Riviera Masters Open Tennis Tournament: η καρδιά του τένις χτυπάει στον Αστέρα 
Τα δάκρυά σας, ο πλούτος μας 
To όνομά του είναι Φέντερερ… Ρότζερ Φέντερερ 
O Ralph Lauren λατρεύει το Wimbledon: γέμισε με γρασίδι το κατάστημά του στο Λονδίνο 
Τένις; Ποιο τένις; 
Πού ξέρεις όμως; Του Φέντερερ το αγωνιστικό γήρας μπορεί και να ’ρθε μόνο του, χωρίς τα συμπαρομαρτούντα… Photo: Kenji Punzalan
Ο Φέντερερ εδώ και δυο-τρία χρόνια σέρνεται. Αλλάζει προπονητές, ρακέτες, …παπούτσια, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, αλλά δεν λέει να ξαναστρώσει το πράγμα. Εκεί που λέει «Τώρα ξαναείμαι καλά», εξαφανίζεται ξαφνικά από το κορτ, και παρουσιάζεται το φάντασμά του στη θέση του, αντ’ αυτού, να τρέχει το καημένο, ο καημένος, και να μη φτάνει.
Θα πει κανείς: Τι άλλο να θέλουμε από τον Φέντερερ; Δεν μας φτάνουν τα 17 (!) Γκραν Σλαμ του, 3 περισσότερα από ολόκληρον Πιτ Σάμπρα, 4 ακόμα πιο πολλά από τον απηνή του διώκτη τον Ναδάλ, και μια καριέρα απίστευτη ως ένα σημείο, νούμερο Ένα πραγματικού, ο εκτός συναγωνισμού εκείνος χάρμα ιδέσθαι τενίστας επί τόσα συναπτά χρόνια; Τι άλλο του ζητάμε;
Τίποτα. Αλλά εδώ ανακύπτει ένα πάντα ενδιαφέρον ερώτημα του πρωταθλητισμού: Ως πού; Ως πότε; Και αν, γιατί; Πότε πρέπει να σταματάει κανείς; Στην κορυφή της κορυφής του, ή δεν πειράζει να απολαμβάνει το άθλημά του και μετά, όσο θέλει, όσο πάει, φάντασμα-ξεφάντασμα, αφού και ημιτελικούς ακόμα παίζει, γιατί να μη συμπληρώσει και το γιγαντιαίο του εισόδημα, γιατί να μην εξασφαλίσει και τα παιδιά των παιδιών των παιδιών του μέχρι και πέμπτης γενεάς;
Ο καθένας αυτό το αποφασίζει, φαντάζομαι, μόνος του. Και συνεχίζει ακάθεκτος, ιδίως αν ακόμα μέσα του πιστεύει πως κρατάνε τα πόδια του, το πρόβλημά είναι εγκεφαλικό, ψυχολογικό, κι αύριο-μεθαύριο, πού θα του πάει, θα ξανα-αναλάβει. Η Γκραφ δεν είχε σταματήσει και γύρισε και ξαναθριάμβευσε, το ίδιο η Ενάν, και η Κλάιστερς; Γιατί, εκεί που σκυλοβαριέται κανείς τον εαυτό του να γυρίζει μεγάλος άνθρωπος σαν τσιγγάνος υπερωκεάνιος ασταμάτητα τον κόσμο, εκεί του ξαναλείπει η μυρωδιά κι η αγωνία των τουρνουά, ο κόσμος από πάνω, το μπαλάκι, το χώμα, τα όποια τερέν παντού.
Κι ο οπαδός του πώς να τον συμβουλεύσει; Ελπίζει κι εκείνος πάντα σε ξύπνημα απρόσμενο τής παλιάς εσωτερικής φλόγας τού καλλιτέχνη, κι ο Θεός του βοηθός! Credit: Yann Caradec/Flickr
Οπότε; Οπότε, ο πρωταθλητής έχει και το μαχαίρι και το καρπούζι. Κι ο οπαδός του ο ανιδιοτελής σε οικονομικό επίπεδο, αλλά ιδιοτελέστατος σε παράπλευρο εγωισμό, τι μπορεί να του πει, πώς να τον συμβουλεύσει; Ελπίζει κι εκείνος πάντα σε ξύπνημα απρόσμενο τής παλιάς εσωτερικής φλόγας τού καλλιτέχνη, κι ο Θεός του βοηθός!
Άλλωστε, ιδίως αν είσαι Ελβετός, ωραία σού ’ρχεται και τώρα με τον Βαβρίνκα σου τον αιώνια δεύτερο, πρώτον και καλύτερο προχτές στο Australian και νούμερο 3 πια στον κόσμο, με τον Ρότζερ όγδοον πια και σε χαμηλή πτήση. Πού ξέρεις; Του Φέντερερ το αγωνιστικό γήρας μπορεί και να ’ρθε μόνο του, χωρίς τα συμπαρομαρτούντα, και να περνάει ο άνθρωπος απλώς μια παρατεταμένη, δύσκολη φάση…
Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
