνει, σαν ηθοποιός, μόνο φως. Σημαίνει και σκοτεινά περάσματα δύσκολα, έσχατη γραμμή άμυνας καμικάζι, μοναξιά και Θρόνος του Αίματος σκληρός σαν στον Κουροσάβα, πάθος ασίγαστο για την μπάλα την ύπουλη, αντιξοότητες και κατακραυγή ξαφνικά όλων εναντίον σου για το παραμικρό, για το λίγο που εκεί πίσω γίνεται πάντα πολύ, φαίνεται πάντα μεγάλο.
Γι’ αυτό και η γενναιότητα εσαεί δίπλα τους, του φόβου το ξεπέρασμα, και η θυσία στο βωμό μιας κακής άμυνας, μιας αφηρημάδας στην περιφέρεια κρυφής. Γι’ αυτό και η συγκίνηση. Γι’ αυτό –και όχι μόνο– του τερματοφύλακα η ιστορία, και στο πόλο, και στο ποδόσφαιρο, παντού, ηρωική και πένθιμη, ποιητική αμέσως, ιστορία σαν της μειοψηφίας πάντα καθοριστική, πάντα ανώτερη.
(Και για να μη ξεχνιόμαστε: καμία αγωνία πριν το πέναλτι, κανένας τερματοφύλακας, ποτέ! Βλακεία κουλτουριάρικη, το βιβλίο, το φιλμ. Μόνο ηρεμία κι αυτοσυγκέντρωση, μόνο μονά-ζυγά του τερματοφύλακα όλα τότε. Κανένας δεν θα τα βάλει μαζί του αν φάει το γκολ, όλοι θα τον αποθεώσουν αν το αποκρούσει το πέναλτι. Να συνεννοούμαστε).
Διαβάστε ακόμα: Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούνμπο: Με τέτοιους Έλληνες ελπίζουμε –αντί να πεθαίνουμε– σαν χώρα.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
