Credit: Baltic Development Forum/Flickr

«Ένα πιο πλούσιο μέρος του κόσμου πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη του απέναντι σε πιο φτωχά μέρη του κόσμου. Είναι ηθικό το θέμα», είπε ο Σουηδός πρωθυπουργός, Φρέντρικ Ράινφελντ, στο περιοδικό Monocle. Credit: Baltic Development Forum/Flickr

Το τεύχος Δεκεμβρίου ’13 – Ιανουαρίου ’14 του περιοδικού Monocle βρισκόταν στο γραφείο μου σχεδόν δυο μήνες, πριν βρω το χρόνο να το μελετήσω ‒το είχα ξεφυλλίσει μια-δυο φορές, αλλά είναι περιοδικό φτιαγμένο για μελέτη κι όχι για ξεφύλλισμα. Μεταξύ άλλων, φιλοξενεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ‒και επίκαιρη‒ συνέντευξη του πρωθυπουργού της Σουηδίας, στον δημοσιογράφο Στιβ Μπλούμφιλντ.

«Η συνεχής ροή μεταναστών στη Σουηδία είναι κάτι ωφέλιμο για τη χώρα σας;» ήταν η πρώτη ερώτηση. «Ναι, πιστεύω ότι αυτή είναι η σουηδική ιστορία», απάντησε ο επικεφαλής του φιλελεύθερου συντηρητικού Κόμματος των Μετριοπαθών. «Με εξαίρεση τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν περισσότερο από ένα εκατομμύριο Σουηδοί έφυγαν για τις ΗΠΑ, η Σουηδία είναι ανέκαθεν μια χώρα ανοιχτή στους άλλους, που έρχονται επί δεκαετίες από πολλά διαφορετικά μέρη του κόσμου. Ως επί το πλείστον ενσωματώνονται και καθιστούν εφικτό το φιλόδοξο κράτος πρόνοιας που έχουμε».

Η Ελλάδα δεν θα γίνει στο άμεσο μέλλον Σουηδία. Αν είναι όμως να ξεκινήσει από κάπου, ας ξεκινήσει από τον τρόπο που υποδέχεται όσους ψάχνουν στον ήλιο μοίρα.

Το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στην πρόσφατη ραδιοφωνική συνέντευξη του Έλληνα Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Δένδια, ο οποίος στις 30/1/2014 είχε πει: «Σε μια βαθύτατη οικονομική κρίση, η ποιότητα ή αν θέλετε η διαφορά κουλτούρας των μεταναστών που δεχόμαστε εμείς σε σχέση με άλλες χώρες είναι τραγική. Αλλιώς αντιμετωπίζει, ας πούμε, η Σουηδία τον μετανάστη από μια χώρα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος συνήθως έχει ένα μορφωτικό επίπεδο, είναι ένας Ευρωπαίος υπό την ευρύτερη έννοια, και αλλιώς εμείς, που αντιμετωπίζουμε μεταναστευτικές ροές από το Μπαγκλαντές, από το Αφγανιστάν, ανθρώπους που ανήκουν σε μια άλλη κουλτούρα. Δεν υποτιμώ κανέναν, αλλά είναι άνθρωποι που έρχονται από έναν άλλο κόσμο σε σχέση με τον δικό μας».

Ακούγοντάς τον, είχα θυμηθεί τους εκατοντάδες μετανάστες από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που είχαν έρθει στην Ελλάδα μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και –παρά τα πτυχία που διέθεταν– το μόνο που μπορούσαν να κάνουν στη φανταστική μας χώρα ήταν να καθαρίζουν σκάλες. Τώρα, όμως, εστιάζω στη συνέχεια της απάντησης του πρωθυπουργού της Σουηδίας στο Monocle: «Πολλοί από αυτούς, ειδικά οι νέοι που έρχονται από το Αφγανιστάν, δεν έχουν κανένα ή έχουν πολύ χαμηλό μορφωτικό ιστορικό. Αυτό θέτει σε εμάς την πρόκληση να τους κάνουμε να μάθουν μια νέα γλώσσα, να καλύψουμε τα κενά τους και ταυτόχρονα να ενταχθούν στην αγορά εργασίας». Μάλιστα.

«Έχετε δεχτεί μεγάλο αριθμό προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ. Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Είναι ηθικό το ζήτημα;» ήταν το δεύτερο ερώτημα προς τον Ράινφελντ. «Ένα πιο πλούσιο μέρος του κόσμου πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη του απέναντι σε πιο φτωχά μέρη του κόσμου», απάντησε ο πρωθυπουργός της Σουηδίας. «Είναι ηθικό το θέμα. Εφόσον υπάρχει ιστορικό ανθρώπων οι οποίοι έφυγαν επειδή ήταν φτωχοί, επειδή δεν είχαν μέλλον και μπόρεσαν να βρουν ένα νέο μέλλον σε μια άλλη χώρα, εμείς οφείλουμε επίσης να το καταστήσουμε δυνατόν στην εποχή μας για ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται σε τέτοια δύσκολη θέση».

Όχι ότι και οι Σουηδοί δεν είναι υστερόβουλοι, όπως πρόσθεσε στη συνέχεια: «Είναι κάτι που γίνεται επίσης για δημογραφικούς και οικονομικούς λόγους. Η Σουηδία έχει έναν πληθυσμό που γερνάει –οι ειδικοί μου με ενημερώνουν ότι τα μισά από τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα στη Σουηδία θα φτάσουν την ηλικία των 100 ετών. Και πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να θέλουν να σταματήσουν να δουλεύουν στα 65. Οπότε, πώς δημιουργείς ένα συνταξιοδοτικό σύστημα, ένα σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που να είναι βιώσιμο; Αφού δεν έχουμε αρκετές γεννήσεις στη χώρα μας, η απάντηση πρέπει να είναι να παραμείνουμε ανοιχτοί απέναντι στους μετανάστες που θέλουν να έρθουν στην κοινωνία μας. Οπότε, συντρέχουν επίσης καλοί οικονομικοί λόγοι που είμαστε ανοιχτοί».

Εντάξει, προφανώς η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει στο άμεσο μέλλον Σουηδία, όπως δεν έγινε «Δανία του Νότου». Αν είναι όμως να ξεκινήσει από κάπου, ας ξεκινήσει από τον τρόπο που υποδέχεται όσους ψάχνουν στον ήλιο μοίρα.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top