Οδηγίες προς ναυτιλλομένους

“Ένα κόμμα δεν είναι ιδιωτική υπόθεση –δεν το κλείνεις και πας παρακάτω αν τα πράγματα πάνε στραβά. Τα χιλιόμετρα που θα γράψεις αφήνουν ίχνος και επηρεάζουν· η ευθύνη για αυτά θα είναι καθολικά δική σου”. Φωτό: Γιάννης Μπουρνιάς

Το πεδίο είναι δύσκολο, και η κριτική που ασκείται θα είναι συνήθως εντονότερη στα ασήμαντα, για το αν ο ηγέτης(;) είχε το χέρι στην τσέπη, και απούσα στα σημαντικά. Αν ο Σταύρος Θεοδωράκης, όμως, θέλει να φανεί πραγματικά χρήσιμος οφείλει να κάνει ένα crash course στην πολιτική· κι εκεί θα χρειαστεί ανθρώπους με βαρύ «πολιτικό παρελθόν» ‒έναν Λαλιώτη, χωρίς τον «Λαλιώτη».

Το παιχνίδι, Σταύρο, παίζεται με συγκεκριμένους κανόνες. Δεν μιλάω για το παρασύστημα που είχε στηθεί, μιλάω για τη δημοκρατία. Χρειάζεται όργανα και διαδικασίες που προστατεύουν εσένα, τους μετέχοντες, αλλά πρωτίστως το αποτέλεσμα και τον λαό. Ένα κόμμα δεν είναι ιδιωτική υπόθεση –δεν το κλείνεις και πας παρακάτω αν τα πράγματα πάνε στραβά. Τα χιλιόμετρα που θα γράψεις αφήνουν ίχνος και επηρεάζουν· η ευθύνη για αυτά θα είναι καθολικά δική σου.

Αν ήταν πρόβλημα μέχρι σήμερα τα προεδροκεντρικά κόμματα οφείλεις να δώσεις πρώτη αυτή την απάντηση: πώς θα συγκροτήσεις ένα λειτουργικό σχήμα, με όργανα, πρόσωπα, και όρους εσωτερικής δημοκρατίας που θα είναι δεσμευτικά πρώτα για εσένα. Η ασυδοσία του παρελθόντος δεν απαντάται με καταγγελία της, αλλά με πράξεις και προτάσεις που δεν βασίζονται αποκλειστικά στις καλές προθέσεις. Όλες οι ιδέες και αντιλήψεις σου για την λειτουργία του πολιτεύματος θα πρέπει να αντανακλώνται σε αυτό το καταστατικό λειτουργίας.

Δεν προλαβαίνεις μέχρι τις ευρωεκλογές, αλλά δείξε ότι αντιλαμβάνεσαι την έλλειψη, και κάλυψε το κενό. Μην ξαναπείς τη λέξη «ηγέτης» αν δεν αναφέρεσαι σε κάποιον νεκρό, ή σε κάποιον που έχει κριθεί στην κάλπη με τεράστια επιτυχία. Και μην την ξαναπείς ποτέ για τον εαυτό σου.

Δεν αρκεί το άρθρο γνώμης που παρουσίασες, χρειάζεσαι μια ιδρυτική πράξη μέχρι να πας σε συνέδριο που θα την τροποποιήσει προτού την υπερψηφίσει. Βαρετά πράγματα ενδεχομένως από την μεριά του «καταναλωτή» πολιτικής, αλλά απαραίτητα όταν μπεις στην «παραγωγή».

Τα όργανα του κόμματος (κόμμα δεν κάνεις;) και τα πρόσωπα που θα τα στελεχώσουν στην αρχή είναι αυτά που θα δώσουν τα χαρακτηριστικά και θα χτίσουν με προοπτική δεκαετίας. Όχι αρπαχτής στο σημερινό πολιτικό χυλό.

Τα παραδείγματα σχημάτων που χτίστηκαν γύρω από πρόσωπα είναι πάμπολλα, άλλα καλά και άλλα χειρότερα, και όλα κατέρρευσαν για τον ίδιο λόγο: στην πολιτική αποδίδει μόνο η συντονισμένη και οριοθετημένη λειτουργία ομάδων –η ενός ανδρός αρχή δεν ανήκει στο σύγχρονο κόσμο. Ομοίως κατέρρευσαν, και μάλιστα πρόσφατα, ομάδες που δεν είχαν όργανα και κορυφή.

Η αβελτηρία του σημερινού πολιτικού προσωπικού, και η αλητεία της αλλαγής του εκλογικού νόμου εν μέσω προεκλογικής για να εξυπηρετηθούν μικροκομματικές και ιδιοτελείς επιδιώξεις άνοιξαν ένα παράθυρο για κάτι άλλο· διαφορετικό, όπως είπες. Η όποια αποτυχία θα ισχυροποιήσει –«θα κάνει μάγκα», για να στο πω λαϊκά– τους λάθος παίκτες. Μη μας το κάνεις αυτό… ετοιμόρροποι είναι.

Αν ήρθες για να δώσεις εναλλακτική, αν έχεις σκοπό να νικήσεις όσους δικαίως καταγγέλλεις, αν θες να μείνεις σε αυτό το παιχνίδι για καιρό και δεν είναι μια ευκαιριακή περαντζάδα, τότε καν’το σωστά. Οι παρέες γράφουν ιστορία, αλλά μόνο όταν είναι πιο αυστηρές με τον εαυτό τους απ’ ό,τι με τους άλλους. Και όταν είναι οργανωμένες –όχι χύμα. Όσο «γαμάτες» κι αν είναι. Μένουν πενήντα μέρες πριν τις τριάντα της τελικής ευθείας προς την κάλπη. Χτίσε, μην ακυρώσεις, ακόμα κι αν σου κοστίσει ψηφαλάκια. Καλό δρόμο.

Διαβάστε ακόμα: Μετά το «Ποτάμι» τι;

TAGS :
ηγετης θεοδωράκης κόμμα Πολιτική ποτάμι σταύρος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook